Nadigar Thilagam Sivaji Ganesan - Part 5

சாரதா,

இரண்டு மாதம் எடுத்த லீவிற்கு சேர்த்து வைத்து இரண்டு போஸ்ட்கள். அதில் பல விஷயங்களை பகிர்ந்தளித்து விட்டீர்கள். குறிப்பாக முரடன் முத்து பற்றிய அலசல் பிரமாதம். நான் வெகு நாட்களுக்கு முன் பார்த்தது. வழக்கம் போல் உடனே பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆவலை தூண்டி விட்டு விட்டது. நீங்கள் பாயசம் ஊற்றும் காட்சி பற்றி சொன்னதும் என் நண்பன் நினைவு வருகிறது. நாங்கள் எல்லாம் இந்த படம் பார்க்க சென்றிருந்தோம்[1970-களில் ஒரு மாலைக் காட்சி]. படத்தை முதன் முறையாக பார்த்த என் நண்பன் படத்தால் மிகவும் கவரப்பட்டு அதிலும் குறிப்பாக இந்த பாயாசம் காட்சியை சொல்லிக் கொண்டே இருந்தவன், அடுத்த இரவுக் காட்சியும் பார்த்தே ஆக வேண்டும் என்று பிடிவாதம் பிடிக்க ஆரம்பித்து விட்டான். எத்தனை சொல்லியும் கேட்கவில்லை. பிறகு எங்களில் ஒருவர் மட்டும் அவனுடன் சேர்ந்து இரவுக் காட்சியும் பார்த்து விட்டு வர, நாங்கள் கிளம்பி வீடு வந்து
சேர்ந்தோம்.

Rakesh,

You had done a real good thing. See, Muradan Muthu had brought out good responses.

Raghavender Sir,

Nice trip down memory lane. It gives a nice feeling and definitely makes me very eager to watch the movie as it is long time.

Dear Bala[abkhlabhi],

Thank You so much for your kind words. As I have said many times, wait for some time. We will realise our dreams.

Regards

Following is the reproduction from the pages at the following link:
http://shastrix.blogspot.com/

Looking into those eyes takes me into some other world.

Over the last one month, have been reading about the Chevalier, Sivaji Ganesan. Got it from Just Books in Whitefield.

This is a stunning book, with the many things that an iconic actor (born at the same time his father was arrested by the British and imprisoned) learned in life, first as a member of a drama troupe that he joined by declaring himself an orphan and then as an actor in Tamil cinema.

Despite his enormous success, the trials and tribulations of a life in drama (you get to eat only when your drama company gets to stage a play!) ensured that he had his head squarely on his shoulders.

Personally, there are two things about him i can't seem to forget:
His wonderful oratory on DD TV when he just went on and on, reeling out line after line with wonderful concomitant emoting.
His role in Thevar Magan.
He has been accused of over-acting, but in the book he clarifies that acting itself means that you have to go over the top and he doesn't know any other type of acting (page 168).

He wasn't as handsome as NTR or ANR, but there's something else about him. After reading the book (till page 169), i feel that quality is a great piety.

Some of the things that struck close to the heart were:
The concept of India was better before Independence: (page 41, bottom)
In those days, boys in the drama troupe did not recognize caste or community. We had Muslims, Hindus and Christians in our troupe, but we had no differences based on religion. In fact that was how the film Bharatha Vilas was made, to reinforce the acceptance of all religions. Differences between Tamil, Malayalam, Telugu or Kannada actors came into being only after Independence. I think dividing the country into States based on the language spoken was the biggest mistake made by the previous generation. Such differences never existed when I was a boy. That was the greatness of our gurukulam. We all stayed in one place and grew up like children of one mother.
After seeing the unstinting support he received from Director Krishnan for his first movie, Parasakthi, he says: (page 77, bottom)
I concluded that the age of a person did not decide their greatness. The people who are magnanimous and wish others well are really the greats who have to be venerated.
On his way of giving back to Sri PA Perumal, who gave him the first opportunity: (page 79, middle)
Sri PA Perumal is no more but I still remember the part he played in shaping my life. I always make it a point to celebrate Pongal with his family. I garland his picture, present new clothes to his family and leave a suit of clothes below his picture as a token of remembrance. I am always grateful and will never forget a good turn. To quote the great Tamil poet Tiruvalluvar, "You may be forgiven for any sin but never will you be absolved of the sin of ingratitude."
On the idea of big/small roles: (pp. 117-8)
At the outset I emphasise that there is no such thing as small or big part in the acting profession.…Even if an actor appears in just one scene, his performance should be outstanding and remembered for all time.…In Sampoorna Ramayanam, NT Rama Rao acted as Sri Rama and I as Bharatha. The political stalwart, Rajaji, saw this film. He was not an avid cinema buff. Since the film told the story of Ramayana, he decided to watch it. After the movie was over, he was asked to give his opinion on it. His only reply was, "I found Bharatha." Was this not praise enough?
See Itsy-bitsy, but super duper as well.

On his first meeting with the Kanchi Paramacharya: (pp. 155-6)
He [the Paramacharya] said: "I am extremely happy to meet you. I went to Tirupati and an elephant garlanded me there. As the elephant looked good, I enquired whose gift it was to the temple. They said that Sivaji had donated it. I went to Trichy and visited the Thiruvanaika Temple and another elephant garlanded me there.

"I enquired about that beautiful elephant and they said that Sivaji had donated it to them. I went to the Punnai Nalloor Mariamman Temple in Tanjore and was garlanded by the temple elephant. There again they said that Sivaji had donated the elephant to the temple. There are a number of rich people in the country. They sometimes donate to temples to gain personal publicity. However, to donate an elephant one needs a large heart and you have it."
…
It's been a real privilege to read this book.

கட்டபொம்மனின் பொன் விழா ஆண்டு கொண்டாட்டம் 15 தினங்களுக்கு முன்பு நடைபெற்றது. நான்கு நாட்களுக்கு முன் (மே 27) பாசமலர் 48 ஆண்டுகளை நிறைவு செய்தது. இன்றைய தினம் - ஜூன் 1st, எஸ்.பி. சௌத்ரி திரையில் தோன்றி 35 ஆண்டுகள் முடிவடைகிறது.

காலம் வெகு வேகமாக ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது. ஆனாலும், எத்தனை வருடங்கள் போனாலும் நடிகர் திலகம் என்ற மகோன்னத்த கலைஞன் மக்கள் மனதிலே மாறாமல் மறையாமல் நிற்கிறார். இனியும் இதே புகழோடு வாழ்வார்.

அன்புடன்

கலைஞருக்கு 86 வது பிறந்த நாள் வணக்கங்கள்
கலைஞர்க்கு வணக்கங்கள்

எண்பத்தாறில் நுழைகின்றாய் எம் நெஞ்சங்களில் விரிகின்றாய்
வள்ளுவர்க்கு சிலை கண்ட சிவாஜிக்கு வங்கக் கடலோரம் சிலை அமைத்தாய்
கோப்பெருந்தோழன் பிசிராந்தையார்
கபிலன் குமணன்
இவையெல்லாம் வழக்கில் வந்தவை
நடிகர் திலகம் கலைஞர் நட்பின் சிறப்புகளோ நம் வாழ்வில் கண்டவை
பூத உடல் விட்டுப் புவியினின்று மறைந்தாலும்
பூப்போல உன்னைத் தன் நெஞ்சினில் போற்றி வைத்து
பார் புகழும் சாதனைகள் பலவாறு புரிகவென்று
மார்போடு உம்மைத் தன் கரங்களாலே தழுவிநின்று
பேரோடும் புகழோடும் நற் சிறப்போடும் ஆள்கவென்று
வாயார நெஞ்சார வாழ்த்திடுவார் நடிகர் திலகம்
அவர்தம் தொண்டர்கள் நாங்கள்
அதனையே வழிமொழிந்து
அவரை உங்களிலே கண்டு அகமகிழ்ந்து
ஆயிரம் ஆண்டுகள் ஆயுள் தரவேண்டும்
அத்தனை நாள் முழுதும் உம் தமிழ்த்தொண்டு தழைக்க வேண்டும்
என்று வேண்டிடுவோம் எங்கள் நெஞ்சார
நின்று பாடிடுவோம் தங்களை வாயார

நடிகர் திலகம் இணைய தளம் மற்றும் எண்ணற்ற சிவாஜி ரசிகர்கள் சார்பில்

ராகவேந்திரன்

DETAILS OF SIVAJI PRODUCTIONS
http://www.sivajiproductions.com

http://archives.chennaionline.com/ev...sivajifilm.asp

My father is NT fanatic. Looks like when he was studying his B.Sc in Trichy, NT came there for a shooting. My father and his friends went to the hotel where he stayed.

NT said " போங்கப்பா! போய் படிக்கிற வழிய பாருங்க. எங்களுக்கெல்லாம் உங்கள மாதிரி படிக்க சந்தர்பம் கடைகள. நல்லா படிச்சு, நாட்டுக்கு எதாவது பண்ண பாருங்க, அப்படி இல்லனா உங்க வீட்டுக்காவது பண்ணுங்க." :thumbsup:

Marakka Mudiyumaa series is now being shown in Astro Vanavil every Saturday 8.30pm.

Was surprised to learn that AVM's Andha Naal was Sivaji's second film!!!! rendaavadhu padathtulE appadiyaa? Apparently Sivaji was not the original choice for Andha Naal. What a catastrophe it would have been!

Another trivia - Bale Pandiya was shot in 11 days!!!! Interestingly the Naidu role in Kamal's Dasavatharam was modeled after the scientist Sivaji in BP. Interestingly Dasa was two years in the making. :)

NOV,

Andha Naal was not NT's 2nd movie. Rather it was his 12th movie. Probably they meant it was AVM's 2nd movie with NT. Parasakthi was on 17th October 1952 and Andha Naal got released on 13th April 1954.

Bale Pandiya was shot in 11 days. NT had acted from March 2nd to March 12th of 1962. He was embarking on a trip to US [his first one when he was honoured with the One day Mayor post] and so he completed this movie in record time.

Regards

PS: Your reviews of NT films are coming very rarely nowadays.

Quote:

---

Originally Posted by NOV

Interestingly Dasa was two years in the making. :)

---

idhu dhaan kusumbu 'ngradhu :lol:

Thanks Murali, idhukku thaan MS vEnumgradhu :D

Quote:

---

Originally Posted by Murali Srinivas

Your reviews of NT films are coming very rarely nowadays.

---

yes. :cry: Not many undiscovered NT movies left. :D
kandippaa pannurEn murali.

Quote:

---

Originally Posted by Prabhu Ram

idhu dhaan kusumbu 'ngradhu

---

NT sonnaa kamal Eththukkura maadhiri thaan... avanga fansum :P

SIVAJI GANESAN A LEGEND IN HIS TIME

Quote:

---

Blessed with an eloquent face and a rich baritone voice coupled with clear diction Sivaji Ganesan ruled the Tamil film industry like a colossus during the 60s and the late 80s. Born to Villupuram Chinnaya Pillai and Rajamani Ammal in a small district in Tamil Nadu V C Ganesan (this is his official name) also suffered poverty and hunger like his contemporary M G R. Sivaji Ganesan even as a young boy evinced keen interest in the field of acting. At the age of 9, Ganesan was so interested in stage plays that he ran away from home to pursue a career in theater. His mother helped him get into a famous drama troupe. He was working in Sakthi Nadaga sabha for a long time.

Sivaji Ganesan's first film was Parasakthi, scripted by Kalaignar Karunanidhi released in the year 1952 opposite noted actress Pandari Bai who incidentally acted his mother in several films later on. The film went on to become a massive hit and the credit of the success of the film was shared equally by Kalaignar for his excellent dialogues and Sivaji Ganesan’s sterling performance. “Manohara” was yet another Sivaji – Kalaignar combination which created a stir in the box office. Sivaji Ganesan was an actor nonpareil and as an actor his unique selling proposition was he never got himself stuck in any image unlike his contemporary actor M G R who had a clear image and churned out formula films.

Sivaji Ganesan was noted more for mushy melodramas and one look at his filmography we would know that he had acted in a variety of roles. He had enormous courage in his talent and was willing to act as father of five daughters in “Motor Sundaram Pillai” and one of the daughters was played by Jayalalitha with whom he paired romantically and gave hits like “Galatta kalyanam”, “Sumathi En Sundari” and “ Pattikada Pattanama”, “Enga Mama” all great hits at the box office.

Sivaji Ganesan was a versatile actor and a professional to the core. His performance as aged “Appar” in “Thiruvarutchelvar” and ‘sikkal’ Shanmugasundaram in his mammoth hit “Thillana Mohanambal” opposite his hit pair Padmini, “Navarathiri” opposite Savithri in 9 different roles and he essayed each role with such élan and ease that the film still remains evergreen in people’s memory. “Deivamagan” was another hit in which he played three roles and Sivaji Ganesan can distinguish characters simply with his body language. His 200th film was “Trisoolam” where again he played three roles. “Pasamalar” is one film which no Tamilian can forget and especially the last scene where blind Sivaji will recite “kai veesamma kai veesu” and dies for his sister – you find the entire audience coming out of the theatres literally weeping thoroughly moved by this scene. Recently the film was telecast in the TV and after four decades when the last scene came I knew every foot of the scene but I could not control my tears. The tears were out of joy to see the moving performance of a great actor. His fiery dialogues with “Jackson durai” in “Veera Pandiya Katta Bomman” (a rebel king against the British Raj) and his altercation with Nagesh in “Thiruvilaiadal” came out as audio cassettes and are still popular. His expressive face coupled with his body language enabled him to fit into any role whether a play boy in “Iruvar Ullam” or a leper in “Navarathiri”

The name 'Sivaji' was given to him by great rationalist Thanthai Periyar E.V.R. Ramasamy after his excellent stage performance as Emperor Sivaji. He made his reputation as an actor in C.N. Annadurai’s “Sivaji Kanda Indhu Rajyam”, a historical play on the Maratha Emperor Shivaji. He was asked to play the role at the last moment when the lead actor backed out. It is said he memorized the entire 95 pages of dialogues in a day! Such was his impact that the play also gave him his screen name. He is also known as Nadigar Thilagam, meaning considered being one the most influential and greatest actors of all time, and Nadippu Chakravarthy (translated as "the King of Kings of acting”). He has been awarded the title of Chevalier, the Order of Arts and Literature by the Ministry of Culture, Government of France. This is one of the main decorations of the French Republic which is conferred to honor the most original and talented personalities, for their remarkable contributions in the field of Arts and Literature in France and all over the world. On 22nd April 1995, at a glittering ceremony held at the MCA stadium, Madras, Dr.Sivaji Ganesan was presented the Chevalier Title and Medallion by the French Ambassador to India Mr. Philip Petit. Ms.Jayalalitha, the then Chief Minister of Tamil Nadu, graced the occasion as the Chief Guest of the function. The entire Tamil film industry and representatives of all other Regional and National film industries were present at this function.

Sivaji Ganesan’s career can be divided into two halves. The first half was from 1952 to 1980 and the second phase where he successfully paired with K R Vijaya as old couples and the story centered on them. “Rishimoolam” “Pilot Premnath”, “Vazhkai” belong to the second half of his career. Among the second generation of Directors Bharathiraja utilized his talent in “Mudhal Mariyadhai” excellently where he played an old man who is married to a shrew and falls in love with a poor young girl. Sivaji Ganesan portrayed that role so beautifully and especially the climax scene conceived artistically by Bharathi Raja was elevated by Sivaji’s stunning performance without speaking a word. Again in “Devarmagan” Sivaji adopted a totally new style of performance totally under played. Sivaji Ganesan was criticized for “over acting” but through these two roles he proved that if he wants he can underplay too.

In spite of being the industry for more than four decades Sivaji Ganesan remained a complete “director’s actor”. Even if the Director is new and is hesitatent to explain the scene Sivaji will give his “director due respect”. It is indeed great irony that such a great actor like Sivaji Ganesan was never honored with national award. Actually that is not a loss for a stalwart like Sivaji Ganesan because he was beyond these awards and he had entered into the hearts of millions of Tamilians all over the world.

Sivaji is not with us anymore but his films will be there forever. He was a legend even when he was alive.

---

http://americatestprep.sulekha.com/b...e/comments.htm

சிம்மக்குரலோன் சிவாஜி பேட்டி

சி்ம்மக்குரலோன் சிவாஜி தனது ஐம்பது வயதுகளில் இலங்கை வானொலிக்கு அளித்த பேட்டி இது.
நடிகர் திலகம் நடிப்பைப் பற்றி கர்ஜிப்பதை கேளுங்கள்.
அவருடைய குரலின் ஏற்ற இறக்கங்களில் ஒப்புதலையும் மறுத்தலையும் காணலாம்.
கேள்விகளை அவர் எதிர்கொள்ளும் விதமும், தகாத கேள்வியை தள்ளி வைப்பதிலும் அவருடைய முதிர்ச்சி தெரிகிறது.
கேட்டு ரசியுங்கள்.

http://www.tamilvanan.com/content/20...san-chronicle/

Thanks Nov for the links.

The title is dubious. I believe NT is a legend for all times, need not necessarily his time.

நடிகர் திலகத்தின் தீவிர ரசிகரும் நமது ஹப்பின் ஒரு சைலன்ட் ரீடருமான திரு பம்மல் சுவாமிநாதன் சிறிது காலம் முன்பு வரை நடிகர் திலகத்திற்காகவே ஒரு மாத இதழை "வசந்த மாளிகை" என்ற பெயரில் நடத்திக் கொண்டிருந்தார். அந்த இதழ்களை காணும் வாய்ப்பு அண்மையில் கிடைத்தது. பல அருமையான விஷயங்கள் அதில் இருந்தன. குறிப்பாக 01.10.2003 அன்று நடிகர் திலகத்தின் 75வது பிறந்த நாள் விழா சென்னை மியூசிக் அகாடமி அரங்கில் நடைபெற்றது. அதில் கலந்து கொண்டு பேசிய கமலின் பேச்சு மிகவும் ரசிக்கத்தக்கதாய் இருந்தது. நான் உள்பட பலரும் இதை முன்பே படித்திருப்போம் என்ற போதிலும் அதை படிக்காதவர்களுக்காக இதோ.

"சிவாஜி வாழ்க என் உங்களோடு நானும் உரக்க கூவி மகிழ்வதில் பெருமிதம் கொள்கிறேன்.சிவாஜி ரசிகன் எனும் அடிப்படை தகுதி தான் என்னை இந்த விழா மேடையில் வீற்றிருக்கும் அளவு உயர்த்தியுள்ளது.உலகத்தின் எந்தவொரு மூலையிலும் இப்படி ஒரு விழா நடக்குமா என்பது சந்தேகமே. ஒரு நடிகனின் திரைப்படம் தோல்வியடைந்து விட்டாலே அவனை விட்டு விலகி வேறு நடிகர்களுக்கு மன்றம் அமைக்கும் இந்நாளில், அவர் மறைவிற்கு பிறகும் அவர் வாழ்ந்த போது எத்துனை வேகத்தோடும் உற்சாகத்தோடும் கூடுவார்களோ அதற்கு சற்றும் குறையாமல் ஏன் அதைக் காட்டிலும் அதிக அளவில் இங்கு கூடியிருக்கும் ரசிகர்களை வைத்தே சிவாஜி எப்பேர்ப்பட்ட மாபெரும் கலைஞன் என்று விளங்கும்.இனி வரும் ஆண்டுகளில் நானும் ரசிகர்களோடு ரசிகராக ஒரு பார்வையாளனாகவோ அல்லது ராம்குமார்,பிரபு,கிரி ஷண்முகம் போன்று விழாவை சிறப்பாக நடத்திக் கொடுக்கும் பொறுப்பாளராகவோ இருக்க ஆசைப்படுகிறேன். ஏனெனில் விழா மேடைகளில் வீற்றிருப்பது எனக்கு சலித்து விட்டது.

சிவாஜி விருது பெற்ற சாதனையாளர்களை திரு ANR அவர்கள் மிகச் சிறப்பாக பாராட்டி பேசினார்.அவரை விட புதிதாகவோ சுவையாகவோ நான் எதுவும் கூறுவதற்கில்லை.ஒன்றை மட்டும் கூறி உங்களிடமிருந்து விடை பெற எண்ணுகிறேன்.

உயர்ந்த ஜாதி இந்துக்கள் கோத்திரம் என்ற பிரிவின் மீது நம்பிக்கை உடையவர்கள்.எனக்கு அது போன்ற பிரிவுகளில் உடன்பாடில்லை. ஆயினும் என்னைப் போன்ற நடிகர்கள் மட்டுமல்லாது திரைப்படத் துறையின் அனைத்துப் பிரிவுகளைச் சார்ந்தவர்களும் ஒரே ஒரு கோத்திரத்தில் பிறந்தவர்கள்.அது தான் சிவாஜி கோத்திரம். அந்த சிவாஜி கோத்திரத்தை சார்ந்தவர்கள் நாங்கள் என்பதே எங்களுக்கு பெருமையாகும். வாய்ப்பளித்த ராம்குமார்,பிரபு அவர்களுக்கு நன்றி."

அன்புடன்

From Rajini's thread. There are mentions of NT in here, though its about Rajini. This is an interview with YG Mahendran, more can be seen on Rajini's News thread.

A2A thanks for the link.

Quote:

---

Originally Posted by Avadi to America

http://www.rajinifans.com/detailview.php?title=1118

‘தனிக்காட்டு ராஜா’ ஷூட்டிங் நடந்துட்டு இருந்தது. அப்போ கன்னட சினிமா புரொடியூஸர் ஒருத்தர், ரஜினிகிட்டே ரொம்ப நேரமா பேசிக்கிட்டே இருந்தார். அவர் ஏதோ சொல்ல, ரஜினி மறுத்துக்கிட்டே இருந்தாரு. ஒரு கட்டத்துல ரஜினி, ‘மகேந்திரன், இவர் என்ன சொல்றாருன்னு கேளுங்களேன்’னார்.

‘சார், ‘தெய்வ மகன்’ படத்தை கன்னடத்துலே பண்ணலாம்னு இருக்கேன். அந்த மூணு கேரக்டரையும் ரஜினிதான் பண்ணணும்னு சொல்றேன். சம்மதிக்க மாட்டேங்கிறார்’னு அவரு சொன்னதும், எனக்கு சுர்ருன்னு கோபம் வந்துடுச்சு.

‘ஏங்க, சிவாஜி சாரை விட்டா வேற எவனாலேயும் அந்த கேரக்டரைப் பண்ண முடியாது... இதுகூடவா உங்களுக்குத் தெரியலை?’னு ஆவேசமா கேட்டுட்டேன்.

உடனே, ‘நீங்க இப்படித்தான் பதில் சொல்லணும்னு எதிர்பார்த்தேன் மகேந்திரன். நீங்க சொன்னது ரொம்பச் சரி’னு பாராட்டினார்.

....
ஒருநாள் ராத்திரி என் வீட்ல உட்காந்து நானும் ரஜினியும் சினிமாவைப்பத்தி பேசிக்கிட்டிருந்தோம். ‘அடுத்து எது மாதிரி கேரக்டர் பண்ணினா நல்லா இருக்கும்?’னார் ரஜினி. ‘உயர்ந்த மனிதன்’ படத்துல சிவாஜி செய்த கேரக்டர் நல்லாயிருக்கும்’னேன். ‘அப்படியா? நான் இப்பவே உயர்ந்த மனிதன் படத்தை பார்க்கணும்’னார். அப்ப சி.டி., வீடியோ கேசட் எல்லாம் கிடையாது. தியேட்டருக்குக் கிளம்பினோம். லதாவும், என் மனைவியும் எங்ககூடப் புறப்பட்டாங்க. நாலு பேரும் பாரகன் தியேட்டர்ல செகண்ட் ஷோ பார்த்தோம்.

படத்தை ஆர்வத்தோடு பார்த்து முடித்த ரஜினி, தியேட்டரில் இருந்து வெளியே வரும்போது, ‘சிவாஜி ஒரு பிறவி நடிகர். அவர் மாதிரியெல்லாம் நடிக்கிறேன்னு சொல்லி என்னால ரிஸ்க் எடுக்க முடியாது. சிவாஜி படங்களை பார்த்து ரசிக்கும் கோடிக்கணக்கான ரசிகர்களில் ஒருவனாக மட்டும் நான் இருக்கவே விரும்புகிறேன். அவரது புகழுக்கும் திறமைக்கும் களங்கம் விளைவிக்க மாட்டேன்...’ என்று சொன்னார். கடைசி வரையில் சிவாஜியை ஒப்பிடமுடியாத ஒப்பற்ற கலைஞராகவே போற்றி வருகிறார் ரஜினி.

......

ஆரம்பத்துல சத்ருகன் சின்ஹாவை ஃபாலோ பண்ணியிருக்கார் ரஜினி. அப்புறம் ஆக்ஷனும் காமெடியும் கலந்து பண்ணும்போது, அமிதாப்பை கவனிச்சுப் பார்த்திருக்காரு. படத்தோட கேரக்டரை நல்லா ஸ்டடி பண்ணுவார். அப்படித்தான் ‘எங்கேயோ கேட்ட குரல்’ படத்துக்காக ஏவி.எம்-மில் உள்ள ப்ரிவ்யூ தியேட்டரில் சிவாஜி சார் நடிச்ச ‘தெய்வப் பிறவி’ படத்தைப் பார்த்து பாடி லாங்வேஜை ஃபாலோ பண்ணினார்.

இப்ப லேட்டஸ்ட்டா நடிக்கிற ரஜினியைவிட ‘எங்கேயோ கேட்ட குரல், நல்லவனுக்கு நல்லவன்’ படத்துல நடிச்ச பழைய ரஜினியைத்தான் நான் ரசிச்சு பார்ப்பேன். இன்னிக்கு அவரை பெரிய ஸ்டார் ஹோட்டல்லதான் தங்க வைக்கிறாங்க. ஆனா, என்கூட தங்கினா தரையில துணியை விரிச்சு போட்டுத்தான் தூங்குவாரு.


-சங்கநாதன்

---

A reproduction from the following blog:

RV's CREATIVE NEST
A place to share thoughts on life,people,place,profession and relationships

http://tisham-creativenest.blogspot....sivaji-vc.html

Sunday, June 14, 2009
Padmabushan Chevalier Dr.'Sivaji' V.C. Ganesan

Dr.'Sivaji' V.C. Ganesan was born at Villupuram, South Arcot District, Madras State, India, on October 1, 1928, in a middle class family. His father Mr. CHINNIAH PILLAI and mother MRS. RAJAMANI AMMAL had two more sons, one elder and the other younger to Sivaji Ganesan, and also a daughter. Mr. Chinniah Pillai was working in the South Indian Railway. On the day Mr.Sivaji Ganesan was born, his father was arrested for anti British activities and suffered a term of imprisonment.


From his early age Mr.Sivaji Ganesan showed a great aptitude towards the stage and exhibited a spirit of independence. At the age of six he left his family, which was then settled in Tiruchirapalli, and joined a drama troupe. His first appearance was as Sita in the play “RAMAYANA”, which was highly appreciated, and through sheer histrionic talents, step by step he established a great reputation as an actor.


His outstanding portrayal of the character of CHATRAPATHI SIVAJI, the great Maratha warrior, in the stage play “Shivaji Kanda Hindu Rajyam”, has earned him the title “SIVAJI” which was conferred on him at a public function presided over by the later MR. “PERIYAR” E.V.RAMASAMY NAICKAR, the great social reformer of modern times.


In 1950, at the age of 22, because of his great name on stage, MR.P.A.PERUMAL of M/s. National Pictures gave him the lead role in “PARASAKTHI”, a Tamil picture under production then. This picture, which was released in 1952 (Diwali) became one of the great Box Office hits.


Since 1952, he has acted in the main role in 282 successful movies. It is worthwhile to mention that besides these 282 movies, he has acted important roles as guest artiste in about nineteen Hindu, Telugu, Kanarese and Malayalam Pictures. If we include guest roles in movies in all other Indian languages it will come up to about 301 films.


More than a dozen pictures has received recognition from the President of India. Some patriotic pictures like “VEERA PANDIA KATTABOMMAN”, KAPPALOTIA TAMIZHAN”, “RAKTHA THILAGAM”, “BHARATHA VILAS”, ETC., deserve special mention.


His taking part in police Centenary Documentary “UNGAL NANBAN” (Your Friend) and the National Defense Documentary “THAI NADU” (Mother Land), “SINGA NATHAM KETKUTHU” (Lion's Roar is heard) deserve praise.


He has also appeared in short films made by Doordarshan and Tamil Nadu Films Division, subjects being “The Freedom Struggle” and “Soldiers Welfare”.


The movie ”VEERA PANDIYA KATTABOMMAN” got him the Best Actor Award at the AFRO ASIAN FILM FESTIVAL held in CAIRO IN 1960.


Since1952, he has contributed huge amounts to various charitable institutions. He was the first person to give a Lakh of rupees to our beloved Shri Jawaharlal Nehru, the late Prime Minister, towards “MID – DAY MEALS” to the poor school children. During the year 1962, Madras City was affected by floods and he supplied food packets and cash to a few thousands of hut dwellers. The famous Drama, “VEERA PANDIYA KATTABOMMAN” was enacted free of cost, and collected funds around Rs.32 lakhs, at various places like


Rabhindranath Tagore Centenary Hall, Bangalore ,
Sarabhoji College , Tanjore,
Victoria Institute, Bodinayakkanur,
Municipal College , Salem ,
Ramakrishna Mission, Madras .


Every year, for more than ten years, from 1962 a series of Dramas were performed at Bombay in aid of Bharathi Kala Mandram Building and Library funds which earned them an average of a lakh of rupees every year. Mention must be made in this connection that during those dramas, high personalities such as the Governors of Maharashtra like Shri. Prakasha and Smt. Vijayalakshmi Pandit, Chief Minister Shri. Chavan, Late Shri Kannamwar and other Ministers of Maharashtra as well as the Central Ministers like Late Dr.P.Subbarayan and Shri Humayun Kabir have presided.


Big amounts for Flood relief, National Defense Fund, Construction of Schools, Hospitals, Water facilities in Rural areas and various other deserving causes like giving aid for a number of students in schools, Colleges and Technical Institutions are well known in South India .


SRI SIVAJI GANESAN has bought the piece of land where our early freedom fighter and revolutionary KATTABOMMAN was executed by the British at KAYATHARU, Tirunelveli District, Tamil Nadu, and has erected a statue in his memory, at his personal expense. The Statue was opened by Shri SANJEEVA REDDY.


Shri Sivaji Ganesan, at his own cost has erected a statue for the famous Tamil Poet a THIRUVALLUVAR, in the Chennai Marina Beach Road .


He also gave Rupees 25,000/-, as the first man, to the then Chief Minister of Maharashtra Shri Y.B. CHAVAN, for the erection of the statue of “SHIVAJI MAHARAJA” in Bombay . In the year 1969-70, during the trouble with Pakistan , Sri Sivaji Ganesan took a group of artistes to the front to entertain our Jawans. He visited along with his group Halwara, Adampur, and Jullundur . The Jawans and Officers were very happy and enjoyed the entertainment programs. On his way back from the front, he paid a personal contribution of Rs.50,000/- towards the Defense Fund to the then Vice President


Dr. Zakir Hussain, Coming back home, he took a group of over 70 artistes, putting up shows at various district head quarters and collected around Rs.17 Lakhs towards Defense.


Fund. In November 1965, he and his troupe staged a Drama at Madras for the welfare of Indian Airforce Men and contributed around Rs.1 lakh.


During the visit of our beloved Prime Minister Late Shri.Lal Bhahadur Sastri to Madras Sri Sivaji Ganesan was responsible again for taking a number of film personalities along with their families and donated a huge amount of God, for Defense Fund.


Out of many contributions to Charity and public Welfare a few are mentioned here. He gave Rs.25,000/- to the Kashmir Chief Minister Shri Mir Kasim in 1972 for the education of the poor and backward in that province.


During the draught in Ramanathapuram District, Tamil Nadu he spontaneously contributed a lakh of rupees for the relief of the suffering people there. In 1977 he toured all over the State with other artistes and collected huge amounts for the Chief Minister's Relief Fund. He also gave an amount of Rs.1,10,000/- to the Chief Minister's Relief Fund fir the Sri Lankan Tamil Refugees.


He gave a Rs.2 lakhs donation, personally to the then Prime Minister Ms.Indira Gandhi, to build houses to the homeless Tamil workers in New Delhi . He gave Rs.1,00,000/- to the Maharashtra Earthquake Relief Fund' through ‘Round Table India ' during 1993.


It is worthwhile to note that Sri Sivaji Ganesan started his first picture as a Hero, and except for about ten pictures out of the 282 pictures released so far, he has been acting in the leading role. This may be a Phenomenon which no other artiste in the world has achieved so far in any language.


Perhaps there is only one artiste in the whole of India who has finished 282 films in a span of 45 years and has been honoured by a large number of public bodies and organizations, and be revered by a vast majority of film fans.


When His Excellency the Late President Nasser of Egypt visited India , Sri SIVAJI GANESAN was the only individual person, granted permission by Shri Pandit Jawaharlal Nehru, to host a party to the visiting V.V.I.P. The spectacularly arranged function at Madras , was attended by all dignitaries of various walks of life. President Nasser was given a number of valuable Mementos depicting the civilization and culture of this part of India .


Sri Sivaji Ganesan was the first artist from India to visit the United States of America , in the Cultural Exchange programme of the US Government, in 1962, where he established a good impression as Indian Cultural Ambassador. During his visit there, he was honoured by being made the “HONORARY MAYOR” of NIAGARA FALLS CITY for one day and was presented the GOLDEN KEY to the city. The only other Indian who has had this honour before Mr. Ganesan was Pandit Jawaharlal Nehru.


On the 12 th of March 1976 he went over to Mauritius on an invitation from the Prime Minister Shri Ramagoolam and took part in their Independence Day Celebration and stayed as their Government guest for four days.


He was the president of the South Indian Artistes Association, Madras for a period of eight years. During his period of presidentship, he constructed a big Auditorium for playing public dramas and a Mini Cinema projection. Theater for a value of Rs.25,00,000/-. From this income he arranged to give some amount to the helpless poor artistes, permanently, through this Association.


During the 1966 Republic Day Awards our esteemed president of Indian Union was pleased to confirm the Title of “PADMASHREE” on Sri Sivaji Ganesan.


The Maharashtra Government has instituted a State Award, in the name of Dr.Sivaji Ganesan, to be given to the Best Actor every year, as SIVAJI GANESAN AWARD.


On the 10 th March 1983 Sri Sivaji V.C. Ganesan was nominated to the


Rajya Sabha by His Excellency the President of India, and was a Member of Parliament until 2 nd April 1986 .


In the New year awards of 1984, Sri Sivaji Ganesan was honored by the conferment of “PADMABHUSHAN” by the President of India as a recognition of his multivarious charitable as well as National activities and his very outstanding contribution to the stage and screen of South India .


He was conferred with an HONORARY DOCTORATE DEGREE by the ANNAMALAI UNIVERSITY , Chidambaram, in December 1986.


In 1992, he was honoured with the National Award – the SPECIAL JURY AWARD for his performance in his 280 th movie.


“DEVAR MAGAN”


On April 14, 1993 , the Adithanar Muthamizh Peravai, pointing out his period to be the Golden Age of Tamil Cinema, honoured him with the ADITHANAR GOLD MEDAL AWARD, for bringing honour and prestige to the Tamils in general.


On April 24, 1993 , the Dinanath Mangeshkar Pratishthan of Poona , named after the popular Musical Drama personality of yesteryears, Dinanath Masterji, the father of our Nightingale of Indian Screen Ms.Lata Mangeshkar, honoured Mr.Sivaji Ganesan with DINANATH MANGESHKAR PURASHKAR, for his outstanding contribution towards the art and cultural tradition of India .


On August 27, 1993, the SANTHOME SPECIAL AWARD was given by Santhome Communication Centre, the cultural wing of the Tamil Nadu Bishop's Council, to honour him for the great service he has rendered to the Tamil Culture in his own inimitable way, by way of kindling the hearts and minds of the masses with a true sense of history patriotism, devotion to God and high moral integrity, to enhance and strengthen the foundation of Tamil Culture.


He has been awarded “FOR THE SAKE OF HONOUR” award by ROTARY CLUBS in Madras , Coimbatore & Trichy cities.


He was honoured by being invited as the Chief Guest to inaugurate the 26 th International Film Festival of India, which was held at Bombay , in January 1995, the Centenary Year of Cinema.


He has been awarded the title of CHEVALIER, the Order of Arts and Literature by the Ministry of Culture, Government of France. This is one of the main decorations of the French Republic which is conferred to honour the most original and talented personalities, for their remarkable contributions in the field of Arts and Literature in France and all over the world.


On 22 nd April 1995 , at a glittering ceremony held at the MCA stadium, Madras , Dr.Sivaji Ganesan was presented the Chevalier title and medallion by the French Ambassador to India Mr. Philip Petit. Ms.Jayalalitha, the then Honourable Chief Minister of Tamil Nadu, graced the occasion as the Chief Guest of the function.


The entire Tamil film industry and representatives of all other Regional and National film industries were present at this function.


At the function Dr.Sivaji Ganesan presented a cheques for Rs.1,00,000/- to the Tamilnadu Chief Minister's Relief Fund, and other Rupees One Hundred thousands to the Film Employees Federation of South India.


The balance money after all expenses (which was collected by the film industry for this function) was used to form the “Chevalier Sivaji Ganesan Educational trust”. The money accruing from this Trust funds are being given towards education of children of poor film artistes.


During his visit to the USA in June 1995, he visited Columbus city, the capital of the Ohio State . Participating in the dinner hosted to honour Dr.Sivaji Ganesan, the Mayor of the city, Mr.Greg Lashutka, honoured him by announcing him as a “Honorary Citizen” of Columbus City . On the same occasion the Mayor of Mount Vernon, another city in the USA , read out and gave him a Special Welcome Citation. The “Columbus Tamil Sangam was formulated on that day, and Dr.Sivaji Ganesan was made the Honorary President of that association.


In September 1996 “SIVAJI – PRABHU CHARITIES TRUST” has been started by Mr.Sivaji Ganesan and his sons Mr.Prabhu and Mr.Ramkuamar to help and uplift the needy and the down trodden.


On July 15, 1997, the then Honorable President of India Dr.Shankar Dayal Sharma conferred on him the highest and the most prestigious of awards given to eminent personalities in the field of Indian cinema, the DADHA SAHEB PALKHE AWARD, in appreciation of his contribution to the Indian Cinema.


On July 20, 1997 , the famous Tamil Daily DINAKARAN honoured him by giving the LIFE TIME ACHIEVEMNT AWARD for him.

Posted by RV - Ramasethu Venkataramanan at Sunday, June 14, 2009
0 comments:

Post a Comment



Older Post Home
Subscribe to: Post Comments (Atom)


Followers

Blog Archive
▼ 2009 (82)
▼ June (10)
Padmabushan Chevalier Dr.'Sivaji' V.C. Ganesan
TITAN EYE+
RV delivering lecture on "Practice Management Stan...
RV with Prof Jay M Enoch
RV with Lovie,one of the inventors of the famous B...
RV at Asia Pacific Optometric Congress,Goa,India
RV distributing certificates at SN-Essilor DLP Pro...
RV at NSHM,Knowledge Campus,Durgapur,West Bengal
RV at 8th Dr EV Memorial Scientific Session,New Au...
Sam Kannappan at Sankara Nethralaya
► May (9)
► April (2)
► March (5)
► February (21)
► January (35)
► 2008 (5)
About Me

RAMASETHU VENKATARAMANAN
KOLKATA, WEST BENGAL, INDIA
A highly motivated individual with an Postgraduate Diploma in Human Resource Management,with effective managerial skills and efficient organizational capabilities,systematic and committed with a panache for details and perfection with a steadfast belief in continual learning, proactive participation and contribution towards efficient knowledge management and sharing. Empowered with strong analytical, quantitative and splendid communication skills is keen to provide innovative solutions in the areas concerned.His long-term dreams include integrating creative writing passions in exploring the intricate nature of human relationships and emotions.Currently with Sankara Nethralaya,Kolkata as Senior Optometrist and actively involved in full time Clinical Teaching and Optometric Education.
View my complete profile
RV's Creative Nest

UTHAMA PUTHIRAN
A movie review by Balaji Balasubramaniam


--------------------------------------------------------------------------------
Cast: 'Sivaji' Ganesan, Padmini, Nambiar, Thangavelu, Ragini, Kannaambaal
Music: G.Ramanathan
Direction: T.Prakash Rao


Old, black and white movies contain a certain charm. Especially the historicals. With strong storylines, grand settings, swordplays and lots of double and triple crossings, they rarely fail to entertain. Uthama Puthiran, released in 1958, is one of my favorite movies from those times. Adapted from Alexander Dumas' The Man in the Iron Mask, it combines the best elements of historicals in a delightful mixture. It has good performances, melodious music, an engaging screenplay and is hugely entertaining.
It is a joyous time for everyone in Malarpuri when the queen of the land becomes pregnant. Everyone except her brother(and commander of the army) Naganathan(Nambiar) who has his eye on the throne. So he pays one of the maids to deliver the newborn to him. He then proceeds to hand it over to his henchman Somu, ordering it to be killed. But the queen gives birth to twins and the king, ever suspicious of Naganathan, passes an order that forces Naganathan to take care of this baby. But he decides to raise it as his hand puppet. Meanwhile, Somu desists from killing the baby and instead, raises it in another town. So the twins grow up separately - Parthiban(Sivaji), a good, honest and brave man and Vikraman(Sivaji), a drunkard and womaniser who is dependent on his uncle for everything. Parthiban falls in love with Amuthavalli(Padmini), the daughter of the minister at the palace and on one of his nocturnal visits, runs into his brother and his mother. Vikraman, his mind poisoned by his uncle, clamps an iron mask on his face and locks him up.

The movie moves at a fairly fast clip to keep us engrossed throughout. It is just a little slow-paced during the initial portions with the song sequence that details the growing up of the two princes not being particularly catchy. But it is necessary for the setup and the movie is not lacking in intrigue or emotions even during these portions as the king's clever plan to ensure the safety of his second son and Nambiar's heartless acts demonstrate. The Sivaji-Padmini romance is quick and low-key and Thangavelu's comedy is not funny. But the movie moves into top gear once the two Sivajis meet. From here, one is kept on the edge of the seat with the twists and turns in the screenplay.

The scene in the dungeon is very well handled. Both the queen's (as she implores Vikraman to spare his brother's life) and Nambiar's(as he poisons Vikraman's mind with the threat to his throne) dialogs are strong and convincing. The path the movie takes after this, with first one Sivaji and then the other trapped inside the mask, is captivating. The scene where Parthiban scares Thangavelu by pretending to be Vikraman is one of the few genuinely funny scenes in the movies.

The technical skill evident during the first scene the two Sivajis meet, as one appraises the other while moving in a circle around him, is admirable, especially considering how old the movie is. Infact, any of the scenes involving both Sivajis would stand up to those in most movies involving a double role today. There are also a couple of nicely-handled fights between the two Sivajis, a task that is by no means easy and is mostly clumsily done even today.

One thing that keeps me away from older movies is the multiplicity of songs. Even Yaar Nee, though not as old as this movie, suffered from this phenomenon, with too many songs at inappropriate places sapping away the interest in the movie. Surprisingly, inspite of being a historical, Uthama Puthiran does not have that many songs and so, the songs appear at reasonable intervals. Most of them are also very good with Mullaimalar Mele... taking the top spot. Anbe Amudhe... and Unnazhagai Kanniyargal... are the other good songs. As far as song sequences go, the exuberant Yaaradi Nee Mohini... has little competition. With its fast beats, well-choreographed dance and Sivaji's stylish gestures, it is a treat to watch.

There is not a single wrong step in Sivaji's performance. Inspite of no visual differences, the distinction between the two characters is beautifully brought out with just body language and style of talking. Vikraman is easily the more interesting of the two and offers more scope for acting. Sivaji very obviously enjoys himself immensely in the role. He is charming and his scenes with Nambiar, where he takes his advice on all matters(with a beautifully delivered "Mama") are very enjoyable. No wonder he manages to earn our sympathy when pleading with Parthiban to not make him wear the iron mask, inspite of being wicked. Padmini looks almost divinely beautiful and her dancing prowess is on full display during the Kaathiruppaan Kamalakkannan... sequence. Nambiar shows why he was one of the most enduring and longlosting villains on the silver screen. Kannaambaal plays the fiery, emoting mother role she is so familiar with while Thangavelu and Ragini provide comic relief.

PARASAKTHI
A movie review by Balaji Balasubramaniam


--------------------------------------------------------------------------------
Cast: Sivaji Ganesan, Sriranjini, S.V.Sahasranamam, S.S.Rajendran, Pandaribai, V.K.Ramaswamy
Music: Sudarsanam
Direction: Krishnan Panju


Parasakthi truly marked the beginning of an era in tamil cinema. Sivaji Ganesan entered Tamil cinema with a bang and never looked back as he laid down the rules for acting. His confident performance here gives strong signs of his success thereafter. In a role that established actors who like a challenge would give their right hand for, he proves that he is a born actor for whom emotions come naturally. His transition from stage to screen is smooth and there are no signs of the over acting that made its appearance once he was established.
Chandrasekharan(S.V.Sahasranamam), Gnanasekharan(SSR) and Gunasekharan(Sivaji) are three brothers earning a living in Rangoon in the midst of World War II. Their sister Kalyani(Sriranjini) is getting married in Madurai but since only one person from each family is allowed to travel on the ship, Gunasekharan travels back to India. A few years have passed since Kalyani's marriage but then tragedy strikes their entire family. Kalyani is orphaned and loses both her husband and father on the same day. Gunasekharan is cheated of all his money by a woman. Chandrasekharan and Gnanasekharan decide to get back to India by land but are separated in a bomb blast with Gnanasekharan assumed to be dead.

Most heroes in Tamil cinema, including MGR, Rajnikanth and Kamalhassan, have worked their way up from small roles, taking time to establish themselves. Other heroes saddled with strong roles in their debuts have faltered and disappeared from the scene. But Sivaji is unique in this respect. He is burdened with a strong role that requires lots of emoting, spouting of long dialogs and even a little bit of uninhibited dancing. And he passes the test with flying colors. He is phenomenal in the role, conveying all emotions with ease. He is unfettered in the sequences where he poses as a madman and displays no nervousness whatsoever.

While the movie made history with Sivaji's introduction, another aspect of it that makes it enjoyable even today is the strong dialogs from the pen of M.Karunanidhi (infact his name appears on the credits first and much before the names of the actors). He takes shots at several ills prevalent in society and while he doesn't go so far as to suggest remedies, he looks at all sides of the situation. There are several clever lines and wordplays that make us smile. The scene where Pandaribai asks Sivaji to look at himself and points out that he is to blame too is one of the standout scenes with her comment about his situation in the world of beggars being superb.

Ofcourse the courtroom scene is legendary with Sivaji's 5-minute, non-stop tirade against the people who made life a living hell for his sister (Vivek had a very nice spoof of the same in Paalayathu Amman that managed to be funny without making fun of it). Both the dialogs and the actor take equal credit for making the scene as effective as it turns out to be. Sivaji's pointed questions at the lawyer who tries to interrupt him and his description of the bad guys are excellent lines delivered with skill.

As the story suggests, most of the movie is rather pessimistic with the family lurching from one tragedy to the next. There are also a few contrivances like Sivaji's hiding of his identity from his sister. There is some genuine suspense as the paths of the different members cross without them realising it or being too late to make use of it. The screenplay(also by M.Karunanidhi) has some nice twists towards the end to bring about a nice climax. Highlighting the strong link between movies and politics even then, the final sequence shows people like EVR, Anna and Karunanidhi himself at meetings.

Though none of the remaining cast members have the chance for a consistently strong performance throughout the movie, they do have their moments. SSR gives a hint of his famous diction and dialog delivery during his argument with the guard at the refugee camp. Respected senior actor S.V.Sahasranamam is impressive when he cries over his sister's plight. But Sriranjini is rather wooden with her monologue in the courtroom not delivered with the strong emotions it deserves. V.K.Ramaswamy makes a believable corrupt businessman. Barring a couple, none of the songs are memorable. Consequently some of them, like the duet between Sriranjini and her husband, test our patience.

KARNAN
A movie review by Balaji Balasubramaniam


--------------------------------------------------------------------------------
Cast: 'Sivaji' Ganesan, Devika, N.T.Ramarao, Asokan, Savitri, Muthuraman
Music: Viswanathan-Ramamurthy
Direction: B.R.Bandulu


There is no one who suited mythological roles quite as well as 'Sivaji' Ganesan. His majestic voice, distinctive walk and commanding presence were tailor-made for those roles and he put them to good use as he brought mythological as well as historical characters alive on the silver screen. Karnan is one of these roles and he shines as the abandoned child-turned-king who is forced to fight his own brothers for the sake of his friend.
The story is ofcourse familiar to all of us. Queen Kunti abandons her first-born, who is then adopted by a charioteer Adhirathan and named Karnan by a sage. Karnan is known for his generosity and never says 'No' to anyone asking him for something. When he is insulted at a public archery competition for being from a lowly class, Duryodhana(Asokan) makes him king of one of his lands and embraces him as a friend. He is eternally grateful for this and chooses to fight on Duryodhana's side against the Pandavas even when Kunti reveals herself to be his mother and he realises that the Pandavas are his brothers.

Karnan is the kind of character that makes for a fascinating movie and this movie does full justice to it. With his generosity and undying loyalty to his friend, Karnan is a great character and the movie succeeds in making us admire him though he was on the wrong side. The incident when Karnan as a baby hands over his jewellery to the sage wishing to cuddle him is very cute apart from telling us that his magnanimity was inborn. This characteristic ofcourse is the focus of the film with several instances to highlight it. The scene where he gives a disguised Indran what he asks for inspite of knowing his real identity and being warned against it makes us respect him.

With focus on Karnan, several of the key events familiar to us from the Mahabharat are either not seen or are mentioned just in passing. Whether this is due to time constraints or the fact that such events show some the characters in a bad light is not clear. For instance, Duryodhana is portrayed as a true friend to whom the thought of Karnan misbehaving with his wife never arises. But the game of dice, definitely Duryodhana's worst moment, is never shown. It might have been interesting to see Karnan's reaction to this event.

As in most movies during those times, the dialogs are strong and clever. Karnan's meeting with Kunti and his challenge to his father-in-law who forbids his daughter to live with Karnan after learning about his lineage are two scenes which feature nice dialogs.

Karnan's end moves us to tears. The way Dharma Dhevadhai transforms the arrows intended for him to garlands and her lament about losing her only son illustrate Karnan's greatness. As Krishna lists out to Arjuna all the factors that were in place before Karnan could be killed, we realise what a great warrior he was. The success of the characterization is evident from the fact that we dislike Karnan's enemies like Krishna and their tactics. We genuinely feel sorry for Karnan and his dilemma when Kunti asks for her two boons.

N.T.Ramarao is the perfect choice for Krishna and he brings out the playfulness of Krishna with the twinkle in his eyes. But he is also suitably serious during the Gitopadhesam and when explaining to Arjuna the reasons behind Karnan's death. Devika, as Karnan's wife and Savitri as Duryodhana's wife have quite important roles while Muthuraman's Arjuna is sidelined. The first half definitely has a little too many songs with the two songs, one when Savitri sends Devika to her parents' home and one after she comes back, being too close to each other. Iravum Nilavum... is one of the melodious ones. Ullathil Nalla Ullam... is ofcourse a classic and loaded with meaningful lyrics.

KAPPALOTTIYA THAMIZHAN
A movie review by Balaji Balasubramaniam


--------------------------------------------------------------------------------
Cast: 'Sivaji' Ganesan, Gemini Ganesan, Savitri, S.V.Subbaiya, Rangarao, Asokan, Balaji
Music:
Direction: B.R.Bandulu


Actors rarely identify any one of their movies as their favorite, instead detouring around the delicate question by saying that all the movies they acted in had their strengths. Considering the sheer number of movies he has acted in, picking a favorite had to be an even tougher task for 'Sivaji' Ganesan than for most actors. But he had repeatedly declared Kappalottiya Thamizhan to be his favorite, stating the difficulty of playing a famous leader, the research that went into the movie and its realism as his reasons. The movie effectively portrays the hardships undergone by V.O.Chidambaram Pillai, who was responsible for launching the first Indian ship on Indian waters.
V.O.Chidambaram Pillai(Sivaji) is a lawyer and also the owner of a large salt factory. He is a true patriot, leading the movement to burn all foreign goods. Noticing that there was no Indian ship plying in the Indian waters, he collects the money needed to buy a ship and launches the ship. He, along with Subramaniam Siva, is arrested for leading a strike of workers at a mill run by the English and suffers untold hardship in prison.

Sivaji brings Chidambaram Pillai before our eyes with his portrayal of the freedom fighter. He is majestic during the initial portions, as he strides with confidence, collecting money for buying the ship and sure of its success in propagating the freedom movement. He delivers his dialogs forcefully and with passion and the accompanying expressions and gestures complement the effect(the single shot when the collector imagines Sivaji as Veera Pandiya Katta Bomman is quite exhilarating). The makeup is flawless in his old age and his slow, uncertain walk and sad face leave us with little doubt that we are actually seeing an old man on screen. It is an underplayed performance but grandiose nevertheless.

The movie effectively shows us the hardships undergone by the people in order to gain independence and makes us admire the patriotic fervor in the few characters it focusses on. Chidambaram Pillai's selfless acts are ofcourse the highlight and the way he sells his business or his wife's jewels without a moment's thought speaks of his greatness. There is passion in his voice as he dreams of an Indian ship. His wealthy lifestyle makes the hardships he undergoes in jail even more tragic. The scenes in jail have been picturised well with even one of the convicts making an impression with his respect for V.O.C.

But the movie does not focus on him solely with the effect of making the other characters insignificant. Bharatiyar's eccentricity and Subramaniam Siva's forcefulness are well brought out during their segments. Ofcourse these characters have their best scenes when seen with VOC. Subramaniam Siva has his best lines during his visit to the Collector's office with VOC while Bharatiyar shines when asked about his association with VOC in court. Individuals like Gemini Ganesan's Madasami get substantial screen time and Vanchinathan manages to impress us in the little time he is on screen.

Maybe because VOC could not accomplish much after her came out of jail or because there are no records of that segment of his life, the portions of the movie dealing with that part seem rather rushed. His transformation to an aged man seems abrupt with only newspaper reports about the death of his fellow freedom fighters being used to indicate the passing of time. The last scene is suitably touching with Bharatiyar's Endru Thaniyum....

S.V.Subbaiya is perfect as Bharatiyar and his expressions, gestures and dialog delivery are superb. Among all the actors who have portrayed the poet in cinema, no one comes as close as S.V.Subbaiya. Gemini Ganesan and Savitri have a few cute lines as the lovebirds. S.V.Rangarao, who usually plays a benevolent old man, appears as the British collector here. Asokan too has a role as the assistant collector. Songs like Velli Paniyin... and Vande Maataram... are very memorable.

UYARNDHA MANITHAN
A movie review by Balaji Balasubramaniam


--------------------------------------------------------------------------------
Cast: 'Sivaji' Ganesan, Sowcar Janaki, Sivakumar, Asokan, 'Major' Sunderrajan, Vanisri, V.K.Ramaswamy, Manorama
Music: M.S.Viswanathan
Direction: Krishnan Panju


Among older social movies, Uyarndha Manithan could serve as a good example for the difference in the kinds of movies MGR and Sivaji starred in. While MGR was the man who could do no wrong, this movie sees Sivaji as a man who is unable to even save his own wife and spends his life repenting for it inspite of being forced to marry another woman. The movie has a very interesting and strong story and is further aided by some nice performances and good songs.
On a vist to his estate in Kodaikanal, Raju(Sivaji) falls in love with Parvati(Vanisri), the daughter of the caretaker, and marries her. But his caste-conscious father kills the pregnant Parvati and forces Raju to marry Vimala(Sowcar Janaki). But we soon learn that Parvati escaped, delivered her child and died only when the boy was 5 years old. Nineteen years later, the young man Sathyamurthy(Sivakumar) joins Raju's household as a servant and forges a bond of affection with Raju.

One of the things I have noticed within the first few reels of most old movies is the speed at which the story progresses. The same is true of Uyarndha Manithan too. Unlike present-day movies which have a flimsy story and move it along with the help of song sequences, comedy tracks and fights, so many things are part of the story here. Sivaji's romance with Vanisri, his marriage, Vanisri's death and Sivaji's next marriage take place at a rapid pace and before we know it, nineteen years have passed. It is only after the meeting between Sivaji and Sivakumar that the movie slows down to catch its breath.

It is quite amazing that the movie manages to present us with characters we come to care about, inspite of this fast pace. Sivaji, inspite of being the hero, has his flaws and it is surprising to see him being subdued by his father's goons and fail to save his wife. His friendship with Major Sunderrajan, the car driver who was forbidden to attend school by Sivaji's father, illustrates his character well. Asokan is a good friend who hides his own feelings for the sake of his friend. The married life of Sivaji and Sowcar Janaki is depicted quite well and is one of the interesting aspects of the movie. Her sadness at her 'perfect' life and later happiness at being slapped by Sivaji are quite funny.

The movie does well in bringing up interesting situations that keep the story moving. But the proceedings tend to be a little slow during the portions which document Sivaji's affection for Sivakumar and the attempts of VKR and Manorama to send him packing. Asokan's inability to convey the truth to Sivaji is also obvious as a way to prolong the movie. Though the climax proceeds along expected lines, it has been set up well with the setting of the house on fire bringing closure by giving Sivaji a chance to not repeat his earlier behavior. Technically, the scene has been executed very well with the falling walls and their closeness to the characters inside being very believable.

Sivaji makes a very dignified rich man, getting his chance to emote during the final scene with Asokan and the fight with Sowcar Janaki. Sowcar manages to generate sympathy for her during the portions where she finds Sivaji showering affection on Sivakumar. Sivakumar, in one of his earliest roles, fits the role of the innocent, goodhearted young man well. Andha Naal Nyaabagam..., one of the first songs to mix music and dialogs, is a popular song and picturised well with Sivaji and Major Sunderrajan reminiscing about their past. Velli Kinnangal... and En Kelvikkenna Badhil... are both melodious duets.

Thanks Bala for the reviews. The critic had choosen the movies well and it also depicts the range of NT. Such reviews always kindle your interest and we long to revisit the movies. Thanks again

Regards

காத்தவராயன்

கதை
ஈசனிடம் நடனித்தில் தோல்வியுற்ற உமையாள் சினம் கொண்டதால், பூமிக்கு சென்று உணர்வடிக்கி வாழப் பணிக்கப்படுகிறாள். வீரபாகுவும் உமையின் குழந்தையாக பூமிக்குச் செல்கிறான். அங்கு வேடர் குலப்பெண்கள் உமையாளிடம் (கண்ணாம்பா) குழந்தையைத் தாங்கள் வளர்ப்பதாக பெற்றுச் செல்கிறார்கள்.

மிகச்சிறந்த வீரனாக வளரும் காத்தவராயன் தன் தாயைத் தேடிக் கண்டடைகிறான். வேண்டும் உருவம் பெற ஆசீர்வதிகப்படுகிறான். வெளி ஊர்கள் பலவற்றுக்குப் பயணப்படுகிறான். மலையாள மாந்த்ரீகர் பாலையாவை அடிமையாக்குகிறான். அவன் மனைவி MN ராஜம், அவள் தம்பி சந்திரபாபு.

பிறகு ஆரியகுல இளவரவி ஆரியமாலாவை (சாவித்ரி) சந்தித்து, புகழ்பெற்ற "வா கலாப மயிலே" பாடலைப் பாடுகிறான். அவளை சந்திக்க கிழவனாக வருகிறான். அவனைப் பிடித்து அரசவையில் ஒப்படைக்க சாக்குப்பையிலிருந்து குடுகுடுப்பைக்காரனாக உருமாரி எழுகிறான்.

சிறையிலடைப்பட்டு பிறகு பட்டத்து யானையோடு தப்பிக்கிறான். கிளியாக உருமாரி மறுபடி ஆரியமாலாவை சந்திக்கிறான். மறுபடி தப்பியோட்டம். கல்யாண நிச்சயமான ஆரியமாலாவை சந்திக்க வளையல்காரன் வேடம் இட்டு வருகிறான் (படகோட்டி !).மறுபடி தப்பியோட்டம், இம்முறைி பிடிபடுதல். பிணைத்து அவனை அரசன் கொல்ல முனையும் போது, ஆரியமாலா கத்திக்குத்து பட்டு விழுகிறாள்.

அவள் இறந்துவிட்டாள் என்று எண்ணி ஊரை துவம்சம் செய்கிறான் காத்தவராயன். கண்ணாம்பா கடிந்து கொள்ள அடங்கும் அவன் கைது செய்யப் ப்படுகிறான். பிணைத்த அவனை யானை தரையோடு இழித்துச் செல்கிறது. பின் சாட்டையடி வாங்கிக்கொண்டு ஊரார் காண தண்டனை நிறைவேற்றப்படவேண்டிய பெருவெளிக்கு செல்கிறான். அங்கு ஒரு பிரம்மாண்டமான அய்யனார் (?) சிலை. கண்ணாம்பா முறையிட அருள மறுக்கிறான் அரசன். மனோகரா பாணியில் பொங்கி எழச்சொல்லும் அன்னையின் ஆணைக்கு இணங்கி பிரம்மாண்ட சிலைய உடைத்து பேரழிவை ஏற்படுத்துகிறான். ஓடிவரும் ஆரியமாலாவும் அதில் சிக்குகிறாள்.
சிவபெருமான் அருளால் பார்வதி, காத்தவராயன், ஆரியமாலா யாவரும் வானுலகம் ஏறுகிறார்கள்.

கடைசி அரை மணி நேர அவசரகதி திருப்பம் மேல் திருப்பங்களைத் தவிற மிக சுவாரஸ்யமான திரைப்படம்.
குறிப்பாக: பல அபாரமான காட்சிகள் நிறைந்த படம் இது.

Spectacle
-> வேடர்களை அறிமுகம் செய்யும் காட்சி. கோழி உடை தரித்து (சிறுவர்கள் ?) நடனம். குழு நடன அமைப்பின் ஒற்றுமை. தக்கை செட் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தால் அதன் மீது அமர்ந்து ஒருவர் முரசு அடித்துக் கொண்டிருந்தார் !

--> படத்துவக்கமே சிவன்-பார்வதி நடனம். தொழில்முறை நடனக்காரர்கள் என்று நினைக்கிறேன்.(பயப்படாதீர்கள் கண்ணாம்பா இல்லை. பாட்டு முடிந்ததும் சிவன்/பார்வதி மாறிவிடுவர்..தொலைக்காட்சித் தொடர்களில் பாத்திரங்கள் மாறுவது போல) தமிழ் சினிமாவின் மிக உக்கிரமான பரதநாட்டியக் காட்சிகளில் ஒன்று இது. படத்தில் முதல் ஐந்து-ஆறு நிமிடம் இசையும்-நடனும் மட்டுமே !


--> சக்கரம் சுழன்று, பாடலினூடே பெரியவனாகும் குழந்தைகளைப் பார்த்திருக்கிறோம். சண்டையினூடே ? சிறுவன் காத்தவராயன் வாள்பயிற்சி பெறுகிறான். அவன் நிழல் காண்பிக்கப் படுகிறது. நிழல் வளர்கிறது. வாளுடன் சிவாஜி. நிழலிலிருந்து நிஜத்துக்கு வரும்போது 'கட்' மிகக் கூர்மையாக கவனித்தால் மட்டுமே தென்படும் சிறப்பான படத்தொகுப்பு

--> யானை மோதி கதவு திறக்கிறது. கூர்ந்து கவனித்தால் யானை கதவை வேகமாக நெருங்குவதைக் காண்பித்து, பிறகு எதிர்பக்கம் அதிரும் கதவைக் கண்டு மிரளும் தங்கவேலும் சிப்பாய்களும் காட்டப்படுகிறார்கள். அதாவது யானை மோதாமல் அந்த உணர்வைப் பார்வையாளர்களிடம் ஏற்படுத்தியிருந்தார்கள். அந்த காட்சி முழுவதும் இவ்வாறே காட்டப்படுகிறது. மிக புத்திசாலித்தனமான உத்தி.

--> மிக தத்ரூபமான மல்யுத்தக் காட்சி. சிவாஜியின் எதிராளி நிஜமாகவே ஒரு மல்யுத்த வீரர் என்று நினைக்கிறேன். கிட்டத்தட்ட 5-6 நிமிடங்கள் நீளும் அக்காட்சியில் சிவாஜியின் வெற்றி இயல்பான படிப்படி முன்னேற்றமாக நம்பும்படி காண்பிக்கப் படிகிறது. பல முறை சிவாஜியும் (டூப் அல்ல!) எதிராளியும் ஒருவரை ஒருவர் வீழ்த்துகிறார்கள். களத்துக்குள் இறங்கும் பொழுது சிவாஜி தோளை வளைத்துக் கொண்டு இறங்குவது, ஆயத்தத்தை போகிற போக்கில் மிக சிறப்பாக காண்பிக்கும் காட்சித்துளி. குன்னக்கோல் சிவாஜி 'பாட்டும் நானே'வின் தன் முறை வரும்பொழுது லேசாக தொண்டையை செறுமிக்கொள்வது போல.

--> மணிரத்னத்தில் அலைபாயுதே திரைப்படத்தில், காதல்-சடுகுடு பாடலில் பின்னோக்கி ஓட்டப்படும் காட்சிகள் இடம்பெற்று கவனத்தை பெற்றது. காத்தவராயனின் ஒரு சண்டைக்காட்சியில் சிவாஜி பல படைவீரர்களை எதிர்கொள்ளும்போது தரையிலிருந்து படிப்படியாக மேலே குதித்து, பல நிலைகளைத் தாண்டி கோட்டைசுவரை எட்டுவதாக இரு காட்சி வருகிறது. அது மேலிருந்து குதித்ததைப் படமாக்கி பின்னோக்கி ஓட்டி காட்டப்படுகிறது. ஒரு 5 வினாடிகள் வரும் அக்காட்சியின் துவக்கத்தில் படச்சட்டகத்துக்குள் இடத்திலிருந்து வலமாக ஒரு சில அடிகள் சிவாஜி ஓடி வரவேண்டும். அது 'ரிவெர்சில்' ஓடியது என்று பார்த்து வியக்க டிவிடி தேவைப்படுகிறது.

--> அரண்மனையிலிருந்து தப்பி ஓடும் சிவாஜி தனது குகைக்குள் விரைந்து ஓடி வருவார். அங்கு, படுத்துக்கொண்டிருக்கும் பாலையாவுக்கு ராஜம் கால் அமுக்கிக்கொண்டிருப்பார். ஓடிய வேகத்தில் உள்ளே வரும் சிவாஜி ஒரு அரை விநாடித் தயங்கி திரும்பி (அதற்குள் அவர்கள் எழுந்துகொண்டு சிவாஜியைக் கூப்பிட) மீண்டும் உள்ளே செல்வார். மிக கவனமாக காட்சி அமைப்பு/நடிப்பு

- பல ஊர்கள் பயணப்படும் ஆரம்பக்காட்சி மிக புத்திசாலித்தனமாகக் காட்டப்படுகிறது. தஞ்சை பெரிய கோவில், மதுரைக் கோவில், ஆலப்புழை படகுப் போட்டி என்று பல கோப்புக் காட்சிகள். அதன் மேலேயே அதை ரசிக்கும்/கண்டு வியக்கும் சிவாஜியின் முகபாவங்கள் என்று காட்சியின்-மேல்-காட்சி பதிக்கும் உத்தி. இது இதற்கு முன்னர் (1958) கையாளப்பட்டிருக்கிறதா என்று கவனிக்கவேண்டும். அது சிறப்பாக வந்ததற்கு சிவாஜியின் ஒரு முக்கிய காரணம். ஒரு நெருக்கமான படகுப்போட்டியை கண்டு களிக்கும் பாவனையை மிகச்சிறப்பாக செய்வார்.

--> குடுகுடுப்பைக்காரனாக வரும்போது பேச்சும், பாவனையும் முற்றிலும் மாறிப்போவதெல்லாம் சிவாஜியின் அன்றாட அதிசயம்.

--> பொம்மலாட்டம் போன்ற நடனம் (இது சமீபத்தில் ஓரிரு படங்களில் செய்யப்பட்டது நினைவில் இருக்கலாம்). சந்திரபாபுவும், ராஜமும் ஆடும் ஜோடி நடனம். குறிப்பாக சந்திரபாபு பொம்மையைப் போலவே குறைந்த அசைவுகளுடன் சிறப்பாக ஆடுவார்.

--> காத்தவராயன் கோபம் கொண்டு ஊரை துவம்சம் செய்யும் போது தூணைப் பிடுங்க வீடே விழும் காட்சிகள்

--> பிரமாண்ட அய்யனார் சிலை உதிர்ந்து விழும் கடைசி காட்சி

இப்படி பல சிறப்பான காட்சிகள்.


இன்ன பிற..

--> தங்கவேலுவின் நீண்ட நெடுங்கால நகைச்சுவை முயற்சிகள் எதற்கும் இதுவரை என்னால் சிரிக்க முடிந்ததில்லை. இதிலும் அனேகம் அப்படியே. ஆனால் ஓரிரு காட்சிகள் சிரித்து வியந்தேன்: ராஜம் வீட்டுக்கு வந்து விசாரிக்கும் போது மிடுக்காக "பட்டத்து யானை எங்கே" என்று கேட்டபடி மிக இயல்பாக மேசைக்கு அடியில் பார்ப்பார் :lol:

--> சந்திரபாபுவின் slapstick நன்றாக வந்திருக்கிறது.

--> கதையின் காலத்துக்கு முரணாக ஓ/சி, கோலா லம்பூர் என்கிற வார்த்தைகள் பாடல்களில் வருகின்றன. சந்திரபாபுவின் கஸ்மாலமும் !


சோகம் தோய்ந்த சமூகப் படங்களில் எனக்கு மிகையாகத் தோன்றும் காட்சிகள் மிகுந்திருக்கின்றன. அவற்றின் தேவைகளுக்குத் தோதாக சிவாஜி நடிக்கும்பொழுது என்னால் அதை அவ்வளவாக ரசிக்க முடிவதில்லை. உதாரணமாக நான் இதற்கு முன் பார்த்த படம் புனர்-ஜென்மம். சிவாஜியும்-கண்ணாம்பாவும் போட்டிப் போட்டுக்கொண்டு உணர்ச்சியைக் கொட்டித் தீர்த்தார்கள்.

மாறாக காத்தவராயனில் கதை தான் மிகை, ஆனால் காட்சியமைப்பும், நடிப்பும் மிகச் சரளமானவை (கடைசி சில நீமிடங்கள் தவிற). இது போன்ற சிறப்பாக எடுக்கப்பட்ட கேளிக்கைசித்திரங்கள் நடிப்பு மட்டுமல்லாது, மேற்சொன்ன பல விஷயங்களினாலும் ரசிக்கத்தக்கதாக இருக்கிறது. இத்திரியின் இப்படத்தைப் பற்றி நான் அதிகம் படித்ததில்லை என்பதால் இந்த நீண்ட இடுகை.

வெகு நாட்களுக்கு பிறகு இந்த திரியில் பிரபுவின் விமர்சனம். அதுவும் அதிகம் பேசப்படாத காத்தவராயன் படத்தைப் பற்றி. சிவாஜி நடிப்பது அன்றாட அதிசயம் என்பது போன்ற சொற்றொடர்கள்.[உங்களின் அழகான இடுகைக்களும் அப்படியே]. பாராட்டுக்கள்.

அன்புடன்

Wonderful writeup, PR. Especially the detailing of the spectacular scenes and the amazement over the special effects and techniques employed those days. It's always important to watch these films with your mind transported to that particular era...especially for those who were born long after these films were made.

I have the VCD, and haven't seen it for a long time. I shall take down your pointers and watch it again...once I am done with the film I am watching currently. Thanks PR.

பிரபுராம் சார், 'காத்தவராயன்' விமர்சனம் அருமை...

பல ஆண்டுகளுக்கு முன் சென்னை ராக்ஸி தியேட்டரில் மறு வெளியீட்டின்போது பார்த்தது. இப்போது உங்களின் விமர்சனத்தில் ஒவ்வொரு காட்சியாக விவரித்திருப்பதைப்படிக்கும்போது, காட்சிகள் அப்படியே மனதில் ஓடுகின்றன. தந்திரக்காட்சிகளை ஒவ்வொன்றாக சிலாகித்திருந்த விதம் அருமை. (பிற்காலத்தில் கே.பி.யின் எல்லாப்படங்களிலும் இடம் பெற்ற 'ரிவர்ஸ் ஷாட்' காட்சிகளுக்கு இப்படம் கூட இன்ஸ்பிரேஷனாக இருந்திருக்கக் கூடும்).

மீண்டும் இன்னொரு அபூர்வத் திரைப்படத்துடன் வாருங்கள்.

Dear Prabhu,
Your review on Kaathavarayan, makes even non connoisseurs to rethink their opinion on that film and would make them see it for once. Your thorough analysis on the various aspects gives a true picture of the film. Expecting more such reviews on such unexplored films.

Raghavendran.
www.nadigarthilagam.com

For all the friends,
This July 21, on Nadigar Thilagam's rememberance day, Y.Gee.Mahendra gives a special performance of VIETNAAM VEEDU, stage play, at Rani Seetha Hall, Anna Salai (near Anna Flyover), Chennai, EXCLUSIVELY FOR SIVAJI FANS. Our beloved brother, Ram Kumar is likely to be present at the performance. Details regarding the entry passes/ tickets would be posted in our website as well as here shortly. This would be an opportunity to be part of the function to pay tributes to the legend.

It is also proposed to honour Shri Y.Gee.Mahendra for his untiring service in the cause of propagating and glorifying our beloved Nadigar Thilagam. A title is proposed to be conferred on him on that occasion on behalf of our website, www.nadigarthilagam.com. I request all our friends, to suggest a suitable title to be conferred on Y.G.M. The title should reflect the concept of honouring true followers and fans of Nadigar Thilagam. In other words, the words should reflect Nadigar Thilagam and what kind of honour is meant in the Title.

You can take it as a challenge and bring out the best possible Title.

It is also proposed to present the Titles suggested here, to Shri Ramkumar and to request him to choose the appropriate one.

Raghavendran.
www.nadigarthilagam.com

Thank you Mr.Murali, saradha_sn, Groucho and Mr.Raghavendran.

The triple DVD of Uththamapuththiran, Punar Jenmam and kAthavarAyan is out on Moser Baer. As I have seen UP earlier I saved it for later and watched the other two. It is surprising that Kathavarayan has found little mention thus far in this thread and even in general. I found it quite interesting and visually quite innovative.

One piece of trivia which Vairamuththu mentioned in a meeting (held as part of Chennai Sangamam) in Jan last year. Apparently MGR had declined this role. His stated grounds were that man-turning-into-bird etc. were against the principles of his party.

வசந்த் தொலைக்காட்சியின் 'சந்திப்போமா' நிகழ்ச்சியில், பிரபல திரைப்பட, நாடக, சின்னத்திரை நடிகை மற்றும் டப்பிங் கலைஞரான நித்யா வின் பேட்டி ஒளிபரப்பானது. (நித்யாதான் தற்போது 'வியட்நாம் வீடு' நாடகத்தில் ஒய்.ஜி.மகேந்திரனின் ஜோடியாக நடிக்கிறார்) பேட்டி கண்டவர் இன்னொரு சின்னத்திரை நட்சத்திரமான ஐஸ்வர்யா...

பேட்டியின்போது நடிகர்திலகத்தைப்பற்றி நித்யா சொன்னது....

"பாலாஜி சாருடைய 'தீர்ப்பு' படத்தில் சிவாஜி சாருடைய மகளாக நடித்திருந்தேன், சரத்பாபு, விஜயகுமார் இருவரும் என் அண்ணன்கள். படத்தில் நான் தற்கொலை செய்து கொண்டு இறந்துபோகும் காட்சி வரும். என் உடலை தகனம் செய்யும் காட்சி சத்யா ஸ்டுடியோவின் வெட்டவெளி பொட்டலில் நடந்தது. என்னைக் கற்பழித்தவைக் கொன்றுவிட்டு சிறையில் இருக்கும் என் தந்தை சிவாஜி சார், பரோலில் வந்து என் சிதைக்கு தீ வைப்பதாக காட்சி. விறகுகளால் சிதை அமைத்து அதில் என்னைப்படுக்க வைத்து உடல் முழுக்க வரட்டி அடுக்கி முகத்தை மட்டும் திறந்து வைத்து குளோசப் ஷாட்களை எடுத்தனர். பின்னர் முகத்தையும் வரட்டியால் முடி , சிவாஜி அப்பா தீ வைபது போல காட்சி.

அதை எடுத்து முடித்ததும், டைரக்டர் பில்லா கிருஷ்ணமூர்த்தி சார், சிவாஜி சாருடைய குளோசப் காட்சிகளை எடுத்து முடித்து அனுப்பி விடலாம் என்று மும்முரமானார். அதைக்கவனித்த சிவாஜி சார், டைரக்டரிடம் "ஏம்ப்பா, அந்தப்பொண்ணை என்ன மலர்ப்படுக்கையிலா படுக்க வச்சிருக்கீங்க?. பாவம் சிதையில் படுத்திருக்குப்பா. முதல்ல அதோட ஷாட்களை எடுத்து முடிச்சு, குழந்தையை அங்கிருந்து கிளப்புங்கப்பா. அப்புறம் என்னோட ஷாட்களை எடுத்துக்கலாம். அந்தப்பொண்ணோட சீன்கள் முடிய எவ்வளவு நேரமாகும்?" என்று கேட்டார்.'ஒரு மணி நேரமாகும்ணே' என்று இயக்குனர் சொன்னதும், "இரண்டு மணி, மூணு மணி நேரமானாலும் அப்பா நான் வெயிட் பண்றேன். முதல்ல அந்தக்குழந்தையின் சீன்களை முடிச்சு சிதையிலிருந்து எழுப்புங்க" என்று சொன்னவர், அந்த வெட்டவெளியில் ஒரு குடையை மட்டும் பிடித்துக்கொண்டு, ஒரு நாற்காலியில் உட்கார்ந்திருந்தார்.

திரைப்படங்களில், இதுபோன்ற சாவுக்காட்சிகள் எடுத்தால், அது முடிந்ததும் அதில் நடித்தவருக்கு திருஷ்டி கழிப்பார்கள். என்னுடைய காட்சிகள் எடுத்து முடிந்ததும் எழுந்துவந்த சிவாஜி சார், 'குழந்தைக்கு நான் திருஷ்டி கழிக்கிறேன்' என்று திருஷ்டி கழித்தவர் "உனக்கு சாவே வரக்கூடாதுன்னு ஆசீர்வதிக்கிறேம்மா" என்று ஆசீர்வதித்தார். (இந்த இடத்தில் நித்யாவின் கண்கள் பனித்தன). அவரோடு ஒப்பிடும்போது நானெல்லாம் ஒண்ணுமேயில்லை. இருந்தாலும் தன்னுடன் நடிப்பவர்களில் சின்னவங்க, பெரியவங்க என்ற வித்தியாசமெல்லாம் பார்க்காம அவர் மதிப்பு கொடுப்பது எல்லோரும் அவர்கிட்டே கத்துக்க வேண்டிய விஷயம்".

அப்போது பேட்டி கண்ட ஐஸ்வர்யா சொன்னது "அவரோட படங்களைப் பார்க்கும்போது சிவாஜி அங்கிள் எவ்வளவு பெரிய நடிகர், எவ்வளவு பெரிய கலைஞர், எவ்வளவு பெரிய சாதனையாளர் என்றுதான் தெரிஞ்சுக்கறோம். ஆனால் அவரோடு பழகிய உங்களைப்போன்றவர்கள் சொல்லும் இதுபோன்ற சம்பவங்கள் மூலம்தான் அவர் எவ்வளவு பெரிய மனிதர் என்பதும் நமக்கு தெரிகிறது"

இனி வரும் தலைமுறைகளும் அவரைப்பற்றி அறிந்து வியக்கத்தான் போகின்றன...

ஆளுக்கொரு தேதி வச்சு ஆன்டவன் அழைப்பான்

This song never failed to drive me to tears, no matter if I just happened to see the song clip. Now, after reading your recount of a recount, madam, I am feeling emotional. The sacrifices he made as an actor had always went unnoticed. For him, its part of discipline, an art that has long since given way to big headed wannabes, and trailer-asylum seeking starlets.

நடிகர் திலகம் என்ற மனிதருக்குள் உள்ள மேன்மையை சிறப்பாக எடுத்துரைத்த சாரதா அவர்களின் எழுத்துக்கள் நி்ச்சயம் ஒவ்வொருவருக்குள்ளும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தும், மனசாட்சியைத் தட்டி எழுப்பும். எந்த அளவிற்கு தமிழன் என்று சொல்லிக்கொண்டே தமிழனான நடிகர் திலகத்தை தமிழ்த் திரையுலகினரும் ஆள்வோரும் புறக்கணிக்கின்றனர் என்பதற்கு இன்னொரு உதாரணம், தமிழகத் தலைநகராம் சென்னையில் அவர் படங்களைத் திரையிடுவதில்லை என்பதே ஆகும். குறிப்பிட்ட சில திரைப்படங்களை மட்டும் வைத்துக் கொண்டு ஒரு மாயையை சித்தரித்து வேறு நடிகர் யாரையும் மக்கள் பார்க்க விரும்பாததைப் போலவும் ஒரு குறிப்பிட்ட நடிகரின் படங்களைப்பார்க்க மட்டுமே தமிழர்கள் அவதாரம் எடுத்து தவம் கிடப்பதாகவும் பத்திரிகைகளும் தொலைக்காட்சிகளும் சித்தரித்து வருவதைப் பார்த்து உண்மையிலேயே மனம் மிகவும் வேதனைப் படுகிறது. நடிகர் திலகத்தின் படங்களைத் திரையரங்குகளில் திரையிட்டு அவை அனைத்தும் வினியோகஸ்த்ர்களுக்கு நஷ்டம் ஏற்படுத்தியது என்றால் அப்போது இவர்கள் சொல்வதை நாம் ஏற்றுக் கொள்ளலாம். அன்றாடம் நாம் சந்திக்கும் அனைத்து சிவாஜி ரசிகர்களும் ஏக்கத்துடன் கேட்பது நாம் சிவாஜி படத்தை தியேட்டரில் பார்க்க முடியாதா என்பதே ஆகும். இன்னும் சொல்லப் போனால், மிகச் சமீபத்தில் என்னிடம் அப்படிக்கேட்ட ஒருவரின் வயது குறைந்தது 60லிருந்து 65க்குள் இருக்கும், இன்னொருவருக்கு வயது 15லிருந்து 20க்குள் இருக்கும். அனைத்துத் தலைமுறையினரையும் ஈர்த்திருக்கும் நடிகர் திலகத்தின் படங்களைத் திரையிட சம்பந்தப்பட்டவர்கள் ஏன் முன் வருவதில்லை? இது இயற்கையான காரணமா அல்லது எதற்காக? தமிழன் என்பதெல்லாம் வாயளவில் தானா? தமிழ் தமிழ் என்று கூறுவோர் கூட அவர்கள் சம்பந்தப்பட்ட மீடியாக்களில் நடிகர் திலகத்தை இருட்டடிப்புத் தான் செய்கிறார்கள். இது எப்படி முடிவுக்கு வரும். இந்த நிலை எப்போது தீரும்.

ராகவேந்திரன்

Prabhu,

What you have said is correct. Ramannaa approached MGR initially to play this role but MGR declined saying that acting in மந்திர தந்திரக் கதைகள் is against his policy (rather party's policy). But NT, the professional he was accepted and did the role. It must be noted that Ramannaa did more films with MGR in the 50s and 60s and if my memory serves me right, only Koondukili, Kaathavaraayan and Sri Valli were the three films NT did for Ramannaa from 1954 to 1968. Later he did Thanga Surangam in 1969, Sorgam in 1970 and Ennai Pol Oruvan in 1978. [Ramannaa also produced series of films with MGR and they all started with Tamil letter ப and it's derivatives and people were commenting that it was done to compete with NT- Bheemsingh's ப and பா series of movies]. But still NT didn't have anything against
Ramannaa and acted in his films.

நித்யா மட்டுமல்ல, நடிகர் திலகத்தோடு நடித்த அனைவரும் அவரது பரந்த மனதையும் பெரிய மனது தன்மையையும் இன்றளவும் நினைவு கூர்ந்து சொல்வார்கள்.

ராகவேந்தர் சார்,

அனைத்து சிவாஜி ரசிகர்களின் மனதில் இருப்பதை அப்படியே எழுதி விட்டீர்கள். நான் ஏற்கனவே இங்கே குறிப்பட்டதைப் போல் மதுரையில் இப்போதும் நடிகர் திலகத்தின் படங்களை தியேட்டரில் வெளியிடுகிறார்கள். அவை நன்றாகவே வசூல் செய்கின்றன. அப்படியிருக்கும் பொது சென்னையில் வெளியிட எது தடையாக இருக்கிறது என்று புரியவில்லை. சம்பந்தப்பட்டவர்கள் சிந்தித்து நல்ல முடிவு எடுப்பார்கள் என்று நம்புவோம்.

அன்புடன்

நடிகர் திலகத்தின் அதி தீவிர ரசிகையும் CNN- IBN, NDTV போன்ற தொலைக்காட்சிகளிலும் சிவாஜி பற்றி பேட்டியளித்தவருமான கிரிஜா நடிகர் திலகத்திற்காக உருவாக்கியிருக்கும் இணைய தளம் www.nadigarthilagamsivaji.com

இதில் குறிப்பாக காலரியில் நடிகர் திலகத்தின் நிழற் படங்களை பார்க்கும் போதே அவர் ரேஞ்ச் என்னவென்று சாதாரண மனிதர்க்கும் புரியும். இதில் இடம் பெற்றிருக்கும் பழைய பேப்பர் விளம்பரங்கள் பலதும் இன்று தேடினாலும் கிடைக்காது. அனைத்து திரைப்பட ரசிகர்களாலும் இது ரசிக்கப்படும் தன்மை வாய்ந்தது.

அன்புடன்

Plum, Check ஆண்டவன் கட்டளை ad.

Quote:

---

Originally Posted by Prabhu Ram

காத்தவராயன்

இன்ன பிற..

--> தங்கவேலுவின் நீண்ட நெடுங்கால நகைச்சுவை முயற்சிகள் எதற்கும் இதுவரை என்னால் சிரிக்க முடிந்ததில்லை. இதிலும் அனேகம் அப்படியே. ஆனால் ஓரிரு காட்சிகள் சிரித்து வியந்தேன்: ராஜம் வீட்டுக்கு வந்து விசாரிக்கும் போது மிடுக்காக "பட்டத்து யானை எங்கே" என்று கேட்டபடி மிக இயல்பாக மேசைக்கு அடியில் பார்ப்பார் :lol:

---

:lol:

திரு ராகவேந்தர் சார்,திரு முரளி சார்,
என்னற்ற ரசிகர்களின் மனக்குமுறலை ஆதங்கத்தோடு வெளிப்படுத்தி உள்ளீர்கள். அன்னை இல்லத்தோடு நல்ல தொடர்ப்பில் உள்ள நீங்கள் இதை தளபதி மற்றும் இளைய திலகத்தின் கவனத்திற்க்கு கொண்டு செல்வீர்களா ?
அவர்கள் மனது வைத்தால் நிச்சயமாக நடிகர்திலகத்தின் படங்களை சென்னையில் திரையிட வைக்கலாம்.தயவுசெய்து முயற்சியுங்கள்.

எனக்கென்னவோ சென்னையில் மட்டும்தான் இப்படிப்பட்ட நிலைமை என்று தோன்றுகிறது.

சமீபத்தில் என் உறவினர் இல்லத் திருமணத்துக்காக தஞ்சாவூர் சென்றிருந்தபோது, அங்கு ஒரு திரையரங்கில் 'சவாலே சமாளி' திரையிடப் பட்டிருந்ததைப்பார்த்தேன். நிறைய கொடிகள் தோரணங்கள் கட்டப்பட்டிருந்தன. வீட்டுக்கு வீடு டிவிக்களும், சி.டி.க்களும் டி.வி.டிக்களும் மலிந்து விட்ட இக்காலத்திலும் கூட, செவ்வாய்க்கிழமை மாலைக்காட்சிக்கு நிறைய கூட்டம் நின்றிருந்ததைப் பார்த்தேன்.

சென்னையிலும் இப்படிப்பட்ட நிலைமை வரவேண்டும். நிச்சயம் வரும்

செந்தில்,

விரைவில் நல்ல செய்தி வரும் என்று நம்புவோம்.

நண்பர் பம்மல் சுவாமிநாதன் அவர்களோடு பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது சில பருவ இதழ்களில் வந்த சில பழைய மற்றும் புதிய கேள்வி பதில்களை பற்றி சொன்னார். சுவையாக இருந்தது.

ஆலய மணியின் இந்தி பதிப்பு ஆத்மி வெளிவந்தபோது ஒரு கேள்வி

ஆலயமணி -ஆத்மி எப்படி?

இங்கே ஸ்டிக்கும் நடித்தது. அங்கே? [இது 1968-ல் வெளி வந்த கேள்வி பதில்]

இன்றைய புதிய தலைமுறையை சேர்ந்த சினிமா கலைஞர்கள் பழைய தலைமுறை கலைஞர்களை எல்லா வகையிலும் முந்தி விட்டார்கள் என் நான் சொல்கிறேன்.

அட கணேசா! [அருகில் கெளரவம் ஸ்டில்] [1997-ல் தமிழன் எக்ஸ்பிரஸ் இதழில் வந்தது]

நடிப்பின் இலக்கணத்தை பற்றி ஒரே வார்த்தையில் ரத்தின சுருக்கமாக சொல்ல முடியுமா?

என் முடியாது? சிவாஜி. [லேட்டஸ்ட் ராணி வார இதழ்].

அன்புடன்