PAATHASAARI

ரணத்தடச்சுவடு.

"ஃநெர்ட்யுஇஒபச்ட்fக்ஹ்ஜ்க்ல்ழ்xச்வ்ப்ன்ம்
- ஒன்றும் புரியவில்லையா?qwertyuiopasdfghjklzxcvbnm:கீபோர்டின ் வரிசையை தமிழில் அடித்தால் இப்படித்தான் இருக்கும்."
அவ்வப்போது இப்படி ஈ-மெயில்கள் generate செய்வதுண்டு,அளவுக்கதிகமாக வெட்டியாக இருக்கையில்.

ஆரம்பித்த இடத்திலிருந்து மீண்டும் தொடங்கவேண்டியிருக்கிறது.
பள்ளிவாழ்வின் கடைசி ஆண்டு முடிந்த பொழுது மீண்டும் ஒருமுறை 1st standard class-u எந்த பக்கம் அண்ணா? என்று கேட்டதும்,அன்று மதியம் அம்மா ஊட்டிவிட்ட தேங்காய்சாதத்தின் ருசியும் அடிநாவில்.எதைப் பார்த்தாலும் ஒரு மிரட்சியும்,காரணமற்ற வெறுப்பும் சூழ்கிறது.என்ன என விளங்காத விந்தையும்,தினம் தினம் ஊர்சுற்றிக்கொண்டிருக்கும் பரதேசி வாழ்க்கையும் அலுப்பு தட்டுகிறது.நண்பர்களின் முகங்களும் இறுக்கமும்,பிரிவின் வலியையும் சுமந்தபடி கானல்நீரின் தித்திப்பை பருகவைக்கிறது.நுழைவுத்தேர்வுகளின் பளு வேறு திசையில் இழுக்கிறது.வாழ்க்கையே முடிந்துவிட்டதைப் போல் வெறுமை கனக்கிறது.ஒன்றுக்கொன்று சம்பந்தமில்லாத சொற்கள் நாவிலிருந்து குதிக்கிறது.இந்திய கிரிக்கெட் அணி எரிகிற கொள்ளியில் நெய் ஊறுகிறது.சிவாஜியின் சுமாரான பாடல்கள் திரைப்படங்களின் மேல் வெறுப்பை ஏற்படுத்துகிறது.நாள்காட்டியின் தாள்கள் வேலையே செய்யாமல் சாகின்றது.இந்தத் தருணத்தில் ஒரு நாள்.....

கிளம்புவது என முடிவு செய்து வீட்டினருக்கு சொல்லிக்கொண்டு மிதிவண்டியை எடுத்துக்கொண்டு புறப்பட்டேன்.மனோஜ் வீட்டிற்கு சுமார் 6 கீ.மி சைக்கிளை மிதித்து சென்றேன்.அவனும் வர,வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு பாலா வீட்டிற்கு சென்றோம்.கொஞ்ச நேரம் கண்ணீரை அடக்கிக்கொண்டு,சந்தோஷ கணங்களை நினைவுகூர்ந்தபடி மௌனங்கள் உடைத்து புதிய செல்போன்களைப் பற்றி பேசிக்கொண்டு,எண்களையும் குறித்துக்கொண்டு அரட்டை அடித்துக் கொண்டிருந்தோம்.கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மனதில் ஒரு மாதம் வாடகையின்றி தங்கியிருந்த சாத்தானை சாமன்களோடு வெளியேற்றினேன்.வீட்டினுள் அமர்ந்து ஊரே கேட்கிறபடி இசையை அலறவிட்டு வெறிபிடித்தாற் போல கேட்டுக்கொண்டும்,பாடிக்கொண்டும்...பாலா வீட்டில் மதியம் 2 மணி வாக்கில் கிரிக்கெட் விளையாடினோம்.நெகிழ்ச்சியான தருணங்களை,நாங்க்லள் அடிக்க முயன்ற ஓணானை,நகைச்சுவையை செல்போனுக்குள் அடைத்தோம்.அங்கிருந்து கிளம்பி மதிய உணவை இளையராஜா துணையுடன் முடித்துவுட்டு ராமநாதனுக்கு தொலைபேசியில் விவரம் தெரிவித்துவிட்டு நாகராஜ் வீட்டிற்கு சென்றோம்.அங்கு எல்லா நண்பர்களையும் வரச்சொல்லிவிட்டு,அனைவருடனும் மனம்விட்டுப் பேசி சிரித்து நொறுக்குத்தீனி உண்டு,மைதானத்திற்கு கிளம்பினோம்.அங்கு ராமநாதன் வந்து செர்ந்தான்.அனைவரும் கடைசி பள்ளி தினத்தன்று எஉத்த வீடியோக்களைபோட்டு பார்த்தோம்.நண்பர்கள் சில நகைச்சுவையான விசயங்களை விவாதித்தது,விளையாடியது,வகுப்புகள் கட் அடித்தது,விவகாரங்கள் ஆனது,நாடகம் பொட்டது,கவிதை எழுதியது,ஊர் சுற்றியது,பிரியாணி தின்றது,கும்மாளம் அடித்தௌ,சுற்றுலா சென்றது,அழகிகள் ரசித்தது,திட்டு வாங்கியது எல்லாம் எல்லாம்.எங்கள் ஆசிரியைகள் சிலர் போல நண்பர்கள் நடித்து காட்ட,கிரிக்கெட் விளையாடுகயில் சிலர் பல்பு வாங்க என அத்தனை அட்டகாசத்திற்குப் பிறகு கௌஷிக் வீட்டிற்கு சென்றோம்.அவனோடு கொஞ்சம் பேசிவிட்டு,பிரசன்னாவோடு அவன் வீட்டு மொட்டைமாடியில்,கடைசி பெஞ்சில் அமர்ந்து செய்த ரகளைகளைப் பற்றி அசைபோட்டு நான் வீட்டிற்கு வந்து,எல்லோரும் ஒரு கான்பரன்ஸ் கால் பேசினோம்.மறுநாள் எல்லோரும் கடற்கரை போகலாம் என்று முடிவு செய்து பிரிந்தோம்.என் வீட்டிற்கு கொஞ்சம் பேர் வந்தனர்.தொலைக்காட்சியும்,சினிமாவும் அளவளாவிவிட்டு அரட்டைகளை முடித்துக்கொண்டு சாப்பிட்டோம்.மனோஜ் வீட்டில்ருந்து பத்து பேர் கடற்கரைக்கு சென்று மாலையெல்லாம் விளையாடிவிட்டு,கடலில் நீராடி பேருந்தில் பேசிக்கொண்டெ வந்தோம்.அத்தனை துயரமும் கடலில் கலந்த களிமண்ணாய் விலக மீண்டும் என் வானில் சூரிய ஒளி.மகிழ்ச்சியோடு மீண்டும் மலர்ந்த முகத்துடன் உலவ ஆரம்பித்தேன்.பழயபடி எல்லாம் சமநிலைக்கு வர,இப்போதெல்லாம் தினம் எங்காவதொரு தெருமுனையில் சைக்கிள்களில் பேசிக்கொண்டு பொழுதுகள் சர்க்கரையாகப் பூக்கின்றன.

பாதசாரி-மீண்டும் ஒரு முன்னுரை.

எழுத்து தவம் தான்.எப்போதும் எழுதிக்கொண்டே இருக்கமுடிவதில்லை.ஆனால் தொடங்கிவிடின் முடிக்கவும் முடிவதில்லை.கொஞ்ச நாட்களாக எழுதவில்லை. ஜெயகாந்தன் சொன்னது போல,ஒரு எழுத்தாளனுக்கு எழுதாமலும் இருக்கத் தெரிய வேண்டும்.எழுத்து என்பது எத்தனை சக்தி வாய்ந்தது என்பதை வரலாறு தடவி சொல்வது எல்லாம் இந்த முன்னுரையின் நோக்கம் அல்ல.என்னைப் பொறுத்த வரை எழுத்து தீராத அமுதம்.தாகத்தை தீர்க்காத சுவைமிகுந்த தேவாமிர்தம்.அதை பருகுபவன் எழுதுபவன் மட்டுமல்ல,படிப்பவனும் தான்.இதையே உலகத்தை புரட்டும் நெம்புகோலாகவோ,பெண்களின் மீது வீசும் கணையாகவோ,பணம் சம்பாதிக்கும் கருவியாகவோ மாற்ற எனக்கு உத்தேசமே இல்லை.என் சொந்த விருப்பு வெறுப்புகளைத் தாண்டி,என் மனதை பாதித்தவற்றை,அனுபவங்கள் என்று நான் ஈட்டி வைத்திருக்கும் செல்வத்தை எழுத்தாய் பதிவு செய்து,என்னுடைய மேதமையை,மொழியின் மீதிருக்கும் ஆளுமையை மட்டுமே பிரதிபலிக்கும் ஒன்றாகவே எழுத்து எனக்கு படுகிறது.அமைதியான ஆழ்கடலின் அதிர்வு அலைகளை உருவாக்கி நுரையாய்க் கரையில் கரைவது போல,மனதில் ஊறும் எண்ணங்களின் வெளிப்பாடு எழுத்துகளாகி அவை காட்சிகளாய்ப் பெருகி,மெல்ல மனதில் கரைந்துவிடுகின்றன.எனக்கு அழகானதாகப்பட்டதை உங்களுக்குக் காட்ட எனக்குக் கிடைத்த வாகனம் தான் எழுத்து.இலக்கியத்தின் ஒட்டுமொத்த நோக்கமும் அதுதான்.பிராமணன்-பாமரன்,வசதியானவன-வட்டியானவன் என்று பேதமின்றி அனைவருக்குமான ஊடகத்தில் அந்த கருத்து மின்னூட்டப்படுகிறது.ஒவ்வொருவரையும் அந்த கருத்து சென்றடையும் அளவு மாத்திரம்,அவரவரின் அனுபவம் சார்ந்து வேறுபடுகிறது.ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு பொருளாய் படும் கவிதையின் மாயம் சொல்லி மாளாது.வாசிப்பில் புரியாமல்,திடீரென்று நடுநிசியில்,அதீத சோகத்தில் எல்லாம் புலப்படும் கவிதைகளும் உள்ளன.பயணம் என்று நான் தேர்ந்தெடுத்துக்கொண்ட தலைப்பில் இருந்து அவ்வப்போது விலகினாலும்,பயணத்தின் அவதானிப்புகளையும்,இடங்களை தேதி-நேர-நட்சத்திரங்களின்றி என் பார்வையில் சிறைபிடித்து அனுபவங்களை மட்டும் பகிர்ந்து கொள்ள விழைந்தேன்.முன்பே கூறியதைப் போல பயணக்கட்டுரைகள்,கட்டு(ப்பாடுகளுடைய உ)ரை எனப்பட்ட பழைய நீண்ட நெடிய வாசகங்களும் வாசகங்களும் உபதேசங்களும் மணிப்பிரவாள நடையில் எழுதப்பெற்ற உயிரற்ற பத்திகளாக மட்டுமே இருந்து வந்தன,இன்றும் இருக்கின்றன.அவற்றின் மேல் உண்டான சலிப்பு இதனை இயற்ற வைத்தது.புதிதாக,எளிதாக,சுருக்கமாக நான் கையாண்ட நடை எனக்கு திருப்தி அளித்தது.கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளாக நான் எழுதியவையும் இந்த சாளரத்தில் பயணிப்பவை என்று எண்ணுகிறேன்.ஒரு சிறுவனின் வாழ்க்கையை பாதித்த நிகழ்ச்சிகள் உங்கள் பால்யத்தையும் நினைவு கூர்ந்திருப்பின்,மிக்க மகிழ்ச்சி.இனி தொடரப்போவது ஒரு இளைஞன்.இனியும் நீங்கள் அளித்துவந்த ஆதரவைத் தொடர விழைகிறேன்.

பாதசாரிப்பும் பூரிப்பும் கொண்ட,
இரா.கு.வெங்கடேஷ்.

hayya padichutten 8-)

Quote:

---

Originally Posted by VENKIRAJA

இதையே உலகத்தை புரட்டும் நெம்புகோலாகவோ,பெண்களின் மீது வீசும் கணையாகவோ,பணம் சம்பாதிக்கும் கருவியாகவோ மாற்ற எனக்கு உத்தேசமே இல்லை.

---

இம்மூன்றில் இரண்டையாவது சாதிக்க உங்கள் எழுத்து உதவும் என்பது உங்கள் திறமையைப் பற்றி எனது மதிப்பீடு. அந்த குறிக்கோள்களை சிறிதாக எண்ண வேண்டாம் :-) தொடர் தொடர வாழ்த்துக்கள்

புதிய அத்தியாயம்-I

இரவலன்.

கரையைக் கடக்கும் நீச்சல்காரனுக்கு கரைகளும் சொந்தமில்லை,வழித்தள நீர்நுரைகளும் சொந்தமில்லை,அவன் கரைகடந்த பாதசாரிப்பு மட்டும் தான் சொந்தம்.நடந்து நடந்து ஆப்பிரிக்காவிலிருந்து புறப்பட்டு இன்று அகிலமெல்லாம் சொந்தம் கொண்டாடும் குரங்கினத்தின் கையிருப்பும்,அவனது சக உயிரினங்களைக் காட்டிலும் நடந்து வந்து பட்டறிவிலும் பாட்டறிவிலும் தேர்ந்து அவைகளை எஜமானிக்க வல்லவனாக்கிய பயணம் தான்.பிச்சைக்காரனுக்கும் பாட்டுக்காரனுக்கும் இன்னொரு பெயருண்டு:இரவலர்கள்.நான் இரண்டிலும் அரைகுறை.

நான் நாணயங்கள் சேகரிப்பவன்.கூடவே அஞ்சல் தலைகளும்.வீட்டிற்கு வந்து பொருட்களை விநியோகம் செய்யும் நபர்களின் சில்லறைகலை எல்லாம் ஆராய்ந்து அதில் பழைய நாணயங்களை,தினங்கள் இயக்கங்கள் துறைகள் எல்லாவற்றுக்கும் கௌரவம் செய்ய அச்சிடப்பட்ட நாணயங்களை அவர்களிடமிருந்து பண்டமாற்று செய்து தான் என் சேகரிப்பைத் தொடங்கினேன்.அதை வைத்துக்கொண்டு என் நண்பர்களிடமிருந்து விரிகுடா நாடுகளின் நாணயங்களையும்,மலேசியா சிங்கப்பூர் நாணயங்களையும் வாங்கினேன்.இப்படியாக வளர்ந்த என்கையிருப்பு,எனது மாமாக்கள்,தந்தை,தாத்தா இவர்களால் பல்கிப் பெருகியது.ஒருநாள் நாணய்ங்கள் விற்பதாகக் கேள்விப்பட்டு சென்ட்ரலுக்கு விரைந்தேன்.ரயிலடிக்கு அருகிலிருந்த மூர் மார்க்கெட்டில் தான் எனக்குத் தேவையான நானயங்கள் இருப்பதாக தோழன் சொன்னான்.அவனையும் கையோடு அழைத்துக்கொண்டு கிளம்பினேன்.அப்போது தான் நான் நகரத்தின் மையத்திற்கு முதன் முறையாக வந்திருந்தேன்.இதுவரை நகரத்தின் விளிம்பிலேயே இருந்துவிட்டு,அளாவிய மக்கட்திரளைப் பார்ப்பது வியப்பாக இருந்தது.அவர்களின் வியர்வையும்,கடின உழைப்பும் வியப்பளித்தது.மறுபுறம் சொகுசான இளைஞர்களின் பகட்டும் அலட்சியமும் தெரிந்தது.இடையில் நான்.ஒரே தளத்தில் இருவேரு விதமான வாழ்க்கைமுறைகளை கையாளும் விசித்திர உலகில் நான் எந்த பக்கம் என்று தெரியாமல் மூர் மார்க்கெட்டினுள் நுழைந்தேன்.வழக்கம் போல இங்கும் போலிகள் தான்.அயல்நாட்டு முத்திரைகளைக் குத்தி இவர்களாக அச்சிட்ட பணம்.100 வருடத்திர்கு முந்தை நாணயத்தின் பளபளப்பு என் கண்களைக் கூசச் செய்தது.விலையும் அப்படித்தான்.ஆப்பிரிக்க டாலர்களுக்கு அமெரிக்க டாலர்கள் விலை.சரியென்ரு யோசித்து ஹார்பருக்கு புறப்பட்டோம்.அருகில் ராயப்பேட்டையில் இருக்கும் ஓர் கடையில் நாணயங்கள் மாற்றிக்கொள்ளப்படும் என்றிருந்த விளம்பரத்தை நம்பி.அவனோ எங்க்ளிடமிருந்த நானயங்களுக்கு இந்தியப் பணம் தருவோம் என்று கடுப்பேற்றிவிட்டு கிளப்பிவிட்டான்.அங்கிருந்து விமான நிலையம் வந்தோம்.அங்கும் ஏமாற்றம்.அங்கு நோட்டுகள் மட்டுமெ தரப்படும் என்று கூறி அனுப்பிவிட்டார்கள்.கடைசியில், நணபணை அழைத்துக்கொண்டு அஞ்சல்தலை வாங்க அண்ணா நகர் தலைமைத் தபால் நிலையத்திர்கு சென்றோம்.அங்கு விலங்குகள்,மரங்கள்,காடுகள் சிறப்புக்கண்காட்சி ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது.ரொம்ப மகிழ்ச்சியாகி அந்த்த தலைகளைப் பார்த்ததோடு ஆயிரக்கணக்கில் தலைகளை வைத்திருந்த தலைகலையும் பார்க்க தலைப்பட்டோம்.அவர்களிடமிருந்து போலி தலைகளைக் கண்டுபிடிக்கவும்,மேலே குறியிட்ட தலைகளை மட்டும் சேர்க்கவும் உபதேசங்கள் கற்றுக்குண்டு,கொஞ்சம் வியாபாரம் கொஞ்சம் பண்டமாற்றும் செய்துகொண்டு வீடு திரும்பினோம்.

சென்ற நான்கு இடங்களும் நகரத்தின் நான்கு மூலைகள்.வீடோ ஏற்கனவே சொன்னதுபோல நகர்ப்புறத்தின் புறநகர்.இந்த பெரிய நகரத்தின் முரண்பாட்டுகளும்,அவசரமும்,வியாபார விஸ்தீரனமும் உண்மையிலேயே மலைக்க வைத்தன.எந்தக் கணத்திலும் ஒலித்துக்கொண்டேயிருக்கும் ஹாரன் சப்தமும்,சினிமா பாடலும்,ஒருவித சலிப்பை ஏற்படுத்தின.யாருக்குமே இங்கு 24 மணி நேரம் போதவில்லை.ஓடிக்கொண்டேயிருக்கிறார்கள் காரனமே இல்லாமல்;பேசவோ,உண்ணவோ கூட நேரமின்றி.இந்தத் தலைமுறையின் தங்குதடையற்ற் இரைச்சலும்,அதீத பணவெறியும் தேவையற்றவை,இலாபமற்றவை.நட்சத்திரங்களைக் காணவோ,மௌனத்தை ரசிக்கவோ,தன் மனைவியை ரசிக்கவோ தெரியாதவனுக்கு கோடி ரூபாயும் குப்பைதான்.

மறுநாள் காலை ஆறு மணிக்கெல்லாம் நண்பன் ஜன்னலுக்கு வந்து எழுப்பினான்......."டேய் இங்க எங்கேயோ மூகாம்பிகை நகர்னு ஒண்ணுத்துல coin stamp எல்லாம் விக்கிறாங்களாம்டா!"முந்தைய நாளின் சிந்தனைகலெல்லாம் பஞ்சாய்ப்பறந்து நண்பர்களவிட அதிகமான எண்ணிக்கையில் நாணயங்கள் சேகரித்து விட எண்ணி மிதிவண்டியை மிதித்தேன்.அந்த மூகாம்பிகை நகரை ஒருவழியாக கண்டுபிடித்தும் விட்டேன்.ஆனால்.......
அந்த இடம் சமீபத்தில் தான் பட்டா போடப்பட்ட வெளி.வெறும் செங்கல் அடுக்குகளுள் மரங்கள் நட்டு சாலைகள் பிரித்துவிட்டு இடம் விற்பனைக்கு என்று பலகை மாட்டப்பட்ட காலியிடம்.அத்தனை காலையில் மூச்சிறைக்க வந்து,ஆசைகலையெல்லாம் வீணாக்கி......அருகிலிருந்த நண்பனை ஓட ஓட் விரட்டி அங்கேயே அடித்துவிட்டேன்.தண்டணையாக அவனை மிதிவண்டியில் ஏற்றாமல் நடக்க வைத்து கூட்டி வந்தேன்.

"டேய் கடைசியா இந்த கடைக்காரர் கிட்ட கேட்டு பார்க்கலாம்டா",என்றான்.
நான் முறைக்க,"சரி நானே கேகுறேன்...
அண்ணா இங்க பக்கத்துல எங்கேயாவது வெளிநாட்டு சில்லறையெல்லம் விக்கறாங்களாண்ணே?"
"இங்க நம்ம ஊரு ரூவாய்க்கே வக்கக் காணோம்,இதுல வெளிநாடு வேறயா?"
சிரிப்பு வெடிகள் வெடிக்க,அவனும் நானும் சோடா குடித்துவிட்டு வீடு வந்து சேர்ந்தோம்.
இப்போது என்னிடம் ஏறத்தாழ 50 நாடுகளின் நாணயங்கள் இருக்கின்றன.ஆயிரத்து ஐந்நூறு தபால் தலைகள் இருக்கின்ற்ன.தேடலில் இன்னும் பாதசாரித்துக்கொண்டேயிருக்கின்றேன்....

Good! :D Reminding of my children's interest in both these hobbies. It never took the seriousness of your passion, but still lies in them alive as hot coals!

Quote:

---

Originally Posted by pavalamani pragasam

Good! :D Reminding of my children's interest in both these hobbies. It never took the seriousness of your passion, but still lies in them alive as hot coals!

---

I can't get you clearly ma'am,please elaborate.

என் தமிழ் ஃபான்ட்டுகள் பழுதடைந்ததால் சிறிது பிசிறு தட்டி இதோ வந்துவிட்டேன் இன்னுமின்னும் பயணிக்க.......நாளை எதிர்பாருங்கள் புதிய அத்தியாயம் II......

«Åü¨È §º¸Ã¢ì¸ ±ý À¢û¨Ç¸û ¯í¸¨Çô §À¡ø ¦ÁÉ즸¼Å¢ø¨Ä ±ý§Èý!

venki :clap: :clap:

btw, naalai endru solli....ippo naal 11 aahidhu, enge....????