Cho-vin "EngE BraahmNan"? Jaya tv

17-06-09

மனிதனின் வாழ்கை விசித்திரமானது. சில விஷயங்கள் நம் புலனறிவுக்கு எட்டாதது. ஏன் தனிமனிதனின் வாழ்வில் ஏற்றத்தாழ்வுகள்? ஒருவன் உயர்ந்து நிற்க, இன்னொருவன் தாழ்ந்து சீரழிகிறேனே? பணத்தின் செழிப்பில் சிலர் சுக ஜீவனம் செய்ய, வறுமையில் சிலர் வதுங்குகின்றனரே? ஏன்? எதனால்? எப்படி சாத்தியம்? முடிவில்லாக் கேள்விகளுக்கு ஒரே பதில் மட்டுமே இருக்க முடியும்.

சிற்றறிவுக்கு எட்டாத விஷயங்கள் ஏனைய, பிரபஞ்ச ரகஸ்யங்களாக எங்கும் நிரம்பிக் கிடக்கிறது என்பதை தன்னடக்கத்துடன் ஒப்புக்கொள்வது ஒன்று தான் சாத்தியம். அதை "விதி" என்று ஒதுக்கி வைத்து நொந்துக்கொள்ளலாம். அல்லது சிந்தைக்கெட்டாத ஷக்தி என்று உயர்த்தி வைத்து வணங்கலாம். இல்லையெனில் புரியாத பொருளின் செயல்பாட்டுமுறை என்று விவாதிக்கலாம்.

எதுவாக இருப்பினும், அதன் முன், மனிதன் பலமிழந்து நிற்கிறான் என்பது உண்மை. அவனால் அதை வெல்ல முடியவில்லை. விஞ்ஞானம் அதன் முன் தோற்றுவிடுகிறது. எத்தனை பலம் கொண்டு போராடினாலும் அதை தவிர்க்கமுடியவில்லை.

கௌதமி என்பவள் தர்ம நெறிப்படி வாழ்கை நடத்துபவள். அவள் புதல்வனை பாம்பு கடித்து விடுகிறது. அவள்பால் உயர்ந்த மரியாதையும் கொண்ட அர்ஜுனகா என்ற வேடனுக்கு மிகுந்த கோபம் உண்டாகிறது. 'நீ எப்பேற்பட்டவள்! உனக்கா இப்படி ஒரு கதி நேர வேண்டும். எல்லாம் பாம்பு செய்த வினை' என நொந்துக் கொள்கிறான். பாம்பைக் கொல்ல முற்படுகிறான். பாம்போ தான் எவ்வாறு காரண கர்த்தாவாக முடியும் என வாதிடுகிறது. 'யமனின் உத்தரவின் பேரிலல்லவா நான் இயங்கினேன். நான் எப்படி பொறுப்பாவேன்.' என மறுத்துரைக்கிறது. யமனோ 'இது காலதேவனின் ஆணையன்றோ?! அவர் இட்ட கட்டளையை கடமையாக்கிச் செய்பவனே நான்' என்கிறான். 'அவரவர் கர்ம வினைக்கேற்ப பலன் அமைகிறது. அவனவனே தன் விதியை, வாழ்வை, நிர்ணயித்துக்கொள்ள இதற்கு நான் எப்படி கர்தாவாக முடியும்' என்கிறானாம் காலதேவன்.

அவனவன் வாழ்வுக்கும், நடவுக்கும், இருப்புக்கும் அவனவனே பொறுப்பு, அவனவனே கர்த்தா. விதை விதைத்தவனே அதன் பலனை அனுபவிப்பான் என்பதே ஒப்புக்கொள்ளக்கூடிய கருத்தாய் இருக்கிறது.


மஹாபாரத ச்லோகங்களில் அதன் முடிவில் வரும் ச்லோகம், ஜீவனின் சாரம்சத்தை விளக்குவதாய் அமைகிறது.

"ஆயிரமாயிரம் ஆடவரும், பெண்டிரும், பந்துக்களும், மித்ரர்களும், மாதாக்களும், புத்ரர்களும் இம்மண்ணில் இருந்தனர், இருக்கின்றனர், முடிவுறாத இழையாக தொடர்ந்த வண்ணம் இன்னும் வந்து கொண்டே இருப்பர். மனதுக்கு ஒவ்வாத வருத்தமுறச் செய்யும் சம்பவங்களும் நிகழ்வுகளும் தொடர்ந்த வண்ணம் இருக்கும். பயமுறுத்தும் நிகழ்வுகள் நிகழ்ந்த வண்ணம் இருக்கும். இவற்றினுள் மூழ்கி தொலைந்து போகின்றவர்கள் அஞ்ஞானிகள். ஞானியோ சலனமற்றத் தெளிவுடன் தன் பயணத்தைத் தொடர்வான்."

கடவுள் நமக்கு நாமே வித்திட்டுக்கொண்ட கர்மங்களைக் கழிக்க பொறுமையை வழங்கியருள்கிறான். அவனை நொந்து கொள்வதில் என்ன பயன்!?

(வளரும்)

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

17-06-09

கடவுள் நமக்கு நாமே வித்திட்டுக்கொண்ட கர்மங்களைக் கழிக்க பொறுமையை வழங்கியருள்கிறான். அவனை நொந்து கொள்வதில் என்ன பயன்!?

(வளரும்)

---

:yes:

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

17-06-09

அவனவன் வாழ்வுக்கும், நடவுக்கும், இருப்புக்கும் அவனவனே பொறுப்பு, அவனவனே கர்த்தா. விதை விதைத்தவனே அதன் பலனை அனுபவிப்பான் என்பதே ஒப்புக்கொள்ளக்கூடிய கருத்தாய் இருக்கிறது.

(வளரும்)

---

:thumbsup:

:exactly:

june 26 - 2009

Quote:

---

Thanks to IsaiTamilNet - Prabhu

---

[html:3cb0141db9]<div align="center"><object width="512" height="322"><param name="movie" value="http://d.yimg.com/static.video.yahoo.com/yep/YV_YEP.swf?ver=2.2.40" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><param name="AllowScriptAccess" VALUE="always" /><param name="bgcolor" value="#000000" /><param name="flashVars" value="id=14179858&vid=5381813&lang=en-us&intl=us&thumbUrl=http%3A//l.yimg.com/a/p/i/bcst/videosearch/9639/88185653.jpeg&embed=1" /><embed src="http://d.yimg.com/static.video.yahoo.com/yep/YV_YEP.swf?ver=2.2.40" type="application/x-shockwave-flash" width="512" height="322" allowFullScreen="true" AllowScriptAccess="always" bgcolor="#000000" flashVars="id=14179858&vid=5381813&lang=en-us&intl=us&thumbUrl=http%3A//l.yimg.com/a/p/i/bcst/videosearch/9639/88185653.jpeg&embed=1" ></embed></object>
</div>[/html:3cb0141db9]

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

:clap: :bow: :respects:

நல்ல விஷயங்களை கேட்கவும் தெரிந்துணரவும் வாய்ப்பளித்த
சோ ராமசாமிக்கு கோடான கோடி நன்றிகள்.

அன்புடன்,
ஷக்தி

---

எவ்வளவு அழகாக, சுருக்கமாக
நல்ல விடயத்தை 100+ எப்பிசோட் ( தமிழ் =?) முடித்துள்ளார்

திருச்செல்வம் -தொல்காப்பியன் - இங்கு பாடம் எடுத்தால் ......

18.06.09

மரணம் தவிர்க்க முடியாதது. கீதையில் கண்ணன்,

'பிறந்த எவனுக்கும் மரணம் உண்டு
மரணித்தவனுக்கு மீண்டும் பிறப்பும் உண்டு' என்கிறார்.

அசுரர்கள் சிலர் மரணமற்ற இருப்பை நோக்கி தவமியற்றி இறுதியில் தோல்வியே கண்டனர். மரணம் என்பது இயற்கையின் தன்மை, அதன் இன்றியமையாத செயல்பாடு. மரணத்தை ஜெயிப்பதோ வெல்வதோ இயற்கைக்கு எதிராக புறம்பாக செயல்பட நினைப்பது. அது நடவாத காரியம். (யோகிகள் அடையும் மரணமில்லா அமரத்துவம் வேறு) இது தெரிந்தும் மனிதனுக்கு மரண பயம் பீடிக்கிறது. இன்னும் சொல்லப்போனால் மரண பயம் அவனை விட்டு விலகுவதே இல்லை. என்றைக்கேனும் மூப்பு எய்தி மடியப்போகும் உடல் என்றாலும் கூட, அது சுலபமாக இலகுவான விடுதலையாக இருக்க வேண்டும் என்று பிரார்த்திக்கிறோம். ருத்ரனாகிய பரமேச்வரனுக்கு ம்ருத்யுஞ்ஜயன் என்ற இன்னொரு பெயர் உண்டு. ம்ருத்யு என்ற மரணத்தை வென்றவன் என்று பொருள். அவனை நோக்கி துதிப்பது ம்ருத்யுஞ்ஜய மந்திரம். இந்த மந்திரத்தை ஜபிப்பதால் அகால மரணம் நேராது, மரண பயம் விலகும், மரணம் இலகுவாக இருக்கும் என்பது நம்பிக்கை மட்டுமல்ல சத்தியமும் கூட.

இதைத் தான் அஷோக் ரமேஷை ஜபிக்க சொல்லியிருந்தான். ரமேஷ் நீரலையில் சிக்குண்டு உயிரிழந்தான் என்னும் செய்தி உமாவைத் தவிர ஏனையோரை கலக்குகிறது. அவன் ஜாதகத்தை மீண்டும் பரிசீலிக்கும் ஜோதிடர், அவனுக்கு மரணம் சம்பவிக்கும் வாய்ப்பு இல்லை எனவும், உமாவின் மாங்கல்ய ஸ்தானம் வலுவாக இருப்பதால், ரமேஷ் உயிருடன் இருக்கும் சாத்தியக்கூறு அதிகம் என்றும் கூறுகிறார்.

சிலர் மரணத்தில் வாயில் வரை பயணித்து மீண்டு புனர்ஜன்மம் எடுத்து வருவர். அதை "சுக்ராச்சார்யார் செயல்" என்று சொல்வதுண்டு. அசுர குரு சுக்கிராச்சார்யார் இறந்தவனைக் கூட பிழைக்க வைத்து விடுவார் என்கிறது புராணம். சுக்ராச்சார்யாரின் மகள் தேவயானி ப்ருஹஸ்பதியின் மகன் கசனிடம் தன் மனதை பறிகொடுக்கிறாள். அவனோ தேவர்களின் வெற்றியின் பொருட்டு சுக்ராச்சார்யாரிடம் "ம்ருக சஞ்ஜீவினி" மந்திரத்தை கற்க வந்தவன். 'ம்ருக சஞ்சீவினி' மந்திரம் இறந்தவனை பிழைக்க வைக்கும் மந்திரம். அசுரர்களுக்கு கசனின் எண்ணம் புரிந்து விடுவதால், அவனை கொல்ல பல முறை முயன்று தோற்கின்றனர். இறுதியில், கசன் இறந்தவுடன் அவன் உடலை உடன் எரித்து, உணவில் கலந்து சுக்ராச்சார்யாருக்கு கொடுத்துவிடுகின்றனர். கசன் இறந்தான் என்ற செய்தி தேவயானியை மிகுந்த சோகத்தில் ஆழ்த்த, அவள் பொருட்டு சஞ்சீவினி மந்திரத்தை வயிற்றிலிருந்த கசனுக்கு உபதேசிக்கிறார். அவன் வயிற்றைக் கிழித்து வெளியே வந்து மீண்டும் மந்திர பிரயோகம் செய்து சுக்ராச்சார்யாரை உயிர்ப்பிக்கிறான் என்பது கதை.

புராணக் கதைகளும் இதிஹாச கதைகளுக்கும் சான்றுகள் மிகக் குறைவு. வழிவழியாய் செவி வழியாய் வந்த செய்திகள். கல்வெட்டுக்களில் ஏடுகளில் படித்து பரப்பப்பட்ட கதைகள், கருத்துக்கள். சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் தோன்றிய 'வரலாறு' நம் நம்பிகைக்கு பாத்திரமாவதைப் போல், புராணங்கள் தற்கால நவீன தலைமுறையின் நம்பிக்கைக்கும் மதிப்பிற்கும் உட்படுவதில்லை. நூற்றாண்டுகள் முன்பு நடந்தவைகளின் சான்று அழியாமல் இருப்பதால், நம்பிக்கை வைப்பது எளிதாகிறது. இறைத் தத்துவத்தின் பால் உள்ள நம்பிக்கை சான்று இல்லாததால் தளர்ந்து ஆத்திகவாதத்தை தழுவுவதைப் போல், புராணக் கதைகளுக்கு சான்றிதழ் வழங்கமுடியாததால், அவற்றை நாம் புறக்கணிக்க முற்படுகிறோம்.


மரணத்தை தள்ளி வைத்து தாற்காலிகமாக மீண்டவர்கள் கதைகள் நிறைய உண்டு. அதே போல் மீண்டு வருகிறான் ரமேஷ். தனக்கென வரும்போது நம்பிக்கைகளின் தீவிரம் மாறுபடும். ரமேஷுக்கு சம்பவித்தது போல் பகுத்தறியவே முடியாத நிகழ்வுகள் நிறைய உண்டு. நம்மை மீறிய ஷக்தி இருக்கத்தான் செய்கிறது என்று ஞானம் பெறுகிறார் நீலகண்டன். ஆத்திக மாற்றம், நீலகண்டனை அதீத தன்னடக்கத்திலும், பக்தியிலும் ஆழ்த்துகிறது.

பிரம்மோபதேசம் பூர்ணத்துவம் பெற்றதால், உண்மையான பிராமணனுக்குறிய தகுதிகளைத் தேடி அலைகிறான் அஷோக். அப்படிப்பட்ட தகுதிகளை யாரிடம் இருக்கிறது என கண்டுணரத் துடிக்கிறான். அவன் தேடலின் விடை பாகவதராக இருக்கலாம் என நினைக்கிறான். பாகவதரின் பதில் அவனை அதிர்ச்சியில் ஆழ்த்துகிறது.

"இக்காலத்தில் யாரால் பிராமணனுக்குறிய விதிமுறைக்கு உட்பட்டு முழுமையான பிராமணனாக ஒளிர முடியும். அப்படி இருப்பது மிகவும் கடினம்" என்கிறார். "அவரவர் மனோ நிலையையும், அறிவையும், குணத்தையும் கொண்டு பிராமணானுக்குறிய குணாதிசயத்தில் சிலவற்றை கடைபிடிக்கின்றவர்களைக் காணலாம்"

அப்படியெனில் முழுமையான பிராமணன் அகப்படுவது கடினமா? திரும்பிய திசையெங்கும் பாதி பிராமணர்களும், கால் பிராமணர்களும், அரைக்கால் பிராமணர்களும் நிரம்பியிருந்தால் அவர்களை எப்படி அழைப்பது? ஜாதியால் பிராமணன் என்ற தகுதியை வைத்துக்கொண்டு, வேறு தகுதி சிறிதும் இல்லாது தம்மைத் தாமே பிராமணன் என ஏன் பறைசாற்றிக்கொள்கின்றனர்? அஷோக்கின் கேள்விகள் ஈட்டியாய் பாய்கிறது. ஒளிவு மறைவின்றி, உளமாற உண்மையை ஒப்புக்கொள்ளும் தைரியம் பலருக்கு இருப்பதில்லை.

"பிராமணத்துவம் பித்ருக்கள் சொத்தா? பிராமண நிலை வழிவழியாக மூதாதையர்கள் மூலமா கிடைக்கிறது? இப்பொழுது சொல்லுங்கள் நீங்கள் பிராமணரா" - சுரீரென உரைக்கும் அஷோக் எடுத்துரைக்கும் உண்மைகள்.

வேதம் படித்தவர் பாகவதர். ஷாஸ்திரங்கள் எல்லாம் கற்றவர். பூணூல் போட்டவர், சிகை வைத்திருப்பவர், சந்தியாவந்தனம் செய்பவர், த்வைத-அத்துவைத நிலைகளைப் பற்றி புத்தகத்தில் படித்துள்ளவர். இறுதியில் ஒப்புக்கொண்டு விடுகிறார்.

"நான் பிராமணன் இல்லை, நீ தேடும் பிராமணன் நான் இல்லை"

உபநிஷத்துக்களிலும் வேதங்களிலும் மற்ற உயர்ந்த கருத்துக்களை உள்ளடக்கிய எல்லா புத்தங்களிலும் நான்கே நான்கு வர்ணங்களைத் தான் குறிப்பிட்டிருக்கின்றனர். இன்றைக்கு இருக்கும் நூறு ஜாதிகளின் குறிப்பு அங்கு இல்லை. இதிலிருந்து அப்புத்தகங்கள் குறிப்பிட்டுள்ளவை வர்ண பாகுபாடுகளேயன்றி ஜாதி பாகுபாடுகள் அல்ல என்பது தெளிவாகிறது.

பூணல் போட்டால் பிராமண நிலை வந்துவிடுமா? அவ்வளவு எளிதான நிலையா அது?! எத்தனைப் பக்குவம் பெற்றிருக்கவேண்டும் பிராமணனாக வாழ்வதற்கு! பூணல் போட்டதாலும், ஜாதியினால் பிராமணக் குலத்தில் தோன்றியதாலும் ஒருவன் பிராமணன் ஆகின்றான் என்றால் இப்புவியில் தர்மமும், மகிழ்ச்சியும் நிரம்பி, பூவுலகே தேவலோகமாகிவிடாதா?! அப்படிப்பட்டவனை, அப்படிப்பட்டவர்களை உலகமே கொண்டாடுமே! அப்படிப்பட்ட உயர்ந்த வாழ்கையா வாழ்கிறான் இக்காலத்தில் பிராமணனாக தன்னை நினைத்துக்கொண்டிருக்கும் ஒவ்வொரு ஜாதி-பிராமணனும்?!?

பாகவதரைப் போல் ஒன்றிரண்டு வேதங்களை ஓரளவு படித்து, ஏதோ ஒருவகைக் கோணத்தில் சுமாராக புரிந்து கொண்டு, தம்மைத் தாமே பண்டிதர்கள் மேதாவிகள் என்று நினைப்பவர்கள் நிறைய பேர் உண்டு. அதே போல் ஏனைய கல்விகளுள் சிலவற்றை அல்லது ஒன்றே ஒன்றை தெரிந்து வைத்துக்கொண்டு, தம்மைப்போல் அறிவு ஜீவிகள் புவியில் நடமாடவே இல்லை என்று பலர் இறுமாந்திருக்கின்றனர். கற்றது கைமண்ணின் அளவு கல்லாத்தோ, பிரபஞ்சத்தின் மடங்கு!

பொதுவாக தொலைக்காட்சித் தொடர்களிலும், திரைப்படங்களிலும், புராணங்களிலும் நகைச்சுவைப் பாத்திரமாகவோ கலகம் மூட்டுபவராகவோ மட்டுமே சித்தரிக்கப்படும் நாரதர் அதி மேதாவி. பல சாஸ்திரங்கள், கல்விகளைக் கற்றுணர்ந்தவர். ஞானி. அவருக்கு தெரியாதது கிடையாது. எனினும், தனக்கு தெரியாததை உபதேசம் பெற எண்ணினார். ஸ்கந்தனின் அம்சமான சநத்குமாரரை அணுகுகிறார்.

"தங்களுக்கு என்னென்ன தெரியும்" என வினவுகிறார் சநத்குமாரர்.

"எனக்கு வேதங்களும், புராணங்களும், இதிஹாசங்களும், இலக்கணங்களும், சகுன சாஸ்திரங்களும், இன்னும் எண்ணற்ற ஏனைய பல சாஸ்திரங்களும் தெரியும்."

"இத்தனை பெயர்களைக் கூறுகிறீர்களே, இவையெல்லாம் ஞானமா? இவையா அறிவு? உண்மை அறிவுன் முன், ஞானத்தின் முன் இவையெல்லாம் வெறும் பெயரளவுச் சொற்கள்" என்கிறார் சநத்குமாரர்.

அவருக்கே அப்படிப்பட்ட நிலைமை என்றால் நாமெல்லாம் எம்மாத்திரம்? எனக்கு சகலமும் தெரியும்" என்ற மமதை கொள்ள எள்ளளவும் அருகதையற்றவர்கள். உண்மையான அறிவாளி இருப்பதே கடினம், அப்படியே இருந்தால் என்றால், அவன் தன்னை அறிவாளி என பறைசாற்றிக்கொள்வதில்லை.

(வளரும்)

The serial is eye opener for many brahmins as well as others who believe in god, rituals, etc.
or not.
Though many of us know only those perform brahmin's duties are regarded as brahmins, when it is said thro' the media it is great indeed.

We have to appreciate the producer of this serial as well as Cho's team.

Similar attempt should be made on Hinduism.

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

18.06.09

மரணம் தவிர்க்க முடியாதது. கீதையில் கண்ணன்,

'பிறந்த எவனுக்கும் மரணம் உண்டு
மரணித்தவனுக்கு மீண்டும் பிறப்பும் உண்டு' என்கிறார்.


(வளரும்)

---

இதை உணர்ந்தாலே போதும்
பிரச்சனையே இல்லாமல் வாழ்க்கை

19 -06-09

ஜோசியம் ஜாதகங்கள் பொய்த்து போகின்றன. ஒரு காரணம் ஜாதகமே சரியாக கணிக்கப்படாதது அல்லது ஜோதிட சாஸ்திரத்தை நன்கு அறியாத ஒருவரிடம் கணிப்பது. இன்னொன்று சரியான பிறப்பு நேரம் குறிக்கப்படாதது. இவையெல்லாம் தாண்டி, ஜாதகரின் நேரம், ஜோசியரின் நேரம் நன்றாக அமைந்திருந்தால், இறையருளும் கூடிவந்தால் சரியான கணிப்பைப் பேற முடியும்.

ராமரின் பட்டாபிஷேகத்திற்கு வசிஷ்டர் நாள் குறித்ததாக சில நூல்கள் இயம்புகின்றன. "வசிஷ்டரின் கணிப்பே தவறாகிவிட்டிருக்கிறதே" என்று ஒரு சிலர் அங்கலாய்க்க, நாள் குறித்தது வசிஷ்டரே அல்ல என்கின்றனர் வேறொரு சாரார். தசரதனுக்கு தன் முடிவு நெருங்கிவிட்டதைப் போன்ற உணர்வு தோன்றிக்கொண்டே இருந்தன. சகுனங்களும், நாட்டுக்கு ஏதோ கேடு விளையப்போவதை உணர்த்தியவண்ணம் இருந்தன. இதனால் அவனே தனக்கு பிறகு அரசாளப்போகும் மகனுக்கு யுவராஜன் பட்டம் கட்ட தீர்மானித்தான். சபையைக் கூட்டி, தன் கருத்தை பகிர்ந்தவுடன், அங்கிருந்த அத்தனைப் பெருமக்களும், பெரியோரும் மெத்த மகிழ்ச்சியடைந்து குதூகலிக்கிறார்கள். 'என்னுடைய ஆட்சி அத்துணை மோசமானதா விடிவை எண்ணி மகிழ்வது போல் உள்ளதே' வினவுகிறான் தசரதன். அவையோர்களும் ராமனின் உயரிய குணங்களையும், சத்தியம், தர்மம் தவறாமை போன்ற நன்நெறிகள் நிரம்பப்பெற்றுப்பதால் அதையெல்லாம் எண்ணி வரப்போகும் நல்லாட்சிக்காக மகிழ்வதாக கூறுகின்றனராம். இப்பதிலை கெட்டு மிகுந்த திருப்தியுடன், தசரதனே நாள் குறித்துவிட்டு, பின்னர் ஒப்புக்காக பெரியோரைக் கேட்கிறான் என்பது இன்னொரு தரப்பு வாதம்.

அப்படியே வசிஷ்டர் நாள் குறித்துக்கொடுத்தார் என்றே வைத்துக்கொண்டாலும், ராமனின் பட்டாபிஷேகம் தடைபட்டதால் தானே ராமாயணமே நிகழ்ந்தது! அதனால் எத்தனை நன்மைகள் விளைந்தன! நல்லோர்களைக் காத்து அரக்கர்களையும் அசுரர்களையும் வதம் செய்ததும் நன்மை தான். நல்லனவை நிலைநாட்ட நான் யுகங்கள் தோறும் தோன்றுவேன் என்கிறார் பகவான். ராமன் மனிதனாகத் தானெ வாழ்ந்தான் அவனை ஏன் அவதாரப் புருஷன் என தூக்கி வைக்கிறோம்? இருப்பவற்றுள் சிறந்தது எதுவோ அதன் மூலம் தன் முழு வெளிப்பாட்டை வெளிப்படுத்துகிறது இறைத் தத்துவம். "மனிதர்களில் நான் மன்னன்" என்கிறான் க்ருஷ்ணன். சிறந்த மன்னனின் கவனத்தில் பாதுகாப்பில் அத்தனை மனிதர்களும் அடங்கிவிடுகின்றனர். அத்தனை மனிதர்களையும் அவன் பரிபாலிக்கிறான். அவர்களின் பிரதிநிதியாய் இவன் விளங்குகிறான். "பறவைகளில் நான் கருடன், நதிகளில் நான் கங்கை, யஷர்களில் நான் யமன்" என்றெல்லாம் கூறுபவன், மந்திரங்களில் "நானே ஓம்காரம்" என்கிறான்.

அத்தனை மந்திரங்களும் 'ஓம்காரத்தில்' அடங்கிவிடுகிறது. மந்திரங்களின் பிரதிநிதியாய் ஓம்காரம் விளங்குகிறது. அனைவருக்கும் தெரிந்த விளக்கம் தான், ஓம் என்பதன் கூற்று "அ-கார, உ-கார ம-கார" ஷப்தங்கள்.

'அ'காரம் என்பது விழிப்பு நிலையான படைத்தலை, அதன் ஆரம்பத்தை உணர்த்துகிறது. "அ" என்று ஆரம்பிக்கிறது ஏறக்குறைய உலகத்தில் உள்ள அனைத்து மொழிகளின் முதல் எழுத்தும்.

"உ"காரம் காப்பதைக் குறிக்கிறது. தொடர்தலை, வளர்த்தலை, பரிபாலித்தலை குறிக்கிறது. கனவு நிலையின் பிரதிபலிப்பு

"ம" காரம் ஆழ்ந்த நித்திரைக்கு ஒப்பான அழிவு நிலையை காட்டுகிறது.

அத்தனைக்கும் அப்பாற்பட்ட இன்னொரு நிலை "துரீய" நிலை.

Quote:

---

துரிய*ம் என்றால் என்ன*? அந்த* பெய*ர் எதை குறிக்கிற*து? அந்த* நிலை என்ன*? அது எந்த நிலை என்று சொல்வ*தை விட* அது எந்த* நிலையெல்லாம் இல்லை என்று சொல்வ*து சுல*ப*ம். நாம் விழித்திருக்கும்போது உண*ரும் நிலை அல்ல*; தூங்கும்போது க*னாக்காணும்போது உண*ரும் நிலை அல்ல*; க*ன*வே இல்லாது ஆழ்ந்துற*ங்கும் நிலையும் அல்ல*. இந்த* மூன்று நிலையில் மாறி மாறி பய*ணிப்ப*வ*ர*து நிலை எதுவோ அதுதான் அந்த* நிலை.

அதை அறியும்போது மாத்திர*மே அது அதுதான் என்று புரியும். அங்கு ம*ன*மில்லாதாத*ல் சொல்லும் பொருளும் அதை குறிக்க* உத*வாது. அத*னால்தான் அறிந்த*வ*ரால் அதை சொல்ல* முடிவ*தில்லை. அதை சொல்ல* முடியும் என்று சொல்ப*வ*ர் அதை அறிய*வில்லை என* அறிய*லாம். கார*ண*ம் அந்நிலையை அடைந்த*வ*ர் திரும்ப* உட*ல் உண*ர்வுக்கு திரும்பும்போது முத*லில் அடையும் திகைப்பே அதுதான். என்ன*வென்று த*ன*க்குத்தானே கூட* எந்த* சொல்லாலும் அதை விளக்க* முடியாம*ல், அந்த* உண*ர்வை எண்ண* முடியாம*ல் திகைப்பார். ஆக*வே அறிந்த*வ*ர் இந்த* விஷ*யத்தில் மாத்திர*ம் மௌனியாகிறார். இப்ப*டி மௌனியாகிற*வரே முனிவ*ர் என*ப்ப*டும் நிலையை அடைந்த*வ*ராவ*ர்.

துரிய*ம் என்றே சொல்லிற்கே நான்காவ*து ப*குதி என்றுதான் பெய*ர். ஜாக்ர*த் எனும் சொல்லான* விழிப்பு நிலைக்கு விள*க்க*மாக* அந்த* பெய*ர் இருப்ப*தை காணுங்க*ள். ஜாக்ர*ம் என்றால் விழிப்பு. ஸ்வ*ப்ன* எனும் நிலை க*ன*வு நிலை. ஸ்வ*ப் என்றால் தூக்க*ம். அதிலிருந்து வ*ந்த* சொல் ஸ்வ*ப்ன*ம். சுஷூப்தி என்ப*து மூன்றாவ*து சிலை. ஷூப் என்றால் முடிவு. சுஷூப் 'ந*ன்றாக* முடிந்த' என்று பொருள். சுஷூப்தி என்றால் தூக்க* நிலை ந*ன்றாக முடிந்து கடந்த நிலை.இதுவும் அந்த* நிலையின் த*ன்மையை வைத்தே இருக்கும் சொல்.ஆனால் துரிய*த்திற்கு என்ன* பொருள் என்றால் நான்காவ*து நிலை. இங்கே நிலையை சொல்லாலும் பொருளாலும் குறிக்க* முடியாததால், இத*ன் பெய*ரையே நான்காவ*து நிலை என்று வைத்து விட்டார்க*ள்.

---

http://aaththigam.blogspot.com/2008/10/16.html

(நன்றி)

மாண்டுக்ய உபநிஷத் "ஓம்கார ஏவதம் சர்வம்" என்கிறது. எல்லாம் ஓம்காரத்தில் ஒலிகளே. நடந்தது, நடப்பது எல்லாமே ஓம்காரத்தில் அடக்கம். அவற்றைக் கடந்து நிற்பதும் அந்த ஓம்காரமே என்கிறது ஹிந்து மதம். ஹிந்து மதம் என்றால் ஹிந்துக்களின் மதம் என்று இன்றைக்கு எல்லோராலும் பொருளுணரப்பட்டாலும், ஹிந்து மதம் பெயரற்றது என ஏடுகளைப் புரட்டி நாம் அறியலாம். மதம் என்றால் சிந்தனை/நம்பிக்கை. 'சிந்து சமவெளி நாகரீகத்தை'த் தழுவிய மனிதர்களுக்கும் அவர்களின் நம்பிக்கைகளுக்கும் கொள்கைகளுக்கும் சிந்து நாகரீகம் என பிற்காலத்தில் பெயர்சூட்டப்பட்டு, பின் 'ஹிந்து / ஹிந்துத்துவம்' என மருவியது. மதத்திற்கென தனி பெயர் இல்லை. ஏன் இல்லை? ஹிந்து மதத்திற்கு 'மூலம்' கண்டுணர முடிவதில்லை.

அதனால் இதற்கு "சனாதன தர்மம்" எனப் பெயர். 'சனாதனம்' என்றால் தொன்று தொட்ட காலம் முதல் வழங்கு வந்த தர்ம நெறிகள். சனாதன தர்ம முறைகள் மட்டுமே இருந்து வந்த காலத்தில், பிறவொன்று அதற்கு ஒப்பாக / கூட்டாக இல்லாததால், தானே தனித்து தழைத்து வந்ததால், அதற்கு தனியொரு பெயர் தேவையிருக்கவில்லை. உலகெங்கும் உள்ள வரலாற்றுக் கல்வெட்டுக்களும், ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும் பழக்கவழக்கங்களும், புழங்கிவரும் மொழிச்சொற்களுமே சான்று. எஹிப்து நாட்டில் "மித்ர வருண சாக்ஷியாக" என்று கி.மு 1300 முன்னாலே உரைக்கும் கல்வெட்டைக் காணலாம். மெக்சிகோ நாட்டில் நவராத்திரி நாட்களில் "ராம்-சீதா" என்ற பண்டிகை கொண்டாடப்படுகிறது என்று தெரியவந்துள்ளது மேலும் அந்நாட்டில் சில இடங்களில் விநாயக விக்கிரஹங்கள் கண்டெடுக்கபட்டது. விஷு பண்டிகைக் காலத்தில், தெற்கு அமெரிக்காவில் ஆண்டிய மலைப்பகுதி பழங்குடியினர் "இன்காஸ்" என்ற பண்டிகையைக் கொண்டாடுகின்றனர்.

http://en.wikipedia.org/wiki/Inca_religion
http://www.myperu.org/fiestas_festivals_peru.html

உபநிஷதத்தில், ஆதாம் ஏவாள் கதைகளை நினைவூட்டும் வகையில், "ஜீவாத்மாவாக வரிக்கப்பட்ட ஒரு பறவை பழத்தைக் (ஜீவ ரசத்தை / உலக இன்பத்தை) களிக்க, அதை பார்த்து கொண்டு சாட்சியாக நிற்கிறதாம் பரமாத்மாவாக வரிக்கப்பட்ட இன்னொரு பறவை." சனாதன தர்மத்தின் சனாதனத்திற்கு எண்ணற்ற சாட்சிகளை அடுக்கிக்கொண்டே போகலாம்.

'ஆயிரம் உண்டிங்கு ஜாதி' என்றான் பாரதி. மனிதன் கூட்டம் கூட்டமாக தம்மை சிறு சிறு பிரிவுகளாக்கிக் கொண்டு, அதன் பொருட்டு, சண்டையிட்டு பேதம் வளர்த்து வாழ்கையின் உயரிய நோக்கங்களினின்று பிறழிப் போகின்றனர். எத்தனை பாடங்களும் படிப்பினையும் பெற்றாலும் ஜாதி த்வேஷங்கள் வேறூன்றி விட்ட நிலையில் நமக்கென வரும் போதும் கூட நம்மால் வேறுபாடுகளை எளிதில் களைந்து விட முடிவதில்லை.
இதையெல்லாம் பட்டுத் தெரிந்து, பின் தெளிகிறார் நடேச முதலியார். அவர் மகளுக்கும் சார்யாரின் மகனுக்கும் இருவரின் பரிபூர்ண சம்மதத்துடன் திருமணம் இனிது நடக்கிறது. வையாபுரியும் அவர் மகன் பெருமாளும், விபத்தில் இறக்க நேரிட, சார்யார் தான் பெரும் தவறு செய்துவிட்டதை உணர்கிறார். பெருமாளை தன் சொந்த மகனாக வரித்து அவனுக்கு ஈமைக் கடன் செய்து தன் மனதின் அழுக்காறு களைய பரிஹாரம் தேடுகிறார்.

(வளரும்)

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

19 -06-09

'அ'காரம் என்பது விழிப்பு நிலையான படைத்தலை, அதன் ஆரம்பத்தை உணர்த்துகிறது. "அ" என்று ஆரம்பிக்கிறது ஏறக்குறைய உலகத்தில் உள்ள அனைத்து மொழிகளின் முதல் எழுத்தும்.

"உ"காரம் காப்பதைக் குறிக்கிறது. தொடர்தலை, வளர்த்தலை, பரிபாலித்தலை குறிக்கிறது. கனவு நிலையின் பிரதிபலிப்பு

"ம" காரம் ஆழ்ந்த நித்திரைக்கு ஒப்பான அழிவு நிலையை காட்டுகிறது.


(வளரும்)

---

:clap:

மேற்கோள்களுடன் உதவியமைக்கும்

:ty: