Nadigar Thilagam Sivaji Ganesan Part 14

[Gopal.s]

"நல்லவன் எனக்கு நானே நல்லவன்"; படம்:- படித்தால் மட்டும் போதுமா? (1962); இயக்கம்:- ஏ. பீம்சிங்



1952-க்குப் பிறகு, தமிழ்க் கலையுலகில், எடுக்கப்பட்ட பல புதிய முயற்சிகளில், நடிகர் திலகத்தின் பங்கு நான்கில் மூன்று பங்கு என்பதில் மாற்றுக் கருத்துக்கு இடமே இருக்காது. சினிமா என்கிற விஷுவல் மீடியத்தை எப்படி நடிகர் திலகம் புதிய கோணத்தில், விஷுவலாகக் கையாளத் துவங்கினார் என்பதைப் பற்றி ஏற்கனவே விரிவாக எழுதி இருக்கிறேன். நிற்கும் விதம் (posture), உடல் மொழி (கை கால்களை மனம் போன போக்கில் அசைக்காமல், அளவோடும், அழகாகவும்) மற்றும் மூவ்மென்ட். இன்னும் சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். (இன்னமும் நிறைய பேர் பத்தாம் பசலித் தனமாக, சில படங்களில் வந்த வசனங்களைப் பற்றியும், ஓரங்க நாடகங்களைப் பற்றியும் மட்டுமே, (வேறு எதுவும் கிடைக்காததால்) பேசிக் கொண்டிருக்கின்றனர்!)

அந்த வகையில், இதோ நடிகர் திலகத்தின் இன்னுமொரு புதிய முயற்சி -

எப்போதும் டூயட்டுகளில், ஆணும் பெண்ணும் பாடியது போக, இரண்டு ஆண்கள் பாடும் புதுமை இந்தப் பாடலில் இதே படத்தில் மறுபடியும் இடம் பெற்றது. ("பொன்னொன்று கண்டேன்" பாடலை வேறொரு கட்டுரையில் எழுதி விட்டேன்!). இந்தப் பாடலை நடிகர் திலகம் அணுகிய விதம் முற்றிலும் வித்தியாசமாக இருக்கும்.

இது ஒரு நிறைய பேரின் பங்களிப்பு கொண்ட ஒரு குழுவின் பாடல் (குரூப் டான்ஸ்). இந்தப் பாடலில், பாடும் இரு கதாநாயகர்களும், அவர்களைப் பற்றியும், சில வாழ்க்கைத் தத்துவங்களைப் பற்றியும், அந்தக் குழுவினரோடு சேர்ந்து சந்தோஷமாகப் பாட வேண்டும்.

இந்தப் பாடலின் துவக்கத்திலேயே, ஒரு வித அசுர வேகம் தெரியும்.

இந்தப் பாடல் துவங்குவதற்கு முன்னர், படித்த அண்ணன் (பாலாஜி), படிக்காத எப்போதும் வேட்டையாடிக் கொண்டு பார்ப்பதற்கு முரடனாக இருந்தாலும் கள்ளமில்லா மனம் கொண்ட தம்பி (நடிகர் திலகம்) இருவருக்கும் திருமணம் நிகழ்ந்து, அதில் அண்ணன் மட்டும் நினைத்த மாதிரியே மனைவியை அடைந்து விடுவார். ஆனால், தம்பி, துரதிர்ஷ்டவசமாக, பொருத்தமில்லாத படித்த ஒருவரை மணம் புரிந்து, மனைவி, அவரைத் தன்னைப் படித்தவன் போல் நடித்து ஏமாற்றித் திருமணம் புரிந்து விட்டார் என்று வெறுப்புடன், பிறந்த வீட்டுக்குச் சென்று விடுவார். இந்த விஷயம், தம்பி தவிர வேறு ஒருவருக்கும் தெரியாது. இருப்பினும், எல்லோரும் சொந்த கிராமத்துக்கு (எஸ்டேட்) செல்ல, அங்குள்ளவர்கள், இவர்களை வாழ்த்தும் விதமாக கூட்டமாக நடனமாடி மகிழ்விக்கத் துவங்குகையில், அண்ணன் பாடத் துவங்குவார்.

அண்ணன் (பாலாஜி) பல்லவியைத் துவக்கி முடித்தவுடன், சற்றும் எதிர்பாராதவிதமாக, தம்பி (நடிகர் திலகம்) அனு பல்லவியைத் துவங்குவார். தன்னுடைய குணாதிசயத்தை அழகாகக் கூறுவார் - "உள்ளம் சொன்னதை மறைத்தவனில்லை - ஊருக்குத் தீமை செய்தவனில்லை - வல்லவன் ஆயினும் நல்லவன்" என்று பாலாஜியின் பின்னாலிருந்து முகத்தை மட்டும் காட்டும் போது அந்த முகத்திலும், அந்தக் கண்களிலும் தெரியும் அந்தக் குழந்தைத்தனம், மறுபடியும், அந்த வரிகளைப் பாடி அசாத்திய வேகத்துடன், பாலாஜியை நோக்கித் திரும்பி நிறுத்தும் ஸ்டைல்!

இப்போது, சரணம் -

பள்ளம் மேடு கண்டால் பார்த்துச் செல்லும் பிள்ளை .... சேர்த்துக் கட்டிய முல்லை" எனும்போது ஒரு வித ஸ்டைல்.

"இல்லை இல்லை என்று என்றும் சொன்னவர் இல்லை" என்று பாலாஜி பாடும் போது, இவரது ரியேக்க்ஷன்!

அடுத்து, இரண்டாவது சரணம் -

"சிட்டு போல வானில் துள்ளிச் செல்ல வேண்டும்" - அந்த ஆர்ப்பரிப்பைக் கவனியுங்கள் - கைகளை வானத்தை நோக்கி அசாத்திய வேகத்துடன் உயர்த்தும் விதம்! "கீரிப்பிள்ளை போலே ஊர்ந்து செல்ல வேண்டும்" எனும் போது காட்டும் பாவனை! பாலாஜி பதிலுக்கு, "தொல்லை என்ற பாம்பைக் கவ்விக் கொல்ல வேண்டும்; தூய உள்ளம் வேண்டும், என்றும் சேவை செய்ய வேண்டும்" எனும்போது, நடிகர் திலகம், இரண்டு கைகளையும் ரொம்பவே லூசாக வைத்துக் கொண்டு இலேசாக ஆடுவது -அவருடைய ஸ்டைலையும் சேர்த்து! குறும்பு கொப்பளிக்கும்!!

இந்தப் பாடல், இந்தப் படத்தின் அந்தச் சூழலுக்குத் தேவையில்லை என்றே தோன்றினாலும், அதற்கு முன்னர் ஏற்படும் ஒரு விதமான இறுக்கமான சூழலை மக்களை மறக்க வைத்து, வேறு ஒரு சூழலை, மக்களுக்கும், ஏன் அந்தப் பாத்திரங்களில் நடிப்பவர்களுக்குமே கூடத் தரும்.

பாடல் நெடுகிலும், நடிகர் திலகத்திடம் காணும் அசுர வேகமும், ஸ்டைலும், அதன் மூலம், அவருடைய பாத்திரத்தின் குண நலன் என்ன, பாங்கு என்ன என்பதையும் அவர் காட்டியிருக்கும் விதமும், அற்புதமாக இருக்கும். அவரது குடும்பத்தில் இவர் ஒருவர் தான் காட்டிற்கு அடிக்கடி வேட்டையாடச் செல்வதாலும், அவர் எல்லோருடனும் கள்ளம் கபடமின்றி பழகுவதாலும், அவர் மட்டும் பந்தா இல்லாமல் எல்லோரையும் போல் தன்னை மறந்து ஆடி இருப்பார்!

உத்தம புத்திரன் படத்தில் "யாரடி நீ மோகினி" பாடலில், எப்படி பார்வையாளர்களாக நின்ற கொடிய வில்லன்கள் நம்பியார் மற்றும் ஓஎகே தேவர் ஆகியோரையும் சேர்த்து கைத் தட்ட வைத்தாரோ, அதே போல், இந்தப் பாடல் முடிவில், பார்வையாளர்களான, எம்.ஆர்.ராதா மற்றும் ஏ.கருணாநிதி அவர்களையும் சேர்த்து ரசிக்க வைத்து விடுவார். அந்த அளவிற்கு, பாடலும், நடிகர் திலகத்தின் பிரத்யேக வேகமும், நடிப்பும், துடிப்பும், ஸ்டைலும், அந்த இடத்தையும், பார்ப்பவர்களையும் சேர்த்து மயிர்க் கூச்செறிய வைத்து விடும். பாடல் முடிந்து, சில கணங்கள், அந்த பாதிப்பு நீங்காமலேயே இருக்கும்!

குழுவினர் ஆடிக் கொண்டிருக்கும்போது, நடிகர் திலகமும், பாலாஜியும் நின்று பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்போது கூட, நடிகர் திலகம் மட்டும் ஒரு வித தயார் நிலையில் நின்று கொண்டிருப்பதை கவனிக்கலாம்.

என்னடா புதிதாக ஏதேதோ செய்யப் போகிறோமே, மக்கள் ரசிப்பதற்குப் பதில், சிரித்து விடுவார்களோ என்று நினைக்காமல், துணிந்து வித்தியாசமாக நடித்த விதம் தான், அவரை மற்ற நடிகர்களிடமிருந்து வேறு படுத்திக் காண்பிக்கிறது. எவ்வளவு தான், புதிதாகச் செய்தாலும், பாத்திரத்தை விட்டு விலகாமல், மாறாக, அந்தப் பாத்திரத்தையும், அந்த கணத்தையும், அந்தப் படத்தையும், மேலும் மெருகேற்ற இவர் ஒருவரால் தான் முடியும் போலும்!



இரா. பார்த்தசாரதி

[chinnakkannan]

அன்பு நண்பர் ரவி கிரண் சூர்யா அவர்களுக்கு எனது வாழ்த்துக்கள்..
இவ்ளோ நாள் விடுமுறையில் இருந்தேன் எனில் முன்பே வர இயலவில்லை..மீண்டும் வருவேன்..

[Russellbpw]

அன்றைய இன்றைய நாளில் வெளியான ஒரு கேள்விக்குறியுடன் வந்த செய்தி

20 ஜூலை 2001

நடிகர் சிவாஜி கணேசன் உடல் நிலை கவலைக்கிடம் ?

நடிகர் சிவாஜி கணேசன் உடல் நிலையில் குறிபிடத்தக்க மாறுதல் இல்லை என்ற தகவல் வெளியாகியுள்ளதால் ரசிகர்கள் மற்றும் அவர் குடும்பத்தினர் கவலை அடைந்துள்ளனர்.

நடிகர் சிவாஜி கணேசன் கடந்த சில நாட்களாக உடல் நிலை சரியில்லாமல் சென்னையில் உள்ள தனியார் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கபட்டுள்ளார். கடந்த சில நாட்களாக உடல் நிலை தேறிவந்த நிலையில் இன்று அவரது உடல் நிலையில் சிறிது பின்னடைவு ஏற்பட்டுள்ளதாக தகவல் கசிந்ததால், சிறிது பரபரப்பு ஏற்பட்டது.

இந்த செய்தி கேள்விப்பட்டவுடன் சென்னையில் உள்ள ஆஸ்பத்திரி மற்றும் அவரது வீட்டின் முன்பும் அவருடைய சாந்தி திரையரங்கிலும் கணிசமான அளவில் ரசிகர்கள் குவிந்து அவரது உடல்நிலை விவரம் குறித்து கவலையுடன் விசாரித்து வருகின்றனர்.

இந்த தகவலை சம்பந்தப்பட்ட ஆஸ்பத்திரி ஊழியர்களிடம் கேட்டறிய முயற்சித்தபோது சரியான தகவலை தர மறுத்துவிட்டனர்.

1952இல் பராசக்தி திரைப்படம் மூலம் திரையுலகில் அறிமுகமாகி தமிழ், தெலுகு, கன்னடம், மலையாளம் என சுமார் 305 படங்களில், பல கதாபாத்திரங்களில் தோன்றி நடித்துள்ளார். இவர் நடித்த படங்களில் வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன், தெய்வமகன், உத்தமபுத்திரன், கப்பலோட்டிய தமிழன், பாசமலர், கர்ணன் , சரஸ்வதி சபதம், திருவிளையாடல் போன்ற படங்கள் பெரிதும் மக்களால் வரவேர்கப்பட்டவை.

[Russellbpw]

எம். ஜி. ஆர். – சிவாஜி இருவர் மனங்களிலும் ஒரே எண்ணம்

ஒரே நேரத்தில் எம். ஜி. ஆர். படங்களுக்கும் சிவாஜி படங்களுக்கும் வசனம் எழுதிய ஒரே வசனகர்த்தா நானாகத்தான் இருக்க வேண்டும். 1962 ஆம் ஆண்டு ஒரே நாளில் நான் வசனம் எழுதிய எம். ஜி. ஆரின் ‘தாயைக் காத்த தனயன்’ படமும் சிவாஜியின் ‘படித்தால் மட்டும் போதுமா’ படமும் ரிலீஸானது. ஒன்று தேவர் படமும் இன்னொன்று ரெங்கநாதன் பிக்சர்ஸ் படமுமாக இருந்த போதிலும், முறையே ஒன்றை எம். ஜி. ஆர். பிக்சர்ஸ¤ம், இன்னொன்றை சிவாஜி ஃபிலிம்ஸ¤ம் சென்னை நகரில் வெளியிட்டிருந்தார்கள். இரண்டுமே சூப்பர் வெற்றியடைந்து 100 நாட்களைத் தாண்டி ஓடிக் கொண்டிருந்தது. மவுண்ட்ரோடு ஏரியாவில் பிளாசாவில் தாயைக்காத்த தனயனும், மிட்லண்டில் படித்தால் மட்டும் போதுமாவும் ரசிகர்கள் கூட்டத்துடன் ஓடிக்கொண்டிருந்தன.

அன்று காலை எம். ஜி. ஆரின் அடுத்த படத்துக்காக வசனம் எழுதச் சென்றிருந்தபோது எம். ஜி. ஆர். என்னை அழைத்து, ‘போன படம் வெற்றியடைஞ்சதுக்கு உனக்கு எந்த பரிசும் நான் கொடுக்கலை. இப்போ தாயைக்காத்த தனயன் பெரிய வெற்றியடைஞ்சிருக்கு, உனக்கு என்ன பரிசு வேணும்?’ என்று கேட்க, ‘அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேண்டாம்னே, உங்க அன்பு இருந்தா போதும்’ என்றேன். ‘அப்படியா அப்போ நானே ஏதாவது பண்றேன்’ என்று சொல்லிவிட்டார்.

அன்று பிற்பகல் சிவாஜி பட ஷ¥ட்டிங் போனபோது அவர் என்னை தனியே அழைத்து, ‘ஆரூரான், இதற்கு முந்தி நீ எழுதின பாசமலர் பெரிய வெற்றியாச்சு. அதுக்கு நான் பரிசு எதுவும் தரலை. இப்போது நீ எழுதின படித்தால் மட்டும் போதுமாவும் நல்லா ஓடிக்கிட்டிருக்கு. உனக்கு என்ன பரிசு வேணும் சொல்லு. அண்ணன் கிட்டே இருந்தா தர்ரேன். இல்லேன்னா வாங்கித் தர்ரேன்’ என்று கேட்டதும் நான் ஆடிப் போனேன். அதெப்படி அவர்கள் இருவரது மனதிலும் ஒரே மாதிரி எண்ணம் ஓடுதுன்னு ஆச்சரியப்பட்டேன். எம். ஜி. ஆருக்கு சொன்ன அதே பதிலையே இவருக்கும் சொன்னேன். ‘அன்புதான் நிறைய இருக்கே, வேறென்ன வேணும்?’ என்றார் நான் ஒண்ணும் சொல்லவில்லை. இரண்டு நாள் கழித்து எம். ஜி. ஆர். பிக்சர்ஸ் அலுவலகத்தில் இருந்து போன் பண்ணி வரச்சொன்னாங்க. போனபோது எம். ஜி. ஆர். இருந்தார். ஒரு பெரிய வெள்ளித் தட்டில் நான்கு மூலைகளிலும் சிறிய தங்கத் தகடுகள் பொருத்தியிருக்க, தட்டின் நடுவில் ‘எம்ஜியார் பிக்சர்ஸ் தாயைக் காத்த தனயன் வெற்றிக்கு ஆரூர்தாஸ¤க்கு அன்பளிப்பு’ என்று பொறிக்கப்பட்டிருந்த அந்த தட்டை எம். ஜி. ஆர். வழங்கினார்.

மறுநாள் பிற்பகல் சிவாஜி பிலிம்ஸிலிருந்து அழைப்பு வந்தது. போனால் அங்கே சிவாஜி மூன்றரை சவரன் எடையுள்ள, உள்ளங்கையை விட அகலமான தங்கப் பதக்கம் ஒன்றை எனக்கு அணிவித்தார். அதில் ‘சிவாஜி பிலிம்ஸ் படித்தால் மட்டும் போதுமா 100 வது நாள் வெற்றி விழா’ என்று சிவாஜி பிலிம்ஸ் எம்ப்ளத்துடன் பொறிக்கப்பட்டிருந்தது. அவ்விரண்டு பரிசுகளையும் என் வீட்டு வரவேற்பறை ஷோகேஸில் பக்கம் பக்கமாக வைத்திருக்கிறேன். அவற்றைப் பார்க்கும் போது அந்தப் பரிசுகளைவிட அவ்விரண்டு மேதைகளின் முகம் தான் என் கண்களில் காட்சியளிக்கும்.

Courtesy : Net

[Russellbpw]

Sivaji: Actor with a Large heart - Courtesy - Chennai online internet web

Thespian Sivaji Ganesan was not just a legendary actor.

In his own way he took part in charity endeavors and was an unofficial ambassador of the Tamil and Indian people whenever he went abroad.

Sivaji would always be remembered as the first to donate a lakh of rupees (a big sum those days) to late prime minister Jawaharlal Nehru, towards 'Mid-Day Meals' for poor school children. When Madras city was ravaged by floods in 1962, he supplied food packets and cash to thousands of affected hut-dwellers. Taking the initiative, Sivaji organised a drama troupe and the famous ‘Veerapandiya Kattabomman’ was enacted free of cost by his troupe at various places like

Rabhindranath Tagore Centenary Hall, Bangalore
Sarabhoji College, Thanjavur
Victoria Institute, Bodinayakanur
Municipal College, Salem
Ramakrishna Mission, Madras

And he was able to collect Rs 32 lakh from these stage shows.

Right from 1962, every year, for more than 10 years, a series of dramas were performed by him at Bombay in aid of Bharathi Kala Mandram Building and Library. The funds generated for them was an average of a lakh of rupees every year.

These dramas were chaired by esteemed personalities like the Governors of Maharashtra like Prakasha and Vijayalakshmi Pandit, chief minister Y B Chavan, Kannamwar and other ministers of Maharashtra as well as Central ministers including Dr P Subbarayan and Humayun Kabir.

Sivaji had also made significant contributions in south India towards

Flood relief,
The National Defence Fund,
Cconstruction of schools and hospitals,
Provision of water facilities in the rural areas and various other deserving causes including aid to numerous students in schools, colleges and technical institutions.

Contd...

[Russellbpw]

Sivaji was also respected by foreigners in high places. He played host to visiting President Nasser of Egypt, being the only person granted permission by Pandit Jawaharlal Nehru, to do so. The spectacularly arranged function was attended by dignitaries from various walks of life.

In 1969-70, during troubled times with Pakistan, Sivaji led a group of artistes to the frontier to entertain the jawans. The group of over 70 artistes organized shows called ‘Sridhar-Sivaji Star Night’ at various district headquarters and an amount exceeding Rs 17 lakh, apart from his own personal contribution, was raised for the Defence Fund.

He and his troupe staged a drama in Chennai for the Welfare of Indian Air Force men which raised about a lakh of rupees.

Sivaji was the first artiste from India to visit the U S under a cultural exchange programme of the US government in 1962, establishing himself as a distinguished cultural ambassador.

During his visit there, he was honoured by being made the 'Honorary Mayor’ of Niagara Falls City for one day and was presented Golden Key to the city. The only other Indian who has had this honour before Sivaji was Pandit Jawaharlal Nehru.

On March 12, 1976, he went over to Mauritius on an invitation from Prime Minister Ramgoolam to participate in their Independence Day celebration, and stayed as their government guest for four days.

He was the President of the South Indian Artistes Association (Nadigar Sangam) in Chennai for a period of eight years.
During his tenure, he constructed a big auditorium where dramas could be held and films screened as well, the infrastructure being valued at Rs 25 lakh.
From the income generated here, he arranged to give some amount to the poor artistes on a regular basis through the Nadigar Sangam.

On March 10, 1983, Sivaji Ganesan was nominated to the Rajya Sabha by the President of India on the recommendation of the then Congress government led by prime minister Indira Gandhi and was an MP until April 2, 1986.

The French Chevalier award came as a reward for earning several admirers abroad.

[Russellbpw]

Memories about a Lion! Sivajiganeshan

Once upon a time, I saw a lion in Nandan Kannan zoo. I had seen lions in Chennai’s vandalur zoo as well, but this lion, I saw was bigger and it looked every bit like the lions I had read about in the stories as a child. It evoked a kind of fear and awe in me, the feeling you have when you see the smaller hair in the back of your head rising in a moment of electric tension. I have never been able to feel that awe ever since (Of course a different awe and goose flesh experience comes over when I hear a Ilaiyaraaja’s soul searching melody). It is my life’s pity that I never faced that lion without the iron/aluminium bars in between and the deep hole and moat that seperated the lion and me. For a moment there was this urge to cross the fence and observe its brilliance upclose and personal.

There was another lion, whose most brilliant moments I have seen in a much smaller cage – Tele Vision. As a person born in the late 70s and with a growing passion of cinema in the 90s, I have been denied the opportunity of watching this lion perform on the big screen, save for certain fortunate moments. This lion I am referring to here is Late.Chevalier Shivaji Ganesan, popularly known in thamizh nadu and rest of south india as ‘Nadigar Thilagam’. This post was in my mind for a while, but when I remembered that tomorrow (July 21st – Thanks to Murali Srinivas of www.mayyam.com/hub for reminding everyone) was the eighth death anniversary of the legendary actor, i could wait no more and hence the birth of this post

There are thousands of articles and web pages devoted to this actor par excellence that inform the discerning reader about the life and interesting tidbits about him. This blog post is devoted to recounting the pain and loss of not being able to watch some of his memorable performances on the big screen. Sivaji Ganesan aka ‘Nadigar Thilagam’ ( I donno how to translate this one) aka ’simmak kuralon’ (the one with the voice of a lion) was the single most defining actor in the thamizh cinema and stage. His magnificience and range is unmatched till date in thamizh film world. His dedication to the character above everything else set him apart from the actors who subverted the character to beat their own drums and advancing their political doctrines and plans. His craft was ever so perfect and method – probably the best in the industry and his obedience to the director unmatched and discipline and respect for his profession is still being talked about as the right example.

He broke into the silver screen from theatre and as a result was blessed with supreme beauty of diction and absolute command over the language Thamizh, which he presented so beautifully and with grace that an entire generation of thamizh youngsters took it upon them to pronounce thamizh ‘the sivaji way’. More than his mastery over the language and superior memory that comes with intense theatre practice, it was his understanding of his face, eyes and voice and the rest of the body as efficient tools of his craft and the perfection of their use to convey the complete mood, thought and emotions of the underlying character being fleshed out by him, that made him the most hailed and sensational actor from Thamizh nadu. He was a man possessed in the ’scene’ and became almost the characters he enacted .

He did this not just for the shot where he was in focus, but also for the shots where someone else was being captured, so that the other actor too was able to bring out the ‘mood’ of the shot properly in camera. Most of his directors maintain that he is a major reason why overall acting in a sivaji movie is so good. Coming back to the words in paragraph one, I have a huge regret that I have seen a sivaji performance on the big screen only on a handful of occasions and that too in movies mostly released in modern times.

From what I have seen, I can vouch for the fact that his performances are best seen in the big screen, for his acting is not just ‘bombastic’, but it is packed with so many minute details about the characters that come across by way of those perfect expressions and gestures that would make any world class actor of critically acclaimed art house films proud.

It is a pity that the critics of his acting did not stop to observe those beautiful intricacies and took pride in labeling his performances as ‘Over the top’. However to them I would like to quote the famous Sunny Gavaskar joke ‘Look where the ball is‘.

For Sivaji Ganesan always chose to be an artist of the masses, he designed his performances in such a way that they reached everyone while serving requisite information for each layer of his audience.

As a person who grew up on a staple diet of sivaji performances over Door darshan, I was enchanted by the ‘diction’ and voice that was designed for maximum impact.

Sample the thunderous scene that went over the top, yet made me feel like a million bucks in Veerapaandiya kattabomman !!!

[Russellbpw]

Sivaji still drawing them in


Sivaji wins over fans with his fabulous acting in the 1964 Karnan, now re-released in theatres

WHEN new movies like Mirattal fail to hold your interest, you seek other films to satisfy you. Now there’s a 1964 Tamil movie re-released in theatres in a digital format drawing big crowds.

Karnan is one of the greatest hits of the late Sivaji Ganesan. It was considered as a magnum opus at the time — using specially-built chariots and Indian army soldiers appearing as extras.

Taking three years and costing RM200,000 to digitalise and improve on its colour and sound quality, the re-release brought in RM3 million at the box office, with the movie playing more than 100 days in several cities in Tamil Naadu in July.

For an old movie shown countless times on TV, to merit such a big reception in theatres is unheard of. And to run for more than 100 days when most new movies are taken off within a month, is a stupendous achievement.

This shows that despite the passing of time, the popularity of Sivaji has not diminished. Here, Karnan seems to be mainly attracting the middle-aged crowd. The movie carries English subtitles.

Karnan’s success has prompted distributors to re-release many other Sivaji, MGR and Rajnikanth movies in digital format. Sivaji’s big hit, Veerapandiya Kattabomman, is expected to be released in 3-D next year.

Karnan is a character taken from the Hindu epic Mahabharatha. Karnan (Sivaji) was the son of Surya (a solar deity) and princess Kunti (Kannamma), born through a special boon given to her by her religious teacher. As she was unmarried then, she floats the baby on the Ganges river and he is found by a childless charioteer. Karnan’s skills in archery make him the closest friend of Duryodhana (Ashokan) and his wife (Savitri), who make him a king. Despite later finding out that Kunti (now a queen) is his mother, he fights on behalf of Duryodhana against his own brothers, the Pandavas (Kunti’s five sons after her marriage), in the famous Kurukshetra war. Karnan’s generosity to all, his bravery and staunch friendship with Duryodhana have stood him in good stead among Hindus. Devika plays Sivaji’s wife in the movie.

The film has classical Tamil dialogues, penned by Sakthi Krishnasamy. Instead of trooping out, the audience sat through the 14 songs composed by the Viswanathan-Ramamoorty pair. They are that famous and many can sing along to the lyrics as the songs have been heard countless times on the radio. Much effort has been put in to ensure that the song sequences have had their colour fully restored but this effort is half-hearted for the other scenes.

I saw the original movie when I was young and I remember being thrilled by the fight scenes. But now, these battle scenes, including those using bow and arrows, and maces seem unrealistic. The actions of certain characters, like Indra and Krishna may appear perplexing to some. Some reading on the Internet is needed to understand their reasons.

The scene where Krishna explains Arjuna’s duty in killing Karnan forms the background of the Bhagavad Gita, a sacred text of the Hindus. Such mythological film is important for the younger generation.

[Russellbpw]

Timeless and powerfull - Courtesy - The article from the web tvmlivecom

Sivaji Ganeshan is. The screen presence of this man was legendary. He had found his place in the heart of the Tamil audience, at times when melodramatic and chocolate-faced heroes ruled the Tamil film world. His commanding voice and mobile face which delivered the expressions straight to the hearts, made a man with his own class. Many tried to copy his dramatic and powerful acting style, but ended up hamming.


The parade of films that made him a legend started right from his debut film 'Parashakthi'. 'Verrapandaya Kattabomman' gave the Tamilians the im age of the ultimate historical hero. But what makes him timeless is the versatile acting style that he easily adopted in his recent films. In films like 'Thevar Makan' and 'Oncemore' he was seen reacting to and acting with young and energetic stars like Kamalhassan and Vijay.

These films gives us an impression that, Stars come and go but artists like Sivaji Ganeshan would always stay above the time. We may not be able to see that explosive talent in new films any more, but the films and the roles , which were immortalized by this powerful actor would always remain timeless and would tell about the legacy of 'Sivaji' to the coming generation

[KCSHEKAR]

[B]நடிகர் திலகத்தின் நினைவலைகள் :

டியர் செந்தில் சார்,

நடிகர்திலகத்தின் நினைவு நாளையொட்டி தங்களின் காணொளிக் காட்சிகள், விமர்சனங்கள் நம் கலைக்கடவுளின் நினைவைப் போற்றுபவையாக அமைந்துள்ளன. நன்றி.