இருட்டு நெஞ்சுக்குள்ள நீரடிக்க
தெறிச்ச நீரில் ரத்த வாட சொட்ட
Printable View
இருட்டு நெஞ்சுக்குள்ள நீரடிக்க
தெறிச்ச நீரில் ரத்த வாட சொட்ட
நீரோடும் வைகையிலே…
நின்றாடும் மீனே…
நெய்யூறும் கானகத்தில்…
கை காட்டும் மானே
வைகை நதியோரம் பொன்மாலை நேரம் காத்தாடுது
கள்வடியும் பூக்கள் காத்தோடு சேர்ந்தே கூத்தாடுது
பூக்கள் பூக்கும் தருணம் ஆருயிரே…
பார்த்ததாரும் இல்லையே…
உலரும் காலை பொழுதை…
முழு மதியும் பிரிந்து போவதில்லையே
முழுமதி அவளது முகமாகும்
மல்லிகை அவளது மணமாகும்
மின்னல்கள் அவளது விழியாகும்
மௌனங்கள் அவளது மொழியாகும்
மல்லிகையே மல்லிகையே மாலையிடும் மன்னவன் யார் சொல்லு சொல்லு
யாா் சொல்வதோ யாா் சொல்வதோ
மொட்டு ஒன்று மலா்ந்திட மறுக்கும்
முட்டும் தென்றல் தொட்டு தொட்டு திறக்கும்
தொட்டு தொட்டு பேசும் சுல்தானா… · : தொட்டவுடன் நெஞ்சில் தில்லானா
பேசக் கூடாது வெறும் பேச்சில் சுகம் ஏதும் இல்லை
பேதம் இல்லை லீலைகள் காண்போமே
ஏதும் சொல்லாதே எல்லாம் என்னாலே என்றே நானும் இங்கே கண்டுகொண்டேனே