Printable View
வாழும் படியொன்று கண்டு கொண்டேன் மனத்தே ஒருவர்
வீழும் படியன்று, விள்ளும் படியன்று, வேலை நிலம்
ஏழும் பரு வரை எட்டும், எட்டாமல் இரவு பகல்
சூழும் சுடர்க்கு நடுவே கிடந்து சுடர்கின்றதே.
vaazhumpadi onRu kaNdu koNdEn; manaththE oruvar
veezhumpadi anRu; viLLumpadi anRu; vElai nilam
Ezhum paru varai ettum, ettaamal iravu pakal
choozhum chudarkku naduvE kidanthu chudarhinRathE
சுடரும் கலைமதி துன்றும் சடைமுடிக் குன்றில் ஒன்றிப்
படரும் பரிமளப் பச்சைக் கொடியைப் பதித்து நெஞ்சில்
இடரும் தவிர்த்திமைப் போதிருப்பார், பின்னும் எய்துவரோ-
குடரும் கொழுவும் குருதியும் தோயும் குரம்பையிலே.
chudarum kalaimathi thunRum chadaimudik kunRil onRip
padarum parimaLap pachchaik kodiyaip padhiththu nenchil
idarum thavirththu imaippOthu iruppaar, pinnum eythuvarO-
kudarum kozhuvum kuruthiyum thOyum kurampaiyilE.
குரம்பை அடுத்து குடிபுக்க ஆவி வெங் கூற்றுக்கிட்ட
வரம்பை அடுத்து மறுகும் அப்போது, வளக்கை அமைத்து,
அரம்பை அடுத்த அரிவையர் சூழவந்து, அஞ்சல் என்பாய்-
நரம்பை அடுத்த இசைவடிவாய் நின்ற நாயகியே.
kurambai aduththu kudipukka aavi, veNG kooRRukku itta
varambai aduththu maRukkum appOthu, vaLaikkai amaiththu,
arambai aduththa arivaiyar choozha vandhu, 'anchal' enpaay--
narambai aduththa ichai vadivaay nNinRa naayakiyE!
நாயகி, நான்முகி, நாராயணி, கை நளினபஞ்ச
சாயகி, சாம்பவி, சங்கரி, சாமளை, சாதிநச்சு
வாயகி மாலினி, வாராகி, சூலினி, மாதங்கி என்று
ஆயகியாதியுடையாள் சரணம்-அரண் நமக்கே.
naayaki, naanmuki, naaraayaNi, kai naLina pancha
chaayaki, chaambavi, chankari, chaamaLai, chaathi nachchu
vaayaki maalini, vaaraaki, choolini, maadhanki enRu
aaya kiyaathiyudaiyaaL charaNam-araN namakkE.
அரணம் பொருள் என்று, அருள் ஒன்றிலாத அசுரர் தங்கள்
முரண் அன்று அழியமுனிந்த பெம்மானும், முகுந்தனுமே,
சரணம் சரணம் எனநின்ற நாயகி தன் அடியார்,
மரணம் பிறவி இரண்டும் எய்தார், இந்த வையகத்தே.
araNam poruL enRu, aruL onRu ilaatha achurar thankaL
muraN anRu azhiya munintha pemmaanum, mukunthanumE,
'charaNam charaNam' ena nNinRa nNaayaki than adiyaar,
maraNam piRavi iraNdum eythaar, intha vaiyakaththE.
வையம், துரகம், மதகரி, மாமகுடம், சிவிகை
பெய்யும் கனகம், பெருவிலை ஆரம்,-பிறை முடித்த
ஐயன் திருமனையாள் அடித் தாமரைக்கு அன்பு முன்பு
செய்யும் தவமுடையார்க்கு உளவாகிய சின்னங்களே.
vaiyaam, thurakam, mathakari, maa makudam, chivikai
peyyum kanakam, peruvilai aaram,--piRai mudiththa
Iyan thirumanaiyaaL adith thaamaraikku anbu munbu
cheyyum thavamudaiyaarkku uLavaakiya chinnankaLE.
சின்னஞ் சிறிய மருங்கினில் சாத்திய செய்ய பட்டும்
பென்னம் பெரிய முலையும், முத்தாரமும், பிச்சி மொய்த்த
கன்னங்கரிய குழலும், கண் மூன்றும், கருத்தில் வைத்துத்
தன்னந்தனி இருப்பார்க்கு, இது போலும் தவம் இல்லையே.
chinnaNY chiRiya marunkinil chaaththiya cheyya pattum
pennam periya mulaiyum, muththaaramum, pichchi moyththa
kannankariya kuzhalum, kaN moonRum, karuththil vaiththuth
thannanthani iruppaarkku, ithu pOlum thavam illaiyE.
இல்லாமை சொல்லி, ஒருவர் தம்பால் சென்று, இழிவுபட்டு
நில்லாமை நெஞ்சில் நினைகுவிரேல். நித்தம் நீடு தவம்
கல்லாமை கற்ற கயவர் தம்பால் ஒரு காலத்திலும்
செல்லாமை வைத்த திரிபுரை பாதங்கள் சேர்மின்களே.
illaamai cholli, oruvar thampaal chenRu, izhivupattu
nillaamai nenchil ninaikuvirEl, niththam needu thavam
kallaamai kaRRa kayavar thampaal oru kaalaththilum
chellaamai vaiththa thiripurai paadhankaL cErmiNnkaLE.
மின் ஆயிரம் ஒரு மெய் வடிவு ஆகி விளங்குகின்றது
அன்னாள், அகம் மகிழ் ஆனந்தவல்லி, அருமறைக்கு
முன்னாய், நடு எங்கும் ஆய், முடிவு ஆய முதல்விதன்னை
உன்னாது ஒழியினும், உன்னினும், வேண்டுவது ஒன்று இல்லையே.
min aayiram oru mey vadivu aaki viLankukinRathu
annaaL, akam makizh aananthavalli, arumaRaikku
munnaay, nadu enkum aay, mudivu aaya mudhalvithannai
unnaathu ozhiyinum, unninum, vENduvathu onRu illaiyE.
ஒன்றாய் அரும்பி, பலவாய் விரிந்து, இவ் உலகு எங்குமாய்
நின்றாள், அனைத்தையும் நீங்கி நிற்பாள்-என்றன், நெஞ்சினுள்ளே
பொன்றாது நின்று புரிகின்றவா, இப் பொருள் அறிவார்-
அன்று ஆலிலையில் துயின்ற பெம்மானும், என் ஐயனுமே.
onRaay arumbi, palavaay virinthu, iv ulaku enkumaay
ninRaaL, anaiththaiyum neenki niRpaal--enRan, nenchinuLLE
ponRaathu ninRu purikinRavaa! ip poruL aRivaar--
anRu aalilaiyil thuyinRa pemmaanum, en aiyanumE.