-
26th March 2008, 03:17 PM
#251
Senior Member
Veteran Hubber
Seven social sins:
1.Politics without principles
2.Wealth without work
3.Pleasure without conscience
4.Knowledge without character
5.Commerce without morality
6.Science without humanity
7.Worship without sacrifice
-
26th March 2008 03:17 PM
# ADS
Circuit advertisement
-
27th March 2008, 02:22 AM
#252
Senior Member
Seasoned Hubber
[Digression]
Originally Posted by
Prabhu Ram
equanimus, it is a little more involved than that as explained by Thamizhannal in the link.
Yeah, having written that, I was wondering about the same myself. There are many words (even excluding the ones that basically originated from Sanskrit) which has a 'நகரம்' in the middle of the word -- specifically when there two words join in conjunction to form a word. 'தொலைநோக்கு' for example.
However, I remember some grammatical restriction in having a 'நகரம்' in the middle of a word though. Actually, I am not able to view the Tamil text properly in the page you've linked to, in Firefox. Thanks for the link, I'll try reading it in IE and get enlightened. Anyway, pardon the digression.
[End digression]
Coming to the topic, this is a wonderful series of essays, Prabhu Ram. A pleasure to read.
Sivaji's Periya Thevar is no doubt one of the greatest performances Tamil cinema has seen. Often one hears of how Kamal the filmmaker brought out a great "contemporary" performance from Sivaji, as if to suggest that Sivaji did something characteristically unlike his own kind of acting! But, in my opinion, the performance is unmistakably Sivaji's. The keenly perceptive gestures, the dialogue delivery, the spontaneous adoption of an apt body language, all come straight out of Sivaji's repertoire. Quintessential Sivaji, if you will. Only that it's channelled or exploited the way it deserves to be.
In a way, 'Thevar Magan' is a great tribute from Kamal to the stalwart, whom he loves, revering whose performances he grew up. (I can almost imagine Kamal referencing various yesteryear performances of Sivaji to say how he wants the veteran to do a particular scene.) What Kamal did in Thevar Magan is to give a role that's worthy of the actor. And, when he "re-introduces" Sivaji in his film, and makes him say, "எல்லாம் பழைய முறுக்குத்தேண்டி..." it's Kamal reverently noting that it's the same old actor and the performance is all his.
Also, among the many Godfather-inspired films/performances, this is the performance that stands tall, and more importantly, standing fully on its own. Incidentally, almost everyone who did a Brando (to varying degrees, admittedly) won a National Award -- Nayagan, Agneepath, Thevar Magan, Maqbool -- until Amitabh Bachchan's Sarkar. But, it's overwhelmingly evident that Thevar Magan's Periya Thevar sits awkwardly in that list. There's simply no Brando in that performance. It's all Sivaji.
-
27th March 2008, 03:08 AM
#253
Senior Member
Seasoned Hubber
Originally Posted by
Prabhu Ram
It was very imaginative of Kamal to cast someone of his physical stature as the principal adversary, that too against someone with as dominating a screen presence as Sivaji. When Kamal intially mentioned it, KR thought he was joking
Yes, kAkkA Radhakrishnan's second innings in Kamal's films is a sheer delight. Regarding his turn as Chinna Thevar, let's not forget that the casting was also a throwback of sorts to 'Manohara'.
-
27th March 2008, 01:00 PM
#254
Moderator
Platinum Hubber
Thank You equanimus.
Originally Posted by
equanimus
Often one hears of how Kamal the filmmaker brought out a great "contemporary" performance from Sivaji, as if to suggest that Sivaji did something characteristically unlike his own kind of acting! But, in my opinion, the performance is unmistakably Sivaji's. The keenly perceptive gestures, the dialogue delivery, the spontaneous adoption of an apt body language, all come straight out of Sivaji's repertoire. Quintessential Sivaji, if you will. Only that it's channelled or exploited the way it deserves to be.
Extremely well put. I agree with every word there. This is what I have been trying to say for the past few days
Originally Posted by
equanimus
And, when he "re-introduces" Sivaji in his film, and makes him say, "எல்லாம் பழைய முறுக்குத்தேண்டி..." it's Kamal reverently noting that it's the same old actor and the performance is all his.
That's a lovely observation.
Kamal puts him a few notches above even in the title card, which reads: Sivaji Ganesan Esq.
Originally Posted by
equanimus
Regarding his turn as Chinna Thevar, let's not forget that the casting was also a throwback of sorts to 'Manohara'.
Oh yeah ! Didn't strike me at all.
மூவா? முதல்வா! இனியெம்மைச் சோரேலே
-
27th March 2008, 01:57 PM
#255
Senior Member
Diamond Hubber
PR ,equanimus தொடருங்கள் !
பாசமலருக்கு அழாதவன் மனுஷனாடே ! - சுயம்புலிங்கம்
-
27th March 2008, 05:06 PM
#256
Senior Member
Veteran Hubber
Prabhu Ram sir,
your analysis about the 'charectorisation and presentation' of Periya Thevar is simply tremendous.
you are bringing out new dimentions for that roll, which most of us not watched earlier.
continue please...
-
28th March 2008, 09:25 AM
#257
Senior Member
Seasoned Hubber
Dear EQ,
We enjoy your feedback on Periya Thevar as much as we do PR's writing. Esp." Pazhaya murukkutheandi "...
Perhaps life is just that. A Dream and a Fear. -- Joseph Conrad
-
28th March 2008, 02:31 PM
#258
Moderator
Platinum Hubber
பெரிய தேவர் - 9
நம்முயிர்க்கு மேலே மானம் மரியாதெ
மானமிழந்தாலே வாழத் தெரியாதே
பின் வருவதை முன் சொல்லும் விதமாக ஒரு பாடல் வரி. இதை ஏதோ வீரமரணம் போல சித்தரிக்கப்படுகிறது. இதில் 'மானம்' என்பது ஒவ்வொருவர் மதிப்பு சார்ந்தது. கடமை தவறியதால் தன் குலத்துக்கும், பதவிக்கும் இழுக்கு வந்துவிட்டதாக எண்ணி "கெடுக என் ஆயுள்" என்று சொல்லி வீழும் மன்னனன ஓரளவு புரிந்துக்கொள்ள முடிகிறது. ஆனால் பெரிய தேவருக்கு நிகழ்வது அவர் மண்ணின் பொது மதிப்பீடு. ஒரு வகையில் காட்டுமிராண்டி மதிப்பீடு தான். பலம் படைத்தவன் பெரியவன். அடி கொடுத்துவிடுவது வெற்றி - வாங்கிக்கொள்வது தோல்வி என்று. இதன் நீட்சியே சொல்லடிக்கும் இருக்கும் அதே மதிப்பு. இதைத் தான் இந்தப் படம் சாடுகிறது. ஆனால் இந்த மரணத்துக்கு ஒரு கௌரவம் சேர்த்து.
தம்பி மகன் இவரை சரியான இடத்தில் மடக்க "ங்கொப்பனை விட நல்லாத்தேம்பு பேசற" என்று கோபத்துக்கும்-தோல்விக்கும் இடையிலும் லேசாக மிஞ்சியிருக்கும் ரசனையோடு சொல்வார். ஒரு இடத்தில் சக்தி துள்ளியெழ மிகுந்த சாந்தத்துடன் கட்டுப்படுத்துவார்: "பேயாம இரு...அப்புறம் அவனுக்கும் நமக்கும் என்ன வித்தியாசம் ?".
கூட்டத்திலிருந்து வித்தியாசமானவன் நீ என்று நினைத்துக்கொண்டாயே மகனே' என்பது அந்த அமைதியில் தெரியும்.
ஆனால் அடுத்ததாக தம்பி மகன் மரியாதை கெட்டத்தனமாக பேசிவிட்டதால் ஆடிப்போகிறார் பெரியதேவர். என் முன்னிலையில் அப்படி அவன் பேசலாயிற்று என்பது அதிர்ச்சி, கடுங்கோபம், பெருத்த அவமானம். இதுபோன்ற வீம்பான மதிப்பீடுகளை சாடும் விதமாக முன் பேசிய சக்தியும் அந்த கணத்தில் ஒரு 'காட்டுமிராண்டி'யைப் போல் வெடிக்கிறான். படிப்பும், 'பண்பட்ட' கலாசார பரிச்சயமும் அவன் மேல்தோல் கொஞ்சம் சுரண்டிவிட்டால் விலகிவிடுகின்றன. உள்ளிருக்கும் இயல்பு வெளிவருகிறது. பெரிய தேவர் எழுந்தவேகத்தில் நாற்காலியை விசிறியடிக்கிறார்.
பொறிபறக்க விழிகளிரண்டும்
புருவமாங்கே துடிக்க சினத்தின்
வெறி தலைக்க....
என்று பாஞ்சாலி சபதத்தில் சில வரிகள் வரும். அந்த உக்ரத்தை திரையில் காண வேண்டும் என்றால் இந்தக்கணம் தான் அதற்கு சரியான கணம்.
கோபத்தை கஷ்டப்பட்டுக் கட்டுக்குள் வைத்து கடைசி முறையாகக் எதிரியிடம் மறுமுறை கேட்க,
வரும் பதிலில் கூட்டமே பொங்கி எழும். "பஞ்சாயத்தாடா இது....பஞ்சாயத்தே கிடையாதுறா....இந்த கூட்டத்துல எனக்கு மரியாதையும் கிடையாது" என்றுவிட்டு வெளியேறுவார். அங்கிருந்து வீடுவரை நடந்து செல்லும்போது அவமானம், அங்கலாய்ப்பு,கோபம், பாசத்துடன் வரும் கோபம் என்று சகலத்தை ஓரிரு நிமிடங்களில் காட்டுவார். அவற்றை வார்த்தையில் அடக்க முயல்வதே வீண். ஒரு சூராவளி அடித்துச் சென்றார் போன்ற அனுபவம். tour-de-force.
"என்னப்பு பைத்தியக்காரனா இருக்கே...எனக்கெப்படி கோபம் வரும்...வெக்கம் மானம் ரோசம் இருந்தாத்தேன் கோபம் வரும்....அதல்லாந்தான் அந்த சின்னப்பய வாங்கிப்டானே" என்று சொல்லும் போது குரல் நடுங்கும், கண்ணீல் நீர் கோத்திருக்கும். அரை நொடியில் தலைவன் தன்னிலைக்கு வந்து மகனிடம், "பசங்களுக்கு புத்தி சொல்லி அனுப்பு", என்று விவேகமான தொனியில் சொல்லிவிட்டு "எலாய்" என்று கண்ணை விரித்துக் காட்டி ஒரு வழிகாட்டியின் தோரணையில் மிரட்டிவிட்டுப் போவார்.
வலியை முதல்முதலில் வெளிப்படுத்தும் போது ஒரு வித மூச்சுத்திணரல் போலவே ஒலிக்கும். மாரடைப்புக்கு முதல் அறிகுறியே இதுபோன்ற ஒரு கைவலி தான். பேத்திகள் சூழ, "அம்ம பாட்டு" கேட்டபடி தன் வலி மிகுந்த கடைசி கணங்களை கழிப்பார்.
ரத்தம் கக்கி வசனம் பேசி, கத்திக்குத்துடன் பாட்டு பாடி, மரணப்படுக்கையில் நாயக நாயகியரை சேர்த்து வைத்து, அல்லது இக்கட்டான சத்தியங்கள் வாங்கி, கதாநாயகன் திருக்கரங்களால் தலை திருகப்பட்டு என்று பல வகைகளை தமிழ் சினிமாவில் பார்த்து பார்த்து மரணம் என்பது மரத்துப்போய்விட்ட நிலையில், இன்றளவும் நம் ஞாபகத்தில் இருக்கும் தமிழ் சினிமாவில் காட்டப்பட்ட உருக்கமான மரணங்களில் ஒன்று பெரிய தேவரின் மரணம். அதன் வெறுமையை நாமும் உணர்கிறோம்.
இன்று அதைப் பார்க்கையில் திரைக்கு அப்பாலும் அந்த வெறுமை இன்னும் பெரிதாகத் தெரிகிறது.
ஈக்வானிமஸ் சொன்னதை வழிமொழிகிறேன். சிவாஜியின் முற்றிலும் மாறுபட்ட நடிப்பு இது என்று சொல்வது முழு உண்மை அல்ல. இது சிவாஜியின் ப்ரத்யேக அடையாளங்கள் உள்ள வெளிப்பாடு தான். ஆழ்ந்த, பிரமிப்பூட்டும் கவனிப்பு, முயற்சியின் சுவடுகளே தெரியாத அனாயாசமான நடிப்பு, இதையெல்லாம் நிகழ்த்த முடிந்த அதிசயமான திறமை.
இதை மிகச்சரியாக வெளிக்கொணரக் கடைத்த களம் இந்தப் படம். இது பரவலாக கவனிக்கப்பட்டதில் மகிழ்ச்சி என்றாலும், இன்னும் ஆழமாக கவனிக்கப்படவேண்டியது.
அதை இயன்றவரை சொல்ல முயன்றிருக்கிறேன். முன்னொருமுறை சொன்னதுபோல நடிப்பு போன்ற நிகழ்த்தப்படும் கலைகளைப் பற்றி எழுதுவது வெறும் குறியீடாகத் தான் இருக்க முடியும். அதற்கு மேல் அதை கண்டு அதில் திளைப்பதற்கு ஊக்கியாக இருக்கும் என்ற நம்பிக்கை மட்டுமே எழுதுபவனுக்கு.
(முற்றும்)
மூவா? முதல்வா! இனியெம்மைச் சோரேலே
-
Post Thanks / Like - 1 Thanks, 1 Likes
-
28th March 2008, 02:33 PM
#259
Moderator
Platinum Hubber
Thank You Joe and mr_karthik.
மூவா? முதல்வா! இனியெம்மைச் சோரேலே
-
28th March 2008, 03:04 PM
#260
Senior Member
Veteran Hubber
PR anna parasakthi padaththa idhumaadhiri varnichchirukkeengalaa ?... oru vElai illaina varnanai pannunga pls....
Seven social sins:
1.Politics without principles
2.Wealth without work
3.Pleasure without conscience
4.Knowledge without character
5.Commerce without morality
6.Science without humanity
7.Worship without sacrifice
Bookmarks