Golden Period of Tamil Cinema

Quote:

Originally Posted by P_R

Sanjeevi, when the lyricist absorbs the narrative and weaves it into the lines he takes the ordinary emotion of prose and elevates the aesthetic appeal. We yield to the pull of poetry more easily.

pAsamalar's melodrama will now be passé for most of us now. OTOH malarndhu malaraadha continues to strike a chord.

BGM - if you think about it, it is perhaps the most 'unnatural' aspects of a film :lol2:

Imagine in real life how we'd react to: appraisal time-la sOgamA oru saarangi ?! sila nutpamaana tharuNangaL-la thideernu saxophone oodhina mersal aayira maattOm?

Just thought about it :lol:

Quote:

sila nutpamaana tharuNangaL-la thideernu saxophone oodhina mersal aayira maattOm?

hmm.....

P_R,

yes BGM is unnatural but still it is the best way to express the expressions of artists and to feel the feelings of the scenes where dialogues cannot.

namma PRku audio mute panni thodarnthu moonu perarasu padam kattungappa :)

Naan appraisal timela nagaippen (Idukkan Varungal Naguga) :?

PR,
Appo flash-back, panoramic manoramic vision, most improtant of all, editing and its implications, idhellam neja vaazhkaila nenachu paakka mudiyuma (even discounting the fact that the mind/memory is random?
Pesaama novel-a padichuttu poiralaame. Cinema edhukku?
Cinema is a medium of abstraction. Vaarthaigal solla mudiyaadhadha, visuals-um audio-vum solradhum dhaane cinema? Writing oralavukku pogum.

adadA naan BGM irukkappadaadhu-nu sollalainga. Lyrics, song unnatural-nu sonnA, BGM-um unnatural dhaanE sutti kAttinEn. thassaal teacher.

Scale,
Karuthellam ok, unga thottam neenga varalaam. Aana ennamo Sanjeevi-a mattum bias nu solreenga. Just because you imply MSV=IR=ARR, how does that automatically become bias-free? For some, saying MSV=IR might imply a bias towards IR because they would consider MSV as the ultimate. Replace MSV/IR/ARR with each other and it would still hold good.
Ennamo IR fans ku mattum dhaan bias madhiri solreenga? 60s a asupport panravanga nostalgia kaaranamaave appadi solraangannu sollalaame (anything old has to be venerable-ngara madhiri)

By pigeon-holing Raaja under "semi-classical", you have written the most outrageously biased line in this topic. Appadi sollalaame?

thondru thottu pandai kaalathilirunthu BGM is a part and parcel infact insperables of plays (koothu, therukoothu, raakoothu drama, stageshows) kudukuduppu kaaran, boomboom maattukaaran, thaara thappatta vasikkiravan, sangu voothuravan everyone does it. I have watched quiet a handful of it during my childhood days from Kumbakonam/Tanjore stage shows Harichandra, mahabharatam, kaalidaas. IR didnt discover it and as I said before with his WCM influences he has made enduring changes in re-recording and not live recording some extensive usage of Violin, Piano, & Flute, percussions are really great. This doesnt mean pre 80's movies have no BGM at all. Again I take my stand here this is to someone who comes for arguement sake and say that 80's is the best music and its only because of IR. I can darely say there is KVM, MSV & ARR.

Plum,

enna volareengha. ellam onnu thaan. naanum sanjeeviya maadhiri biased :evil: :suthi: :idi: :minnal:

No foolish VM fan will come and post that he is the best ever in Filmi lyrics and most of the tamils wont deny that.

Jeyamohan recently made some insightful comments regarding the role of Raaja's background score in Tamil cinema in the post he wrote in response to Shaji's essay on Raaja. A particularly relevant excerpt:

Quote:

Originally Posted by ஜெயமோகன்

கடைசியாக ஒன்று.பாலுமகேந்திரா தனிப்பேச்சில் சொன்னது இது. ராஜா தமிழில் அறிமுகமானபோது தமிழ்சினிமாவின் திரைமொழி மிகப்பழமையாக இருந்தது. காரணம் அது அனைவருக்கும் புரிந்தாகவேண்டும் என்ற கட்டாயம். திரைக்கதையில் ஒவ்வொரு காட்சிக்கு முடிவிலும் அடுத்த காட்சிக்கான குறிப்பு இருக்கும். ‘எங்கே அந்த சண்முகம், வாங்க போய் பாப்போம்’ என்பது போன்ற வசனங்கள். அல்லது காட்சி அடையாளங்கள். ஏன், பாடலிலேயே அடுத்த காட்சிக்கான தொடக்கம் அவ்வப்போது எட்டிப்பார்க்கும். இல்லாவிட்டால் தொடர்ச்சியை அன்றைய ரசிகன் உணர முடியாது.

அதேபோல காட்சி மாறும்போது ‘ர்ரீங்’ என்பது போல ஒரு சத்தம் இருக்கும். கதை பின்னுக்கு நகர்ந்தால் அது தெளிவாகவே காட்டப்படும். ஆரம்பத்தில் கொசுவத்திச் சுருள். பிற்காலத்தில் பிம்பம் மீது பிம்பம் ஏறுவது, அணைந்து மீள்வது போன்ற காட்சிகள். கதாபாத்திரம் ஓர் அறைவிட்டு இன்னொரு அறைக்குப் போகவேண்டுமென்றால்கூட அதைக் காட்டியாக வேண்டும். ஒரு கதாபாத்திரம் நல்லவிஷயம் சொல்லப்போகிறதா கெட்ட விஷயம் சொல்லப்போகிறதா என்பதை தனித்தனி அண்மைக்காட்சிகள் மூலம் காட்ட வேண்டும். வசனத்தில்கூடச் சொல்ல வேண்டும். கதாபாத்திர மனநிலைகளை தெளிவாக வசனம் மூலம் காட்டியாகவேண்டும்.

ஏன், நடிப்புக்கே இந்தச் சிக்கல்கள் இருந்தன. அக்கால நடிப்பு ஏன் செயற்கையாக இருந்தது என்றால் திரையில் உணர்ச்சிகள் தெளிவாக புரியவேண்டும் என்ற கட்டாயம் இருந்தது என்பதனால்தான். திடுக்கிடுவது, அதிர்ச்சி அடைவது, துயரப்படுவது எல்லாவற்றையும் முகத்தசைகள் உடலசைவுகள் மூலம் காட்டியே ஆகவேண்டியிருந்தது. தமிழ் ரசிகனின் எல்லை அது.

இந்த எல்லையைப் புரிந்துகொண்டு, நவீன சினிமாவின் சாத்தியங்களையும் தெரிந்துகொண்டு பின்னணி இசையமைக்க இளையராஜா முன்வந்த ஒரே காரணத்தால்தான் தமிழ் சினிமாவின் காட்சிமொழியை துணிந்து மாற்ற முடிந்தது. இளையராஜா எழுபதுகளின் கன்னடநவசினிமா அலையில் இருந்து நவீனக் காட்சிமொழியின் சாத்தியங்களை நன்றாகப் புரிந்துகொண்டு உள்ளே வந்தவர் என்பதே அதற்குக் காரணம்.

ராஜாவின் பின்னணி இசையை இந்த வரலாற்றுச்சூழலை புரிந்துகொள்ளாமல் எவரும் மதிப்பிட்டுவிடமுடியாது. ராஜாவுக்கு முன்னால் பின்னணி இசையில் இசையமைப்பாளர்கள் கவனம் செலுத்தியதில்லை. அவற்றை அனேகமாக அவர்களின் உதவியாளர்களே அமைபப்பாகள். அவை ‘இ·பக்ட்’ என்ற அளவிலேயே இருக்கும். கதையைப்புரிந்துகொண்டு தொடர்ச்சியான இசை அமைக்கப்படுவதில்லை. மாறாக தனிக்காட்சிகளுக்கே இசை அமைக்கப்படும்.

ராஜா முழுப்படத்துக்கும் மொத்தமாக இசையமைத்தார். படத்துக்கு அதன் சாரம்புரிந்து தீம் இசையை உருவாக்கினார். உதாரணமாக மகேந்திரனின் ‘உதிரிப்பூக்கள்’ படம் ஒரு குடும்பத்தின் கதைதான். ராஜா தன் தீம் இசை மூலம் அதை அக்குழந்தைகளின் கதையாக அழுத்தம் கொடுப்பதைக் காணலாம். உதிரிப்பூக்கள் தொடர்ச்சியே இல்லாத தனிச்சம்பவங்களால் ஆன படம். பின்னணி இசையே அதை கோர்வையாக கொண்டுசெல்கிறது.

படத்துக்கு ராஜா இசைமூலம் தொடர்ச்சியை உருவாக்கினார். அழுத்திக் காட்டவேண்டியதை அழுத்திக்காட்டினார். உணர்ச்சிகளை திட்டவட்டமாக அடையாளப்படுத்தினார். கதாபாத்திரங்களுக்குக் கூட தனியான இசை அடையாளங்களை உருவாக்கினார். பல படங்களில் இயக்குநர் சொல்ல வருவதைக்கூட இசை விளக்கியது. ‘நிறம் மாறாத பூக்களில்’ கதை முன்னும்பின்னும் நகர்வதை இசைதான் காட்டியது

இந்த வசதியைக் கொண்டுதான் இயக்குநர்கள் திரைமொழியை மாற்றியமைத்தார்கள். மிதமான நடிப்பு போதும் என்ற நிலை வந்தது. செயற்கையான காட்சிமாற்றமும் ‘க்ளூ’ கொடுக்கும் வசனமும் தேவையில்லை என்றாகியது. தன்னுடைய ‘மூடுபனி’ படத்தில் சாதாரணமான ஆரம்பக் காட்சியிலேயே அதை ‘சைக்கோ திரில்லர்’ என ராஜா காட்டிவிட்டார் என்றார் பாலு. இல்லாவிட்டால் அதற்கு நான்கு காட்சிகளை ‘சமைக்க’ வேண்டியிருந்திருக்கும் என்றார்.

http://forumhub.mayyam.com/hub/viewt...r=asc&start=30

Read my post again. It was a tribute to Raaja who I stil believe that he is the only person have reached this pinnacle inspite of a known fact that both IR & GA have worked more than 100's of MSV songs to give new tunes. Sonnavaru Gangai Amaran - Brother of IR.