Nadigar Thilagam Sivaji Ganesan - Part 5

தேவி வார இதழில், "பொன் விழாக் கமல்" என்கின்ற தலைப்பில், நடிகர் கமலஹாசனைப் பற்றிய தொடர் கட்டுரை , அதன் தீபாவளி இதழிலிருந்து வருகிறது. இதனை எழுதுபவர் திரு. குகன். லேட்டஸ்ட் (28.10.2009) இதழில் வெளிவந்துள்ள கட்டுரையிலிருந்து சில வரிகள் :

"குழந்தை நட்சத்திரமாக 'பார்த்தால் பசி தீரும்' படத்தில் சிவாஜியுடன் இணைந்தது, மாபெரும் கெளரவத்தையும், அந்தஸ்தையும் கமலுக்குக் கொடுத்தது. காரணம் கமலுக்கு அதில் இரட்டை வேடம்! அதுவும் நடிப்புலக மாமேதையுடன்!

முதன்முதலில் இரட்டை வேடத்தில் நடித்த குழந்தை நட்சத்திரம் என்ற பெருமைக்கு சொந்தக்காரர் கமல் தான். நம் சிற்றறிவுக்கு எட்டிய வரை உலக சினிமாவிலேயே அதற்கு முன்பு எந்தக் குழந்தை நட்சத்திரமும் இரட்டை வேடத்தில் நடித்ததில்லை. (பின்னாளில் தமிழிலேயே குட்டி பத்மினி 'குழந்தையும் தெய்வமும்' படத்தில் இரட்டை வேடத்தில் நடித்தார்).

கமல் தன் வாழ்நாளில் அடிக்கடி நினைத்துச் சிலிர்த்துப் பேசிய ஒரு சம்பவமும் , 'பார்த்தால் பசி தீரும்' படத்தில் நடந்தது. 'பிள்ளைக்குத் தந்தை ஒருவன்...' என்ற பாடல் காட்சி முழுவதும், கமல் நடிகர் திலகத்தின் கைகளில் தவழ்ந்து , மார்பில் படர்ந்து , தோள் பட்டையைப் பிடித்துத் தொங்கியபடி நடித்திருப்பார். இல்லையில்லை, தனது நடிப்பு ஆசானின் முகத்தைக் கவனித்தபடியே இருப்பார்.

இப்போதும் அந்தப் பாடலைப் பாருங்கள் !

குழந்தை நட்சத்திரமாக இருந்த போதே நல்ல நடிகனாக இருந்த கமல், அந்தக் காட்சியில் , முகபாவனைகள் காட்டுவதையே மறந்து , சிவாஜியின் கன்னங்களின் நாட்டியத்தை , அந்தக் கண்கள் பேசும் மொழிகளை , அந்த உதடுகள் பாடல் வரிகளை உழுது விதைக்கும் அழகை , அண்ணாந்து பார்த்து மெய்மறந்து ரசித்தபடி சும்மாவே படுத்திருப்பார்.

நடிப்பில் இன்றும் கமல் அண்ணாந்து பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் ஒரே நடிகர் , சிவாஜி கணேசன் தானே !"

சாதனைகளின் சக்கரவர்த்தியாகிய நடிகர் திலகம் , ஒரு திரைவானம். சாதனையாளர் கமல் போன்ற திரைச்சிகரங்கள் , அந்தத் திரைவானத்தை அண்ணாந்து பார்த்துத் தானே ஆக வேண்டும்.

அன்புடன்,
பம்மலார்.

http://www.cinemaexpress.com/cinemaexpress/story.aspx?Title=%C3%A0%C2%AE%EE%82%89%C3%A0%C2%AE %C2%B3%C3%A0%C2%AF%EE%82%8D%C3%A0%C2%AE%C2%B3%C3%A 0%C2%AE%C2%A4%C3%A0%C2%AF%EE%82%88%C3%A0%C2%AE%EE% 82%9A%C3%A0%C2%AF%EE%82%8D+%C3%A0%C2%AE%EE%82%9A%C 3%A0%C2%AF%EE%82%8A%C3%A0%C2%AE%C2%B2%C3%A0%C2%AF% EE%82%8D%C3%A0%C2%AE%EE%82%95%C3%A0%C2%AE%C2%BF%C3 %A0%C2%AE%C2%B1%C3%A0%C2%AF%EE%82%87%C3%A0%C2%AE%C 2%A9%C3%A0%C2%AF%EE%82%8D+%C3%A0%C2%AE%C2%AE%C3%A0 %C2%AE%EE%82%95%C3%A0%C2%AE%C2%BE+%C3%A0%C2%AE%EE% 82%95%C3%A0%C2%AE%C2%B2%C3%A0%C2%AF%EE%82%88%C3%A0 %C2%AE%EE%82%9E%C3%A0%C2%AE%C2%A9%C3%A0%C2%AF%EE%8 2%8D!&artid=107175&SectionID=128&MainSectionID=128 &SectionName=News&SEO=



உள்ளதைச் சொல்கிறேன் மகா கலைஞன்!
1974-ஆம் ஆண்டு சிவாஜி நடித்து வெளிவந்த படங்களில் சினிமா ரசிகர்கள் எளிதில் மறக்க முடியாத படம் "தங்கப் பதக்கம்'. "வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன்', "கப்பலோட்டிய தமிழன்' வ.உ.சி. ஆகியோருடைய பெயரைச் சொன்னவுடன் எப்படி எல்லோர் மனதிலும் அந்த வேடங்களை ஏற்ற நடிகர் திலகத்தின் தோற்றம் நிழலாடுகிறதோ, அதைப் போன்று கண்ணியமிக்க காவல்துறை அதிகாரி என்றவுடன் எல்லோர் மனதிலும் தோன்றக் கூடிய பெயர் எஸ்.பி.செüத்ரிதான். நடை, உடை, தோற்றம், பார்வை என்று எல்லா வகையிலும் "தங்கப் பதக்கம்' செüத்ரிக்கு உயிர் கொடுத்தவர் சிவாஜி.


"தங்கப் பதக்கம்' நாடகம் முதலில் நாடகமாக நடிக்கப்பட்டு பின்னர் திரைப்படமாக உருவாக்கப்பட்டது. முதலில் "தங்கப் பதக்கம்' நாடகத்தில் கதாநாயகனாக நடித்தவர் செந்தாமரை.


அப்போது அந்த நாடகத்தின் பெயர் "தங்கப் பதக்கம்' அல்ல; "இரண்டில் ஒன்று'. செந்தாமரையின் 42-வது நாடக நிகழ்ச்சியின்போது நாடகம் பார்க்க நடிகர் திலகம் வந்தார். நாடகத்தைப் பாராட்டி ரசிகர்கள் கைதட்டி உற்சாகப்படுத்துவதை உன்னிப்பாக பார்த்தார்.


நாடகம் முடிந்ததும் மேடைக்கு வந்த சிவாஜி அந்நாடகத்தின் இயக்குனரான எஸ்.ஏ.கண்ணனையும், செந்தாமரையையும் அழைத்து, ""நாளைக்கு எங்கே நாடகம்?'' என்று கேட்டார். அவர்கள் கூறினார்கள். நாடகத்தை நாளையோட நிறுத்திக்கங்க. இந்த நாடகத்தை நம்ம சிவாஜி நாடக மன்றம் போடட்டும். எஸ்.பி.செüத்ரியாக நானே நடிக்கிறேன்'' என்றார். எஸ்.ஏ.கண்ணன், செந்தாமரை ஆகிய இருவருமே சிவாஜி நடத்தி வந்த சிவாஜி நாடக மன்றத்தில் பணியாற்றியவர்கள்.


அந்த நாடக மன்றம் கலைக்கப்பட்டதால்தான் தனியாக நாடகக் குழு ஆரம்பிக்கும் எண்ணமே அவர்களுக்கு ஏற்பட்டது. ஆகவே சிவாஜியே தனது நாடகக் குழுவின் சார்பில் அந்த நாடகத்தை நடத்துவதாகச் சொன்னதும் இருவருமே மகிழ்ச்சியோடு ஒப்புக் கொண்டனர். "இரண்டில் ஒன்று' "தங்கப் பதக்கம்' என்று பெயர் மாறியது.


அடுத்து மூன்று நாட்கள் படப்பிடிப்பு முடிந்து வந்த பிறகு நாடக வசனங்களை படிக்கச் சொல்லி கண்மூடி கேட்டார் சிவாஜி. நான்காம் நாள் மேடையில் பிரதான ஒத்திகை. ஐந்தாம் நாள் "தங்கப் பதக்கம்' நாடகம் தலைவர் காமராஜர் தலைமையில் மியூசிக் அகாடமியில் அரங்கேற்றம் கண்டது. அந்த தினத்தை "சினிமாவும் நானும்' என்ற தனது நூலில் கதாசிரியர் மகேந்திரன் மிகவும் ரசனையோடு வர்ணித்துள்ளார்.


""அரங்கேற்ற தினத்தன்று ஒப்பனை அறையில் சிவாஜியை எட்டிப் பார்த்தேன். ஒப்பனை நடந்து கொண்டிருந்தது. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவரது உடம்பு "எஃகு' போல் நிமிருகிறது. மூன்று நாள்தானே வசனம் படிக்கச் சொல்லி கேட்டார். எதையும் மறக்காமல் எப்படி வசனம் பேசுவார்? என்ற மாதிரியான கேள்விகள் எனக்குள் இருந்தது. மணி அடித்துவிட்டது. நாடகம் தொடங்கியது. நான் எழுதிய ஒரு வசனத்தைக் கூட அவர் மறக்கவில்லை. எனக்குள் பிரமிப்பு! எப்படி இது சாத்தியம்? நாடகம் முடியும்வரை கைத்தட்டல் ஓயவில்லை.


நாடகம் முடிந்து ஒப்பனை அறைக்குள் போனேன். ஒப்பனை கலைத்து விட்டு களைப்போடு உட்கார்ந்திருந்தார் நடிகர் திலகம். நாடகம் முழுக்க அவர் காட்டிய கம்பீரத்திற்கும், ஓப்பற்ற நடிப்பிற்கும் அவர் தனது உடல் சக்தி அத்தனையையும் தந்து விட்டு இப்போது ஒப்பனை கலைந்ததும் செüத்ரியாக வாழ்ந்து நடித்தவர் தனது இயல்பு நிலைக்குத் திரும்பி அவர் அவராகி விட்டார் என்று தெரிந்தது. என்னைப் பார்த்ததும், ""என்னப்பா உன் டயலாக்கை எல்லாம் ஒழுங்காக பேசினேனா?'' என்று ஒரு மாணவனைப் போல கேட்டார் அந்த மாபெரும் நடிகர். என் கண்கள் கலங்கின.


தமிழ் சினிமா உலக அளவில் தன் நெஞ்சை நிமிர்த்திக் கொள்ள அவதரித்த அற்புதக் கலைஞனே நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன்.


வாழ்வில் எனக்குக் கிடைத்த வரப்பிரசாதம் ஒன்று இருக்குமென்றால் அது தனது கதையின் கதாபாத்திரமேற்று நான் எழுதிய வசனத்தை அந்த மகா கலைஞன் பேசியதுதான். அதுவே எனக்குக் கிட்டிய மிகப் பெரும் பாக்கியம் என்று சொல்வேன்.


ஒரு திருவள்ளுவர்

ஒரு ஷேக்ஸ்பியர்

ஒரு மைக்கேல் ஏஞ்சலோ

ஒரு பீத்தோவன்

ஒரு நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன்


இப்படித்தான் உலக வரலாறு சொல்லப்பட முடியும்'' என்று பெருமிதத்துடன் அந்நூலில் குறிப்பிட்டுள்ளார் கதாசிரியர் மகேந்திரன்.


1975-ல் சிவாஜி நடித்து வெளிவந்த ஏழு படங்களில் "அவன்தான் மனிதன்', "அன்பே ஆருயிரே', "டாக்டர் சிவா' ஆகிய மூன்றும் ஏ.சி. திருலோகசந்தர் இயக்கத்தில் வெளிவந்தன. இதில் "அவன்தான் மனிதன்' படத்திற்கு அமைந்த கூடுதல் சிறப்பு என்னவென்றால் அது சிவாஜியின் 175-வது படம்.


1976 முதல் 1978 வரை வெளிவந்த 19 சிவாஜி படங்களில் வெற்றிப் படங்களும் கலந்திருந்தது. அவர் மலையாளத்தில் நடித்த முதல் படமான "தச்சொள்ளி அம்பு' 1978-ல்தான் வெளியாகியது.


1979-ஆம் ஆண்டின் துவக்கத்தில் வெளியான சிவாஜி கணேசனின் 200-வது படமான "திரிசூலம்' 200 நாட்கள் ஓடியது மட்டுமின்றி அவரது திரையுலக வரலாற்றில் மறக்க முடியாத வசூல் சாதனையை செய்தது.


சிவாஜியின் கலைப் பயணத்தில் அவர் நடித்த 287 திரைப்படங்களில் சிறந்த பத்து படங்களைப் பட்டியலிட வேண்டுமென்றால் பாராதிராஜா இயக்கிய "முதல் மரியாதை' படத்தை நீக்கி விட்டு எவராலும் பட்டியல் போட முடியாது. மிகவும் யதார்த்தமான நடிப்பை அப்படத்தில் வழங்கியிருந்தார் சிவாஜி.


இப்போதெல்லாம் ஒரு படத்தின் படப்பிடிப்பு 200 முதல் 300 நாட்கள் நடைபெறுகிறது. "முதல் மரியாதை' என்ற திரைக் காவியத்தை உருவாக்க பாரதிராஜா எடுத்துக்கொண்ட நாட்கள் எவ்வளவு தெரியுமா? 84 நாட்கள்! அப்படத்தின் பாடல் பதிவு ஆரம்பமானதிலிருந்து 84-வது நாள் படம் வெளியாகி விட்டது. மொத்த நாட்களே 84 தான் என்னும்போது படப்பிடிப்பு நடைபெற்ற நாட்கள் என்றால் அதிகபட்சமாக 50 நாட்கள் இருந்திருக்கும்.


அவ்வளவுதான். 50 நாட்கள் படப்பிடிப்பு நடைபெற்ற அப்படம் 175 நாட்களுக்கு மேல் ஓடி வசூலில் சாதனை படைத்தது மட்டுமின்றி மிகச் சிறந்த படைப்பு என்ற கலைத்துறை விமர்சகர்களின் பாராட்டையும் பெற்றது. "முதல் மரியாதை'யைத் தொடர்ந்து வெளிவந்து வெள்ளிவிழா கொண்டாடிய படம் "படிக்காதவன்'. இத்திரைப் படத்தில் ரஜினிகாந்த்தோடு நடித்திருந்தார் சிவாஜி.


1986-87 ஆகிய இரு ஆண்டுகளில் சிவாஜி நடித்த "சாதனை', "மருமகள்', "விஸ்வநாத நாயுக்குடு' என்ற தெலுங்கு படம், "ஜல்லிக்கட்டு' ஆகிய நான்கும் 100 நாள் படங்களாக அமைந்தன. இதில் "ஜல்லிக்கட்டு' படத்திற்கு கிடைத்த தனிச்சிறப்பு என்னவென்றால் வள்ளுவர்கோட்டத்தில் நடைபெற்ற இத்திரைப்படத்தின் 100-வது நாள் விழாவிற்கு தலைமை தாங்கி பரிசுக் கேடயங்களை வழங்கியவர் அன்றைய முதல்வரான புரட்சித் தலைவர் எம்.ஜி.ஆர். சிவாஜி கணேசன் நடித்த திரைப்படத்தின் 100-வது நாள் விழாவில் எம்.ஜி.ஆர். கலந்து கொண்ட ஒரே திரைப்பட விழா "ஜல்லிக்கட்டு' விழாதான். எம்.ஜி.ஆர். இறுதியாக கலந்துகொண்ட திரைப்பட விழாவும் அதுதான்.


1952 முதல் 1999 வரை 287 படங்களில் நடித்த சிவாஜி ஏற்ற வித்தியாசமான பாத்திரங்கள் 200-க்கும் மேலிருந்தது. ""அவர் நடிக்காமல் எங்களுக்கு விட்டுச் சென்ற பாத்திரப் படைப்புகளே இல்லை'' என்றுதான் ரஜினி, கமல் முதற்கொண்டு இன்றைய இளம் தலைமுறை நடிகர்கள் வரை எல்லோரும் கூறுகின்றனர்.


ஆனால் அப்படிப்பட்ட மாபெரும் கலைஞனுக்கு சிறந்த நடிகர் என்ற தேசிய விருது வழங்கப்படவே இல்லை என்பது நமது நாட்டில் விருதுகள் எந்த அடிப்படையில் வழங்கப்படுகின்றன என்பதற்கு ஒரு சான்றாக இன்றுவரை இருந்து கொண்டிருக்கிறது என்பது உண்மை.


""ஒரு கலைஞனை சிறந்த நடிகராக மக்கள் ஏற்றுக் கொள்ளும்போதுதான் அந்த கலைஞன் முழுமையடைகிறான். அதுதான் அங்கீகாரம். தான் ஏற்ற பாத்திரத்தை உணரும்போது தான் அதில் முழுமையாக ஒரு நடிகன் வெளிப்பட முடியும். அதுதான் அவனுக்கு அங்கீகாரத்தைப் பெற்றுத் தரும். எத்தனையோ பேர் நடிக்க வருகிறார்கள். எல்லோரையுமா சிறந்த நடிகன் என்று மக்கள் ஏற்றுக் கொள்கிறார்கள்?


அங்கீகாரம் கிடைப்பதற்கும், விருது கிடைப்பதற்கும் சம்பந்தமில்லை. யாரோ ஒருவர் கஷ்டப்பட்டு கொடுத்தாத்தான் விருது. அர்ஜுனா விருது, பாரத் விருது போன்றவற்றை பலருக்குக் கொடுத்திருக்கிறார்கள். அந்த விருதுகள் பெற்ற எல்லோருமா அதற்குத் தகுதியானவர்கள்?


ஒரு கலைஞனுக்கு விருது என்பது அவன் வேகமாக வளரும் இளம் வயதில் கிடைக்க வேண்டும். அப்போதுதான் அதை அவன் கொண்டாட முடியும். விருது தந்த ஊக்கத்தில் அவன் கூடுதலாகப் பரிமளிப்பான். கமல், ரஜினி, பிரபு, சத்யராஜ் போன்ற சின்னப் பிள்ளைகளுக்கு விருது கொடுத்தால் அவர்கள் கொண்டாடுவார்கள். நான் இதையெல்லாம் கடந்தவன்.


ஆனாலும் ஒன்றை நான் சொல்லித்தான் ஆக வேண்டும். உரிய காலத்தில் விருது கிடைக்கவில்லை என்ற ஆதங்கமும், வருத்தமும் என மனதின் ஓரத்தில் "விண் விண்' என்று இருக்கதான் செய்கிறது. நானும் மனுஷன்தானே! இதை மறைத்தால் என்னைவிட "அயோக்கியன்' இருக்க முடியாது'' என்று 1997-ஆம் ஆண்டு ஒரு பத்திரிகைப் பேட்டியில் தேசிய விருது குறித்து தனது எண்ணங்களைப் பதிவு செய்திருக்கிறார் சிவாஜி.


இந்தியத் திரைவானின் நட்சத்திரங்கள் அனைவரும் பார்த்து பிரமித்த நடிப்புச் சக்ரவர்த்தியான சிவாஜியைக் கவர்ந்த நட்சத்திரங்கள் யார் யார் தெரியுமா? ஆங்கிலப் பட நடிகர்களில் சார்லஸ் போயர், ரோனால்ட் கோல்மென் ஹிந்தி நடிகர்களில் தீலிப் குமார், சஞ்சீவ் குமார், நர்கீஸ் தமிழில் ராதா அண்ணன், டி.எஸ்.பாலையா. இவர்கள் இரண்டு பேருக்கும் ஈடான நடிகர்களே இல்லை என்பதுதான் சிவாஜியின் கருத்தாக இருந்திருக்கிறது.


நடிப்பில் தனது வாரிசாக யாரை சிவாஜி அடையாளம் காட்டுகிறார்?


""அதெல்லாம் சும்மா ஸôர். அதென்ன சொத்தா வைத்திருக்கிறோம்... வாரிசு என்று சொல்வதற்கு? வாரிசு என்று சொல்ல முடியாது. வித்தியாசமாக மேக்-அப் போட்டுக்கொண்டு, அதன் மூலம் ரசிகர்களை ஈர்க்கும் நடிப்பைத் தருவது கமல்தான்'' என்று ஆணித்தரமாக தன் அபிப்ராயத்தைப் பதிவு செய்துள்ளார் சிவாஜி.


""கலைமாமணி, பத்மஸ்ரீ, பத்மபூஷன், டாக்டர், செவாலியே, தாதா சாகேப் பால்கே'' போன்ற பல விருதுகளைப் பெற்ற சிவாஜி அவர்களின் சாதனைகளில் தலையாயதாக நடிகர் சங்கத்திற்கு கட்டிடம் கட்டிய சாதனையைக் கூறலாம்.


அப்படிப்பட்ட அரும்பெரும் சாதனையைச் செய்த சிவாஜி பின்னர் வேதனையுடன் நடிகர் சங்கத்தை விட்டு வெளியேறினார். இன்னும் சரியாகச் சொல்வதென்றால் அவர் வெளியே செல்வதற்கான சூழ்நிலை வலிந்து உருவாக்கப்பட்டது. அது குறித்து "எனது கலைப் பயணம்' என்ற தனது வாழ்க்கை வரலாற்று நூலில் விவரித்துள்ளார். வி.கே.ராமசாமி.

[tscii]சிவாஜி கணேசன் – ஒரு சரித்திரம்
ஆகஸ்ட் 6, 2004

Source : தமிழோவியம்

கவியோவியம்
சிவாஜி கணேசன் – ஒரு சரித்திரம்
———————————————–

திரையில் நீ சிரிக்கிறாய்,
நாங்கள் குதூகலம் அடைகிறோம்-
நீ துடிக்கிறாய், நாங்கள் பதறுகிறோம்-
நீ சவால் விடுகிறாய், நாங்கள் ஆயத்தம் ஆகிறோம்-
நீ அழுகிறாய், நாங்கள் உடைந்து போகிறோம்.

கை அசைத்து பிரிந்திருந்தால்
பரவாயில்லை….
இதயம் அசைத்து அல்லவா
இளைப்பாற சென்று விட்டாய் ?

உனக்கு கிடைத்த
கைத்தட்டல்கள் எல்லாம்
உயிர் கொடுக்குமென்றுகணக்கிட்டால் கூட…
ஓராயிரம் கோடி ஆண்டுகள்
நீ வாழ்ந்திருப்பாயே?

‘வானம் பொழிகிறது’
வசனத்தை பேசிப்பார்க்காமல்
ஒரு தமிழ்மகனாவது
இருந்திருந்தால்…
பாவம், அவனது புலன்களில்
ஏதேனும் பழுதுக்ள் இருந்திருக்கும்!

உன்னை மாதிரி
நடிக்க பழகியே…
இங்குசிலர் நடிகர்களாகி விட்டனர் !

குணத்தளவில் நீ
குழந்தையாக இருந்ததால் தான்
அரசியல்நாகம்
உனனைத் தீண்டிய போது
எஙகளுக்கு விஷம் ஏறியது!

நாங்கள் உன்னைத்தலைவனாய் தான் கொண்டாடினோம்..
அரசியல் தலைவனாய் அல்ல-
குடும்பத்தலைவனாய்!

எங்கள் கலைத்தாயின்
தலைமகனை
கரை வேட்டிகளுக்கும்,
கதர் சட்டைகளுக்கும்
தத்து கொடுப்பதற்கு
நாங்கள் ஒப்புக்கொள்வதாய் இல்லை!!!

‘ப்ரிஸ்டிஜ் பத்னாபன்’,
‘பாரிஸ்டர் ரஜினிகாந்த்’,
‘சிக்கல் ஷண்முகசுந்தரம்’
என்று கதாப்பாத்திரங்களின் பெயர்கள் கூட
மனப்பாடமாகி
மனசுக்குள் சப்பண்மிட்டு
அமர்ந்து விட்டதே?!

நிஜத்தில் திடீரென
நிகழ்ந்து விட்டால்
தாங்கமுடியாதென்பதால் தான்,
திரைப்படங்களில் இறந்து காட்டி
ஒத்திகை குடுத்தாயோ…?

எது எப்படியோ…
விண்ணுலகில்
அப்பரில் ஆரம்பித்து
கட்டபொம்மன் வரை
உனக்கு நன்றி செலுத்த வேண்டுமாம்-
வரிசை அங்கும்
பெரிசாய்தான் இருக்கிறது….
உனக்கு வந்த இறுதிஊர்வலம் போல்!

- அரூண்

Quote:

---

Originally Posted by HARISH2619

- அரூண்

---

இந்த அருண் வேறு யாருமல்ல ..'அச்சமுண்டு அச்சமுண்டு' படத்தின் இயக்குநர் அருண் வைத்தியநாதன் . :)

yes, joe. He is a big time NT fan. I mentioned it when pre-release of AA, we were talking about this ex-hubber who is directing an upcoming movie

சென்ற வார (21.10.2009) குமுதம் இதழில் , 'லைட்ஸ் ஆன் - சுனிலிடம் கேளுங்கள்' பகுதியில் , வெளியாகியிருந்த கேள்வி - பதில்களில் , இரு கேள்வி - பதில்கள் நெஞ்சுக்கு நெருடலையும் , மனதுக்கு வருத்தத்தையும் ஏற்படுத்தின.

முதல் கேள்வி - பதில் :
'தில்லானா மோகனாம்பாள்' படத்தை மீண்டும் ரீமேக் செய்தால், அதில் சிவாஜி - பத்மினி கேரக்டர்களில் இன்றைய நடிகர்கள் , நடிகைகளில் யார் , யார் பொருத்தமாக இருப்பார்கள் ?

சிவாஜிக்கு ஈடு யாரும் கிடையாது என்றாலும் என் சாய்ஸ் இது தான். அஜீத் - அசின் , விக்ரம் - ஸ்ரேயா , சூர்யா - நயன் தாரா.

இந்த பதிலில் ஒரே ஒரு சரியான விஷயம் 'சிவாஜிக்கு ஈடு யாரும் கிடையாது' எனக் கூறியது தான். மற்றதெல்லாம் அபத்தம் (கேள்வி உள்பட). குறிப்பிடப்பட்டுள்ள நடிகர், நடிகைகள் , நம்மைப் போன்று பல முறையல்ல , சில முறையாவது தில்லானா மோகனாம்பாள் திரைப்படத்தை அணுவணுவாக ரசித்து பார்த்திருப்பார்களா ? சிவாஜி - பத்மினி எங்கே ? இவர்கள் எங்கே ? உலகப்பொதுமறையாம் திருக்குறளையும் (சிவாஜி - பத்மினி) , கிண்டி ரேஸ்கோர்ஸ் புத்தகத்தையுமா ( குறிப்பிடப்பட்டுள்ள நடிகர் - நடிகைகள்) ஈடு கட்டுவது. கேவலம் , மிகமிகக் கேவலம்.

நடிகர் திலகத்தின் பெரும்பாலான படங்கள், என்றென்றும் பார்க்கும் வண்ணம், காலத்தை வென்ற காவியங்களாக உள்ளவை. தில்லானா மோகனாம்பாள் ஒரிஜினல் திரைப்படமே இன்றும் , என்றும் பார்க்கும் விதம் காலத்தை வென்ற காவியமாக இருக்க , அபத்தக் குப்பைகளான ரீமேக்குகளைப் பற்றி கற்பனை கூட செய்ய வேண்டியதில்லை. அப்படியிருக்க , இது போன்ற கேள்வி - பதில்களைக் காணும் போது 'அட கணேசா !, அட ராமா !' எனத் தலையில் அடித்துக் கொள்வதைத் தவிர வேறு என்ன செய்ய முடியும்.

அறிவாளிகள் நிறைந்த நமது இந்தியத் திருநாட்டில், இது போன்ற கேள்விகளைக் கேட்டு பதில் பெறும் , அறிவிலிகளுக்கும் பஞ்சமில்லை.

உலக சினிமா சரித்திரத்தில், தில்லானா மோகனாம்பாள் ஒரு தலைசிறந்த திரைப்படம் என்பதை யாரும் மறுக்க முடியாது.

குமுதம் மற்றும் இது போன்று எழுதுவோருக்கெல்லாம் யாம் விடுக்கும் வேண்டுகோள் இது தான் :

எவர்கிரீன் நட்சத்திரங்களான , பழைய தலைமுறைக் கலைஞர்களை (1975 - க்கு முன் திரையுலகில் ஜொலித்தவர்கள்), அதற்குப் பின் வந்த தலைமுறைகளுடனோ , இன்றைய தலைமுறையுடனோ , இனி வரப்போகும் தலைமுறைகளுடனோ ஒப்பிட்டுப் பார்க்க வேண்டாம்.அவர்கள் (பழைய கலைஞர்கள்) செய்ததில் 10 சதவீதம் (அதிகபட்சம் !) கூட இவர்களால் செய்ய முடியாது. ஆகவே, ஈடு , இணை செய்ய வேண்டாம்.

அவர்கள் அவர்கள் தான் ! இவர்கள் இவர்கள் தான் ! ஓல்டு ஈஸ் கோல்டு என்று சும்மாவா சொன்னார்கள் !!

உள்ளக் குமுறலுடன்,
பம்மலார்.

(மற்றொரு அபத்தக் கேள்வி - பதில் குறித்த விளக்கம் , எமது அடுத்த பதிவில்)

பம்மலாரின் உள்ளக் குமுறல் நியாயமானது. பல கலைஞர்கள் 50 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக நிலைத்து இன்னமும் தம்மால் நிலைத்திருக்க முடியும் என்று நிரூபித்துள்ளனர். அதுவும் தொடர்ச்சியாக கிட்டத்தட்ட 55 ஆண்டுகளாக எம்.என்.ராஜம், மனோரமா போன்ற கலைஞர்கள் உள்ளனர். தொலைக்காட்சி சேனல்களுக்கு உண்மையிலேயே தமிழுணர்வு இருந்தால் இப்படி 50 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக தொடர்ச்சியாக கலையுலகில் பணிபுரிந்த அனைத்துக் கலைஞர்களுக்கும் விழா எடுக்க வேண்டும், கௌரவிக்க வேண்டும். இல்லையேல் வணிக நோக்கத்தோடு எடுக்கப் படும் விழாக்களை மக்கள் புறக்கணிக்க வேண்டும்.

அவர்களை சிறந்த முறையில் கௌரவிப்பது ஒரு புறம் இருக்கட்டும், அவர்களின் படைப்புகளை ரீமேக், ரீமிக்ஸ் என்ற பெயரில் மீண்டும் எடுத்து அவர்களை அவமானப் படுத்தாமல் இருந்தாலே போதும். தமிழிலக்கிய உலகில் இல்லாத படைப்பாளிகளா மற்ற இடத்தில் இருக்கப் போகிறார்கள். கேரளமும் வங்கமும் படைப்பாளிகளை உருவாக்குவதை விட அதிகமாக நம்மால் உருவாக்க முடியும்.

பம்மலாரின் குமுறலில் நாம் அனைவரும் இணைவோம்.

ராகவேந்திரன்

தில்லானா ஏற்கனவே 'ரீமேக்' செய்யப்பட்டிருக்கிறது: கரகாட்டக்காரன்.
அதை remake என்பதை விட reinterpretation, adaptation என்று சொல்லலாம். வெவ்வேறு சூழல்களில், வெவ்வேறு முக்கியத்துவங்களுடன் (emphasis) இப்படி செய்யலாம் என்பது என் கருத்து.

அக்காலத்தில் பரதநாட்டியக்கலைஞர்களின் சமூக நிலை, பொதுவாக கலைஞர்கள் patronகளை சார்ந்து இயங்கியது, அது சண்முகம் மீது ஏற்படுத்தும் அழுத்தம் போன்றவை எல்லாம் இன்று அப்படியே இன்று பொருந்தாது.

நமது பல பழைய திரைப்படங்களை தொடவே கூடாது என்று சொல்லமாட்டேன். அப்பட்ட பிரதி எடுக்கும் கேலிக்கூத்தைச் செய்யாமல், இன்றைய sensibilities-க்குத் தோதாக மாற்றி எழுதி ரசிக்கும்படி செய்யலாம்.

Quote:

---

Originally Posted by P_R

நமது பல பழைய திரைப்படங்களை தொடவே கூடாது என்று சொல்லமாட்டேன். அப்பட்ட பிரதி எடுக்கும் கேலிக்கூத்தைச் செய்யாமல், இன்றைய sensibilities-க்குத் தோதாக மாற்றி எழுதி ரசிக்கும்படி செய்யலாம்.

---

That's a good suggestion. I know, thru your earlier posts that you have not seen much of NT films. But still, which of NT's films would you prefer to be remade, i mean only the context with possible changes, and any actors preferably ??

andha nAL is a prime candidate. I'd like Kamal to write and remake it in the way PR has outlined - I'd like him to not announce it is a remake, though. There are so many possibilities there in terms of exploring the mindset of the person who 'betrays' his 'nation' when denied 'personal glory'.

Then there is pAsa malar but...well...not sure how you guys will take it... with an incest angle!(remba over-A pOyittEnO!). Again with Kamal/Madhavan as writer/actor team. bleddy bollywood-lAm flatten paNNidalAm.

Then mudhal mariyaadhai - with Kamal

A few years down the line...thevar magan with Surya and Kamal!