Cho-vin "EngE BraahmNan"? Jaya tv

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

Feb 24th
________

இன்னார் இறந்து விட்டார் என்றால், ஏதோ ஒன்று, இன்னாரின் உடலில் இருந்து பிரிந்து செல்கிறது. இன்னார் என்று இதுவரைக் கூறிவந்தது அவர் உடலை. ஆனால் அந்த "ஏதோ ஒன்று" பிரிந்து சென்றதும், உடலுக்கு அங்கு மதிப்பு இல்லை. "அது" பிணம் என்ற அஃரிணைக்கு தள்ளப்பட்டுவிடுகிறது. அதனால் x அல்லது y அல்லது Z அவரவர் உடல் அல்ல. அதிலிருந்து பிரிந்து செல்லும் கண்ணுக்குப் புலப்படாத பொருள்.

அதை "உயிர்" என்று வைத்துக்கொள்வோம். உயிர் என்றால் என்ன? உயிர் என்றால் இதயத்துடிப்பு என்று மீண்டும் உடலுடன் தொடர்பு படுத்திப்பார்ப்பது அறிவீனம். உயிர் என்றால் மூளை என்போமேயானால், ppl who are declared brain dead sometimes exist in coma state, i.e indicating that 'life-force' has not departed. உயிர் என்பது இதயத்துடிப்பு என்றால், இதய்மாற்று அறுவைசிகிச்சை செய்தால், அவ்வுடலில் புதிதாய் உருவெடுத்திருப்பது வேறொருவனா?

உயிர் என்றால் செயலாற்றல், உயிர் என்றால் இயக்கம். அப்படியெனில் உயிர் என்றால் என்ன? life force. ஆன்மா அல்லது soul என்றும் சோல்லலாம். ஆன்மா என்பது எங்கும் பரவி வியாபித்திருக்கும் ஒன்று என்றால், ஒவ்வொரு தனிமனித உடலில் மாயையால் கட்டுண்டு, ஆசைகளின் தொகுப்புக்களைச் சேமித்து, வெவ்வேறு உடல் தாங்கி பிறந்தும் இறந்தும் கிடப்பது ஜீவ-ஆத்மா (ஜீவனின்/மனிதனின் ஆத்மா). மாயின் சாயை இன்றி எங்கும் சிதறிக்கிடப்பது நிறைந்திருப்பது பரமாத்மா (the brahman)

ஆக ஒரு மனிதன் இறந்தால், அவன் தரித்திருந்த உடலினின்று பிரிந்து செல்வது "ஜீவாத்மா". எதற்கு இந்த வியாக்கியானம்!

---

Athe thaan naanum kEtkirEn :D. There is absolutely nothing 'disprovable' with associating the 'I-ness' with a sensation in the brain. The person who is in the coma doesn't have this sensation, but his body still functions because its parts, including its brain are not completely worn out yet. A dead man on the other hand is a body whose parts, especially the brain or the heart, have worn out beyond a particular critical point which offers any possible renewal.

No amount of argument against such a theory could possibly establish this as 'wrong', just like the argument of the Atman and Brahman.

Ultimately such statements, facts or not, are beliefs. One who believes in a God is equivalent to one who doesn't believe in God.. both don't know. The one who knows doesn't have to 'believe' in anything because its as clear as the morning sun. Therefore it is best to leave such things for 'realization'.

Aagayaal,

Quote:

---

"எம் கடன் பணி செய்து கிடப்பதே" என்று சொல்லாமல் சொல்கிறார். கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய பாடம்.

---

idhuve miga sariyanaadhu :D.

Love and Light.

Quote:

---

Originally Posted by anbu_kathir

Athe thaan naanum kEtkirEn :D. There is absolutely nothing 'disprovable' with associating the 'I-ness' with a sensation in the brain. The person who is in the coma doesn't have this sensation, but his body still functions because its parts, including its brain are not completely worn out yet. A dead man on the other hand is a body whose parts, especially the brain or the heart, have worn out beyond a particular critical point which offers any possible renewal.

No amount of argument against such a theory could possibly establish this as 'wrong', just like the argument of the Atman and Brahman.

Ultimately such statements, facts or not, are beliefs. One who believes in a God is equivalent to one who doesn't believe in God.. both don't know. The one who knows doesn't have to 'believe' in anything because its as clear as the morning sun. Therefore it is best to leave such things for 'realization'.

---

nice words. :thumbsup: :ty:

I found this and the pages within to have information with a great level of clarity and understanding of the psyche of human. Enjoy...

http://www.enteleky.com/meaningoflife/

Love and Light.

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

Feb 23rd
பூனை குறுக்கே போனால் புறப்படும் காரியம் சரியாய் நடைபெறாது
(வளரும்)

---

வளரட்டும்

:ty:

Quote:

---

Originally Posted by Shakthiprabha

Feb 24th
"எம் கடன் பணி செய்து கிடப்பதே" என்று சொல்லாமல் சொல்கிறார். கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய பாடம்.

(வளரும்)

---

என்றுமே மாணவர்தான் நாம்

கற்றது கைமண்ணளவு....கல்லாதது

Feb 25th
________

பெற்றோர்கள் தவித்தபடி இருக்க, திருவண்ணாமலையில், பசி-தூக்கமின்றி இலக்கின்றி ஆனால் இலக்கைத் தேடி, அஷோக். தன் புற-நிலையின் பிரக்ஞை அற்று, ஆழ்ந்த சிந்தனையில், மோனத்தில், தவத்தில், கால் போன போக்கில் திரிந்தலைந்தபடி இருக்கிறான்.

டீக்கடை வைத்திருக்கும் ஒரு இரக்கமனம் படைத்தவன், இவன் மேல் கருணைக்கொண்டு ஆகாரம் அளிக்கிறான். பசி என்று வந்தால் பத்தும் பறந்தல்லவா போகும். ஜீவனின் உயிர் தாங்க, தகுந்த நேரத்தில் யார் உணவளிக்கிறார்களோ அவர்களே அங்கு சாக்ஷாத் பிரத்யக்ஷ தெய்வம் ருபம் அல்லவோ!

அதைப்போன்று உரிய நேரத்தில், உணவளிக்கும் ஒருவனின் குலமோ கோத்திரமோ, புறத்தோற்றமோ பசித்தவனுக்கு ஒரு பொருட்டல்ல. ஒரு அழமான உண்மையை வெளிப்படுத்தும் கதை ஒன்றை சோ பகிர்ந்து கொண்டார்.

உதங்கர் எனும் ரிஷி, க்ருஷ்ணனிடம் 'நீர் அருந்த வேண்டும் போதெல்லாம் உடனே நீர் கிடைக்கும்படி வரம் அருள வேண்டும்' என்று வேண்டிக்கொள்கிறார். வேறொரு சமயம், நீர் அருந்தும் தேவை ஏற்படுகிறது. நீர் வேண்டும் என்று நினைத்த மாத்திரம், அருவெறுக்கத்தக்க சண்டாளன் உருகொண்டு, மிக அசுத்தமான தோல்பை ஒன்றில் நீர் கொண்டு வந்தவனை புறம்தள்ளி நொந்துக்கொள்கிறார். "ஆஹா எனக்கு நீர் இப்படிப்பட்ட அசுத்தமானவனிடம் இருந்தா வேண்டியது, இதற்கு நான் தாகம் தணிக்காமலே இருந்து விடுகிறேன்", என்று நீர் அருந்த மறுத்துவிடுகிறார். ஆனால் அங்கு நடந்தது என்ன? சண்டாளன் உருகொண்டு வந்தவன் இந்திரன். கொண்டு வந்த நீரோ மனிதர்களுக்கு கிட்டாத அரிய அம்ருதம்.

உதங்க ரிஷி மனப்பக்குவம் அடையவில்லை என்று எடுத்துக்காட்ட வேறு சாட்சியம் வேண்டுமா? எவன் ஒருவன், தோற்றத்திற்கு அப்பாற்பட்ட உண்மையை உணர மறுக்கிறானோ அவன் எவ்வாறு பக்குவம் அடைந்தவனாவான்? கிட்டத்தட்ட இதே கதை தான் ஆதி-ஷங்கரருக்கு ஈசன் வேறுபட்ட சாதி ஒருத்தனின் உரு தாங்கி படிப்பித்தக் கதையும்.

அஷோக் போகும் இடங்களில் எவனோ ஒருவன் அவன் நிலைக்கு இரங்கி உணவளிக்கிறானல்லவா இறையருள் என்பது கூட இது தான்.

பிரம்மாவும் விஷ்ணுவும் 'அடி-முடி' தேடிய சுவாரஸ்யமான கதை, எல்லொருக்கும் தெரிந்திருக்கும் என நினைக்கிறேன். சிவன் ஜோதிஸ்வரூபமாய் நிற்க, அவரின் அடி-முடி, அஃதாவது ஆரம்பமும் முடிவும் தேடி, விஷ்ணு வராக ரூபம் எடுத்து, அடி தேடி கிழே செல்ல, பிரம்மா அன்னபட்சி வடிவாக மேலே பறந்து தேடுகிறார். விஷ்ணு நீண்டு போகும் முடிவற்ற முடிவை கண்டு மலைத்து தன் தோல்வியை ஒப்புகொள்கிறார். பிரம்மா, கணக்கற்ற வருடங்களாய் தேடிக்கொண்டிருக்கும் போது ஜோதிஸ்வரூப்பத்திலிருந்து தாழம்பூ ஒன்று கீழ் நோக்கி வந்துகொண்டிருந்தது. "நீ எங்கிருந்து வருகிறாய்" என்று இவர் வினவ "பல்லாயிரக்கணக்கான வருடங்களாய் நான் விழுந்துகொண்டிருக்கிறேன்" என்று பதிலளித்ததாம். பிரம்மா, ஜோதியின் முடியைக் கண்டதாய் தாழம்பூ பொய் சாட்சி சொல்லத் தூண்ட அதுவும் ஒத்துக்கொண்டது. இதனால் கோபமடைந்த சிவன், பிரம்மாவிற்கு பூலோகத்தில் கோவில்கள் இராது என்று சபித்து, தாழம்பூவை தன் பூஜையில் ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்துவிட்டதாய் ஸ்தலபுராணம்.

இந்த ஸ்த்லசரிதையை யார் நம்மிடம் யார் பகிர்ந்துகொள்கிறார் என்று நினைக்கிறீர்கள்? நீலகண்டன் தம் அலுவலக வேலையாய் திருவண்ணாமலை செல்கிறார். 'கோவிலாவது இன்னொன்றாவது, அதெல்லாம் வேலையத்தவனுக்கு' என்று சொன்னவரிடம் அவர் மேலதிகாரி ஸ்தலபுராணம் விளக்கம் கேட்க, அதனால் ஸ்தலபுராணத்தைப் பற்றி தெரிந்துகொண்டு, அவரே விளக்கவேண்டிய கட்டாயம்!

இத்தனையும் கேட்டுக்கொண்டு கடைசியில் உத்தியோக உயர்வுக்கு பதிலாய், உயரதிகாரி இவருக்கு பக்தியாய் மூன்றுமுக ருத்ராக்ஷம் ஒன்றை அளித்துச் செல்கிறார்.


(வளரும்)

An after thought:

What is meditation?

It is but concentrated concentration on/about ANYTHING with single minded focus. When the focus or concentration deepens, one becomes oblivious to the surroundings (observed even with anyone wanna achieve material heights and work hard on it) so much so, that, if the object of meditation is a subtler and a powerful one, then very conscience of the physical body is completely forgone or kept aside.

Feb 26th
________

ருத்ராக்ஷம் என்றாலே ஒரு காலத்தில் மிகுந்த பயபக்தியுடன், பூஜித்து அணிந்துகொள்ளப்பட்ட ஒரு விஷயம். இன்றோ எல்லாமே வணிகமாக்கப்பட்டு பலதரப்பட்ட ஆன்மீகச் சின்னங்கள் அதிகமாய் புழக்கத்தில் வந்துவிட்டது. ஒருவனின் ஆன்மபலம், அவன் நம்பிக்கை, அவனின் aura போன்ற பலவிஷயங்களைப் பொருத்து இது போன்று ஆன்மீகம் சின்னங்களின் சக்தியும் பலனும் அமைகிறது என்கிறார் சோ.

இறைவனுக்கு பக்தியுடன் பூஜை செய்கிறோம். சரி. ஆனால் கூடவே படையல் படைக்கிறோம். சாமி என்ன அதை சாப்பிடவா போகிறது? இறைத் தத்துவத்துக்கு பசி தாகம் ஆட்கொள்ளுமா? என்ற கேள்வி பலருக்கு உண்டு. "சாமி மட்டும் நிஜமாகவே வந்து எல்லாத்தையும் சாப்பிட்டா, அவனவன் படைக்கறதையே நிறுத்திடுவான். அப்புறம் நாம என்னத்த சாப்பிடறது? சாமி பேரை சொல்லிகிட்டு நாம சாப்பிடத்தான் எல்லாம்" என்ற கிண்டல் பேச்சுக்களும் ஏராளம் கேட்டிருக்கிறோம்.

சாமிதான் சாப்பிடுவதில்லையே பின் ஏன் படைக்கிறோம்? அதாவது நான் செய்யும் அனைத்தையும் இறைவனே உனக்கு அர்ப்பணம் என்று அர்ப்பணிக்கும் மனப்பாங்கு வளர்வதற்கே இதையெல்லாம் செய்வது. உண்மையில் ஆன்மீக நாட்டம் கொண்ட அன்பர்கள், தம் செயல், செயலின் பலன், எண்ணம் முதலிவையெல்லாவற்றை அர்ப்பணிக்க வேண்டும். அதையெல்லாம் செய்ய நம்மால் பல நேரம் முடியாமற் போகிறது. மாயை ஆட்கொள்கிறது. குறைந்தபட்சம் உணவு, உடை போன்ற எளிமையான விடயங்களிலிருந்து இறையை நாடலாமெ!ஆகவே இறைவனே இந்த உணவை இந்த எளியேன் உனக்கு அர்பணிக்கிறேன் என்ற தொண்டனின் மனத்துடன் படைத்து, அதையே உணவாக, பிரசாதமாக உண்கிறான் பக்தன்.

மற்றபடி இறைவன் நிஜமாகவே நாம் படைக்கும் உணவை உண்பாரா என்றால், கண்ணப்பநாயனார் போன்ற பக்திபூர்வமான ஆன்மாக்களுக்கு இறையின் அருள் தங்கு தடையின்றி, மனிதன் வகுத்திருக்கும் பல சாஸ்திர சம்பிரதாயங்களைக் கடந்தும் பொழியும்.

க்ருபா கோவிலில் பிரசாதம் வினியோகித்துக்கொண்டிருக்க "சாமி என்ன நிவேதனத்தை நிஜமாவே சாப்பிடுமா" என்ற தயாரிப்பாளரின் கேள்விக்கு சோவின் சுருக்கமான பதிலைத் தான் நான் சற்றே விஸ்தாரமாய் எழுதினேன்.

அஷோக் என்ன செய்துகொண்டிருக்கிறான் என்று பார்ப்போம். திருவண்ணாமலையில் ஒரு வீட்டின் திண்ணையில் அவன் அமர்ந்திருக்க, அவ்வீட்டுப் பெண்மணி, அவனுக்கு உணவு அளிக்கிறாள். அவள் வேறு யாரும் அல்ல, க்ருபாவின் அத்தை. க்ருபாவின் அப்பா அவர்கள் வீட்டிற்கு வேலை நிமித்தமாய் சென்றிருக்கிறார். மன நிம்மதி தேடி ஆலயம் சென்ற நாதன் மனைவிக்கு க்ருபாவின் அறிமுகம் கிடைக்கிறது. (பின்னே, கதையில் முடிச்சு விழவேண்டாமா! ) க்ருபாவின் தந்தையிடம் தன் மனக்குறை தீர பிரார்த்தனை செய்யும்படி நாதன் மனைவி, கேட்டுக்கொள்கிறாள்.

அஷோக் ஏன் இப்படி பரிதாபத்துக்குறிய நிலைக்கு ஆளாகிவிட்டான் என வருந்துவோருக்கு, 'அஷோக் எந்த நிலைக்கு உயரப்போகிறான்' என பொருத்திருந்து பாருங்கள் என்கிறார் சோ.

நம் நடுவே நடமாடும் சாமான்யன் என நாம் கருதும் ஒருவன் இறையின் பரிபூர்ண அம்சமாய் இருக்கலாம். இறைவன் என்பவன் நான்கு கைகளுடனோ அல்லது க்ரீடம், நகைகள் தாங்கி, மாலைகள் தாங்கி வரவேண்டும் என்ற அவசியம் இல்லை. நம்முள் ஒருவனாய் அவன் பேசலாம், தோன்றலாம், சிலாகிக்கலாம்.அவனை அடையாளம் காண நம் மனம் பக்குவப்பட்டிராததால், நாம் அறிய மாட்டோம். எப்படி ஒரு விஞ்ஞானியை இன்னொரு விஞ்ஞானியே அடையாளம் காண முடியுமோ, அவனோடு அவனுக்குச் சமமாய் அளவளாவ முடியுமோ, புரிந்துகொள்ள முடியுமோ அப்படி, only a soul with elevated frequency இறையருள் பெற்ற இன்னொருவனையோ அல்லது இறையின் மனிதவடிவையோ அடையாளாம் காண முடியும்

(வளரும்)

Feb 27th
________

கதை மளமளவென நகர்வது போல் தெரிந்தது.

பத்திரிகையில் காணவில்லை பகுதியைப் படித்து, க்ரூபாவின் தந்தை க்ருபாவிற்கு தொலைப்பேசி மூலம் தம் தங்கையின் வீட்டில் இருக்கும் வாலிபன் தான் அஷோக் என்று தெரிவிக்கிறார். அது நாதன் வீடு என்று தெரிந்து குதூகலத்துடன், க்ருபா நாதன் மனைவியிடம் தகவல தெரிவிக்கிறான்.

தனக்கு அலுவலகப் பணிகள் மிகுந்து இருப்பதால் (what the hell !!! ) நாதன், நீலகண்டனை பாகவதரின் துணையுடன் அஷோக்கை அழைத்து வர திருவண்ணாமலை அனுப்புகிறார். அடடா! ஒருவழியாக அஷோக் கிடைத்துவிடப்போகிறான். நம் நாதனின் மனைவியின் அழகிய பெரிய கண்கள் நீர் சிந்துவதை நிறுத்தி இனி சிரிக்கப்போகிறது எனத்துள்ளுகிறது நம் மனம். "அஷோக் நேற்று வரை இங்கு தான் இருந்தான், திடீரென நேற்று காணாமல் போய்விட்டான்" என்று திருவண்ணாமலையில் இருக்கும் சாஸ்த்ரிகள் குடும்பம் கைவிரித்து விடுகிறது. நம் சந்தோஷமும் காற்று போன பலூனாய் களையிழந்து விடுகிறது.

ஆக, கதை ஆரம்பித்த வட்டத்திலேயே மீண்டும் சிக்கியது.

திருவண்ணாமலைச் செல்லும் வழியில் பாகவதரை வாங்கு வாங்கென்று வாங்குகிறார் நிலகண்டன். எல்லாம் என் 'பிராரப்த கர்மா' என்று அலுத்துக்கொள்கிறார் பாகவதர்.

இவ்விடத்தில் சோ தொடர்கிறார். கர்மாவைப் பற்றி நம் ஹிந்து மதத்தில் அதிகம் பேசப்பட்டிருபதை சுட்டிக்காட்டினார். நல்லது செய்யும் ஒருவனை துன்பம் சூழ்வதற்கும், நல்லது அல்லாதது செய்யும் ஒருவன் நன்றாய் வாழ்வதற்கும் வேறு என்ன காரணம் இருக்க முடியும்? everything has to tally, and be accounted somewhere என்ற தத்துவத்தின் பேரில் அமைந்தது தான் 'கர்மா' என்ற விளக்கம்.

கர்மா என்பதை நான்கு வகையாகப் பிரிக்கலாம். சஞ்தித கர்மா, ஒருவன் இதுவரை சேமித்து வைத்திருக்கும் நல்லன நல்லனவற்ற செயல்களின் தொகுப்பு. பிராரப்த கர்மா, ஒரு தனிப்பட்ட பிறவியில் அவனின் சஞ்சித கர்மாவின் ஒரு பகுதியாய் அவற்றின் கர்மபலனாய் அவனை ஆட்டுவிக்கப் போவது. க்ரியமாண கர்மா என்பது நாம் தற்போது செய்து கொண்டிருக்கும் நல்லன நல்லன அல்லாத செயல்களின் பதிவுகள். ஆகம கர்மா, நாம் இப்பொழுது செய்யும் கர்மத்தால் நமக்கு, பிறிதொரு பிறவியில் தோன்றப்போகும் வினைகள்.

இதையும் தாண்டி க்ருஷ்ணன் "யக்ஞ கர்மா" என்கிறான். அதாவது யக்ஞம் / யாகம் செய்வதால் வரும் கர்மா அல்ல. கர்மயோகியாய் ஒருவன் செயல்பட்டு, செயலின் பலனை துறந்து, விருப்பு வெறுப்புக்கு அப்பாற்பட்டு, கடமையைச் செய்யும் கர்மா 'யக்ஞ-கர்மா'.

http://anmikam4dumbme.blogspot.com/2008/12/3.html

(ஒவ்வொருவரும் தம் பாத்திரங்களில் ஜொலிக்கிறார்கள்.

பாகவதராய் முகத்தில் வருத்தம் மேலிட அலுத்துக்கொள்ளும் நீலு,

அவரை ஒரு கை பார்க்கும் நீலகண்டனாய் கோபு,

அழகிய விழிகளில் அறுபது உணர்ச்சிகளையும் தேக்கி நம்மைக் கொள்ளை கொள்ளும் நாதனின் மனைவியாய் நளினி,

யாரைச் சொல்வது, யாரை விடுப்பது!)

(வளரும்)

Three things to ponder on
_____________________

1. Doesn't Buddhism talk on 'karma' (may be with a different name?) ? Does only hinduism talk on karma ?

2. Talking on karma, what if someone tries to get oversmart by convincingly thinking about CHANCE? IF xyz happens to undergo something its CHANCE / Probability theory. Why nature has to tally? Why do we assume, things are in perfection and hence WE NEED ACCOUNTABILITY in the form of 'KARMA' to finish the invisible picture?

We have time till monday for the next episode and until then...

Anbu_kathir or anyone else who want to talk or explain can take over here :P :oops: