Printable View
No! The film was a big hit across all regions after all! That was a criticism on my part about the way the film portrays the hinterland as a cheerfully senseless place ("maNNin manam" if you will). I'm not suggesting that the people from the rural side would have actually been offended by this film. en karuththai sonnEn.Quote:
Originally Posted by Sarna
I agree about overt indulgence on lines of "maNNin manam", and "maNNin maindan" in Tamil cinema. They'd have to focus a lot more on 'cinematic vision' as said. But one feels this quality appeals to an average outsider, this will be of great interest/pertinence than NRI-based/urbanized Bolly films. Hindi Cinema has got its share of worlds, namely Blue Umbrella, Manorama Six feet under, Omkara, Maqbool, Welcome to Sajjanpur, Dharm, Eklavya, Iqbal, Matrubhoomi, etc. But we don't really have enough exposure to the landscapes, the 'indias' if you will, we tend to treat them a lot differently. Definitely not bother about its 'authenticity'*. We only know by hearsay, and take it for granted. Sometimes we are prepared to neglect and derive merits of the narrative, and stylistics.
*There is even a Englishindi film, Hazaaron Khwaishein Aisi.
Kood kostin but i very much doubt if anything will sound worse than our worst kuthu paattus.Quote:
Originally Posted by equanimus
Amaam amaam, their mainstream is Pritam's inspired club numbers and group dances. Naama nalla variety and depth-a porom, relatively. yeah we still have the upper hand but naan solla vandhadhu naama ushaara irukkanum.Quote:
Originally Posted by equanimus
Indha nelamaikke naama vandhirukka koodadhu-ngaren
Our best against their best vandudhunna..
There will not be any answer to Naan Kadavul, i say!
Delhi-6, DevDQuote:
Originally Posted by crajkumar_be
என்னைப்பொறுத்தவரை தமிழில் இந்த படத்தையொத்த படம் இந்தியில் வந்திருக்கிறதா ,இந்த இந்தி படத்தையொத்த தமிழ் படம் வந்திருக்கிறதா ? என்ற கேள்விகள் அபத்தமானவை .ஒரே குடியரசின் கீழிருந்தாலும் இந்தியா முழுவதும் ஒரே கலாச்சாரம் இல்லை .வட இந்திய கலாச்சாரதிற்கு தமிழ் கலாச்சாரத்தை விட பாகிஸ்தான் கலாச்சாரமே நெருக்கமானது .இந்நிலையில் ஒரே மாதிரி படங்கள் தமிழிலும் இந்தியிலும் வர வேண்டும் என நினைப்பதே பொருத்தமற்றது ..விதிவிலக்குகள் உண்டு .
எனது புரிதலின் படி தமிழகத்தில் உள்ள பெருநகரங்கள் ,நகரங்களின் என்ணிக்கையை விட இந்தி சினிமா பரப்பில் இருக்கும் பெருநகரங்கள் ,நகரங்கள் எண்ணிக்கை குறைந்தது 10 மடங்கு அதிகம் ..எனவே இந்தி சினிமாவைப் பொறுத்தவரை பெருநகரங்கள் ,நகரங்கள் இரண்டையும் குறி வைத்தாலே இந்தி சினிமா வருவாயில் 95% வந்து விடும் .எனவே நகரம் சாராத பார்வையாளர்களைப் பற்றி அவர்கள் பெரிதாக அலட்டிக்கொள்ள தேவையில்லை ..தமிழில் சமீபத்துக்கு முந்திய காலம் வரை இந்த போக்கு இல்லை .பெருநகரங்கள் ,நகரங்களைத் தாண்டிய சிறுநகர ,கிராம மக்களும் தமிழ் சினிமாவின் நேரடி நுகர்வோரில் குறிப்பிடத்தக்க பங்கு வகிப்பது கண்கூடு ..சமீபத்திய பெருநகர பல்திரை அரங்குகள் இந்த போக்கை மாற்றி வருகின்றன என்றாலும் இந்தி சினிமா இந்த விடயத்தில் ஏற்கனவே அடைந்து விட்ட நிலையை தமிழ் சினிமா வர்த்தகம் இன்னும் அடையவில்லை .
இந்த பின்னணியோடு ,கலாச்சார ,மரபு சார்ந்த வேறுபாடுகளும் எடுக்கப்படும் சினிமாவில் தாக்கத்தை கொண்டுள்ளன .இதற்கு ஒரு படி மேல் இந்தி அல்லாத சினிமா பார்வையாளர்களுக்கு இந்தி சினிமா குறித்து உள்ள குறைந்த பட்ச அறிவு ,வெறும் இந்தி சினிமா பார்வையாளர்களுக்கு இந்தி அல்லாத பிற தேசிய மொழி படங்கள் பற்றி ஏறத்தாழ சுத்தமாகவே கிடையாது எனலாம் ..இப்போது rediff இணையத்தளத்தில் தேசிய விருதுகள் பற்றிய செய்தியில் பின்னூட்டமிட்ட வட இந்தியர் ஒருவர் கேட்டது.."காஞ்சீவரம் எந்த இந்தி படத்தின் ரீமேக்?" .காஞ்சீவரம் என்பது தமிழகத்தில் உள்ள ஒரு ஊரின் பெயர் என்பதோ ,இந்த படம் அந்த நகரின் புகழ் பெற்ற தொழிலான பட்டு நெசவை பின்புலமாக கொண்டது என்பதோ தெரியாமலிருப்பது கூட வியப்பில்லை ..ஆனால் அவர் கேள்வியில் தொக்கி நிற்பது தமிழ் சினிமா பற்றிய அறியாமையில் விளைந்த ஒரு ஏளனம் ..அவரைப் பொறுத்தவரை தமிழ் சினிமா என்பது ஏதோ இந்தி சினிமாக்களை காப்பியடிக்கும் ஒரு சினிமா பிரிவு என்பதாகத்தானிருக்கிறது .. காஞ்சீவரத்தை கூட அப்படியே இந்தியில் ரீமேக் பண்ண முடியுமா என தெரியவில்லை ..காஞ்சீபுரத்துக்கு பதில் பனாரஸ் என தலைப்பிட்டு நிறைய மாற்றித் தான் எடுக்க வேண்டும்.
ஜோ,
நாங்கள் வாதிடுவது நுகர்வோரைப் பற்றியல்ல. நுகர்வோரை சுட்டிக் காட்டியே அவர்களுக்கு தரக் குறைவான திரைப்படங்களை வழங்கும் ஒரு திரைப்படத் துறையை பற்றி. பம்பாயில் படைப்பாளிகள் அதிகமாக அவர்களது படைப்புகளை உண்மையாகச் சித்தரிக்கிறார்கள் என்பதே வாதம். சில நாட்களுக்கு முன் 'லக்' என்ற ஹிந்தி திரைப்படத்தைப் பார்க்கும் துர்பாக்கியம் எனக்கு நேர்ந்தது. அதில் கூட இயக்குனர் ஏதோ சொல்ல முற்பட்டிருக்கிறார். ஒரு மிக மோசமான திரைப்படத்தில் கூட படைப்பின் உண்மை என்று ஒன்று இருக்கிறது.
நமது திரைப்படங்களில் சில சமயங்களில் கதையை விடுங்கள், சில சமயம் கட்சிக்கு கட்சியே தொடர்பு இல்லாத அளவுக்கு திரைக்கதை அமைக்கப் படுவது வருந்தத்தக்கது என்பதே வாதம். "சார் மதுரை சார்ந்த சப்ஜெட் நல்லா போவுது சார். அதை எடுக்கலாம்..." என்று கதை விவாதத்தை தொடங்கும் ஆட்களே அதிகம். இவர்கள் மிகவும் இரண்டு காரணங்களுக்கு ஆபத்தானவர்கள். ஒன்று, பருத்திவீரனோ, வெண்ணிலா கபடிக் குழுவோ, சுப்ரமணிபுரமோ ஏன் வெற்றி பெற்றன என்பதை சூடு போட்டு ஒப்பிக்க வைத்தால் கூட புரியாதவர்கள். இரண்டு, மோசமான படத்தை எடுத்துவிட்டு கிராம புற மக்கள் ரசிப்பதற்கு எடுத்தது என்று அவர்களது அறிவையும் ஒரு சேர இழிவு படுத்துவார்கள். தேர்ந்தெடுக்கும் கதைக்களத்தின் அல்லது கதாபாத்திரத்தின் நுண் இயல்புகளை உணர்ந்தால் உங்கள் பின்புலத்தை அறியாதவர்களிடமும் உங்கள் உலக உண்மைகளை கொண்டு செல்ல முடியும். அத்தகைய ஆட்கள் திரண்டு வரும் வரையில் (அல்லது எழுதத் தொடங்கும் வரையில்) that will be thamizh cinema for you.
complicateur,
பெரும்பாலும் ஒத்துக்கொள்கிறேன் ..ஆனால் ஒரேடியாக தமிழ்சினிமாவின் நிலைக்கு நுகர்வோர் காரணமல்ல என்று சொல்லி விட முடியாது .
இதே தமிழ் சினிமா ரசிகர்கள் தானே இன்னின்ன அருமையான படங்களை வெற்றி பெற வைத்தார்கள் என்னும் வாதம் வரும் போது என்னுடைய பதில் .. நல்ல படங்களை ஆதரிப்பது எவ்வளவு முக்கியமோ ,அதை விட மோசமான படங்களை நிராகரிப்பது அதை விட முக்கியம் .
Just to clarify, my complaint is not regarding being indulgent about "maNNin maNam," but about taking the most commonplace stereotypes and celebrating it in some sense. To illustrate my point, 'subramaNiyapuram' works because the audience knows its protagonists are naive albeit brave idiots, and at some level, they "like" it that way (i.e., they find it "comforting"). And the film sincerely plays to this notion, constantly giving them payoffs for buying into the idea. ("enakku appave theriyum ippadi Agumunnu!") There is virtually nothing in the film that would disturb the audience's perception. (In this light, I hope no one would argue to the effect that Kamal's end in 'mUnRAm piRai' is not what the audience wants, but unfortunately gets!)Quote:
Originally Posted by kid-glove
I think whatever I've said above applies ditto to 'paruththivIran' too. What are the film's insights about the place it's set in? What is the kind of power politics that works there? What do Veeran and his uncle actually do? What is the social standing of that friend of Kazhuva Servai who gets hit by Veeran just like it doesn't matter? It is all so lazily written that it can't stop picking the most beaten-to-death relationship cliches. Most characters's primary role is to respond to these cliches. Veeran hits that guy because he says that he'll kill his chiththappA. Some scenes later, he hits Muthazhagu for the same reason. Muthazhagu can never get enough of Veeran. And so on.
P.S.: Happened to watch parts of the film again recently when it was on television and disliked it all the more. And the irony-intended scenes like the one where Priya Mani asks Saravanan to stand up in a rude manner only to ask for his AsirvAdham (duh!) were so annoying. Phew, such pedestrian writing!
Sorry I wasn't referring/replying to your post. But I just picked on it.
I'm so sorry that you had to repeat it again. I understand and share that view, about the film.Quote:
Originally Posted by equanimus
Compli,
Great post!
This is a great point. And I so get what you mean! Before this point gets lost in details and gives way to a rigorous comparison between the number of filmmakers who have artistic vision etc. in Hindi as compared to Tamil, let's look at the larger point. A good filmmaker always has some sort of "artitistic ambition" (using the word loosely here). What can one say of a filmmaker like Sasi who plunged into colour coding in a big way with 'Poo?' His last last two films were Roja Koottam and Dishyum! (My point is of course that they looked and sounded nothing like his last film, but as an aside, one has to note that if you actually sit and watch these films, you'll indeed see Sasi's signature all over.) What made him adopt this new idiom?Quote:
Originally Posted by complicateur