Nadigar Thilagam Sivaji Ganesan - Part 5

KARNAN
A movie review by Balaji Balasubramaniam


--------------------------------------------------------------------------------
Cast: 'Sivaji' Ganesan, Devika, N.T.Ramarao, Asokan, Savitri, Muthuraman
Music: Viswanathan-Ramamurthy
Direction: B.R.Bandulu


There is no one who suited mythological roles quite as well as 'Sivaji' Ganesan. His majestic voice, distinctive walk and commanding presence were tailor-made for those roles and he put them to good use as he brought mythological as well as historical characters alive on the silver screen. Karnan is one of these roles and he shines as the abandoned child-turned-king who is forced to fight his own brothers for the sake of his friend.
The story is ofcourse familiar to all of us. Queen Kunti abandons her first-born, who is then adopted by a charioteer Adhirathan and named Karnan by a sage. Karnan is known for his generosity and never says 'No' to anyone asking him for something. When he is insulted at a public archery competition for being from a lowly class, Duryodhana(Asokan) makes him king of one of his lands and embraces him as a friend. He is eternally grateful for this and chooses to fight on Duryodhana's side against the Pandavas even when Kunti reveals herself to be his mother and he realises that the Pandavas are his brothers.

Karnan is the kind of character that makes for a fascinating movie and this movie does full justice to it. With his generosity and undying loyalty to his friend, Karnan is a great character and the movie succeeds in making us admire him though he was on the wrong side. The incident when Karnan as a baby hands over his jewellery to the sage wishing to cuddle him is very cute apart from telling us that his magnanimity was inborn. This characteristic ofcourse is the focus of the film with several instances to highlight it. The scene where he gives a disguised Indran what he asks for inspite of knowing his real identity and being warned against it makes us respect him.

With focus on Karnan, several of the key events familiar to us from the Mahabharat are either not seen or are mentioned just in passing. Whether this is due to time constraints or the fact that such events show some the characters in a bad light is not clear. For instance, Duryodhana is portrayed as a true friend to whom the thought of Karnan misbehaving with his wife never arises. But the game of dice, definitely Duryodhana's worst moment, is never shown. It might have been interesting to see Karnan's reaction to this event.

As in most movies during those times, the dialogs are strong and clever. Karnan's meeting with Kunti and his challenge to his father-in-law who forbids his daughter to live with Karnan after learning about his lineage are two scenes which feature nice dialogs.

Karnan's end moves us to tears. The way Dharma Dhevadhai transforms the arrows intended for him to garlands and her lament about losing her only son illustrate Karnan's greatness. As Krishna lists out to Arjuna all the factors that were in place before Karnan could be killed, we realise what a great warrior he was. The success of the characterization is evident from the fact that we dislike Karnan's enemies like Krishna and their tactics. We genuinely feel sorry for Karnan and his dilemma when Kunti asks for her two boons.

N.T.Ramarao is the perfect choice for Krishna and he brings out the playfulness of Krishna with the twinkle in his eyes. But he is also suitably serious during the Gitopadhesam and when explaining to Arjuna the reasons behind Karnan's death. Devika, as Karnan's wife and Savitri as Duryodhana's wife have quite important roles while Muthuraman's Arjuna is sidelined. The first half definitely has a little too many songs with the two songs, one when Savitri sends Devika to her parents' home and one after she comes back, being too close to each other. Iravum Nilavum... is one of the melodious ones. Ullathil Nalla Ullam... is ofcourse a classic and loaded with meaningful lyrics.

KAPPALOTTIYA THAMIZHAN
A movie review by Balaji Balasubramaniam


--------------------------------------------------------------------------------
Cast: 'Sivaji' Ganesan, Gemini Ganesan, Savitri, S.V.Subbaiya, Rangarao, Asokan, Balaji
Music:
Direction: B.R.Bandulu


Actors rarely identify any one of their movies as their favorite, instead detouring around the delicate question by saying that all the movies they acted in had their strengths. Considering the sheer number of movies he has acted in, picking a favorite had to be an even tougher task for 'Sivaji' Ganesan than for most actors. But he had repeatedly declared Kappalottiya Thamizhan to be his favorite, stating the difficulty of playing a famous leader, the research that went into the movie and its realism as his reasons. The movie effectively portrays the hardships undergone by V.O.Chidambaram Pillai, who was responsible for launching the first Indian ship on Indian waters.
V.O.Chidambaram Pillai(Sivaji) is a lawyer and also the owner of a large salt factory. He is a true patriot, leading the movement to burn all foreign goods. Noticing that there was no Indian ship plying in the Indian waters, he collects the money needed to buy a ship and launches the ship. He, along with Subramaniam Siva, is arrested for leading a strike of workers at a mill run by the English and suffers untold hardship in prison.

Sivaji brings Chidambaram Pillai before our eyes with his portrayal of the freedom fighter. He is majestic during the initial portions, as he strides with confidence, collecting money for buying the ship and sure of its success in propagating the freedom movement. He delivers his dialogs forcefully and with passion and the accompanying expressions and gestures complement the effect(the single shot when the collector imagines Sivaji as Veera Pandiya Katta Bomman is quite exhilarating). The makeup is flawless in his old age and his slow, uncertain walk and sad face leave us with little doubt that we are actually seeing an old man on screen. It is an underplayed performance but grandiose nevertheless.

The movie effectively shows us the hardships undergone by the people in order to gain independence and makes us admire the patriotic fervor in the few characters it focusses on. Chidambaram Pillai's selfless acts are ofcourse the highlight and the way he sells his business or his wife's jewels without a moment's thought speaks of his greatness. There is passion in his voice as he dreams of an Indian ship. His wealthy lifestyle makes the hardships he undergoes in jail even more tragic. The scenes in jail have been picturised well with even one of the convicts making an impression with his respect for V.O.C.

But the movie does not focus on him solely with the effect of making the other characters insignificant. Bharatiyar's eccentricity and Subramaniam Siva's forcefulness are well brought out during their segments. Ofcourse these characters have their best scenes when seen with VOC. Subramaniam Siva has his best lines during his visit to the Collector's office with VOC while Bharatiyar shines when asked about his association with VOC in court. Individuals like Gemini Ganesan's Madasami get substantial screen time and Vanchinathan manages to impress us in the little time he is on screen.

Maybe because VOC could not accomplish much after her came out of jail or because there are no records of that segment of his life, the portions of the movie dealing with that part seem rather rushed. His transformation to an aged man seems abrupt with only newspaper reports about the death of his fellow freedom fighters being used to indicate the passing of time. The last scene is suitably touching with Bharatiyar's Endru Thaniyum....

S.V.Subbaiya is perfect as Bharatiyar and his expressions, gestures and dialog delivery are superb. Among all the actors who have portrayed the poet in cinema, no one comes as close as S.V.Subbaiya. Gemini Ganesan and Savitri have a few cute lines as the lovebirds. S.V.Rangarao, who usually plays a benevolent old man, appears as the British collector here. Asokan too has a role as the assistant collector. Songs like Velli Paniyin... and Vande Maataram... are very memorable.

UYARNDHA MANITHAN
A movie review by Balaji Balasubramaniam


--------------------------------------------------------------------------------
Cast: 'Sivaji' Ganesan, Sowcar Janaki, Sivakumar, Asokan, 'Major' Sunderrajan, Vanisri, V.K.Ramaswamy, Manorama
Music: M.S.Viswanathan
Direction: Krishnan Panju


Among older social movies, Uyarndha Manithan could serve as a good example for the difference in the kinds of movies MGR and Sivaji starred in. While MGR was the man who could do no wrong, this movie sees Sivaji as a man who is unable to even save his own wife and spends his life repenting for it inspite of being forced to marry another woman. The movie has a very interesting and strong story and is further aided by some nice performances and good songs.
On a vist to his estate in Kodaikanal, Raju(Sivaji) falls in love with Parvati(Vanisri), the daughter of the caretaker, and marries her. But his caste-conscious father kills the pregnant Parvati and forces Raju to marry Vimala(Sowcar Janaki). But we soon learn that Parvati escaped, delivered her child and died only when the boy was 5 years old. Nineteen years later, the young man Sathyamurthy(Sivakumar) joins Raju's household as a servant and forges a bond of affection with Raju.

One of the things I have noticed within the first few reels of most old movies is the speed at which the story progresses. The same is true of Uyarndha Manithan too. Unlike present-day movies which have a flimsy story and move it along with the help of song sequences, comedy tracks and fights, so many things are part of the story here. Sivaji's romance with Vanisri, his marriage, Vanisri's death and Sivaji's next marriage take place at a rapid pace and before we know it, nineteen years have passed. It is only after the meeting between Sivaji and Sivakumar that the movie slows down to catch its breath.

It is quite amazing that the movie manages to present us with characters we come to care about, inspite of this fast pace. Sivaji, inspite of being the hero, has his flaws and it is surprising to see him being subdued by his father's goons and fail to save his wife. His friendship with Major Sunderrajan, the car driver who was forbidden to attend school by Sivaji's father, illustrates his character well. Asokan is a good friend who hides his own feelings for the sake of his friend. The married life of Sivaji and Sowcar Janaki is depicted quite well and is one of the interesting aspects of the movie. Her sadness at her 'perfect' life and later happiness at being slapped by Sivaji are quite funny.

The movie does well in bringing up interesting situations that keep the story moving. But the proceedings tend to be a little slow during the portions which document Sivaji's affection for Sivakumar and the attempts of VKR and Manorama to send him packing. Asokan's inability to convey the truth to Sivaji is also obvious as a way to prolong the movie. Though the climax proceeds along expected lines, it has been set up well with the setting of the house on fire bringing closure by giving Sivaji a chance to not repeat his earlier behavior. Technically, the scene has been executed very well with the falling walls and their closeness to the characters inside being very believable.

Sivaji makes a very dignified rich man, getting his chance to emote during the final scene with Asokan and the fight with Sowcar Janaki. Sowcar manages to generate sympathy for her during the portions where she finds Sivaji showering affection on Sivakumar. Sivakumar, in one of his earliest roles, fits the role of the innocent, goodhearted young man well. Andha Naal Nyaabagam..., one of the first songs to mix music and dialogs, is a popular song and picturised well with Sivaji and Major Sunderrajan reminiscing about their past. Velli Kinnangal... and En Kelvikkenna Badhil... are both melodious duets.

Thanks Bala for the reviews. The critic had choosen the movies well and it also depicts the range of NT. Such reviews always kindle your interest and we long to revisit the movies. Thanks again

Regards

காத்தவராயன்

கதை
ஈசனிடம் நடனித்தில் தோல்வியுற்ற உமையாள் சினம் கொண்டதால், பூமிக்கு சென்று உணர்வடிக்கி வாழப் பணிக்கப்படுகிறாள். வீரபாகுவும் உமையின் குழந்தையாக பூமிக்குச் செல்கிறான். அங்கு வேடர் குலப்பெண்கள் உமையாளிடம் (கண்ணாம்பா) குழந்தையைத் தாங்கள் வளர்ப்பதாக பெற்றுச் செல்கிறார்கள்.

மிகச்சிறந்த வீரனாக வளரும் காத்தவராயன் தன் தாயைத் தேடிக் கண்டடைகிறான். வேண்டும் உருவம் பெற ஆசீர்வதிகப்படுகிறான். வெளி ஊர்கள் பலவற்றுக்குப் பயணப்படுகிறான். மலையாள மாந்த்ரீகர் பாலையாவை அடிமையாக்குகிறான். அவன் மனைவி MN ராஜம், அவள் தம்பி சந்திரபாபு.

பிறகு ஆரியகுல இளவரவி ஆரியமாலாவை (சாவித்ரி) சந்தித்து, புகழ்பெற்ற "வா கலாப மயிலே" பாடலைப் பாடுகிறான். அவளை சந்திக்க கிழவனாக வருகிறான். அவனைப் பிடித்து அரசவையில் ஒப்படைக்க சாக்குப்பையிலிருந்து குடுகுடுப்பைக்காரனாக உருமாரி எழுகிறான்.

சிறையிலடைப்பட்டு பிறகு பட்டத்து யானையோடு தப்பிக்கிறான். கிளியாக உருமாரி மறுபடி ஆரியமாலாவை சந்திக்கிறான். மறுபடி தப்பியோட்டம். கல்யாண நிச்சயமான ஆரியமாலாவை சந்திக்க வளையல்காரன் வேடம் இட்டு வருகிறான் (படகோட்டி !).மறுபடி தப்பியோட்டம், இம்முறைி பிடிபடுதல். பிணைத்து அவனை அரசன் கொல்ல முனையும் போது, ஆரியமாலா கத்திக்குத்து பட்டு விழுகிறாள்.

அவள் இறந்துவிட்டாள் என்று எண்ணி ஊரை துவம்சம் செய்கிறான் காத்தவராயன். கண்ணாம்பா கடிந்து கொள்ள அடங்கும் அவன் கைது செய்யப் ப்படுகிறான். பிணைத்த அவனை யானை தரையோடு இழித்துச் செல்கிறது. பின் சாட்டையடி வாங்கிக்கொண்டு ஊரார் காண தண்டனை நிறைவேற்றப்படவேண்டிய பெருவெளிக்கு செல்கிறான். அங்கு ஒரு பிரம்மாண்டமான அய்யனார் (?) சிலை. கண்ணாம்பா முறையிட அருள மறுக்கிறான் அரசன். மனோகரா பாணியில் பொங்கி எழச்சொல்லும் அன்னையின் ஆணைக்கு இணங்கி பிரம்மாண்ட சிலைய உடைத்து பேரழிவை ஏற்படுத்துகிறான். ஓடிவரும் ஆரியமாலாவும் அதில் சிக்குகிறாள்.
சிவபெருமான் அருளால் பார்வதி, காத்தவராயன், ஆரியமாலா யாவரும் வானுலகம் ஏறுகிறார்கள்.

கடைசி அரை மணி நேர அவசரகதி திருப்பம் மேல் திருப்பங்களைத் தவிற மிக சுவாரஸ்யமான திரைப்படம்.
குறிப்பாக: பல அபாரமான காட்சிகள் நிறைந்த படம் இது.

Spectacle
-> வேடர்களை அறிமுகம் செய்யும் காட்சி. கோழி உடை தரித்து (சிறுவர்கள் ?) நடனம். குழு நடன அமைப்பின் ஒற்றுமை. தக்கை செட் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தால் அதன் மீது அமர்ந்து ஒருவர் முரசு அடித்துக் கொண்டிருந்தார் !

--> படத்துவக்கமே சிவன்-பார்வதி நடனம். தொழில்முறை நடனக்காரர்கள் என்று நினைக்கிறேன்.(பயப்படாதீர்கள் கண்ணாம்பா இல்லை. பாட்டு முடிந்ததும் சிவன்/பார்வதி மாறிவிடுவர்..தொலைக்காட்சித் தொடர்களில் பாத்திரங்கள் மாறுவது போல) தமிழ் சினிமாவின் மிக உக்கிரமான பரதநாட்டியக் காட்சிகளில் ஒன்று இது. படத்தில் முதல் ஐந்து-ஆறு நிமிடம் இசையும்-நடனும் மட்டுமே !


--> சக்கரம் சுழன்று, பாடலினூடே பெரியவனாகும் குழந்தைகளைப் பார்த்திருக்கிறோம். சண்டையினூடே ? சிறுவன் காத்தவராயன் வாள்பயிற்சி பெறுகிறான். அவன் நிழல் காண்பிக்கப் படுகிறது. நிழல் வளர்கிறது. வாளுடன் சிவாஜி. நிழலிலிருந்து நிஜத்துக்கு வரும்போது 'கட்' மிகக் கூர்மையாக கவனித்தால் மட்டுமே தென்படும் சிறப்பான படத்தொகுப்பு

--> யானை மோதி கதவு திறக்கிறது. கூர்ந்து கவனித்தால் யானை கதவை வேகமாக நெருங்குவதைக் காண்பித்து, பிறகு எதிர்பக்கம் அதிரும் கதவைக் கண்டு மிரளும் தங்கவேலும் சிப்பாய்களும் காட்டப்படுகிறார்கள். அதாவது யானை மோதாமல் அந்த உணர்வைப் பார்வையாளர்களிடம் ஏற்படுத்தியிருந்தார்கள். அந்த காட்சி முழுவதும் இவ்வாறே காட்டப்படுகிறது. மிக புத்திசாலித்தனமான உத்தி.

--> மிக தத்ரூபமான மல்யுத்தக் காட்சி. சிவாஜியின் எதிராளி நிஜமாகவே ஒரு மல்யுத்த வீரர் என்று நினைக்கிறேன். கிட்டத்தட்ட 5-6 நிமிடங்கள் நீளும் அக்காட்சியில் சிவாஜியின் வெற்றி இயல்பான படிப்படி முன்னேற்றமாக நம்பும்படி காண்பிக்கப் படிகிறது. பல முறை சிவாஜியும் (டூப் அல்ல!) எதிராளியும் ஒருவரை ஒருவர் வீழ்த்துகிறார்கள். களத்துக்குள் இறங்கும் பொழுது சிவாஜி தோளை வளைத்துக் கொண்டு இறங்குவது, ஆயத்தத்தை போகிற போக்கில் மிக சிறப்பாக காண்பிக்கும் காட்சித்துளி. குன்னக்கோல் சிவாஜி 'பாட்டும் நானே'வின் தன் முறை வரும்பொழுது லேசாக தொண்டையை செறுமிக்கொள்வது போல.

--> மணிரத்னத்தில் அலைபாயுதே திரைப்படத்தில், காதல்-சடுகுடு பாடலில் பின்னோக்கி ஓட்டப்படும் காட்சிகள் இடம்பெற்று கவனத்தை பெற்றது. காத்தவராயனின் ஒரு சண்டைக்காட்சியில் சிவாஜி பல படைவீரர்களை எதிர்கொள்ளும்போது தரையிலிருந்து படிப்படியாக மேலே குதித்து, பல நிலைகளைத் தாண்டி கோட்டைசுவரை எட்டுவதாக இரு காட்சி வருகிறது. அது மேலிருந்து குதித்ததைப் படமாக்கி பின்னோக்கி ஓட்டி காட்டப்படுகிறது. ஒரு 5 வினாடிகள் வரும் அக்காட்சியின் துவக்கத்தில் படச்சட்டகத்துக்குள் இடத்திலிருந்து வலமாக ஒரு சில அடிகள் சிவாஜி ஓடி வரவேண்டும். அது 'ரிவெர்சில்' ஓடியது என்று பார்த்து வியக்க டிவிடி தேவைப்படுகிறது.

--> அரண்மனையிலிருந்து தப்பி ஓடும் சிவாஜி தனது குகைக்குள் விரைந்து ஓடி வருவார். அங்கு, படுத்துக்கொண்டிருக்கும் பாலையாவுக்கு ராஜம் கால் அமுக்கிக்கொண்டிருப்பார். ஓடிய வேகத்தில் உள்ளே வரும் சிவாஜி ஒரு அரை விநாடித் தயங்கி திரும்பி (அதற்குள் அவர்கள் எழுந்துகொண்டு சிவாஜியைக் கூப்பிட) மீண்டும் உள்ளே செல்வார். மிக கவனமாக காட்சி அமைப்பு/நடிப்பு

- பல ஊர்கள் பயணப்படும் ஆரம்பக்காட்சி மிக புத்திசாலித்தனமாகக் காட்டப்படுகிறது. தஞ்சை பெரிய கோவில், மதுரைக் கோவில், ஆலப்புழை படகுப் போட்டி என்று பல கோப்புக் காட்சிகள். அதன் மேலேயே அதை ரசிக்கும்/கண்டு வியக்கும் சிவாஜியின் முகபாவங்கள் என்று காட்சியின்-மேல்-காட்சி பதிக்கும் உத்தி. இது இதற்கு முன்னர் (1958) கையாளப்பட்டிருக்கிறதா என்று கவனிக்கவேண்டும். அது சிறப்பாக வந்ததற்கு சிவாஜியின் ஒரு முக்கிய காரணம். ஒரு நெருக்கமான படகுப்போட்டியை கண்டு களிக்கும் பாவனையை மிகச்சிறப்பாக செய்வார்.

--> குடுகுடுப்பைக்காரனாக வரும்போது பேச்சும், பாவனையும் முற்றிலும் மாறிப்போவதெல்லாம் சிவாஜியின் அன்றாட அதிசயம்.

--> பொம்மலாட்டம் போன்ற நடனம் (இது சமீபத்தில் ஓரிரு படங்களில் செய்யப்பட்டது நினைவில் இருக்கலாம்). சந்திரபாபுவும், ராஜமும் ஆடும் ஜோடி நடனம். குறிப்பாக சந்திரபாபு பொம்மையைப் போலவே குறைந்த அசைவுகளுடன் சிறப்பாக ஆடுவார்.

--> காத்தவராயன் கோபம் கொண்டு ஊரை துவம்சம் செய்யும் போது தூணைப் பிடுங்க வீடே விழும் காட்சிகள்

--> பிரமாண்ட அய்யனார் சிலை உதிர்ந்து விழும் கடைசி காட்சி

இப்படி பல சிறப்பான காட்சிகள்.


இன்ன பிற..

--> தங்கவேலுவின் நீண்ட நெடுங்கால நகைச்சுவை முயற்சிகள் எதற்கும் இதுவரை என்னால் சிரிக்க முடிந்ததில்லை. இதிலும் அனேகம் அப்படியே. ஆனால் ஓரிரு காட்சிகள் சிரித்து வியந்தேன்: ராஜம் வீட்டுக்கு வந்து விசாரிக்கும் போது மிடுக்காக "பட்டத்து யானை எங்கே" என்று கேட்டபடி மிக இயல்பாக மேசைக்கு அடியில் பார்ப்பார் :lol:

--> சந்திரபாபுவின் slapstick நன்றாக வந்திருக்கிறது.

--> கதையின் காலத்துக்கு முரணாக ஓ/சி, கோலா லம்பூர் என்கிற வார்த்தைகள் பாடல்களில் வருகின்றன. சந்திரபாபுவின் கஸ்மாலமும் !


சோகம் தோய்ந்த சமூகப் படங்களில் எனக்கு மிகையாகத் தோன்றும் காட்சிகள் மிகுந்திருக்கின்றன. அவற்றின் தேவைகளுக்குத் தோதாக சிவாஜி நடிக்கும்பொழுது என்னால் அதை அவ்வளவாக ரசிக்க முடிவதில்லை. உதாரணமாக நான் இதற்கு முன் பார்த்த படம் புனர்-ஜென்மம். சிவாஜியும்-கண்ணாம்பாவும் போட்டிப் போட்டுக்கொண்டு உணர்ச்சியைக் கொட்டித் தீர்த்தார்கள்.

மாறாக காத்தவராயனில் கதை தான் மிகை, ஆனால் காட்சியமைப்பும், நடிப்பும் மிகச் சரளமானவை (கடைசி சில நீமிடங்கள் தவிற). இது போன்ற சிறப்பாக எடுக்கப்பட்ட கேளிக்கைசித்திரங்கள் நடிப்பு மட்டுமல்லாது, மேற்சொன்ன பல விஷயங்களினாலும் ரசிக்கத்தக்கதாக இருக்கிறது. இத்திரியின் இப்படத்தைப் பற்றி நான் அதிகம் படித்ததில்லை என்பதால் இந்த நீண்ட இடுகை.

வெகு நாட்களுக்கு பிறகு இந்த திரியில் பிரபுவின் விமர்சனம். அதுவும் அதிகம் பேசப்படாத காத்தவராயன் படத்தைப் பற்றி. சிவாஜி நடிப்பது அன்றாட அதிசயம் என்பது போன்ற சொற்றொடர்கள்.[உங்களின் அழகான இடுகைக்களும் அப்படியே]. பாராட்டுக்கள்.

அன்புடன்

Wonderful writeup, PR. Especially the detailing of the spectacular scenes and the amazement over the special effects and techniques employed those days. It's always important to watch these films with your mind transported to that particular era...especially for those who were born long after these films were made.

I have the VCD, and haven't seen it for a long time. I shall take down your pointers and watch it again...once I am done with the film I am watching currently. Thanks PR.

பிரபுராம் சார், 'காத்தவராயன்' விமர்சனம் அருமை...

பல ஆண்டுகளுக்கு முன் சென்னை ராக்ஸி தியேட்டரில் மறு வெளியீட்டின்போது பார்த்தது. இப்போது உங்களின் விமர்சனத்தில் ஒவ்வொரு காட்சியாக விவரித்திருப்பதைப்படிக்கும்போது, காட்சிகள் அப்படியே மனதில் ஓடுகின்றன. தந்திரக்காட்சிகளை ஒவ்வொன்றாக சிலாகித்திருந்த விதம் அருமை. (பிற்காலத்தில் கே.பி.யின் எல்லாப்படங்களிலும் இடம் பெற்ற 'ரிவர்ஸ் ஷாட்' காட்சிகளுக்கு இப்படம் கூட இன்ஸ்பிரேஷனாக இருந்திருக்கக் கூடும்).

மீண்டும் இன்னொரு அபூர்வத் திரைப்படத்துடன் வாருங்கள்.

Dear Prabhu,
Your review on Kaathavarayan, makes even non connoisseurs to rethink their opinion on that film and would make them see it for once. Your thorough analysis on the various aspects gives a true picture of the film. Expecting more such reviews on such unexplored films.

Raghavendran.
www.nadigarthilagam.com

For all the friends,
This July 21, on Nadigar Thilagam's rememberance day, Y.Gee.Mahendra gives a special performance of VIETNAAM VEEDU, stage play, at Rani Seetha Hall, Anna Salai (near Anna Flyover), Chennai, EXCLUSIVELY FOR SIVAJI FANS. Our beloved brother, Ram Kumar is likely to be present at the performance. Details regarding the entry passes/ tickets would be posted in our website as well as here shortly. This would be an opportunity to be part of the function to pay tributes to the legend.

It is also proposed to honour Shri Y.Gee.Mahendra for his untiring service in the cause of propagating and glorifying our beloved Nadigar Thilagam. A title is proposed to be conferred on him on that occasion on behalf of our website, www.nadigarthilagam.com. I request all our friends, to suggest a suitable title to be conferred on Y.G.M. The title should reflect the concept of honouring true followers and fans of Nadigar Thilagam. In other words, the words should reflect Nadigar Thilagam and what kind of honour is meant in the Title.

You can take it as a challenge and bring out the best possible Title.

It is also proposed to present the Titles suggested here, to Shri Ramkumar and to request him to choose the appropriate one.

Raghavendran.
www.nadigarthilagam.com