Cho-vin "EngE BraahmNan"? Jaya tv

17-06-09

மனிதனின் வாழ்கை விசித்திரமானது. சில விஷயங்கள் நம் புலனறிவுக்கு எட்டாதது. ஏன் தனிமனிதனின் வாழ்வில் ஏற்றத்தாழ்வுகள்? ஒருவன் உயர்ந்து நிற்க, இன்னொருவன் தாழ்ந்து சீரழிகிறேனே? பணத்தின் செழிப்பில் சிலர் சுக ஜீவனம் செய்ய, வறுமையில் சிலர் வதுங்குகின்றனரே? ஏன்? எதனால்? எப்படி சாத்தியம்? முடிவில்லாக் கேள்விகளுக்கு ஒரே பதில் மட்டுமே இருக்க முடியும்.

சிற்றறிவுக்கு எட்டாத விஷயங்கள் ஏனைய, பிரபஞ்ச ரகஸ்யங்களாக எங்கும் நிரம்பிக் கிடக்கிறது என்பதை தன்னடக்கத்துடன் ஒப்புக்கொள்வது ஒன்று தான் சாத்தியம். அதை "விதி" என்று ஒதுக்கி வைத்து நொந்துக்கொள்ளலாம். அல்லது சிந்தைக்கெட்டாத ஷக்தி என்று உயர்த்தி வைத்து வணங்கலாம். இல்லையெனில் புரியாத பொருளின் செயல்பாட்டுமுறை என்று விவாதிக்கலாம்.

எதுவாக இருப்பினும், அதன் முன், மனிதன் பலமிழந்து நிற்கிறான் என்பது உண்மை. அவனால் அதை வெல்ல முடியவில்லை. விஞ்ஞானம் அதன் முன் தோற்றுவிடுகிறது. எத்தனை பலம் கொண்டு போராடினாலும் அதை தவிர்க்கமுடியவில்லை.

கௌதமி என்பவள் தர்ம நெறிப்படி வாழ்கை நடத்துபவள். அவள் புதல்வனை பாம்பு கடித்து விடுகிறது. அவள்பால் உயர்ந்த மரியாதையும் கொண்ட அர்ஜுனகா என்ற வேடனுக்கு மிகுந்த கோபம் உண்டாகிறது. 'நீ எப்பேற்பட்டவள்! உனக்கா இப்படி ஒரு கதி நேர வேண்டும். எல்லாம் பாம்பு செய்த வினை' என நொந்துக் கொள்கிறான். பாம்பைக் கொல்ல முற்படுகிறான். பாம்போ தான் எவ்வாறு காரண கர்த்தாவாக முடியும் என வாதிடுகிறது. 'யமனின் உத்தரவின் பேரிலல்லவா நான் இயங்கினேன். நான் எப்படி பொறுப்பாவேன்.' என மறுத்துரைக்கிறது. யமனோ 'இது காலதேவனின் ஆணையன்றோ?! அவர் இட்ட கட்டளையை கடமையாக்கிச் செய்பவனே நான்' என்கிறான். 'அவரவர் கர்ம வினைக்கேற்ப பலன் அமைகிறது. அவனவனே தன் விதியை, வாழ்வை, நிர்ணயித்துக்கொள்ள இதற்கு நான் எப்படி கர்தாவாக முடியும்' என்கிறானாம் காலதேவன்.

அவனவன் வாழ்வுக்கும், நடவுக்கும், இருப்புக்கும் அவனவனே பொறுப்பு, அவனவனே கர்த்தா. விதை விதைத்தவனே அதன் பலனை அனுபவிப்பான் என்பதே ஒப்புக்கொள்ளக்கூடிய கருத்தாய் இருக்கிறது.


மஹாபாரத ச்லோகங்களில் அதன் முடிவில் வரும் ச்லோகம், ஜீவனின் சாரம்சத்தை விளக்குவதாய் அமைகிறது.

"ஆயிரமாயிரம் ஆடவரும், பெண்டிரும், பந்துக்களும், மித்ரர்களும், மாதாக்களும், புத்ரர்களும் இம்மண்ணில் இருந்தனர், இருக்கின்றனர், முடிவுறாத இழையாக தொடர்ந்த வண்ணம் இன்னும் வந்து கொண்டே இருப்பர். மனதுக்கு ஒவ்வாத வருத்தமுறச் செய்யும் சம்பவங்களும் நிகழ்வுகளும் தொடர்ந்த வண்ணம் இருக்கும். பயமுறுத்தும் நிகழ்வுகள் நிகழ்ந்த வண்ணம் இருக்கும். இவற்றினுள் மூழ்கி தொலைந்து போகின்றவர்கள் அஞ்ஞானிகள். ஞானியோ சலனமற்றத் தெளிவுடன் தன் பயணத்தைத் தொடர்வான்."

கடவுள் நமக்கு நாமே வித்திட்டுக்கொண்ட கர்மங்களைக் கழிக்க பொறுமையை வழங்கியருள்கிறான். அவனை நொந்து கொள்வதில் என்ன பயன்!?

(வளரும்)

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

17-06-09

கடவுள் நமக்கு நாமே வித்திட்டுக்கொண்ட கர்மங்களைக் கழிக்க பொறுமையை வழங்கியருள்கிறான். அவனை நொந்து கொள்வதில் என்ன பயன்!?

(வளரும்)

---

:yes:

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

17-06-09

அவனவன் வாழ்வுக்கும், நடவுக்கும், இருப்புக்கும் அவனவனே பொறுப்பு, அவனவனே கர்த்தா. விதை விதைத்தவனே அதன் பலனை அனுபவிப்பான் என்பதே ஒப்புக்கொள்ளக்கூடிய கருத்தாய் இருக்கிறது.

(வளரும்)

---

:thumbsup:

:exactly:

june 26 - 2009

Quote:

---

Thanks to IsaiTamilNet - Prabhu

---

[html:3cb0141db9]<div align="center"><object width="512" height="322"><param name="movie" value="http://d.yimg.com/static.video.yahoo.com/yep/YV_YEP.swf?ver=2.2.40" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><param name="AllowScriptAccess" VALUE="always" /><param name="bgcolor" value="#000000" /><param name="flashVars" value="id=14179858&vid=5381813&lang=en-us&intl=us&thumbUrl=http%3A//l.yimg.com/a/p/i/bcst/videosearch/9639/88185653.jpeg&embed=1" /><embed src="http://d.yimg.com/static.video.yahoo.com/yep/YV_YEP.swf?ver=2.2.40" type="application/x-shockwave-flash" width="512" height="322" allowFullScreen="true" AllowScriptAccess="always" bgcolor="#000000" flashVars="id=14179858&vid=5381813&lang=en-us&intl=us&thumbUrl=http%3A//l.yimg.com/a/p/i/bcst/videosearch/9639/88185653.jpeg&embed=1" ></embed></object>
</div>[/html:3cb0141db9]

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

:clap: :bow: :respects:

நல்ல விஷயங்களை கேட்கவும் தெரிந்துணரவும் வாய்ப்பளித்த
சோ ராமசாமிக்கு கோடான கோடி நன்றிகள்.

அன்புடன்,
ஷக்தி

---

எவ்வளவு அழகாக, சுருக்கமாக
நல்ல விடயத்தை 100+ எப்பிசோட் ( தமிழ் =?) முடித்துள்ளார்

திருச்செல்வம் -தொல்காப்பியன் - இங்கு பாடம் எடுத்தால் ......

18.06.09

மரணம் தவிர்க்க முடியாதது. கீதையில் கண்ணன்,

'பிறந்த எவனுக்கும் மரணம் உண்டு
மரணித்தவனுக்கு மீண்டும் பிறப்பும் உண்டு' என்கிறார்.

அசுரர்கள் சிலர் மரணமற்ற இருப்பை நோக்கி தவமியற்றி இறுதியில் தோல்வியே கண்டனர். மரணம் என்பது இயற்கையின் தன்மை, அதன் இன்றியமையாத செயல்பாடு. மரணத்தை ஜெயிப்பதோ வெல்வதோ இயற்கைக்கு எதிராக புறம்பாக செயல்பட நினைப்பது. அது நடவாத காரியம். (யோகிகள் அடையும் மரணமில்லா அமரத்துவம் வேறு) இது தெரிந்தும் மனிதனுக்கு மரண பயம் பீடிக்கிறது. இன்னும் சொல்லப்போனால் மரண பயம் அவனை விட்டு விலகுவதே இல்லை. என்றைக்கேனும் மூப்பு எய்தி மடியப்போகும் உடல் என்றாலும் கூட, அது சுலபமாக இலகுவான விடுதலையாக இருக்க வேண்டும் என்று பிரார்த்திக்கிறோம். ருத்ரனாகிய பரமேச்வரனுக்கு ம்ருத்யுஞ்ஜயன் என்ற இன்னொரு பெயர் உண்டு. ம்ருத்யு என்ற மரணத்தை வென்றவன் என்று பொருள். அவனை நோக்கி துதிப்பது ம்ருத்யுஞ்ஜய மந்திரம். இந்த மந்திரத்தை ஜபிப்பதால் அகால மரணம் நேராது, மரண பயம் விலகும், மரணம் இலகுவாக இருக்கும் என்பது நம்பிக்கை மட்டுமல்ல சத்தியமும் கூட.

இதைத் தான் அஷோக் ரமேஷை ஜபிக்க சொல்லியிருந்தான். ரமேஷ் நீரலையில் சிக்குண்டு உயிரிழந்தான் என்னும் செய்தி உமாவைத் தவிர ஏனையோரை கலக்குகிறது. அவன் ஜாதகத்தை மீண்டும் பரிசீலிக்கும் ஜோதிடர், அவனுக்கு மரணம் சம்பவிக்கும் வாய்ப்பு இல்லை எனவும், உமாவின் மாங்கல்ய ஸ்தானம் வலுவாக இருப்பதால், ரமேஷ் உயிருடன் இருக்கும் சாத்தியக்கூறு அதிகம் என்றும் கூறுகிறார்.

சிலர் மரணத்தில் வாயில் வரை பயணித்து மீண்டு புனர்ஜன்மம் எடுத்து வருவர். அதை "சுக்ராச்சார்யார் செயல்" என்று சொல்வதுண்டு. அசுர குரு சுக்கிராச்சார்யார் இறந்தவனைக் கூட பிழைக்க வைத்து விடுவார் என்கிறது புராணம். சுக்ராச்சார்யாரின் மகள் தேவயானி ப்ருஹஸ்பதியின் மகன் கசனிடம் தன் மனதை பறிகொடுக்கிறாள். அவனோ தேவர்களின் வெற்றியின் பொருட்டு சுக்ராச்சார்யாரிடம் "ம்ருக சஞ்ஜீவினி" மந்திரத்தை கற்க வந்தவன். 'ம்ருக சஞ்சீவினி' மந்திரம் இறந்தவனை பிழைக்க வைக்கும் மந்திரம். அசுரர்களுக்கு கசனின் எண்ணம் புரிந்து விடுவதால், அவனை கொல்ல பல முறை முயன்று தோற்கின்றனர். இறுதியில், கசன் இறந்தவுடன் அவன் உடலை உடன் எரித்து, உணவில் கலந்து சுக்ராச்சார்யாருக்கு கொடுத்துவிடுகின்றனர். கசன் இறந்தான் என்ற செய்தி தேவயானியை மிகுந்த சோகத்தில் ஆழ்த்த, அவள் பொருட்டு சஞ்சீவினி மந்திரத்தை வயிற்றிலிருந்த கசனுக்கு உபதேசிக்கிறார். அவன் வயிற்றைக் கிழித்து வெளியே வந்து மீண்டும் மந்திர பிரயோகம் செய்து சுக்ராச்சார்யாரை உயிர்ப்பிக்கிறான் என்பது கதை.

புராணக் கதைகளும் இதிஹாச கதைகளுக்கும் சான்றுகள் மிகக் குறைவு. வழிவழியாய் செவி வழியாய் வந்த செய்திகள். கல்வெட்டுக்களில் ஏடுகளில் படித்து பரப்பப்பட்ட கதைகள், கருத்துக்கள். சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் தோன்றிய 'வரலாறு' நம் நம்பிகைக்கு பாத்திரமாவதைப் போல், புராணங்கள் தற்கால நவீன தலைமுறையின் நம்பிக்கைக்கும் மதிப்பிற்கும் உட்படுவதில்லை. நூற்றாண்டுகள் முன்பு நடந்தவைகளின் சான்று அழியாமல் இருப்பதால், நம்பிக்கை வைப்பது எளிதாகிறது. இறைத் தத்துவத்தின் பால் உள்ள நம்பிக்கை சான்று இல்லாததால் தளர்ந்து ஆத்திகவாதத்தை தழுவுவதைப் போல், புராணக் கதைகளுக்கு சான்றிதழ் வழங்கமுடியாததால், அவற்றை நாம் புறக்கணிக்க முற்படுகிறோம்.


மரணத்தை தள்ளி வைத்து தாற்காலிகமாக மீண்டவர்கள் கதைகள் நிறைய உண்டு. அதே போல் மீண்டு வருகிறான் ரமேஷ். தனக்கென வரும்போது நம்பிக்கைகளின் தீவிரம் மாறுபடும். ரமேஷுக்கு சம்பவித்தது போல் பகுத்தறியவே முடியாத நிகழ்வுகள் நிறைய உண்டு. நம்மை மீறிய ஷக்தி இருக்கத்தான் செய்கிறது என்று ஞானம் பெறுகிறார் நீலகண்டன். ஆத்திக மாற்றம், நீலகண்டனை அதீத தன்னடக்கத்திலும், பக்தியிலும் ஆழ்த்துகிறது.

பிரம்மோபதேசம் பூர்ணத்துவம் பெற்றதால், உண்மையான பிராமணனுக்குறிய தகுதிகளைத் தேடி அலைகிறான் அஷோக். அப்படிப்பட்ட தகுதிகளை யாரிடம் இருக்கிறது என கண்டுணரத் துடிக்கிறான். அவன் தேடலின் விடை பாகவதராக இருக்கலாம் என நினைக்கிறான். பாகவதரின் பதில் அவனை அதிர்ச்சியில் ஆழ்த்துகிறது.

"இக்காலத்தில் யாரால் பிராமணனுக்குறிய விதிமுறைக்கு உட்பட்டு முழுமையான பிராமணனாக ஒளிர முடியும். அப்படி இருப்பது மிகவும் கடினம்" என்கிறார். "அவரவர் மனோ நிலையையும், அறிவையும், குணத்தையும் கொண்டு பிராமணானுக்குறிய குணாதிசயத்தில் சிலவற்றை கடைபிடிக்கின்றவர்களைக் காணலாம்"

அப்படியெனில் முழுமையான பிராமணன் அகப்படுவது கடினமா? திரும்பிய திசையெங்கும் பாதி பிராமணர்களும், கால் பிராமணர்களும், அரைக்கால் பிராமணர்களும் நிரம்பியிருந்தால் அவர்களை எப்படி அழைப்பது? ஜாதியால் பிராமணன் என்ற தகுதியை வைத்துக்கொண்டு, வேறு தகுதி சிறிதும் இல்லாது தம்மைத் தாமே பிராமணன் என ஏன் பறைசாற்றிக்கொள்கின்றனர்? அஷோக்கின் கேள்விகள் ஈட்டியாய் பாய்கிறது. ஒளிவு மறைவின்றி, உளமாற உண்மையை ஒப்புக்கொள்ளும் தைரியம் பலருக்கு இருப்பதில்லை.

"பிராமணத்துவம் பித்ருக்கள் சொத்தா? பிராமண நிலை வழிவழியாக மூதாதையர்கள் மூலமா கிடைக்கிறது? இப்பொழுது சொல்லுங்கள் நீங்கள் பிராமணரா" - சுரீரென உரைக்கும் அஷோக் எடுத்துரைக்கும் உண்மைகள்.

வேதம் படித்தவர் பாகவதர். ஷாஸ்திரங்கள் எல்லாம் கற்றவர். பூணூல் போட்டவர், சிகை வைத்திருப்பவர், சந்தியாவந்தனம் செய்பவர், த்வைத-அத்துவைத நிலைகளைப் பற்றி புத்தகத்தில் படித்துள்ளவர். இறுதியில் ஒப்புக்கொண்டு விடுகிறார்.

"நான் பிராமணன் இல்லை, நீ தேடும் பிராமணன் நான் இல்லை"

உபநிஷத்துக்களிலும் வேதங்களிலும் மற்ற உயர்ந்த கருத்துக்களை உள்ளடக்கிய எல்லா புத்தங்களிலும் நான்கே நான்கு வர்ணங்களைத் தான் குறிப்பிட்டிருக்கின்றனர். இன்றைக்கு இருக்கும் நூறு ஜாதிகளின் குறிப்பு அங்கு இல்லை. இதிலிருந்து அப்புத்தகங்கள் குறிப்பிட்டுள்ளவை வர்ண பாகுபாடுகளேயன்றி ஜாதி பாகுபாடுகள் அல்ல என்பது தெளிவாகிறது.

பூணல் போட்டால் பிராமண நிலை வந்துவிடுமா? அவ்வளவு எளிதான நிலையா அது?! எத்தனைப் பக்குவம் பெற்றிருக்கவேண்டும் பிராமணனாக வாழ்வதற்கு! பூணல் போட்டதாலும், ஜாதியினால் பிராமணக் குலத்தில் தோன்றியதாலும் ஒருவன் பிராமணன் ஆகின்றான் என்றால் இப்புவியில் தர்மமும், மகிழ்ச்சியும் நிரம்பி, பூவுலகே தேவலோகமாகிவிடாதா?! அப்படிப்பட்டவனை, அப்படிப்பட்டவர்களை உலகமே கொண்டாடுமே! அப்படிப்பட்ட உயர்ந்த வாழ்கையா வாழ்கிறான் இக்காலத்தில் பிராமணனாக தன்னை நினைத்துக்கொண்டிருக்கும் ஒவ்வொரு ஜாதி-பிராமணனும்?!?

பாகவதரைப் போல் ஒன்றிரண்டு வேதங்களை ஓரளவு படித்து, ஏதோ ஒருவகைக் கோணத்தில் சுமாராக புரிந்து கொண்டு, தம்மைத் தாமே பண்டிதர்கள் மேதாவிகள் என்று நினைப்பவர்கள் நிறைய பேர் உண்டு. அதே போல் ஏனைய கல்விகளுள் சிலவற்றை அல்லது ஒன்றே ஒன்றை தெரிந்து வைத்துக்கொண்டு, தம்மைப்போல் அறிவு ஜீவிகள் புவியில் நடமாடவே இல்லை என்று பலர் இறுமாந்திருக்கின்றனர். கற்றது கைமண்ணின் அளவு கல்லாத்தோ, பிரபஞ்சத்தின் மடங்கு!

பொதுவாக தொலைக்காட்சித் தொடர்களிலும், திரைப்படங்களிலும், புராணங்களிலும் நகைச்சுவைப் பாத்திரமாகவோ கலகம் மூட்டுபவராகவோ மட்டுமே சித்தரிக்கப்படும் நாரதர் அதி மேதாவி. பல சாஸ்திரங்கள், கல்விகளைக் கற்றுணர்ந்தவர். ஞானி. அவருக்கு தெரியாதது கிடையாது. எனினும், தனக்கு தெரியாததை உபதேசம் பெற எண்ணினார். ஸ்கந்தனின் அம்சமான சநத்குமாரரை அணுகுகிறார்.

"தங்களுக்கு என்னென்ன தெரியும்" என வினவுகிறார் சநத்குமாரர்.

"எனக்கு வேதங்களும், புராணங்களும், இதிஹாசங்களும், இலக்கணங்களும், சகுன சாஸ்திரங்களும், இன்னும் எண்ணற்ற ஏனைய பல சாஸ்திரங்களும் தெரியும்."

"இத்தனை பெயர்களைக் கூறுகிறீர்களே, இவையெல்லாம் ஞானமா? இவையா அறிவு? உண்மை அறிவுன் முன், ஞானத்தின் முன் இவையெல்லாம் வெறும் பெயரளவுச் சொற்கள்" என்கிறார் சநத்குமாரர்.

அவருக்கே அப்படிப்பட்ட நிலைமை என்றால் நாமெல்லாம் எம்மாத்திரம்? எனக்கு சகலமும் தெரியும்" என்ற மமதை கொள்ள எள்ளளவும் அருகதையற்றவர்கள். உண்மையான அறிவாளி இருப்பதே கடினம், அப்படியே இருந்தால் என்றால், அவன் தன்னை அறிவாளி என பறைசாற்றிக்கொள்வதில்லை.

(வளரும்)

The serial is eye opener for many brahmins as well as others who believe in god, rituals, etc.
or not.
Though many of us know only those perform brahmin's duties are regarded as brahmins, when it is said thro' the media it is great indeed.

We have to appreciate the producer of this serial as well as Cho's team.

Similar attempt should be made on Hinduism.

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

18.06.09

மரணம் தவிர்க்க முடியாதது. கீதையில் கண்ணன்,

'பிறந்த எவனுக்கும் மரணம் உண்டு
மரணித்தவனுக்கு மீண்டும் பிறப்பும் உண்டு' என்கிறார்.


(வளரும்)

---

இதை உணர்ந்தாலே போதும்
பிரச்சனையே இல்லாமல் வாழ்க்கை

19 -06-09

ஜோசியம் ஜாதகங்கள் பொய்த்து போகின்றன. ஒரு காரணம் ஜாதகமே சரியாக கணிக்கப்படாதது அல்லது ஜோதிட சாஸ்திரத்தை நன்கு அறியாத ஒருவரிடம் கணிப்பது. இன்னொன்று சரியான பிறப்பு நேரம் குறிக்கப்படாதது. இவையெல்லாம் தாண்டி, ஜாதகரின் நேரம், ஜோசியரின் நேரம் நன்றாக அமைந்திருந்தால், இறையருளும் கூடிவந்தால் சரியான கணிப்பைப் பேற முடியும்.

ராமரின் பட்டாபிஷேகத்திற்கு வசிஷ்டர் நாள் குறித்ததாக சில நூல்கள் இயம்புகின்றன. "வசிஷ்டரின் கணிப்பே தவறாகிவிட்டிருக்கிறதே" என்று ஒரு சிலர் அங்கலாய்க்க, நாள் குறித்தது வசிஷ்டரே அல்ல என்கின்றனர் வேறொரு சாரார். தசரதனுக்கு தன் முடிவு நெருங்கிவிட்டதைப் போன்ற உணர்வு தோன்றிக்கொண்டே இருந்தன. சகுனங்களும், நாட்டுக்கு ஏதோ கேடு விளையப்போவதை உணர்த்தியவண்ணம் இருந்தன. இதனால் அவனே தனக்கு பிறகு அரசாளப்போகும் மகனுக்கு யுவராஜன் பட்டம் கட்ட தீர்மானித்தான். சபையைக் கூட்டி, தன் கருத்தை பகிர்ந்தவுடன், அங்கிருந்த அத்தனைப் பெருமக்களும், பெரியோரும் மெத்த மகிழ்ச்சியடைந்து குதூகலிக்கிறார்கள். 'என்னுடைய ஆட்சி அத்துணை மோசமானதா விடிவை எண்ணி மகிழ்வது போல் உள்ளதே' வினவுகிறான் தசரதன். அவையோர்களும் ராமனின் உயரிய குணங்களையும், சத்தியம், தர்மம் தவறாமை போன்ற நன்நெறிகள் நிரம்பப்பெற்றுப்பதால் அதையெல்லாம் எண்ணி வரப்போகும் நல்லாட்சிக்காக மகிழ்வதாக கூறுகின்றனராம். இப்பதிலை கெட்டு மிகுந்த திருப்தியுடன், தசரதனே நாள் குறித்துவிட்டு, பின்னர் ஒப்புக்காக பெரியோரைக் கேட்கிறான் என்பது இன்னொரு தரப்பு வாதம்.

அப்படியே வசிஷ்டர் நாள் குறித்துக்கொடுத்தார் என்றே வைத்துக்கொண்டாலும், ராமனின் பட்டாபிஷேகம் தடைபட்டதால் தானே ராமாயணமே நிகழ்ந்தது! அதனால் எத்தனை நன்மைகள் விளைந்தன! நல்லோர்களைக் காத்து அரக்கர்களையும் அசுரர்களையும் வதம் செய்ததும் நன்மை தான். நல்லனவை நிலைநாட்ட நான் யுகங்கள் தோறும் தோன்றுவேன் என்கிறார் பகவான். ராமன் மனிதனாகத் தானெ வாழ்ந்தான் அவனை ஏன் அவதாரப் புருஷன் என தூக்கி வைக்கிறோம்? இருப்பவற்றுள் சிறந்தது எதுவோ அதன் மூலம் தன் முழு வெளிப்பாட்டை வெளிப்படுத்துகிறது இறைத் தத்துவம். "மனிதர்களில் நான் மன்னன்" என்கிறான் க்ருஷ்ணன். சிறந்த மன்னனின் கவனத்தில் பாதுகாப்பில் அத்தனை மனிதர்களும் அடங்கிவிடுகின்றனர். அத்தனை மனிதர்களையும் அவன் பரிபாலிக்கிறான். அவர்களின் பிரதிநிதியாய் இவன் விளங்குகிறான். "பறவைகளில் நான் கருடன், நதிகளில் நான் கங்கை, யஷர்களில் நான் யமன்" என்றெல்லாம் கூறுபவன், மந்திரங்களில் "நானே ஓம்காரம்" என்கிறான்.

அத்தனை மந்திரங்களும் 'ஓம்காரத்தில்' அடங்கிவிடுகிறது. மந்திரங்களின் பிரதிநிதியாய் ஓம்காரம் விளங்குகிறது. அனைவருக்கும் தெரிந்த விளக்கம் தான், ஓம் என்பதன் கூற்று "அ-கார, உ-கார ம-கார" ஷப்தங்கள்.

'அ'காரம் என்பது விழிப்பு நிலையான படைத்தலை, அதன் ஆரம்பத்தை உணர்த்துகிறது. "அ" என்று ஆரம்பிக்கிறது ஏறக்குறைய உலகத்தில் உள்ள அனைத்து மொழிகளின் முதல் எழுத்தும்.

"உ"காரம் காப்பதைக் குறிக்கிறது. தொடர்தலை, வளர்த்தலை, பரிபாலித்தலை குறிக்கிறது. கனவு நிலையின் பிரதிபலிப்பு

"ம" காரம் ஆழ்ந்த நித்திரைக்கு ஒப்பான அழிவு நிலையை காட்டுகிறது.

அத்தனைக்கும் அப்பாற்பட்ட இன்னொரு நிலை "துரீய" நிலை.

Quote:

---

துரிய*ம் என்றால் என்ன*? அந்த* பெய*ர் எதை குறிக்கிற*து? அந்த* நிலை என்ன*? அது எந்த நிலை என்று சொல்வ*தை விட* அது எந்த* நிலையெல்லாம் இல்லை என்று சொல்வ*து சுல*ப*ம். நாம் விழித்திருக்கும்போது உண*ரும் நிலை அல்ல*; தூங்கும்போது க*னாக்காணும்போது உண*ரும் நிலை அல்ல*; க*ன*வே இல்லாது ஆழ்ந்துற*ங்கும் நிலையும் அல்ல*. இந்த* மூன்று நிலையில் மாறி மாறி பய*ணிப்ப*வ*ர*து நிலை எதுவோ அதுதான் அந்த* நிலை.

அதை அறியும்போது மாத்திர*மே அது அதுதான் என்று புரியும். அங்கு ம*ன*மில்லாதாத*ல் சொல்லும் பொருளும் அதை குறிக்க* உத*வாது. அத*னால்தான் அறிந்த*வ*ரால் அதை சொல்ல* முடிவ*தில்லை. அதை சொல்ல* முடியும் என்று சொல்ப*வ*ர் அதை அறிய*வில்லை என* அறிய*லாம். கார*ண*ம் அந்நிலையை அடைந்த*வ*ர் திரும்ப* உட*ல் உண*ர்வுக்கு திரும்பும்போது முத*லில் அடையும் திகைப்பே அதுதான். என்ன*வென்று த*ன*க்குத்தானே கூட* எந்த* சொல்லாலும் அதை விளக்க* முடியாம*ல், அந்த* உண*ர்வை எண்ண* முடியாம*ல் திகைப்பார். ஆக*வே அறிந்த*வ*ர் இந்த* விஷ*யத்தில் மாத்திர*ம் மௌனியாகிறார். இப்ப*டி மௌனியாகிற*வரே முனிவ*ர் என*ப்ப*டும் நிலையை அடைந்த*வ*ராவ*ர்.

துரிய*ம் என்றே சொல்லிற்கே நான்காவ*து ப*குதி என்றுதான் பெய*ர். ஜாக்ர*த் எனும் சொல்லான* விழிப்பு நிலைக்கு விள*க்க*மாக* அந்த* பெய*ர் இருப்ப*தை காணுங்க*ள். ஜாக்ர*ம் என்றால் விழிப்பு. ஸ்வ*ப்ன* எனும் நிலை க*ன*வு நிலை. ஸ்வ*ப் என்றால் தூக்க*ம். அதிலிருந்து வ*ந்த* சொல் ஸ்வ*ப்ன*ம். சுஷூப்தி என்ப*து மூன்றாவ*து சிலை. ஷூப் என்றால் முடிவு. சுஷூப் 'ந*ன்றாக* முடிந்த' என்று பொருள். சுஷூப்தி என்றால் தூக்க* நிலை ந*ன்றாக முடிந்து கடந்த நிலை.இதுவும் அந்த* நிலையின் த*ன்மையை வைத்தே இருக்கும் சொல்.ஆனால் துரிய*த்திற்கு என்ன* பொருள் என்றால் நான்காவ*து நிலை. இங்கே நிலையை சொல்லாலும் பொருளாலும் குறிக்க* முடியாததால், இத*ன் பெய*ரையே நான்காவ*து நிலை என்று வைத்து விட்டார்க*ள்.

---

http://aaththigam.blogspot.com/2008/10/16.html

(நன்றி)

மாண்டுக்ய உபநிஷத் "ஓம்கார ஏவதம் சர்வம்" என்கிறது. எல்லாம் ஓம்காரத்தில் ஒலிகளே. நடந்தது, நடப்பது எல்லாமே ஓம்காரத்தில் அடக்கம். அவற்றைக் கடந்து நிற்பதும் அந்த ஓம்காரமே என்கிறது ஹிந்து மதம். ஹிந்து மதம் என்றால் ஹிந்துக்களின் மதம் என்று இன்றைக்கு எல்லோராலும் பொருளுணரப்பட்டாலும், ஹிந்து மதம் பெயரற்றது என ஏடுகளைப் புரட்டி நாம் அறியலாம். மதம் என்றால் சிந்தனை/நம்பிக்கை. 'சிந்து சமவெளி நாகரீகத்தை'த் தழுவிய மனிதர்களுக்கும் அவர்களின் நம்பிக்கைகளுக்கும் கொள்கைகளுக்கும் சிந்து நாகரீகம் என பிற்காலத்தில் பெயர்சூட்டப்பட்டு, பின் 'ஹிந்து / ஹிந்துத்துவம்' என மருவியது. மதத்திற்கென தனி பெயர் இல்லை. ஏன் இல்லை? ஹிந்து மதத்திற்கு 'மூலம்' கண்டுணர முடிவதில்லை.

அதனால் இதற்கு "சனாதன தர்மம்" எனப் பெயர். 'சனாதனம்' என்றால் தொன்று தொட்ட காலம் முதல் வழங்கு வந்த தர்ம நெறிகள். சனாதன தர்ம முறைகள் மட்டுமே இருந்து வந்த காலத்தில், பிறவொன்று அதற்கு ஒப்பாக / கூட்டாக இல்லாததால், தானே தனித்து தழைத்து வந்ததால், அதற்கு தனியொரு பெயர் தேவையிருக்கவில்லை. உலகெங்கும் உள்ள வரலாற்றுக் கல்வெட்டுக்களும், ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் பழக்கவழக்கங்களும், புழங்கிவரும் மொழிச்சொற்களுமே சான்று. எஹிப்து நாட்டில் "மித்ர வருண சாக்ஷியாக" என்று கி.மு 1300 முன்னாலே உரைக்கும் கல்வெட்டைக் காணலாம். மெக்சிகோ நாட்டில் நவராத்திரி நாட்களில் "ராம்-சீதா" என்ற பண்டிகை கொண்டாடப்படுகிறது என்று தெரியவந்துள்ளது மேலும் அந்நாட்டில் சில இடங்களில் விநாயக விக்கிரஹங்கள் கண்டெடுக்கபட்டது. விஷு பண்டிகைக் காலத்தில், தெற்கு அமெரிக்காவில் ஆண்டிய மலைப்பகுதி பழங்குடியினர் "இன்காஸ்" என்ற பண்டிகையைக் கொண்டாடுகின்றனர்.

http://en.wikipedia.org/wiki/Inca_religion
http://www.myperu.org/fiestas_festivals_peru.html

உபநிஷதத்தில், ஆதாம் ஏவாள் கதைகளை நினைவூட்டும் வகையில், "ஜீவாத்மாவாக வரிக்கப்பட்ட ஒரு பறவை பழத்தைக் (ஜீவ ரசத்தை / உலக இன்பத்தை) களிக்க, அதை பார்த்து கொண்டு சாட்சியாக நிற்கிறதாம் பரமாத்மாவாக வரிக்கப்பட்ட இன்னொரு பறவை." சனாதன தர்மத்தின் சனாதனத்திற்கு எண்ணற்ற சாட்சிகளை அடுக்கிக்கொண்டே போகலாம்.

'ஆயிரம் உண்டிங்கு ஜாதி' என்றான் பாரதி. மனிதன் கூட்டம் கூட்டமாக தம்மை சிறு சிறு பிரிவுகளாக்கிக் கொண்டு, அதன் பொருட்டு, சண்டையிட்டு பேதம் வளர்த்து வாழ்கையின் உயரிய நோக்கங்களினின்று பிறழிப் போகின்றனர். எத்தனை பாடங்களும் படிப்பினையும் பெற்றாலும் ஜாதி த்வேஷங்கள் வேறூன்றி விட்ட நிலையில் நமக்கென வரும் போதும் கூட நம்மால் வேறுபாடுகளை எளிதில் களைந்து விட முடிவதில்லை.
இதையெல்லாம் பட்டுத் தெரிந்து, பின் தெளிகிறார் நடேச முதலியார். அவர் மகளுக்கும் சார்யாரின் மகனுக்கும் இருவரின் பரிபூர்ண சம்மதத்துடன் திருமணம் இனிது நடக்கிறது. வையாபுரியும் அவர் மகன் பெருமாளும், விபத்தில் இறக்க நேரிட, சார்யார் தான் பெரும் தவறு செய்துவிட்டதை உணர்கிறார். பெருமாளை தன் சொந்த மகனாக வரித்து அவனுக்கு ஈமைக் கடன் செய்து தன் மனதின் அழுக்காறு களைய பரிஹாரம் தேடுகிறார்.

(வளரும்)

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

19 -06-09

'அ'காரம் என்பது விழிப்பு நிலையான படைத்தலை, அதன் ஆரம்பத்தை உணர்த்துகிறது. "அ" என்று ஆரம்பிக்கிறது ஏறக்குறைய உலகத்தில் உள்ள அனைத்து மொழிகளின் முதல் எழுத்தும்.

"உ"காரம் காப்பதைக் குறிக்கிறது. தொடர்தலை, வளர்த்தலை, பரிபாலித்தலை குறிக்கிறது. கனவு நிலையின் பிரதிபலிப்பு

"ம" காரம் ஆழ்ந்த நித்திரைக்கு ஒப்பான அழிவு நிலையை காட்டுகிறது.


(வளரும்)

---

:clap:

மேற்கோள்களுடன் உதவியமைக்கும்

:ty:

22-06-09


திருநீறின் மஹிமையைக் கூறும் சம்பவம் மதுரையில் நடைபெற்றது. மதுரையை ஆண்டுகொண்டிருந்த நெடுமாற பாண்டியனுக்கு சமணமதத்தின் மீது நம்பிக்கை ஏற்பட்டதால், அவன் சமணத்தை தழுவியிருந்தான். சைவர்களான அவன் மனைவி மங்கையர்கரசிக்கும் அமைச்சர் குலச்சிறையார் இதில் பெரும் வருத்தம். சமண்த்துறவிகள் மதபேதத்தாலும் மதியிழந்து, மன்னனின் சம்மதத்துடன், திருஞானசம்பந்தருக்கு தீ வைத்துவிடுகின்றனர். 'அவன் இட்ட தீ அவனையே சென்று மெல்லத் தாக்கட்டும்' என்று ஞானசம்பந்தர் தீயின் தாக்கத்தை பாண்டியனுக்கே திருப்பிவிடுகிறார்.

"செய்யனே திருவாலவாய் மேவிய
ஐய்யனே அஞ்சலென்றருள் செய்யெனைப்
பொய்ய ராமம ணர்கொளு வுஞ்சுடர்
பையவே சென்று பாண்டியர்காகவே"

மன்னனின் மனைவியும் அமைச்சரும், மிகுந்த சிவபக்தர்கள் என்பதால், இரங்கி, தீயை மெல்லத் தாக்கப் பணித்தாராம் சம்பந்தர். தீயின் வெப்பம் மெல்ல உடலில் பரவ, அதன் தாக்க்த்தை தாளாது மன்னன் துடிக்க, சமணர்கள் செய்த எவ்வித மந்திரங்களும் சிகிச்சைகளும் பலனளிக்கவில்லை. மங்கையர்க்கரசி, குலசேகர பாண்டியன் அழைப்பின் பேரில் சம்பந்தர் ஆஜராகி, மன்னனை குணப்படுத்துகிறார். மந்திரம்
ஜபித்து திருநீறு பூசி குணமடையச் செய்கிறார்.

"
மந்திரமாவதும் நீறு வானவர் மேலதும் நீறு
சுந்தரமாவதும் நீறு துதிக்கப்படுவதும் நீறு
தந்திரமாவதும் நீறு சமயத்தில் உள்ளதும் நீறு
செந்துவர் வாயுமை பங்கன் திருவாலவாயான் திருநீறே."

என்ற திருநீற்றுப்பதிகத்தை பாடுகிறார்.

சமணர்களுக்கு சைவத்தின் மீதும் சம்பந்தர் மீதும் விரோதம் இருந்தபடியால், அவர் குணமானதை மந்திர தந்திர விஷயம் என்று ஒதுக்கி விட்டு, தங்களோடு வாதமிட அழைப்பு விடுக்கின்றனர். அனல்வாதம் புனல்வாதம் என்ற இருவாத முறைகளிலும் முறையே மந்திரம் ஓதப்பட்ட ஏடுகளை தீயிலும் நீரிலும் இட்டாலும், எந்த ஏடு எரியாமல், மூழ்காமல் நிற்கிறதோ அவர்கள் வென்றதாக கருதப்படவேண்டும், என்பது நிபந்தனை. சம்பந்தர் அனைத்திலும் வெற்றி பெற்றுவிடுகிறார். சமணர்கள் சிலர் மதம் மாறுகின்றனர். வேறு சிலர் கழுவில் ஏறி உயிர்த் துறக்கின்றனர் என்று சரித்தரம் அழுத்தமாக நடந்தவற்றை எடுத்துரைக்கிறது.

அத்தகைய மகிமை வாய்ந்ததாம் திருநீறு. பக்தியுடன் அணிவோருக்கு நல்லருள் கிட்டும் என்பது திண்ணம். இதை அறிந்த நமது நீலகண்டன், திருநீறு சகிதம் தம் தோற்றத்தில் பெருமாற்றம் கொணர்ந்து கோவில் குளங்களை தரிசித்து பக்தியில் திளைக்கிறார். சாம்பு சாஸ்த்ரிகள் போன்ற பெரியோர்களை மதித்து அவர்கள் ஆசியும் பெற்று வியக்கத்தடும் ஆத்திகனாக மாறிவிடுகிறார்.

அஷோக்கின் பயணம் தொடர்ந்த வண்ணம் இருக்கிறது. கிரியின் தந்தை சிகாமணி சத்தியத்தை கடைபிடிப்பவர் எனக் கூறக்கேட்டு, அவரை சந்திக்கிறான் அஷோக். பிறப்பால் எந்த ஜாதியில் பிறக்கிறான் என்பது சர்ச்சைக்குறிய விஷயமே அல்ல. தன் ஒழுக்கத்தால் நடத்தையால் எவனும் எந்த வர்ணத்திற்கும் மாற முடியும் என்று சாஸ்திர நூல்களும் குறிப்பிடுகின்றன. சூத்திரன் என்ற வர்ண முறையைச் சேர்ந்தவனும் கூட பிராமணன் ஆகலாம். சூத்திரனுக்குறிய அடையாளங்கள், அவன் பிறருக்கு தன் உடலால், உழைப்பால் சேவை செய்பவன். உடலுழைப்பை ஏனையோருக்கு வழங்குபவன் சூத்திரன் என்று பொதுவாக அறியப்படுகிறது. அதே போல் பிராமண வர்ண முறையை (ஜாதி அல்ல) சேர்ந்தவனும் தன் தேர்வினால், சுத்திர வர்ண முறையை தழுவி வாழலாம். வாழ்வின் முறையை நாம் ஒவ்வொருவரும் மாற்றி அமைத்துக்கொண்டே தொடர்கிறோம். விச்வாமித்ரன் என்ற க்ஷத்ரியன், பிராமணனாக மாறி, காயத்ரி மந்திரத்தை உலகுக்கே உபதேசித்து, பிராமணீயத்திற்கு பாதை வகுத்தார். கசப்பு கடைக்காரன் உண்மையான பிராமணனாக வாழ்ந்த கதையின் குறிப்பை முன்பே கண்டோம். சத்யகாம ஜாபலி உயர்ந்த பிராமணன். அதனால் அஷோக் சிகாமணியே தான் தேடும் உண்மை பிராமணனாக இருக்கக்கூடும் என்று நினைத்து அவரை நாடுகிறான்.

ஒருவனை பிராமணனாக தேர்வு செய்யும் விதிமுறைகளைப் மீண்டும் நினைவு கூர்வோம்.

மனசை அடக்கி, இந்திரியங்களை ஜெயித்து, தவம், பொறுமை, ஞானம், கருணை, சத்தியம் முதலியவை இருக்கப்பெற்றவன் பிராமணன்.

பிராமணன் என்பவன் தானாக அவனுக்கு கிடைக்கும் உணவையே உட்கொள்ள வேண்டும். வயலில் எரியப்பட்டதை பொறுக்கி எடுத்து பொங்கித் திங்கலாம். யாசித்துப் பெறலாம், 'உஞ்சவிருத்தி' செய்து உணவைப் பெறலாம்.

இப்படிப்பட்ட கடினமான பாதையை, வைராக்கியம், சத்தியம், பக்தி, ஆசையின்மை என்ற ஊர்திகளைக் கொண்டு கடக்கவேண்டும்.

பொறாமையின்மை, ஞானம் போன்ற ஷக்திகளே இந்த இவ்வூர்திகளுக்கு உரமிடும் குணங்கள்.

"சத்தியத்தை மட்டுமே ஒரளவு கடைபிடிக்கும் நான் எப்படி பிராமணன் ஆவேன்?" என்று மறுக்கிறார் சிகாமணி. ஒருவேளை, அவர் வாழும் முறை என்றேனும் அவரை உயர்வின் வழிக்கும், உண்மையின் அருகாமைக்கும் படிப்படியாக இட்டுச் செல்லலாம்.

And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.

(வளரும்)

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

22-06-09

"சத்தியத்தை மட்டுமே ஒரளவு கடைபிடிக்கும் நான் எப்படி பிராமணன் ஆவேன்?" என்று மறுக்கிறார் சிகாமணி. ஒருவேளை, அவர் வாழும் முறை என்றேனும் அவரை உயர்வின் வழிக்கும், உண்மையின் அருகாமைக்கும் படிப்படியாக இட்டுச் செல்லலாம்.

And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.

(வளரும்)

---

:ty:

:clap:

23-06-09

'வேதம் கற்றால் அவன் பிராமணன் ஆகிவிடுவானா?' என வினவுகிறது நம் உள்ளுணர்வு.

சாஸ்திரங்களுக்கும் வேதத்திற்கும் என்ன வித்தியாசம்? சாஸ்திரங்கள் புவியில் வாழும் வழிமுறைகளையும் விதிகளையும் லோக வாழ்வுக்கு தேவையான அறிவையும் பிரிவுகளாய் எடுத்துறைக்கிறது. வேதமோ பரம்பொருளை நோக்கி நாம் செய்யும் பயணம். சாஸ்திரங்கள் தெரிந்ததால் அவன் இறையை உணர்ந்திருக்கிறான் என்றோ, உயர்ந்தை இலக்கை நோக்கி அடி எடுத்து வைத்துள்ளான் என்ற எண்ணமோ பெரும்பாலும் தவறானது. வேதம் கற்றிருந்தால் மட்டுமே ஒருவனின் அறிவை உயர்ந்த நிலைக்கு இட்டுச் செல்லக்கூடிய அறிவாகக் கொள்ளலாம்.

வேதங்கள் ரிக், யஜுர், சாம, அதர்வண வேதங்களாய் பிரிவாகியுள்ளது.

இவற்றில் ரிக் வேதம் மந்திர பாகமாகவும் சூக்தங்களாகவும் உள்ளது. யஜுர் வேதம் யாகங்களின் மந்திரமாகவும், சாமம் இசையோடு கூடியதாகவும், அதர்வணம் யந்திர தந்திர அடிப்படைகளை விளக்குவதாகவும் விளங்குகின்றன. ரிக் வேதம் செய்யுள் நடையோடும், யஜுர் வேதம் உரை நடையின்
வழியிலும், சாம வேதம் கானம்/பாடல்களாகவும் எழுதப்பட்டு ஓதப் பட்டு வந்தன.


பொதுவாக ரிக்வேதம் 10 மண்டலங்களாகவும், 10415 ரிக்குகள் உடையதாகவும், 1029 சூக்தங்கள் உடையதாகவும் சிறந்து காணப்பெறுகின்றது. கடவுள் ஒருவரே! அவரே தலைவர், அவரே பலராக ஆகின்றார் என்பன ரிக் வேதத்தின் சாரமாகும்.

http://tamilvishai.com/home/?p=1306


யஜுர் வேதம் யாகங்கள் செய்யும் முறைகளை விளக்குக்குவதாக அமைந்துள்ளது.

http://ta.wikipedia.org/wiki/%E0%AE%...AE%AE%E0%AF%8D

சாம வேதம் பாடல்களின் வடிவில், ஒலிவடிவில் இறைவனைப் போற்றித் துதிக்கும் வேத ஒலிகள். வேதங்களின் நான் "சாம வேதம்" என்கிறான் கீதையில் கண்ணன். சாம வேதம் ஓம்காரத்தின் சாரம்சமாக கருதப்படுகிறது.


http://www.iloveindia.com/literature...sama-veda.html

அதர்வண வேதம் மந்திர யந்திர தந்திரங்களும், விஞ்ஞான கருத்துக்களும், உலகியல் ஆரோக்யத்திற்கும் வளமான வாழ்வுக்கு தேவையான அறிவும் அதர்வன வேதத்தில் தரப்பட்டிருக்கிறது. தற்காலத்தில் இது அதிகம் வழக்கில் இல்லை.

http://www.dalsabzi.com/enlight_info/atharva_veda.htm

ஒவ்வொரு வேதமும் நான்கு பாகங்களாக பிரிக்கப்படலாம். 'சம்ஹிதை' என்பது மந்திர பாகம், 'ப்ரம்மணம்' என்பது யாகம் செய்யும் முறைகள், 'ஆரண்யகம்' யாகத்தின் அர்த்தங்களையும், அதன் நோக்கத்தையும் விரிவுபடுத்துகிறது. இறுதியாக வேதத்தின் ஒரு பகுதியான "உபநிஷதம்" .

வேதங்களின் அந்தமே 'வேதாந்தம்' . அதுவே பரம்பொருள். ரிஷிகள் உணர்ந்து உபதேசித்தது உபநிஷதம். ஆன்மீகத் தேடலுக்கு வழிகாட்டி. "நான் யார்" என்ற மையக் கேள்வியும், "ஜீவ - பரமாத்மா" பாகுபாடுகளும், பிரம்மத்தை அடையும் முறைகளும், ஆன்ம ஞானம் முதலியன பற்றிய விளக்கங்களும் உபநிஷதத்தின் முக்கிய கருத்துக்கள். மொத்தம் 108 உபநிடதங்கள் உள்ளன. அதில் பன்னிரெண்டை முக்கியமாக சொல்வதன் காரணம், ஷங்கரரும், ராமானுஜரும், மாத்வரும் இவற்றை பாதுகாத்து உரை எழுதியிருப்பதால், புரிதல் எளிதாகிறது. படிப்பதால் அன்றி, உணர்வதால், உணர்ந்து நடப்பதால் ஒருவன் உயர் கதி அடைகிறான்.

'வேதம் கற்றால் அவன் பிராமணன் ஆகிவிடுவானா?

இப்பொழுது பதிலும் தெளிவாகிறது. வேதம் கற்பதால் அவன் அறிவு மட்டுமே விருத்தியடைகிறது. வேதம் மனிதனுக்கு பாடம் புகட்டுகிறது. அது இலக்கு அல்ல. இலக்கை நோக்கி நம்மை இட்டுச் செல்லும் பாதை. கற்றத்தைத் தாண்டி வேதத்தை "உணர்ந்தால்" உணர்ந்து அதன்படி நடந்தால், அவன் பிராம்மண நிலைக்கு தன்னை தயார் படுத்திக்கொள்கிறான்.

அவனின் தன்மைகளில் சிலவற்றை முன்பு கண்டோம். மேலும் சில குணங்களும் அவசியமாகிறது.

பிராமணன் என்பவன் சமப்பார்வையுடையவனாக இருக்க வேண்டும். சமப்பார்வை என்பது மனித ஜாதிகளைக் குறிப்பிடுவதல்ல. அதற்கெல்லாம் அப்பாற்பட்டு நிற்பது. இரட்டைகளற்ற பார்வை. மரம், செடி, மிருகம், மனிதன் என்ற பேதமே அகன்று விடும் பார்வை. எல்லாம் ஒரே பொருளின் வெளிப்பாடுகள் என்ற பார்வை. மானம் அவமானம், விருப்பு வெறுப்பு, அற்ற நிலை.

நாளைக்கு என சேமித்து வைப்பவன் பிராமண நிலைக்கு தயார்படுத்திக்கொண்டவனில்லை. பொருளையோ பணத்தையோ சேமித்து வைத்தல் அவனுக்கு விதிக்கப்பட்ட இயல்பு அல்ல.

மேலும் அவனுக்கென கூறப்பட்டுள்ள ஷட்கர்மாக்களை (ஆறு) பற்றின்றி செய்பவனாக இருக்க வேண்டும்)

[ 1. வேதம் கற்பது கற்பிப்பது
2. யாகம் செய்வது செய்விப்பது
3. தானம் வாங்குவது (உடன்) கொடுப்பது ]

பிராமணன் ஒரு ஞானியைப் போல் வாழ வேண்டும். பிறகு ஞானிக்கும் (வர்ண)பிராமணனுக்கும் என்ன வித்தியாசம்? வர்ண முறைப்படி பிரம்மணீயத்தை தழுவியவனுக்கு கர்மாக்கள் உண்டு. பிராமணன் கர்மாக்களை பற்றற்ற உணர்வுடன் செய்வதால் அவன் ஞானியின் நிலையில் தன்னை இருத்திக்கொள்கிறான். ஞானியோ கர்மாக்கெல்லாம் அப்பாற்பட்டு வேதத்தின் கருப்பொருளின் பரம்பொருளின் அருகாமை நிலையில் நிற்பதால், அவனை கர்மாக்களும் கூட கட்டுப்படுத்துவதில்லை எனக் கொள்ளலாம்.

(வளரும்)


( PS: Explanation and on the diff between 'gnaani and a brahmin' is based on my undertanding and deduction. I am eager to know any wiser explanation. I shall then stand corrected. )

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

23-06-09

வேதமோ பரம்பொருளை நோக்கி நாம் செய்யும் பயணம்.


கடவுள் ஒருவரே! அவரே தலைவர், அவரே பலராக ஆகின்றார் என்பன ரிக் வேதத்தின் சாரமாகும்.
(வளரும்)


( PS: Explanation and on the diff between 'gnaani and a brahmin' is based on my undertanding and deduction. I am eager to know any wiser explanation. I shall then stand corrected. )

---

:clap: :clap:

:exactly:

24.06.09

ரமேஷ்-உமா கல்யாணம் இனிதே நடைபெறுகிறது.

கல்யாணச் சடங்குகள் தற்காலத்தின் வசதிக்கு ஏற்ப வெகுவாக குறைக்கப்பட்டுவிட்டாலும், சுருங்கப்பட்ட திருமணங்களிலும் கூட சில சம்பிரதாயங்கள் மாறாது கடைபிடித்து வருகிறோம். அவற்றில் ஒன்று மாலை மாற்றுதல். மணமான இருவர் மாலை மாற்றிக்கொள்வதன் அர்த்தம், அவர்கள் இனி இருவரல்ல, ஒருவரே என்று ஊரறிய சொல்லாமற் சொல்வது. என்னுடைய எல்லாம் இவளுக்கும் இவளுடையது எல்லாம் எனக்கும் சொந்தம் என்று உரைப்பதே மாலை மாற்றும் பழக்கத்தின் உள்ளர்த்தம். மேலும் 'என் மனநிலை இதுதான்' என மணமகன் மாலை சாற்றுகிறான். 'அதை நான் அப்படியே ஏற்கிறேன்' என்று மணமகள் மாலையை வாங்கிக் கொள்கிறாள் என்பது இன்னொரு அர்த்தமாம்.


சில வீட்டுத் திருமணங்களில் தாலி கட்டுதற்கு முன்பு, தலையில் நுகத்தடி நிறுத்துவது பழக்கம். மாடுகள் இரண்டும் சேர்ந்து வண்டியை சுமந்து கரைசேர்வது போல், புருஷனும் அவன் ஸ்த்ரீயுமாக இல்லறத்தை குடைசாயாது சமமாக நடத்தக் கடமைப்பட்டவர்கள் என்று பலர் கூறக் கேட்டிருக்கிறோம். இதுவும் பிற்காலத்தில் நடைமுறைக்கு ஒத்தவாறு சொல்லப்பட்ட கருத்து. நுகத்தடி வைப்பதற்கு வேறு அர்த்தமும் உண்டாம். அத்திரி மஹரிஷியின் மகள் அபலா, தோல்வியாதியால் அவதிப்படுகிறாள். அதனால் அவளுக்கு திருமணம் நடந்தேறவில்லை. அவள் இந்திரனை நோக்கி பிரார்த்திக்கிறாள். அவனும் அவள் பிரார்த்தனைக்கு இரங்கி, அவளுக்கு நுகத்தடியை வைத்து, மந்திரம் ஓதி, நீர் விடுகின்றான்.
உடனே அவள் வியாதி நீங்கி பூர்ண குண்மடைந்து இந்திரனையும் மணக்கிறாள். மணமகளாகப்பட்டவளும் நோய் நொடிகளுக்கு பலியாகாது சிரஞ்சீவியாக இருக்கக்கடவது என்று மந்திரம் சொல்லி நுகத்தடியின் மேல் நீர் விடுவது வழக்கமாகியது.

சமீபத்தில் திருமணம் செய்து வைக்கும் சாஸ்திரிகள் பலர் திருமண சடங்கில் சப்தபதியின் முக்கியத்துவத்தை உரைக்கின்றனர். திருமணம் தாலிகட்டுவதுடன் முடிந்துவிடுவதில்லை. இன்னும் சொல்லப்போனால், தாலிகட்டிவிட்டதால் இருவர் கணவன் மனைவியாக ஒப்புக்கொள்ளப்படுவதில்லை. சப்தபதி என்ற சடங்கே திருமணத்தை பூர்த்தி செய்கிறது. 'தாலி' என்ற வழக்கமே பிற்பாடு தோன்றப்பட்டது என்று பலர் கூறுகின்றனர். 'பொன்' சேமித்தல் தம்பதியரின் அவசர-அவசிய காலகட்டங்களில் சேமிப்பாக இருக்க உதவும் என்பதால் தாலி வழக்கம் பின்னாளில் ஏற்படுத்தப்பட்டதாய் இருக்கலாம். ஆனாலும், ஸ்ரீ லலிதா சஹஸ்ரநாமத்திலும் சௌந்தர்ய லஹரியிலும் அம்பாள் திருமாங்கல்யம் அணிந்திருபதாய் பாஷணைகள் இருக்கின்றன. சௌந்தர்ய லஹரியில் , அம்பாள் கழுத்தில் மாங்கல்யமாக மூன்று நூல்கள் மூன்று ரேகைகளாக இருக்கின்றன என்று ஆபஸ்தம்ப சூத்திரத்தில் இருக்கின்றதாம். அதனால் 'தாலி' பற்றிய சர்ச்சைக்கு விளக்கம் தெளிவாகக் கூறுவது கடினம். அடுத்து சப்தபதியைப் பார்ப்போம்.

சப்தபதி என்றால் 'ஏழு அடிகள்' என்று பொருள். ஒரு ஆடவனும் பெண்ணும் சப்தபதி எடுத்துவைத்தால் அவர்கள் நண்பர்கள் ஆகின்றனர். ஏழு அடிகளை ஒன்றாக எடுத்து வைப்பதன் மூலம் அவர்களின் தோழமை உறவு கொண்டாடப்படுகின்றது. யமனுடன் ஏழு அடிகள் சாவித்திரி எடுத்து வைத்ததனால், அவளை விலகச் சொல்லும் யமனிடம், சப்தபதி உன்னுடன் நடந்ததனால் "நீ என் நண்பன், நட்பின் பெயரிலாவது என் மணாளனை மீட்டுக் கொடு' என்று சாவித்திரி கேட்கிறாள்.

'ஏழடிகள் நடந்ததனால் நீ என்னுடன் நடந்ததனால் இன்று முதல் நீ என் தோழி,
நான் வானம் என்றால் நீ பூமி
நான் மனம் என்றால் நீ வாக்கு
எல்லோருடனும் அன்பு பூண்டு இல்லறத்தை இனிதாக்குவாயாக"

என்று அவன் கூறி அவளை தோழியாக ஏற்பதன் மூலம் மனையாளாகவும் ஏற்கிறான் என்பதே சப்தபதியின் உட்கருத்து.

உணவு நிறைவதற்கு விஷ்ணு நம்மோடு வரட்டும்
உடல் வலிமை பெறுவதற்கு விஷ்ணு நம்மோடு வரட்டும்
நல்ல காரியங்கள் நடைபெறுவதற்கு விஷ்ணு நம்மோடு வரட்டும்
சுகத்தை அளிப்பதற்காக விஷ்ணு நம்மோடு வரட்டும்
பசுக்களையும் செல்வத்தையும் அளிப்பதற்கு விஷ்ணு நம்மோடு வரட்டும்
நாட்டில் நல்ல பருவங்கள் தவறாது இருப்பதற்கு விஷ்ணு நம்மோடு வரட்டும்
யாகங்களை செய்து வைக்கும் வாய்ப்பு கிட்டுவதற்காக விஷ்ணு நம்மோடு வரட்டும்

என்பது ஒவ்வொரு அடியிலும் சொல்லும் மந்திரங்களின் பொருள்.

அதற்கு பின் வரும் சம்பிரதாயங்கள் "அம்மி மிதிப்பதும் அருந்ததி பார்ப்பதும்". நேர காலங்கள் சரியாக அமையாது துன்பம் நேரும் போதும் அம்மியைப் போல் கலங்காது அவள் உடன் வரவேண்டும் என்பது அம்மி மிதப்பதன் அர்த்தம். அருந்ததி என்பவள் நட்சத்திரம். துருவனைப் போல் என்று அழியாது சிரஞ்ஜீவியாக திகழ்பவள். பதிவ்ரதா தர்மத்தை வழுவாது கடைபிடித்தவள். பத்தினிகளில் எல்லாம் உயர்ந்தவள். வசிஷ்டரின் மனைவி. சப்தரிஷிகளின் பத்தினிகளில் இவள் உயர்ந்தவளாக கொள்ளப்பட்டிருக்கிறாள். "வசிஷ்டரின் மனைவி அருந்ததி எப்படி பதிவ்ரதையோ அப்படியே நானும் ராமனை விட்டு பிரியாமல் இருபேன்" என்று சீதை கூறினாள். அருந்ததியை தரிசனம் செய்து 'இவளைப் போல் நீயும் இருப்பாயாக' என்று மணமகளுக்கு சொல்வது போன்ற நியாயம். (மணமகனுக்கு அறிவுரைகள் ஒன்றும் இல்லை போலும் :roll: )

தன் செய்கைகளினால் மிகுந்த வருத்தமடையும் சார்யார் பிரயாச்சித்தம் தேடுகின்றார்.

"ஆத்மைவ ஆத்மனோ பந்துஹு ஆத்மைவ ரிபுஹு ஆத்மனஹ" என்கிறது பகவத்கீதை.

ஜீவாத்மனுக்கு ஆத்மனே தோழன். நண்பன். அவனை உயர்த்தி விடுபவன். ஆத்மனுக்கு அவனே பகைவனும் கூட. ஒருவன் தன்னை உயர்த்திக் கொண்டால் ஆத்மன் நண்பனாக பணிபுரிந்து மேலே எழுப்பி விடுகிறது. மனசை ஜெயித்தபாடில்லை என்றால் அதுவே தனக்கு பகைவனாகவும் மாறும் வல்லமை படைத்தது. மனம் என்னும் இந்திரியத்தை கையாளத் தெரியாமல், தன்னைத் தானே அழித்துக்கொள்பவன் தனக்குத் தானே பகைவன் ஆகின்றான். தன்னைத் தானே ஜெயித்தவன் பரம்பொருளின் அருகாமையை அடைகிறான்.

சார்யாரின் மனமாற்றத்தையும் அவர் உயர்ந்த செய்கைகளையும் மெச்சும் டாக்டர், அவரையே உயர்ந்த பிராமணனாக கருதுவதாக அஷோக்கிடம் தெரிவிக்கிறார். "அவரே சிறந்த தென்கலை வைணவ பிராமணனுக்கு உதாரணம்" என்கிறார்.

தென்கலை வடகலை வைணவர்களின் பேதங்களை முன்பொரு அத்தியாயத்தில் கண்டிருந்தோம். நாராயணனே சகலமும், சர்வமும் என்பது இருவரும் ஒப்புக்கொள்ளும் கூற்று என்றாலும், கூட மொத்தமாக தென்கலை வடகலை வைணவர்களிடம் இருபத்தெட்டு அபிப்ராய பேதங்கள் இருக்கின்றனதாம்.

1. மர்ஜார மர்கட - பூனை தன் குட்டியை கவ்விக் காப்பதை போல் இறைவன் காக்கின்றான் என்பது மர்ஜார தென்கலை வாதம். குரங்குக்குட்டியைப் போல் தானே முயன்று தாயைப் பற்றிக்கொள்ளல் வேண்டும், அந்த சிறு முயற்சியேனும் ஜீவாத்மா மேற்கொண்டு அதன் பின் இறைவனிடம் நம்மை ஒப்புவித்து விடலாம் என்பது மர்கட வடகலை நியாயம்.

2. இலக்குமி தேவிக்கும் நாராயணனைப் போல் எல்லா வல்லமையும் பொருந்தப் பெற்றவள். மோக்ஷத்தையும் அளிக்கவல்லவள் என்கிறது தென்கலை. வடகலை இலக்குமி தேவியை நாரயாணனுக்கு சமமாய் பார்க்கவில்லை.

3. பக்தி அல்லது ஷரணாகதி இருந்தால் போதுமானது என்று வடகலை வலியுறுத்த, பக்தி மட்டுமே போதாது ஷரணாகதி அவசியம் என்பது மற்ற சாரார் கருத்து.

4. நாம் செய்யும் தவறுகளையும் பாபங்களையும் இறைவன் ஏற்றுக்கொள்கிறார் என்கிறது தென்கலை. பாவங்களை கடவுள் மன்னித்து புறம்தள்ளிவிடுகிறார் என்பது வடகலை கண்ணோட்டம்.

5. ஒருவன் துன்பத்தில் துவண்டால், இறைவனும் அவனுடன் சேர்ந்து துவள்கிறார் - தென்கலை இறைவன் இன்ப துன்பங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவர், அவர் துன்பத்தை விலக்கக்கூடியவர் - வடகலை.

6. சந்தியாவந்தனம் போன்ற நித்யகர்மாக்கள் அவசியமாக்குகிறது வடகலை. ஞான நிலை எய்திய ஒருவனுக்கு நித்யகர்மாக்கள் அவசியமில்லை
என்கிறது தென்கலை.


என்பன பொதுவாக நிலவும் சில பேதங்கள்.

(வளரும்)

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

24.06.09

ரமேஷ்-உமா கல்யாணம் இனிதே நடைபெறுகிறது.

என்பன பொதுவாக நிலவும் சில பேதங்கள்.

(வளரும்)

---

பொறுமையக அனைத்தையும் எமக்காக நேரம் ஒதுக்கி எழுதியமைக்கு மிக்க நன்றி

:ty:

25.06.09

கோவில்கள் சிறப்பானவை. அதனை ஆகமவிதிப்படி உருவாக்கியிருந்தால் அதன் சிறப்பு பன்மடங்கு அதிகரிக்கிறது. ஆகமவிதி என்பது, கோவிலகள் அமைக்கும் முறைகளை, விதிகளை கூறுகிறது. அதனையொத்து கட்டப்படும் கோவில்களில் மென்மேலும் மெருகு கூடுகிறது. கோவில்களை எப்படிக் கட்டுவது, எவ்வகை நிலப்பரப்பை தேர்ந்தெடுப்பது, ஆலயங்களின் அளவு-அமைப்புகள், பூஜை விதிகள், அதற்கான காலங்கள், முதலியவை எடுத்துரைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. கோவிகள் கட்டுவதற்கு ஏற்ற இடம் அமைவதற்கு பல இடங்களில் "பூ(bhoo) பரிட்சை" நடத்தபட்டு, அதன் பின்னரே ஆலயங்கள் எழுப்பப்படுகின்றன. 'வாமதேவ பத்ததி'யை முன்னிருத்தி செய்வதாக கூறப்படுகிறது. இது சைவர்களின் 'சிவ-ஆகமம்'. (வைணவர்களுக்கு முறையே, 'வைகானசம், பஞ்சராத்ரம்' என்ற விதிமுறைகள் உள்ளன.)

சிவலிங்கத்தை மூன்று அங்கங்களாக பிரிக்கலாம். விஷ்ணு பாகம், ருத்ர பாகம், மற்றும் ஆவுடையாரில் தேவி பூஜிக்கப்படுகிறாள். ஆலயங்களில் பிரதிஷ்டை பல சமயங்களில் செய்யப்படுகின்றது.

ஆவர்த்தப் பிரதிஷ்டை என்பது முதல் பிரதிஷ்டையைக் குறிக்கிறது
அனாவர்த்தப் பிரதிஷ்டை பழுது ஏற்பட்டு புனர் நிர்மாணம் செய்யும் போது செய்யப்படும் பிரதிஷ்டை
புனர்-ஆவர்த்த பிரதிஷ்டை - சிறிய பழுதுகளை களைந்த பிறகு பிரதிஷ்டை செய்வது
அந்தரித பிரதிஷ்டை - பெரும் பாதிப்புக்களோ இழப்புக்களோ நேர்ந்து பின்னர் செய்யப்படும் பிரதிஷ்டை

சில ஆலயங்கள் மிகவும் ஷக்தி வாய்ந்ததாகவும், தொன்று தொட்டு நிலவி வருவதன் காரணமும், ஆகமவிதிப்படி அமைக்கப்பட்டதாக இருக்கலாம்.

இதையெல்லாம் தெரிந்து என்ன செய்யப்போகின்றோம்? ஆகம-விதி என்பது என்னவாய் இருந்தால் எனக்கென்ன? எவன் பிரமாணனாய் இருந்தால் என்ன? இல்லாவிட்டால் தான் என்ன!? என்ற கெள்வி எழலாம். 'நாம் தினமும் செய்யும் பல விஷயங்களால் நமக்கு விளையும் பயன் தான் என்ன' என்று சற்றே ஆராய்ந்தால், இப்படிப்பட்ட கேள்விகள் முன் நிற்காது. வரலாற்றுத் தகவல்கள் முதல், பொழுதுபோக்கு சமாசாரங்கள் தொட்டு, பொது அறிவு வரை, வெறும் தகவல்களைத் தெரிந்துக்கொண்டு என்ன பயன்? நம் வாழ்வில், உழைப்பினாலன்றி, யாதொரு மாற்றமும் தேவையற்ற தகவல்களைத் தெரிந்து வைத்துக்கொள்வதால் வந்து விடுவதில்லை.

ஒவ்வொரு மனிதனின் பிறப்பும், இறுதியான ஆன்ம இலக்கை நோக்கி ஓரடியேனும் எடுத்து வைப்பதற்காகவே தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. அறிவுபூர்வமான விடைகள் பல விடயங்களுக்கு கிடைக்காது போயினும், ஆன்ம இலக்கை நோக்கி முயன்றுகொண்டிருப்பதே நம் ஒவ்வொருவரின் மறைமுக இலட்சியம் என்பது மறுக்க முடியாத உண்மை. நமக்குக் கிடைக்கும் சில தகவல்கள், பொக்கிஷங்களாகி வேகமாக இலட்சியத்தை நோக்கி நம்மையறியாமலே நகரச் செய்யக்கூடியது. மேலும், தற்காலத்தில் மிக அதிகமாக விளங்கி வரும், பிரிவுகளும், ஜாதி-மத-இனக் கலவரங்களும், மனிதர்கள் பாதை வழுவி, எத்துணை தூரம் சென்றுவிட்டனர் என்று உணர்த்துகிறது. ஆன்மீக அறிவு, பிரிவுகளைக் கடந்த மனித நேயத்தை உருவாக்க வல்லது. நமது பார்வையை குறைந்தபட்ச பேதங்கள் அகற்றி பார்க்கச்செய்ய வல்லது.



அஷோக்கின் தெடலின் விடை சார்யாரா என்பதை பார்ப்போம். இந்த நிலைக்கு தான் தகுதியானவனா என்ற பதில் சார்யாரே சொல்லிவிடுகிறார். சார்யார் ஈமக்க்ரியை செய்தது உயர்ந்த உன்னதமான செயலாக இருப்பினும். அச்செயல் எதனால் செய்யப்பட்டது? அதன் நோக்கம் என்ன? செய்கைக்குப் பின்னுள்ள காரணத்தை ஆழ்ந்து நோக்கினால், சார்யாரின் பிள்ளைப் பாசமும், தான் செய்து விட்ட பிழைக்கு மனம் வருந்தி, செய்யப்படும் பிராயச்சித்த கர்மாவாக இதைப் பார்க்க முடியும். பிராயச்சித்தங்கள் அனைத்தும் சுயநலத்திற்காக செய்வது. உன்னதமான செயலாக இருப்பினும் சுயநலம் என்ற போர்வை, அதனை மூடி மறைத்திருக்கின்றது.

{ பி.கு: சமூகசேவைக்கான ஸ்தாபனங்களை பல நிறுவி தொண்டுகள் புரியும் சாவித்திரி வைத்தி அவர்கள், யாருமற்று இறந்து விடும் வயது முதிர்ந்தோருக்கு இறுதிக் க்ரியை செய்வதையும் தங்களின் நிறுவனத்தின் பணிகளுள் ஒன்றாக செய்து வருகிறார். இச்சேவையைப் பாராட்டி ஆனந்தவிகடனில் சில வருடங்களுக்கு முன் இவரைப் பற்றிய செய்தி வந்திருந்தது.

http://kala-bn.sulekha.com/blog/post...hri-vaithi.htm }

என்னதான் வேண்டும் உண்மை பிராமணனுக்கு, என்றால், பிராமண ஜாதியில் பிறந்தவர்கள் செய்யும் சந்தியாவந்தனங்களும், வழிகாட்டியாக விளங்கும் படிப்பறிவான சாஸ்திர சம்பிரதாயங்களும் வேதங்களும், அங்க அடையாளாங்களும் மட்டும் உங்களை உண்மையான பிராமணன் என்று சொல்லிக்கொள்ளும் தகுதியை கொடுத்து விடுவதில்லை. படிப்பறிவினாலோ, அறிவினாலோ, புண்ய ஸ்தலங்களுக்கு செல்வதாலோ, ஆன்மீகச் சொற்பொழிவுகளைக் கேட்பதினாலோ வந்துவிடுவதில்லை. தெளிந்த அறிவோடும், ஆன்மீகச் சிந்தனையோடும், ஒவ்வொரு கணமும் வாழப்பழக வேண்டும். ஏட்டுச் சுரைக்காயாக அறிவு இருந்து பயனிலை. அதனை பயன்படுத்தி வாழ்ந்தாலே ஒரு மனிதன் பிரம்ம ஞானத்தை பெறும் நிலைக்கு மாணாக்கன் ஆகும் உயர்வினைப் பெறுகிறான். தன்னடக்கமும், விடாமுயற்சியும் (வீழ்ந்தாலும், மீண்டும் எழுந்து உயரத்தை எட்ட எத்தனிக்கும் ஆன்ம தாகம்), ஞானம், வைராக்கியம் பெற்றவன் இன்னிலைக்கு தன்னை உயர்த்திக்கொள்ள தகுதியாவனாகிறான் என்று உபநிடதம் கூறுகிறது.

நடந்து சோர்ந்து போகும் அஷோக், அடுத்து சாம்பு சாஸ்திரிகளிடம் வினா எழுப்புகிறான்?

'வைதீகக் காரியங்களைச் செய்வதினாலும், மந்திரங்கள் ஓதுவதாலும், அங்க அடையாளங்கள் சிலவற்றை கடைபிடிப்பதாலும், எப்படி நீர் பிராமணன் ஆகலாம்?' என்ற தர்க்கம் அவரை திக்குமுக்காடச் செய்கிறது.

'பணம் சேர்ப்பது' என்பதே பிராமணனுக்கு விதிக்கப்படாத கர்மா. பணத்திற்காக புரோகிதர்கள் வேதம் ஓதுவதும், யாகம் நடத்துவதும் செய்கின்றதால், 'விதிமீறல்' ஏற்படுகிறது. பிராமணனுக்கான கர்மவிதியே அடிபட்டுப்போகின்றது.

(அடுத்த பாகத்தில் முடியும்)

:ty: SP

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

25.06.09

'பணம் சேர்ப்பது' என்பதே பிராமணனுக்கு விதிக்கப்படாத கர்மா. பணத்திற்காக புரோகிதர்கள் வேதம் ஓதுவதும், யாகம் நடத்துவதும் செய்கின்றதால், 'விதிமீறல்' ஏற்படுகிறது. பிராமணனுக்கான கர்மவிதியே அடிபட்டுப்போகின்றது.

---

இங்கு - கனடா நாட்டில் - அது ஒரு மிகப்பெரிய - அளவுக்கதிகமான வருமானத்தைக் கொடுக்கும் - லாபகரமான - வரியற்ற- வியாபாரமாகச் செய்கின்றார்களே !!!

வருத்ததுடன்
:-(

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

'பணம் சேர்ப்பது' என்பதே பிராமணனுக்கு விதிக்கப்படாத கர்மா. பணத்திற்காக புரோகிதர்கள் வேதம் ஓதுவதும், யாகம் நடத்துவதும் செய்கின்றதால், 'விதிமீறல்' ஏற்படுகிறது. பிராமணனுக்கான கர்மவிதியே அடிபட்டுப்போகின்றது.

---

When grhastha Brahmins themselves hesitate to give enough respect ( both materialistic and spiritual ) to those who are the mantra chanters of their clan ( Vaidikas ), then there is no point in not saving money for the future. This is a world that respects a white collar job more than that of the Vaidika. Therefore, everyone has to adapt.

There has been a dramatic change since independence in each of our lives. I somehow see no point in holding on to the external aspects of religion. The internal aspects, the soul of religion must of course be reconciled with the present lifestyle and the unique circumstances it provides.

Love and Light.

26.06.09

தேடலின் முடிவு தான் என்ன? இன்றளவும் 'உண்மை பிராமணன்' என்று சொல்லிக்கொள்ளும் நிலையில் எவரேனும் இருக்கின்றனரா? ஜாதிப் பெயரால் பிராமணன் என்று சொல்வதில் உயர்வென்ன தாழ்வென்ன? பிறப்பால் ஒரு ஜாதியில் பிறந்துவிட்டதாலேயே தம்மை உயர்த்திக்கொள்வது பேதைமை. வர்ண முறைப்படி இன்று பிராமணன் மட்டுமல்ல எவருமே வாழவில்லை என்பதே உண்மை.

பிராமணன் என்பவன் பிரம்ம ஞானத்தை தேடுபவன். அவன் ஒவ்வொரு காரியமும் அதனை நோக்கி அதன் பொருட்டே செய்யப்படும்.

க்ஷத்திரியன் என்றால் உலகை நாட்டை மக்களைக் காப்பவன். க்ஷத்ரம் என்றால் வலிமை. அதை சரியான வழியில் மட்டுமே பயன்படுத்தி முறையாக பாலிப்பவன் உண்மை க்ஷத்திரியன்.

வைசியன் என்பவன் நியாயமான முறையில் வாணிபம் தொழில் அல்லது விவசாயம் செய்து பொருளீட்டி வருபவன்.

சூத்திரன் என்பவன் பிறர் துன்பத்தை பொறுக்காதவன் என்று பொருளாம். அதனாலேயே அவனுக்கு சேவை செய்யும் மனப்பக்குவம் இயல்பில் அமைகிறது.

தற்கால மனிதர்களை எந்த பிரிவில் சேர்ப்பது? யார் சுயநலமற்று சிந்திக்கிறார்கள்?


"நீங்க பிராமணன் ன்னு சொல்ற அருகதை உங்களுக்கு இருக்கா?" சாம்புசாஸ்த்ரிகளை மட்டுமன்றி நம்மையும் சிந்திக்கவைக்கிறது. எத்தனை சிந்தித்தும் என்ன பயன்? இப்பூவுலகில் இன்றளவும் வாழ க்ருஹஸ்தனுக்கு வேறு வழிகள் உண்டோ? நாளைய சோற்றைத் தேடி, வாழ்வைத் தெடி, தனக்கென இல்லாவிடினும் பிள்ளைகளின் வளத்தைப் பெருக்க பந்தங்களால் கட்டுண்டு இயலாமையால் மீண்டும் மீண்டும் பணத்தை நோக்கியே நம் ஓட்டம் திசை திருப்பப்பட்டிருக்கிறது.

எனக்கென ஒரு குடிசை போதும், பிறர் நலனுக்காக பிரார்த்தனை செய்து வாழ்கை வாழ விரும்புகிறேன். நல்ல உள்ளங்களும், தானம் செய்பவர்களும் இல்லாமலா போய்விடுவார்கள். எனக்கு வேண்டியதெல்லாம் ஒரு பிடி சோறு, உடுத்த இரு மாற்றுத் துணிகள். இப்படி சிந்திக்கவும் சிலர் இருக்கின்றனர். ஆனாலும் அச்சிந்தனை கணநேரத்திற்கு மேல் நீடிப்பதில்லை. "என்னை பிராமணனாக இருக்க விட மாட்டார்கள்" என அழுகிறார் சாம்பு. நம் வாழ்வை நாம் நிர்ணயிக்க முடிவதில்லை. நமக்கென குடும்பம் இருக்கும் பொழுது பிணைப்பிலிருந்தும் பொறுப்பிலிருதும் விடுபட முடிவதில்லை. நம் பிள்ளைகளுக்கு வேதம் கற்பித்து, நெல் பொறுக்கி உண்ணவும் உஞ்ச விருத்தி செய்து வயிறு நிரப்பவும் சொல்லிக்கொடுக்க முடிவதில்லை. அப்படி பிறர் நலன் கருதி யாகமும், தவமும், பூஜைகளும் ஹோமங்களும் செய்து வாழ்ந்த நம் முன்னோர்களுக்கு அக்காலத்தில் மதிப்பு இருந்தது. முறைகளை க்ரமப்படி செய்து, அத்தனை உயிர்களின் உயர்வுக்கும் நல்வாழ்வுக்கும் வழி வகுத்தனர். உலக நலன் கருதினர். அனைவரும் உய்யவேண்டி தம் திறமையை, கல்வியை ஞானத்தை செலவிட்டனர். அப்படிப்பட்ட பிராமணனுக்கு உணவிடுதலை கர்மமாக செய்து வந்தனர். அவர்களுக்கு தானம் தருவதை பாக்கியமாகக் கருதினர்.

http://www.vhp-america.org/whatvhpa/sanghatanmantra.htm

இவை மட்டுமல்லாது, சமப்பார்வையும், தவமும், பொறுமையும், தானமும் சீலமும், இந்தியங்களை அடக்குதலும் அவர்கள் இயல்பாய் இருந்தன. இப்பேற்பட்ட மனநிலையும் குணமும் இன்றைக்கு யாரிடம் இருக்கிறது? ஒரு க்ருஹஸ்தனால் அப்படிப்பட்ட வாழ்கை வாழ்வது கடினம். சேமிப்பு சிறிதும் இன்றி, ஒருவன் வாழ முற்படுவானேயானால் அன்ன ஆகாரமின்றி தெருவில் நிற்கக் கடவான்.

உண்மை பிராமணாக இருக்க விடாமல் எது செய்கிறது? யார் காரணம்? "காலத்தின் கட்டாயங்கள் மாறி வருகிறது" என்பதே நமக்கு நாமே கூறிக்கொள்ளக்கூடிய சமாதானம். குறைந்தது 'இருக்க இடமும், உடுக்க உடையும் அடுத்த வேளைக்கு சோறும்' சேர்த்து வைக்கும் கட்டாயத்தில் நாம் எல்லோரும் இருக்கிறோம். சன்யாசம் வாங்கியவன் கூட இன்றைக்கு அடுத்த வேளைக்குறிய உணவேனும் செமிக்காமல் இருப்பதில்லை. எல்லாவற்றையும் பணமாக மட்டுமே பார்க்கிறோம், மாற்றுகிறோம், பெறுகிறோம். திறமையை, சேவையை, உழைப்பை, கல்வியை, நியாயத்தை, நீதியை, ஏன் அறிவைக் கூட விற்று பணமாய் மாற்றிக்கொள்கிறோம். அதுவும் சில நேரங்களில் நியாயங்களுக்கு உட்பட்டு, சிலநேரங்களில் அதையும் தாண்டி.

நாம் எல்லோரையும் இன்றைக்கு ஒரே வர்ணமாக ஒன்றுபடுத்திக்கொள்ளலாம். நாம் எல்லோரும் இன்று வைச்யர்களாக மட்டுமே வாழ்கிறோம் (நியாயமான பணம் ஈட்டினோமேயானால்) .

வசிஷ்டனாகப்பட்ட அஷோக் 'உண்மை பிராமணனை' இன்றும் தேடித் தேடி அலைகிறான். அவன் காலடித்தடங்கள் பூவுலகமெங்கும் 'எங்கே பிராமணன்' என்று ஒலித்தவண்ணம் இருக்கிறது. இன்று வரை அப்படிப்பட்டவன் தென்படவேயில்லை

(முற்றும்)

பொக்கிஷங்களாகக் கருதப்படும் பல விஷயங்களை நம்முடன் அலசி, நமக்கு சற்றே தெளிவூட்டி, நாத்திவாதிகளையும் சற்றே சிந்திக்கத் தூண்டிய சோ ராமசாமிக்கு என் கோடான கோடி நன்றிகள்.

இன்றுவரை இத்தொடரை என்னுடன் பகிர்ந்து படித்து வந்த அனைவருக்கும், நன்றிகள் பல.

என்னுடைய ஒவ்வொரு பதிவிற்கும் கருத்துரைத்து, குறைந்தபட்ச "நன்றி" என்ற ஒற்றைச் சொல்லாவது நவின்ற மட்டுறுத்துனர். "ஆனா" விற்கு என் பணிவான நன்றி.

தொலைக்காட்சித் தொடர் என்றால் அலறி ஓடும் என்னை 3 மாதங்கள் பார்க்கச் செய்த, "எங்கே பிராமணன்" குழுவினருக்கு என் நெஞ்சார்ந்த நன்றி.

பாத்திரமாகவே மனதில் பதிந்த, நளினி, டெல்லி குமார், கோபு, டெல்லி கணேஷ் மற்றும் உமாவாக நடித்த நடிகைக்கும் என் பாராட்டுக்கள்.

Last but not least....

அஷோக்காக நம் அனைவர் மனதிலும் நீங்கா இடம் பெற்றுவிட்ட அஃப்சருக்கு நான் ரசிகையாகி விட்டபடியால் "ரசிகர் மன்றம்" ஒன்று தொடங்கலாமா என்ற யோசனையில் இருக்கிறேன்.

என்றென்றும் அன்புடன்,
ஷக்தி.

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

26.06.09
(நியாயமான பணம் ஈட்டினோமேயானால்) .

வசிஷ்டனாகப் பட்ட அஷோக் 'உண்மை பிராமணனை' இன்றும் தேடித் தேடி அலைகிறான். அவன் காலடித்தடங்கள் பூவுலகமெங்கும் 'எங்கே பிராமணன்' என்று ஒலித்தவண்ணம் இருக்கிறது. இன்று வரை அப்படிப்பட்டவன் தென்படவேயில்லை

(முற்றும்)

---

:ty:

முழுத் தொடரையும் ரசித்து, லயித்து எம்மையும் அத்துடன் ஒன்ற வைத்தமைக்கு மிகக் கடமைப் பட்டுள்ளோம்

Quote:

---

Originally Posted by anbu_kathir

When grhastha Brahmins themselves hesitate to give enough respect ( both materialistic and spiritual ) to those who are the mantra chanters of their clan ( Vaidikas ), then there is no point in not saving money for the future. This is a world that respects a white collar job more than that of the Vaidika. Therefore, everyone has to adapt.

There has been a dramatic change since independence in each of our lives. I somehow see no point in holding on to the external aspects of religion. The internal aspects, the soul of religion must of course be reconciled with the present lifestyle and the unique circumstances it provides.

Love and Light.

---

I think what was meant to convey in this entire episode is, therez nothing extraordinary in any clan or caste in current scenario. Hence, it is but foolish to identify ourselves with the caste in which we are accidentally (or otherwise) born into.

Well be ready for PArt 2

Quote:

---

Originally Posted by kameshratnam

Well be ready for PArt 2

---

when is it going to be on air?

Quote:

---

Originally Posted by kameshratnam

Well be ready for PArt 2

---

oh WHEN?

enge bramanan engea konja nalaga kaanavillai. lakshmi praba kaivannam, direct panniya cho- ve indha alavukku solliyirupaaro ennavo, athileye ondri ezhuthiyirukkirar. ungal ezuthukkal melum thodara en vazhthukkal.

nandri latha :ty:

தொடர் முடிந்து விட்டது. :( innum sila naatkaL thodarndhirukalaam endrA thaNiyaa dhaagathai Erpaduthivittu sattena mudindhu vittathu.

Quote:

---

lakshmi praba kaivannam

---

ஷக்திப்ரபா :)

"CHO - vin

'EngE brahmNan-II' is BACK WITH A BANG!

Words aren't enough to say how happy I am.

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

"CHO - vin

'EngE brahmNan-II' is BACK WITH A BANG!

Words aren't enough to say how happy I am.

---

please continue with your "kai vannam" . chance for another certificate.

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

"CHO - vin

'EngE brahmNan-II' is BACK WITH A BANG!

Words aren't enough to say how happy I am.

---

Wow, seriously?? Any idea what the storyline is going to be like ??

Love and Light.

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

"CHO - vin

'EngE brahmNan-II' is BACK WITH A BANG!

Words aren't enough to say how happy I am.

---

i was thinking of you SP after this news :D
worth waiting.

:redjump: :bluejump:

Great news :yes:

I will not be able to watch :cry:

shakthi irukka kavalai yEn? :exactly:

Akka, jamaainga :yes:

[html:4fe11814e1] <div align="center">><object width="512" height="322"><param name="movie" value="http://d.yimg.com/static.video.yahoo.com/yep/YV_YEP.swf?ver=2.2.46" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><param name="AllowScriptAccess" VALUE="always" /><param name="bgcolor" value="#000000" /><param name="flashVars" value="id=17061131&vid=6571756&lang=en-us&intl=us&thumbUrl=http%3A//l.yimg.com/a/p/i/bcst/videosearch/12865/98474552.jpeg&embed=1" /><embed src="http://d.yimg.com/static.video.yahoo.com/yep/YV_YEP.swf?ver=2.2.46" type="application/x-shockwave-flash" width="512" height="322" allowFullScreen="true" AllowScriptAccess="always" bgcolor="#000000" flashVars="id=17061131&vid=6571756&lang=en-us&intl=us&thumbUrl=http%3A//l.yimg.com/a/p/i/bcst/videosearch/12865/98474552.jpeg&embed=1" ></embed></object></div>[/html:4fe11814e1]

serial started on Dec 14

so SP please continue with your kaivannam. Eagerly waiting

aana,

:ty: for the video updates. Gimme 2 days time. I shall start my updates regularly :)

:clap: :clap: sp nga...tv serial paarkamaleye onga writings moolam....deep thoughts are provoked. Romba azhaga engal anaivarukaaga ezhuthiayamaiku miga miga nandri nga!....awaiting anxiously for more.:-)

மிக்க நன்றி சுவை :)

Quote:

---

'முன்பு - விட்டகுறை வந்து தொட்டாச்சு!' என்னும் வரி ஒரு சக்தி வாய்ந்த மந்திரத்தைப்போல் என்னை மதிமயங்கச் செய்தது. அந்தக் கடற்கரை மணலில் அதே மாதிரி வெண்ணிலவில் இதற்கு முன் எத்தனையோ தடவை நான் உட்கார்ந்திருந்ததாகத் தோன்றியது.

முந்தைய பிறவிகளில் விட்ட குறைதான் இங்கே என்னைக் கொண்டு வந்து சேர்த்து இன்று இந்தக் கடற்கரை ஓரத்திலே உட்காரச் செய்திருக்கிறது என்றும் தோன்றியது கடலிலே ஆயிரமாயிரம் படகுகளும் கப்பல்களும் திடீரென்று காட்சி அளித்தன. கரையிலே கூட்டங் கூட்டமாக ஆடவரும் பெண்டிரும் நடமாடிக் கொண்டிருந்தார்கள். சற்றுத் தூரத்தில் உச்சியில் ரிஷபக் கொடிகளும் சிங்கக் கொடிகளும் உல்லாசமாகப் பறந்தன. இனிமை ததும்பிய இசைக் கருவிகளிலிருந்து எழுந்த சங்கீதம் நாற்புறமும் சூழ்ந்து போதையை உண்டாக்கிற்று. கண்ணுக்குத் தெரிந்த பாறைகளில் எல்லாம் சிற்பிகள் கையில் கல்லுளியை வைத்துக் கொண்டு வேலை செய்தார்கள். எங்கேயோ யாரோ காலில் கட்டிய சதங்கை ஒலிக்க நடனமாடிக் கொண்டிருப்பதை உணர முடிந்தது.

சிறிது நேரத்துகெல்லாம் அந்த அகக் காட்சிகள் தெளிவடைந்தன. உருவங்களும் முகங்களும் இனந்திரியுமாறு எதிரே தோன்றின.

ஆயனரும் சிவகாமியும் மகேந்திர பல்லவரும் மாமல்லரும் பார்த்திபனும் விக்கிரமனும் அருள்மொழியும் குந்தவியும் பொன்னனும் வள்ளியும் கண்ணனும் கமலியும் புலிகேசியும் நாகநந்தியும் என்னுடைய மனக்கண் முன்னால் பவனி வந்தார்கள். அப்படிப் பவனி வந்தவர்கள் என் உள்ளத்திலேயே குடிபுகுந்துவிட்டார்கள்.

இவ்வளவு பாரத்தையும் ஏறக்குறைய பன்னிரண்டு வருஷகாலம் என் உள்ளத்தில் தாங்கிக் கொண்டிருந்தேன். 'சிவகாமியின் சபத'த்தில் கடைசிப் பாகம், கடைசி அத்தியாயம், கடைசி வரியை எழுதி 'முற்றும்' என்று கொட்டை எழுத்தில் போட்ட பிறகுதான் பன்னிரண்டு ஆண்டுகளாக நான் சுமந்துகொண்டிருந்த பாரம் என் அகத்திலிருந்து நீங்கியது.

மகேந்திரரும் மாமல்லரும் ஆயனரும் சிவகாமியும் பரஞ்சோதியும் பார்த்திபனும் விக்கிரமனும் குந்தவியும் மற்றும் சில கதாபாத்திரங்களும் என் நெஞ்சிலிருந்து கீழிறங்கி, 'போய் வருகிறோம்' என்று அருமையோடு சொல்லி விடைபெற்றுக் கொண்டு சென்றார்கள்.

---

எங்கேயோ படித்தது போல் இருக்கிறதா? என்ற கேள்விக்கே இடமின்றி தமிழகத்து இலக்கிய ரசிகர்களின் நெஞ்சத்தில் ஆழ அமர்ந்திட்ட எழுத்தல்லவா இது!! அமரர் கல்கியின் சிவகாமியின் சபதம் முன்னுரையை வாசகர்கள் மறக்கவும் முடியுமா? சிவகாமியும் மாமல்லரும், நம் மனதில் ஆசனமிட்டு உட்கார்ந்ததோடு மட்டுமின்றி, நம்முள் இரண்டற கலந்துவிட்டதற்கு மேலே கூறிய ஒரு அமானுஷ்ய முன்னுரையும் காரணமாக இருக்கலாம் என திட்டவட்டமாய் எனக்கு பல முறை நினைத்ததுண்டு. அப்படி ஒரு ஷக்தி இந்த முன்ன்ரைக்கே உண்டு என்றால் கதையைப் பற்றி பேசவும் வார்த்தை உண்டோ?!

என்ன ஒரு உயிர்ப்புள்ள முன்னுரை! அமானுஷ்யமும் சரித்திரமும் கலந்து கண் முன் தீட்டப்பட்ட எப்பேர்பட்ட அருமையான ஓவியம்! எப்படி இல்லாமல் போகும்? எழுதியவர் கல்கி ஆயிற்றே.

இதே போல் சோவிற்கும் தன் கதாபாத்திரங்கள் பேசினால் எப்படியிருக்கும் என்ற ஆசையை, இரண்டாம் பாகம் ஆரம்பித்த அன்றே தீர்த்து நிம்மதி அடைந்தார். ஆம். ஆயனரும், சிவகாமியும், மாமலரும் போல் இங்கே வசுமதியும், நீலகண்டனும், சாம்புவும் கதாபாத்திரத்தினின்று எழும்பி உயிர்பெற்று இவர் முன் கேள்விகள் கேட்கின்றனர்.

"எனக்கு கேள்விகளை கேட்க மட்டும் தான் தெரியும்" என்ற நாகேஷ் வசனம் நினைவு வருகிறது. சோ-வுக்கும் ஏறக்குறைய அதே நிலை தான். கேள்விகளை மட்டும் கெட்டு விட்டு, அதற்கு உபாயம் சொல்லமலேயே கழண்டு கொண்டு போக முடியுமா? 'எங்கே பிராமணன்' என்ற தேடலுக்கு பதில் சொல்லுங்கள் என கதாபாத்திரங்கள் உறும.....

அய்யயோ அஃப்சரை விட்டுவிட்டு வேறு அஷோக்-கை கொண்டு வந்து விடுவார்களோ என்று "அஃப்சர் ரசிகமன்ற"த் தலைவி ஷக்திப்ரபா பயந்தவண்ணம்.....வேண்டாத தெய்வத்தையெல்லாம் வேண்ட.....அஃப்சரே அஷோக்காக மீண்டும் பாலை வார்த்து..இனி

இரண்டாம் பாகம் தொடர்கிறது.......

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

..இனி

இரண்டாம் பாகம் தொடர்கிறது.......


கேள்விகளை மட்டும் கெட்டு விட்டு,

---

ஆஹா..
தொடரட்டும் ...