Vadugapatti Vairamuthu

நம்ப முடியவில்லை.

உண்மைக்கு உலகம் வைத்த
புனைப்பெயர் அதுதான்

சொன்தத்தில் விமானம் வாங்கலாம்..
அனுபவம் வாங்க முடியுமா?

enkitta irukkira PDF-la copy paste panna mudiyala.. anybody have a better copy which can be copy pasted here too?

Venki,

I fully agree with you that for everytime when there is some problem asking an artist to return back his / her awards is ridiculous. This has been happening too often.

At the same time, there is some merit in what geno says about the people left out in that poem by VM. Especially when he left out some people who were / are in power and who could have made a difference. What use calling the US and UN when you can't get your own ruler to do something about the tragedy? That aspect of being close to some people compromises his poetry as is evident in that poem. I have to accept it though I personally consider him the best film lyricist around. Wish he was more independent but then not all our wishes are granted, are they?

:clap: :clap: :clap: Suresh, you have echoed my exact opinion!I too admire his poetry, a regular fan indeed. But geno has a point, it must be conceded.

Venki, thanks for dedicating a thread for Vairamuthu :D :thumbsup:
And I like the title "Vadugapatti Vairamuthu" :)


Hamid,

Glad that you love Thanneer Dhaesam, one of my all time favourites. It's just difficult to quote one or two lines from it - the whole book is a great read in terms of poetic marvel and content. It's an experience !

Keep writing about it, it will be useful for those who have not experienced it. Naanum appappO contribute paNRaen :)

Vinatha, ஒத்தையடிப் பாதையிலே poetry is again a great one that showcases VM's mastery skills in "graamiya kavithaigaL" (he is a master with village/folk song lyrics too). I remember some lovely discussions on this particular poetry, steered mainly by geno in ulagam enbathu ethanai paer thread few years back. Will find and quote it here soon :)

Great, Please do. :)

கவிஞரின் கிராமியப்பாடல்கள் - From early 80s முதல் மரியாதை to current தென்மேற்குப் பருவக்காற்று (2011 ) FANTASTIC. :musicsmile:

remember all those compositions in தமிழ் films
ஆச கேப்ப களிக்காச
ஆச கெளுத்தி மீனுக்காச

அந்த நெலாவத்தான் நான் கையில புடிச்சேன் என் ராசாவுக்காக.....

ஆவாரம்பூவு ஆறேழு நாளா
நீ போகும் பாதையில் காத்திருக்கு....பாலா & ஜானு.
அச்சமில்லை அச்சமில்லை பாடல்கள்

காட்டு வழி போற பொண்ணே கவலைப்படாதே..... title song of மலையூர் மம்பட்டியான்

கண்ணான பூ மகனே......

கருத்தம்மா பாடல்கள்.
:musicsmile:
vinatha.

Hi Vinatha, I though I'd first post the poetry and then geno's post. So here we go...

விறகு


அவன்

ஒத்தையடிப் பாதையிலே
ஊர்வலமாப் போறவளே
வெட்டரிவா வச்சவளே
விந்திவிந்திப் போறதெங்கே?

கொண்டையில் பூமணக்கக்
கொசுவத்தில் நான்மணக்கத்
தண்டையில ஊர்மணக்கத்
தங்கமயில் போறதெங்கே?

தூக்குச் சட்டியில்ல
தொணைக்குவர யாருமில்ல
காலுக்குச் செருப்புமில்ல
காட்டுவழி போறதெங்கே?



அவள்

தூண்டிமுள்ளுக் கண்னழகா
தூரத்தில் பேரழகா
போறவளக் கேலிசெய்யும்
புளியவிதைப் பல்லழகா

முருக மலைமேல
முள்விறகு நானெடுக்க
பொழப்பு நடக்கணுமே
புறப்பட்டேன் கால்கடுக்க

ஒம்பொழப்பு தரையோட
எம்பொழப்பு மலையோட
நெத்திவெயில் பொழுதாச்சு
நேரமில்லை விளையாட

எட்டுமேல எட்டுவச்சு
எட்டுமைல் நான்நடந்தா
உச்சிப் பொழுதுவரும்
உள்நாக்கில் தாகம்வரும்

செத்தஎலி மிதந்தாலும்
செல்லாத்தா சுனைத்தண்ணி
உள்நாக்க நனைக்கையிலே
உசுருக்கு உசுருவரும்

கோடைவெயில் சுட்டதிலே
கொப்புளந்தான் மெத்தவரும்
கொப்புளத்தக் கற்பழிச்சுக்
குச்சிமுள்ளு குத்தவரும்

இண்டம் புதர் இழுக்கும்
எலந்தமரம் கைகிழிக்கும்
பொத்தக் கள்ளிமுள்ளு
பொடவையில நூலெடுக்கும்

பொசுக்கென்று மழைவருமோ?
போகையிலே புயல் வருமோ?
காஞ்சமரம் வெட்டையிலே
ரேஞ்சர் வருவானோ?

எங்கிருந்தோ பயம்வந்து
எச்சில் உலந்திவிடும்
மாத விலக்கானாலும்
பாதியில் நின்னுவிடும்

வேறகு வெட்டும் அரிவாளோ
வேறகவிட்டு வெரலுவெட்டும்
கத்தாழை நார்தானே
கடைசியிலே கயிறுகட்டும்

கட்டிவச்ச வேறகெடுத்து
நட்டுவச்சு நான்தூக்க
நலுங்காமத் தூக்கிவிட
நானெங்கே ஆள்பார்க்க?

இடுப்புப் புடிக்க
எங்கழுத்துக் கடுகடுக்க
மந்தைவந்து நான்சேர
மாலை மசங்கிவிடும்

மந்தையில வெறகவச்சா
மங்கையைத்தான் பாப்பாக
பச்சை விறகாச்சேன்னு
பாதிவெலை கேப்பாக

கேட்ட வெலைக்குவித்துக்
கேழ்வரகு வாங்கிக்கிட்டு
முந்தாநாள் கத்தரிக்கா
முந்தியில ஏந்திக்கிட்டுக்

குடிசைக்கு நான்போனாக்
குடிதண்ணீர் இருக்காது
என்வீட்டு அடுப்பெரிக்க
எனக்கு விறகிருக்காது

Good.
I prefer not to post the entire poetry.
These books are available, I think those of us genuinely interested should buy and enjoy them.
We highlight few stanzas, that's enough.
vinatha.

This is the post of geno. This has been written as a response to a hubber who was not very much fluent in thamizh. You can check this link for the detail discussion ; http://www.mayyam.com/hub/viewtopic....=asc&start=165

Quote:

---

Originally Posted by geno

Bad boy!

Tell me what kinda help you need to understand how sentences are formed in thamizh! You did well there in ur previous posts!

You must have now understood that - thamizh poetry - generally by default has some nice flowery language - kinda lots of similes, allegories, folksy phrases, hyperboles et al !!!

Lemme try and describe in detail about the portion you have tried!!

Foreword :

In villages, usually the kind of work that our people do is agricultural. Or if agri work isn't available - in order to sustain themselves - they go to nearby bushes or small forests / dense growth - to get "suLLI" which may also be called "viRaku" - which is nothing but - some kinda thorny branches / dry twigs.

Those are collected by womenfolk and tied up as bunches, and they carry it back to their homes - to use them as fuel to cook, by burning them in their earthernware stoves.

Sometimes they also sell it and make a living with that meagre income they make.


ஒத்தையடிப் பாதையிலே

It's a beaten track which forms naturally - when people walk consistently over a period of time - thru a line of bushes / thru a field / forest. It's usually a small path - in which just about a single person - can walk thru at a given time.


ஊர்வலமாப் போறவளே

The beholder / her admirer - says that her walk is such full of grace and that he feels her magnificent presence so much there - that it looks as if she's on a (wedding or a celebratory kind of) procession

It can also imply that - this guy is saying this as "tongue-in-cheek" humor!! - that is, she is walking alone, and he says her walk is such full of grandeur that it looks like she's on a procession!

வெட்டரிவா வச்சவளே

வெட்டரிவா - sickle

வச்சவளே - the woman who carries (the sickle)

To cut the twigs and clear all thorny bushes - she is carrying a sickle. It also signifies - that the lover admires her "strength"! - thru this kind of description - it is implied here!


விந்திவிந்திப் போறதெங்கே?

While collecting the dry sticks, twigs - She had to walk thru thorny ground - and she has been pierced by some hard thorns in her foot, and so she walks sluggishly with pain


கொண்டையில் பூமணக்கக்

She has flowers on her hair (bun) - which are sensuously fragrant - and it makes this guy all worked up!



கொசுவத்தில் நான்மணக்கத்

Women wear sarees by some kinda folding them and wearing that "fold" near the hip.

"kosuvam" means this part of the saree!.

The loverboy gets all naughty here, and he's subtly hinting that she has his heart "wound up" in her "kosuvam"!

It also implies his "pangs" for her! and more!!!


தண்டையில ஊர்மணக்கத்

"thaNdai" - is some kind of anklet / an ornament worn in the legs, near the ankles, which has small metal balls encapsulated inside - which makes sweet sound when women walk

"oor maNakka" - this is an interesting phrase!

The poet says - or rather the loverboy describes - that since she is a hard toiler, and without any slippers/footwaer, all the dirt, mud have stuck to her feet, and also to her anklet, soiling it

"oor" if taken directly means - that place / hamlet / village / small town.

But here since the "maN" or "the earth" / soil - of that place is stuck to her anklet - it is like her anklet exudes the beautiful smell of her village!! ( how lovely?!! no?!! )
{ semma jolluppA intha lover!!! )
தங்கமயில் போறதெங்கே?

He uses the simile that she's resplendent as the Golden Peacock, and wonders where she's hastening to.


தூக்குச் சட்டியில்ல

"thookku satti" - is usually the "tiffin box" for the village folks - who carry some food in it - for lunch between their work


தொணைக்குவர யாருமில்ல

"தொணை" is a "dialect" version of more proper "துணை"!

துணை is indeed a companion. Here it may mean a co-worker, someone to accompany.


காலுக்குச் செருப்புமில்ல

------ no slippers on her feet - right!

She's the typical poor village female; works hard amongst bushes, thorns, twigs cutting branches and timber, with no footwear


காட்டுவழி போறதெங்கே?

"kAttuvazhi" - means the small-path between bushes and dense growth here, or a small forest.

"pORathengE" - is "where (she) goes"?

He wonders where indeed she may be heading to. He's concerned about this girl, whom he loves, admires and also to a certain extent beckoning!

He's asking her why she walks alone, without any food to eat for lunch, none to accompany her, just with her sickle in her hand, without even footwear, walking sluggishly becoz of thorn pricks.....this can also be taken as a subtly hinting her that - she let him accompany her - to whereevener she's headed for.

---