Printable View
டியர் வாசுதேவன் சார்,
தங்கள் பாராட்டுக்களுக்கு மிக்க நன்றி. வழக்கம்போலவே 'பிரமீளா' பதிவிலும் மேலதிக விவரங்களையும், நடிகர்திலகத்துடன் அவர் இணைந்திருக்கும் ஸ்டில்களையும், பாடல்களுக்கான வீடியோக்களின் இணைப்புகளையும் இணைத்து பதிவை முழுமையாக்கி விட்டீர்கள்.
தொடர்ந்த ஒத்துழைப்புக்கு மிக்க நன்றி.....
vinod sir,Quote:
Originally Posted by esvee
belated birthday greetings to you May god bless you with good health and wealth, blessings. Now i am on a visit to LOS ANGELES; USA to my children's place,
மிக இனிய பிறந்தநாள் [belated] வாழ்த்துக்கள் வினோத் சார்.
இது போன்ற பல சிறந்த பிறந்த நாட்கள் உங்களுக்கு அமையட்டும்!
அன்புடன்
ரவி சார்,
உங்கள் பாராட்டுகளுக்கு நன்றி. வாசு சொன்னது போல் நீங்கள் எழுதும்போது பல அபூர்வமான செய்திகளை இங்கே பங்களிக்கிறீர்கள். அதன் சுவையே அலாதி. உண்மை கதவை தட்டியும் அதை காண மறுக்கும் மனிதர்களைப் பற்றிய புத்தர் கதை நடிகர் திலகத்திற்கு வெகு பொருத்தம். மிக மிக ரசித்தேன்.
பொன்.ரவிச்சந்திரன் சார்,
உங்கள் பாராட்டுகளுக்கு நன்றி. தாமதமாக் சொன்னதற்கு sorry
அன்புடன்
ஒருவர் தன் மனைவியோடு எதற்கெடுத்தாலும் அடிக்கடி சண்டைக்கு நிற்பார். “ஒரு நாள் அலுவலகம் சென்று நீ வேலை செய்து பார்; சம்பாதிப்பது எவ்வளவு கடினம் என்பது உனக்கு புரியும்.. ஒரு நாள் ஆபிஸ் போய் வா பார்ப்போம்..” என்றெல்லாம் அடிக்கடி மனைவியை சவாலுக்கு அழைப்பார். அந்தப் பெண்ணும் பல காலம் இதைக் கேட்டுக் கேட்டு சலித்துப் போனாள்.
ஒரு நாள் பொறுமை இழந்தவளாய் “எப்பப் பார்த்தாலும் இப்படியே சொல்றீங்க! ஒரு நாள் நீங்க வீட்டில் இருந்து இந்தப் பசங்களையெல்லாம் பார்த்துக்கோங்க... காலையில குளிப்பாட்டி சாப்பிட வைத்து வீட்டுப் பாடங்கள் சொல்லிக் கொடுத்து சீருடைகள் அணிவித்து பள்ளிக்கு அனுப்பிப் பாருங்கள்... அதோடு வீட்டில் சமைப்பது துவைப்பது என எவ்வளவு வேலைகள் இருக்கு...ஒரு நாள் இதையெல்லாம் நீங்களும் தான்
செஞ்சி பாருங்களேன்...” என பொங்கி எழுந்து எதிர் சவாலை எடுத்து விட்டாள்.
அவளது கணவனும், “சரி அப்படியே செய்வோம்... இன்று நீ என் அலுவலகத்துக்கு போ...(அவன்தான் முதலாளி) நான் வீட்டில் இருந்து பசங்களைப் பார்த்துக் கொள்கிறேன்” என்று போட்டிக்கு தயாரானான்.
அவன் மனைவியோ “ஏங்க இதெல்லாம் வேண்டாங்க உங்களால முடியாது...” என்று சொல்லிப் பார்த்தாள்.
ஆனாலும் விடாப்பிடியாய் அவளது கணவன் நிற்க, “சரி, நான் என்ன செய்ய முடியும்?” என்றவாறே வீட்டையும், பிள்ளைகளையும் கணவனிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு அவள் அலுவலகத்திற்கு புறப்பட்டுப் போனாள்.
அங்கே வருகைப் பதிவேட்டை சரிபார்த்து கால தாமதமாய் அலுவலகம் வருபவர்களிடம் கண்டித்து அறிவுறுத்தினாள். கணக்கு வழக்குகளைப் பார்த்தாள். இடையிடையே இந்நேரம் வீட்டில் அந்தப் பாவி மனுஷன் என்ன செய்யறாரோ... என்ற கவலை வேறு வந்து வந்து போனது.
ஒரு வழியாய் மாலை ஐந்து மணி ஆனதும் வீட்டிற்கு புறப்படலாம் என்ற வேளையில் அலுவலகத்தில் பணி புரிபவரின், மகளின் திருமண வரவேற்பு குறித்து உதவியாளர் வந்து சொல்ல உடனே அதற்கொரு பரிசுப் பொருளை வாங்கிக்கொண்டு அந்த கல்யாண மண்டபத்திற்குச் சென்றாள். மணமக்களிடம் அன்பளிப்பைக் கொடுத்துவிட்டு தன் கணவர் வராததற்கு பொய்யான காரணம் ஒன்றை சொல்லிவிட்டு மணமக்களின் கட்டாயத்தின் பேரில் சாப்பிடச் சென்றாள்.
பந்தியில் உட்கார்ந்தவளுக்கு சிந்தனையெல்லாம் வீட்டைப் பற்றியே. இலையில் வைத்த ஜாங்கிரியை மூத்தவனுக்கு பிடிக்கும் என்று தனது கைப்பைக்குள் எடுத்து வைத்து பத்திரப்படுத்தினாள். வடை அவருக்கு பிடிக்குமே என்று அதையும் எடுத்து தான் சாப்பிடுவது போல் நடித்துக் கொண்டே தன் கைப்பைக்குள் வைத்துக் கொண்டாள்.
அவள் சாப்பிட்டதை விட, பிள்ளைகளுக்கும், கணவனுக்கும் என அவள் பைக்குள் பதுக்கியதே அதிகம். ஒரு வழியாய் வேக வேகமாய் வீட்டை நோக்கி வந்திறங்கியவள் ஆட்டோவை விட்டு இறங்கி வீட்டிற்குள் அவசரத்தோடே நுழைந்தாள். வாசலில் அவளது கணவன் கையில் ஒரு பிரம்போடு முகத்தில் எள்ளும் கொள்ளும் வெடிப்பது போல் கோபத்தின் உச்சத்திற்கே ஏறிய வண்ணம் இங்கும் அங்குமாக நடந்து கொண்டிருந்தான்.
இவளைப் பார்த்ததும் “பிள்ளையா பெத்து வச்சிருக்கே... அத்தனையும் குரங்குங்க... எதுவும் சொல்றதைக் கேட்க மாட்டேங்குது... படின்னா படிக்க மாட்டேங்கிறாங்க... சாப்பிடுன்னா சாப்பிட மாட்டேங்கிறாங்க... அத்தனை பேரையும் அடிச்சு அந்த ரூம்ல படுக்க வச்சிருக்கேன். பாசம் காட்டுறேன்னு பிள்ளைகள நல்லா கெடுத்து வச்சிருக்கே...” என்று மனைவி மீது கோபம் கொப்பளித்துப் பாய...அவளோ “அய்யய்யோ பிள்ளைங்களை அடிச்சீங்களா...” என்றவாறே உள்ளே ஓடி தாழிட்டிருந்த கதவை திறந்து பார்த்தாள். உள்ளே ஒரே அழுகையும், பொருமலுமாய் பிள்ளைகள்.
விளக்கைப் போட்டவள் அதிர்ந்தவாறே “ஏங்க இவனையும் அடிச்சிப் படுக்க வச்சீங்க..? இவன் எதிர்வீட்டுப் பையனாச்சே...?” என்று அவள் அலற... “அது தானா, அவன் எழுந்து எழுந்து வெளியே ஓடுனான்?” என அவளது கணவனும் அதிர்ச்சியுற, கதை முடிந்தது.
இந்த கதையின் சாரம் தான் NT சிலை யை அகற்ற முயற்சிப்பது
உண்மையான சிலைகளை , டிராபிக்கு தொந்தரவு செய்யும் சிலைகளை அகற்ற தைய்ரியம் இல்லாமல் , NT சிலையை குறிபார்ப்பது - வந்தாரை ஒரு காலத்தில் வாழ வைத்த தமிழகம் , தன்னை வாழவைத்தவரை தொடர்ந்து அவமானம் செய்து வருகின்றது - நெஞ்சு பொறுக்கவில்லை சார் - திரும்ப திரும்ப தருமி மாதிரி புலம்ப வைத்துவிட்டது இந்த செய்தி !!!
:confused:
It is indeed a long time since I posted on Mayyam - and the first thread I visited was the NT section. I understand that from my last post, NT threads have gone on to No.9, then No.10 and now a new one....Karnan padam re-relase pannum podhu vandha vasool, industry jambavaangalai salute adikka vaithadhu....andha madhiri one has to salute the activity and buzz that NT commands even on a forum like this.
I wanted to share a few things with my comrades here - about NT of course. His sheer brilliance is clearly evident in one movie which came in the late 1960s - "Uyarndha Manidhan".
Now as many of you would know, VC Ganesan was a prominent and impactful stage actor before he made his indelible mark on the big screen. In those days, the technology and infrastructure available for plays was very less. Clear acoustics were not available till the 1960s-70s. Stage sets and art direction were pretty much straight forward, until RS Manohar set benchmarks. Similarly, dialogue delivery was considered the clear area of one Mr S S Rajendran, who was respected and is still remembered for his clear diction and dialogues.
But then, no one had owned the most important aspect called acting / facial expressions. This is where NT made it his space. As many of you would know, the early stage dramas had very difficult arrangements - so one had to talk loudly so that the last row audience could hear them. Also, facial expressions had to be exaggerated, so that an expression like Roudram or Sogam could be seen about 15 rows back. That is also the reason why facial makeup was also over the top.
It is in this context that NT had such commanding presence on screen. His voice would just boom across the screen and his face would twitch to show the expression. But many people in my generation felt that NT was actually over-acting or rather, he was exaggerating. This was a clear hangover from the stage days (at least that is what I thought).
And then I saw Uyarndha Manidhan.
This movie nailed it for me. Today, one sees facial expressions of Mohanlal and says "What subtlety". But you need not go beyond UM to see the meaning of subtle. Brilliantly restrained in his portrayal, NT was an absolute marvel, portraying a superbly written character (upper class man, who could not go against his father, sacrifices his love, and lives in guilt, yet mechanically carries on with his married life).
The sheer facial expressions and tone, were all markedly different from what he had portrayed so far. Gone were the booming voices - out came the low volume, refined tones, to depict his expressions. Gone were the thrombing eyebrows and booming face cheeks - out came the "look up and down in one glance" expression. Even his hand holding a pipe - was subtle. There is one superb scene, right at the beginning, where his man servant retires after many years of service. While his man servant is emotional, Sivaji is emotional too - but the way NT shows emotional restraint of the character - phenomenal.
I think UM is one of the all-time great acting performances by any actor. Though we know he received a raw deal by not winning awards, the truth is, it is such a treasure.
பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்கள் தெரிவித்த இனிய நண்பர்கள் திரு ஹரிஷ் , திரு சுப்ரமணியம் ராமஜெயம்
திரு முரளி அவர்களுக்கு எனது இதயங்கனிந்த நன்றி .
Dear Shankar Bharath
We are happy to see you here after a brief break. Almost after one and a half year, your coming back here is delightful. Please share your memories.
Your lines quoted below, serve testimony to what extent you regard NT. And at your age, may be 32 now, we are happy that NT stands above period.
Please visit often and share your thoughts on Nadigar ThilagamQuote:
I know I am digressing a bit in terms of what I wanted to say here - but without being a fan of any actor, I still say his films are enough to show who a true actor is. And my memories of Sivaji will always be how amazed I was at my father, uncles, family doctor, etc who were all such great fans of him.
டியர் ரவி சார்,
தங்கள் வித்தியாசமான பதிவுகள் மனதைத்தொடுகின்றன. இதுவரை வந்திராத வித்தியாசமான பதிவுகள். சிந்தனைகள்.
தொடர்ந்து அளியுங்கள்....
பாராட்டுக்கள்..........
Dear Shankar Bharath sir,
We need your conitineous participation in this thread, with your valuable posts.