Vaazhappala Kaamedy Kalagam HO: NiRuvanar VaLLal Goundamani

[P_R]

நன்றி புளியன்.
நன்றி ஸ்மி.

ஆக்சுவா அது ஒரு தத்துவ விசாரத்துகாக எழுதுனது. புண்படுத்தாததுன்னு கேரண்டி கொடுத்தா தான் நகைச்சுவையை ரசிப்பேன்னு அடம்பிடிக்கறதைப் பத்தி....

இன்றைக்கு மட்டும் அல்ல. என்றைக்கும் பெரும்பாலும் நகைச்சுவையின் மூலமாக வலி தான் இருந்திருக்கிறது. வாழைப்பழத்தோல் வழுக்கி விழுபவரை பார்த்து நாம் சிரிப்பதில்லை. ஏன் என்றால் அந்த கஷ்டம் கண்கூடாகத் தெரிகிறது. ஆனால் பிற இக்கட்டுகளை இந்த அளவுக்கு பொருட்படுத்துவதில்லை. கிட்டத்தட்ட எல்லா சிரிப்புக்கும் பின்னால் "butt of the joke" ஆக இருப்பவரின் அவமானம் உண்டு. தோல் வழுக்கி விழுவதை விட பெரிய வலி அது. மறக்க விரும்பியும், மறக்க முடியாமல் நிலைத்து நிற்கும் நினைவு.

ஒரு சில கஷ்டங்களுக்கு மட்டும் நாம் சென்சிடிவ்'ஆக நாகரீகக் கோடு இழுத்துக் கொண்டு சிரிக்க மறுப்பது, சில கோணங்களில் பார்த்தால் நகைச்சுவையானதே. அப்படிக் கொள்வது கூட ஒருவரின் (பார்வை) குறைபாடுகளை நகைப்புக்குரியதாக்குவதாகும்