Printable View
புஞ்சை உண்டு நஞ்சை உண்டு
பொங்கிவரும் கங்கை உண்டு
பஞ்சம் மட்டும் இன்னும் இங்கு மாறவில்ல - எங்க
பாரதத்தில் சோத்துச்சண்ட தீரவில்ல
வீதிக்கொரு கட்சியுண்டு
சாதிக்கொரு சங்கமுண்டு
நீதி சொல்ல மட்டும் இங்கு நாதியில்ல - சனம்?
நிம்மதியா வாழ ஒரு நாளுமில்ல - இது
நாடா இல்ல வெறும் காடா - இதை
கேட்க யாரும் இல்லை தோழா
இன்னும் என்ன தோழா எத்தனையோ நாளா
நம்மை இங்கு நாமே தொலைத்தோமே
நம்ப முடியாதா நம்மால் முடியாதா
ஒரு விழியாவது தூங்காதா
மொழி இருந்தும் வழி இருந்தும்
என் காதலை சொல்ல முடியாதா…..
ஒரு விழி இன்பம் ஆனதடி
ஒரு விழி வன்மம் ஆனதடி
மின்சாரம் ரீங்காரம்
தேன் உண்ணும் வண்டு மாமலரைக் கண்டு
திரிந்தலைந்து பாடுவதேன் ரீங்காரம் கொண்டு
பூங்கொடியே நீ சொல்லுவாய்
கான மயில் நின்று வான் முகிலைக் கண்டு
களித்தாடும் விதம் போலவே
கலையிதுவே வாழ்வின் கலையிதுவே
விண்ணோடும் முகிலோடும் விளையாடும் வெண்ணிலவே
கண்ணோடு கொஞ்சும்
கோபியர் கொஞ்சும் ரமணா கோபால கிருஷ்ணா
மாபாரதத்தின் கண்ணா மாயக் கலையின் மன்னா
மாதவா கார்மேக வண்ணா மது சூதனா
ஒளி பூக்கும் இருளே
வாழ்வின் பொருளை நீ
வலி தீர்க்கும் வழியாய்
வாஞ்சை தரவா
மாய நதி இன்று
மார்பில் வழியுதே
தூய துறையிலும்
காதல் மலருதே
யானை
ஓராயிரம் யானை கொன்றால் பரணி
ஆதலால் யுத்தம் இருக்கு கவனி
கத்தி வைத்து கண்கள் ரெண்டும்
யுத்தம் செய்யுதே அது எப்படி
அது எப்படி அது எப்படி
இப்படி மழை அடித்தால் நான் எப்படி
குடை பிடிப்பேன்
இப்படி அலை அடித்தால் நான் எப்படி கால் நனைப்பேன்