Bhakthi Padalgal

ஐயன் அளந்தபடி இருநாழி கொண்டு, அண்டம் எல்லாம்
உய்ய அறம் செயும் உன்னையும் போற்றி, ஒருவர் தம்பால்
செய்ய பசுந்தமிழ்ப் பாமாலையும் கொண்டு சென்று, பொய்யும்
மெய்யும் இயம்பவைத்தாய்: இதுவோ, உன் தன் மெய்யருளே?

aiyan aLanthapadi iru naazhi koNdu, aNdam ellaam
uyya aRam cheyum unnaiyum pORRi, oruvar thampaal
cheyya pachunthamizhp paamaalaiyum koNdu chenRu, poyyum
meyyum iyampavaiththaay: ithuvO, uNnthan meyyaruLE?

அருணாம்புயத்தும் என் சித்தாம்புயத்தும் அமர்ந்திருக்கும்
தருணாம்புயமுலைத் தையல் நல்லாள், தகை சேர் நயனக்
கருணாம்புயமும், வதனாம்புயமும், கராம்புயமும்,
சரணாம்புயமும், அல்லால் கண்டிலேன், ஒரு தஞ்சமுமே.

aruNaampuyaththum, en chiththaampuyaththum amarnNthirukkum
tharuNaampuyamulaith thaiyal nallaaL, thakai chEr nNayanak
karuNaampuyamum, vadhanaampuyamum, karaampuyamum,
charaNaampuyamum, allaal kaNdilEn, oru thanchamE.

தஞ்சம் பிறிது இல்லை ஈது அல்லது, என்று உன் தவநெறிக்கே
நெஞ்சம் பயில நினக்கின்றிலேன், ஒற்றை நீள்சிலையும்
அஞ்சு அம்பும் இக்கு அலராகி நின்றாய்: அறியார் எனினும்
பஞ்சு அஞ்சு மெல் அடியார், அடியார் பெற்ற பாலரையே.

அபிராமி தாயே, உன்னை தவிர வேறு புகலிடம் இல்லை என அறிந்தும், உன்னுடைய தவ நெறிகளைப் பயிலாமலும், நெஞ்சத்தில் நினையாமலும் இருக்கின்றேன். அதற்காக நீ என்னை தண்டிக்க கூடாது. எனக்கு அருள் பாலிக்க வேண்டும். உலகத்தில் உள்ள பெண்கள், தங்கள் குழந்தைகளை, தண்டிக்க மாட்டார்கள் அல்லவா, அதுபோல், நீயும் எனக்கு அருள வேண்டும்.

thancham piRithu illai eethu allathu, enRu un thavanNeRikkE
nencham payila ninaikinRilEn; oRRai neeLchilaiyum
anchu ambum ikku alaraaki ninRaay: aRiyaar eninum
panchu anchu mel adiyaar, adiyaar peRRa paalaraiyE

பாலினும் சொல் இனியாய், பனி மா மலர்ப் பாதம் வைக்க
மாலினும், தேவர் வணங்க, நின்றோன் கொன்றை வார் சடையின்
மேலினும், கீழ் நின்று வேதங்கள் பாடும் மெய்ப் பீடம் ஒரு
நாலினும், சால நன்றோ, அடியேன் முடை நாய்த் தலையே.

அபிராமி தாயே, கொன்றை வார் சடை மேலும், உன் அருட் கண்கள் பட்டு உயர்ந்து இருக்கும், நால் வகை வேதங்கள் மீதும், உன் திருவடி தாமரைகளைப் பதித்தாய். இன்று நாயாகிய என்னுடைய தலையும் உன் திருவடியில் சேர்த்துக் கொன்டாய். நான் என்ன அவ்வளவு சிறந்தவனா?

paalinum chol iniyaay! pani maa malarp paadham vaikka--
maalinum, thEvar vaNanka ninROn konRai vaar chadaiyin
mElinum, keezhnNinRu vEdhankaL paadum meyp peedam oru
naalinum, chaala nanRO--adiyEn mudai naayth thalaiyE?

I ripped the Abhiraami Andhaadhi cassettes by Guruji Sri A.S.Raghavan for personal use. Here's the first part.. if anyone wishes to continue listening please let me know and I will upload the others too.

http://www.ziddu.com/download/482382...dhi1a.mp3.html

Love and Light.

please upload the rest also, anbu. :)

நாயெனையும் இங்கு ஒரு பொருளாக நயந்து வந்து,
நீயே நினைவின்றி ஆண்டு கொண்டாய், நின்னை உள்ளவண்ணம்
பேயேன் அறியும் அறிவு தந்தாய், என்ன பேறு பெற்றேன்,-
தாயே, மலைமகளே, செங்கண் மால் திருத் தங்கைச்சியே.

தாயே! திருமாலின் தங்கையே, நாயாகவுள்ள என்னையும் ஒரு பொருட்டாக மதித்து, நீயே தன்னை மறந்து ஆட் கொண்டுவிட்டாய். மேலும், உன்னையே உள்ளபடி அறிந்து கொள்ளும் அறிவையும் எனக்குத் தந்தாய். நான் பெறுதற்கரிய பேறல்லவோ பெற்றேன்.

naayEnaiyum inku oru poruLaaka nayanthu vandhu,
neeyE ninaivinRi aaNdu koNdaay; nNinnai uLLavaNNam
pEyEn aRiyum aRivu thanthaaY; enna pERu peRREn!--
thaayE, malaimakaLE, chenkaN maal thiruth thankaichchiyE.

தங்கச் சிலை கொண்டு, தானவர் முப்புரம் சாய்த்து, மத
வெங் கண் கரி உரி போர்த்த செஞ்சேவகன் மெய்யடையக்
கொங்கைக் குரும்பைக் குறியிட்ட நாயகி, கோகனகச்
செங் கைக் கரும்பும், மலரும், எப்போதும் என் சிந்தையதே.

அபிராமி தாயே! உன் கணவர் பொன்மலையை வில்லாகக் கொண்டு, முப்புரத்தை எரித்த, சிறந்த காவலனாவார். பொன் போன்ற சிவந்த கைகளில், கரும்பு வில்லோடும், மலர் அம்போடும், என் சிந்தையில் எப்பொதும் உறைந்திருப்பாய்.

thankach chilai koNdu, thaanavar muppuram chaayththu, madha
veNG kaN uri pOrththa chenchEvakan meyyadaiyak
konkaik kurumbaik kuRiyitta naayaki, kOkanakach
cheNG kaik karumbum, malarum, eppOthum en chinthaiyathE.

தேறும்படி சில ஏதுவும் காட்டி, முன் செல்கதிக்குக்
கூறும் பொருள், குன்றில் கொட்டும் தறி குறிக்கும்-சமயம்
ஆறும் தலைவி இவளாய் இருப்பது அறிந்திருந்தும்,
வேறும் சமயம் உண்டு என்று கொண்டாடிய வீணருக்கே.

ஆறு சமயங்களுக்கும் தலைவியானவள் அபிராமி அன்னையாகும். பேதையர்களுக்கு நற்கதியடைவதற்கு உண்மையான வழிகளைக் காட்டுபவள். அப்படியிருந்தும், சில வீணர்கள், பிற சமயம் உண்டென்று அலைந்து திரிகின்றர்கள்.இவர்களது செயல், பெரிய மலையை தடி கொண்டு தகர்ப்பேன் என்பது போல் உள்ளது.

thERumpadi chila Ethuvum kaatti, mun chelkathikkuk
kooRum poruL, kunRil kottum thaRi kuRikkum--chamayam
aaRum thalaivi ivaLaay iruppathu aRinthirunthum,
vERum chamayam uNdu enRu koNdaadiya veeNarukkE.

sila koyilla kalvettu mathiri ezuth iruppanga. :) :clap:
serene to the soul.