மனதை கவரும் மதுர கானங்கள் இரண்டாவது பாகம

[chinnakkannan]

ஹாய் குட்மார்னிங்க் ஆல்..

//அவர்கள் கூட 'மனம் திறந்து பேசுகிறேன் ' ஒரு 38 வாரம் எழுதிய நினைவு. பிறகு நின்று விட்டது// ஆமாம் கிருஷ்ணா ஜி..

இன்னிக்கு என்னவோ கொஞ்சம் ப்ளாங்க் ஆக இருக்கிறது..வேலையும் கொஞ்சம் நிறைய..
எனில் பக்திப் பாடல் பாடலாமா..

ஞானசம்பந்தரையும் நாவுக்கரசரையும் பற்றிப் படித்திருந்தாலும் கூட அவர்களது பாடல்களில் ஆழ முயற்சித்திருந்தாலும்கூட எப்போது படிக்கும் போதும் இந்தத் திரைக் காட்சி நினைவுக்கு வருதற்குக் காரணம் ஆழ்ந்த, நடிப்பென்றே தெரியாத அர்ப்பணிப்பு.. ந.தி.. நாவுக்கரசர். ஞான சம்பந்தக்குழந்தையும் நன்கு செய்திருக்கும்..

*

சித்தமெல்லாம் எனக்கு சிவமயமே இறைவா – உன்னை
சேவித்த கரங்களுக்கு இல்லை பயமே!
அத்தனில்லாமல் ஒரு அம்மை இல்லை – அந்த
அம்மையில்லாமல் இந்தப் பிள்ளை இல்லை!…

)

பக்திப் பெருக்கில் எந்தன் ஊன் உருக – அந்த
பரவசத்தின் உள்ளே உயிர் உருக.
சக்தியெல்லாம் திரண்டு சிவம் பெருக – எந்தன்
சந்ததியே உந்தனுக்கு அடிபணிய, இறைவா!…

)

கண்ணைத் திறந்து வைத்த கருப்பொருளே – கோவில்
கதவைத் திறந்தழைத்த திருவருளே
வெண்ணைநல்லூர் உறையும் அருட்கடலே – வந்து
என்னை ஆளுகின்ற பரம்பொருளே, இறைவா!…”
*

அந்த ஆலய மணிக்கதவே தாழ் திறவாய் - உருகி உருகி அப்பர் பாட கதவு திறந்த பிறகு ஒரே பாடலில் கதவு மூட.. அப்பரின் உருக்கம்.. ம்ம் நினைத்தாலே மெய் சிலிர்க்கிறது..

[gkrishna]

ஹாய் குட்மார்னிங்க் ஆல்..

இன்னிக்கு என்னவோ கொஞ்சம் ப்ளாங்க் ஆக இருக்கிறது..வேலையும் கொஞ்சம் நிறைய..
எனில் பக்திப் பாடல் பாடலாமா..

அந்த ஆலய மணிக்கதவே தாழ் திறவாய் - உருகி உருகி அப்பர் பாட கதவு திறந்த பிறகு ஒரே பாடலில் கதவு மூட.. அப்பரின் உருக்கம்.. ம்ம் நினைத்தாலே மெய் சிலிர்க்கிறது..

திரைப்படம் : அம்பிகாபதி
இசை. -. பாபநாசம் சிவன். பாடல். பாபநாசம் சிவன்
பாடியவர்கள். -. MK.தியாகராஜ பாகவதர்

பஜனை செய்வாய் மனமே - தினமே
நிஜ அன்புடனே நமதாண் டவனைப்
பஜனை செய்வாய் மனமே!

கானல் நீரருந்த மானலை வதுபோல்
மாநில மாயைசுகம் விரும்பாமல்
பஜனை செய்வாய் மனமே!

முடிவில் இன்பந்தரும் கடவுளை நம்பும்
அடியரை யாளுமால் விடையூ ரரனைப்
பஜனை செய்வாய் மனமே!

சற்றே சரிந்த குழலே துவளத் தரளவடம்
துற்றே யசையக் குழையூச லாடத் துவர்கொள் செவ்வாய்
நற்றே னொழுக நடன சிங்கார நடையழகின்
பொற்றே ரிருக்கத் தலையலங் காரம் புறப்பட்டதே!

[mr_karthik]

டியர் வினோத் சார்,

சென்னை மவுண்ட்ரோட்டின் அழகுக்கு மேலும் அழகு சேர்க்கும் வண்ணம் கம்பீரமாக நின்ற சபையர், எமரால்ட், புளூ டயமண்ட் திரையரங்குகளின் நிழற்படங்களையும் அது தொடர்பான செய்திகளையும் பதிவிட்டு கடந்த கால நினைவலைகளை மனதில் அலைமோத வைத்துவிட்டீர்கள்.

அந்த காம்ப்ளெக்சில்தான் எத்தனை எத்தனை படங்களைப் பார்த்து மகிழ்ந்திருக்கிறோம். எங்கள் புதுக்கல்லூரி (ராயப்பேட்டை) யைச்சுற்றித்தான் எத்தனை திரையரங்குகள். ஒருபக்கம் பைலட், மறுபக்கம் ஆனந்த் காம்ளெக்ஸ், இன்னொருபுறம் சத்யம் காம்ப்ளெக்ஸ், பின்னொரு புறம் சபையர் காம்ப்ளெக்ஸ் மற்றும் நடந்து செல்லும் தூரங்களில் அண்ணாசாலையின் மற்ற திரையரங்குகள்.

சபையர் வளாகத்தில் எத்தனை ஆங்கில மற்றும் ஹிந்திப் படங்களைக் கண்டு மகிழ்ந்திருக்கிறோம். காலத்தால் அழியாத சுவடுகள் அவையனைத்தும். எஸ்.கிருஷ்ணசாமி அசோஷியேட்ஸ் தயாரித்த 'சிந்து சமவெளி முதல் இந்திராகாந்தி வரை' என்ற வரலாற்று ஆவணப்படம் சபையரில் ஓடியபோது எத்தனை குதூகலம்.

ஆனால் காலத்தின் கோலம், இந்த அருமையான திரையரங்கம் மூடப்பட்டு, பொலிவிழந்து, பலகாலம் பாழடைந்து கிடந்து இறுதியில் மறைந்தே போனது. காரணம் யார் என்பது வரலாற்றுக்குத் தெரியும்.

ஆனால் பழைய தமிழ் திரைப்படங்கள் சிலவற்றில் இத்திரையரங்கம் காட்டப்பட்டுள்ளது. அவைதான் இதன் நினைவுச்சின்னங்கள். குறிப்பாக ரஜினி நடித்த 'ரங்கா' படத்தின் 'புருஷன்தான் இவன புருஷன்தான்' பாடல் சபையர் தியேட்டரின் லிப்டில் படமாக்கப்பட்டது. (லிப்டில் செல்லும்போதே அண்ணாசாலையின் அழகைக் காணும் வண்ணம் கண்ணாடி லிப்ட் அமைக்கப்பட்டதும் முதன்முதலில் சபையர் தியேட்டரில்தான்).

ஹும்...., திரும்பி வராத பசுமையான காலங்கள்.

[Russellmai]

கிருஷ்ணாஜி சார்,
அம்பிகாவதி பட பாடலைப் பதிவிட்டமைக்கு நன்றி.இப்பாடலில் உள்ள
கானல்நீர் அருந்த மான் அலைவது போல்
மாநில மாயை சுகம் விரும்பாமல்
பஜனை செய்வாய் மனமே -என்ற வரிகள் அருமை
கோபு

[chinnakkannan]

//பஜனை செய்வாய் மனமே - தினமே
நிஜ அன்புடனே நமதாண் டவனைப்
பஜனை செய்வாய் மனமே!// கிருஷ்ணா ஜி நன்றி

எஸ்வி சார், கார்த்திக் சார்.. சஃபையர் தியேட்டர் நினைவலைகளுக்கு நன்றி.. நான் படம் பார்த்ததேயில்லை..

கிருஷ்ணா சார், அக்கரைப்பச்சை நான் பார்க்க நினைத்து பார்க்காமலேயே போன் படம்..டிவிடி ஒன்று வாங்கி ஆசையாகப் போட்டால் உள்ளே நாணல் என வந்தது..கவரில் அக்கரைப் பச்சை..ம் சிலோனில் நன்கு விளம்பரப் படுத்தப் பட்ட படம் என நினைவு.. நன்றி..

[chinnakkannan]

”எல்லாக் கடவுள்களுக்கும் நீங்கள் பாடல் எழுதுகிறீர்களே”

”ஆமாம் எழுதுவேன்.. நான் வணங்கும் கடவுள் வேறு..என் தொழில் வேறு..படத்தில் பாடல் வருகின்ற நேரம், எப்படி வரவேண்டும் என இசையமைப்பாளர் சொல்ல அந்த சமயத்திற்கேற்ப எழுதுவேன்” - ஒரு பேட்டியில் கவிஞர் வாலியின் சிலேடை..படத்தில் வருகின்ற சமயத்திற்கேற்ப எழுதியது இந்தப் பாடல்..ஏற்கெனவே இட்டிருப்பதாக நினைவு எனில் சில வரிகள் மட்டுமே..

நிலம் வெளுக்க நீர் தான் உண்டு
நீர் வெளுக்க மீன் தான் உண்டு
மனம் வெளுக்க எது தான் உண்டு?
நபியே உன் வேதம் உண்டு

உடலுக்கு ஒன்பது வாசல்
மனதுக்கு எண்பது வாசல்
உயிருக்கு உயிராய்க் காணும்
ஒரு வாசல் பள்ளிவாசல்

இருப்போர்க்கு எல்லாம் சொந்தம்
இல்லார்க்கு எது தான் சொந்தம்
நல்லார்க்கும் பொல்லார்க்கும் தான்
நாயகமே நீயே சொந்தம்

*

எம்.எஸ். விஸ்வனாதனின் கணீர்க் குரலில் முகமது பின் துக்ளக் டைட்டில் சாங்க்.. மறக்கமுடியாத ஒன்று..(வேறு ஒரு இழையில் பாடியது வீரமணி எனப் போட்டிருக்கிறார்கள்..இல்லை தானே..)

[gkrishna]

சென்னை மவுண்ட்ரோட்டின் அழகுக்கு மேலும் அழகு சேர்க்கும் வண்ணம் கம்பீரமாக நின்ற சபையர், எமரால்ட், புளூ டயமண்ட் திரையரங்குகளின் நிழற்படங்களையும் அது தொடர்பான செய்திகளையும் பதிவிட்டு கடந்த கால நினைவலைகளை மனதில் அலைமோத வைத்துவிட்டீர்கள்.

ஹும்...., திரும்பி வராத பசுமையான காலங்கள்.

மன்மத லீலை திரை படம் என்று நினைவு .கமல் மற்றும் ஜெயப்ரதா இருவரும் டிக்கெட் எடுப்பதற்காக கீயு வரிசையில் நிற்கும் இடம் safire திரை அரங்கு என்று நினைவு . பின்னணியில் யாதோன் கீ பாராத் திரை படத்தின் பாடல் ஒலிக்கும்

அதே போல் அவள் ஒரு தொடர்கதை 23c சுஜாதா பயணிக்கும் பஸ் ஜெமினி ப்ளீஸ் safire திரை அரங்கு வாசலில் ஏறுவது போல் காட்சி அமைத்து இருப்பார் பாலச்சந்தர் என்று நினைவு

[gkrishna]

நேற்று இரவு என் சகோதரர் ஒருவரிடம் சென்னை safire திரை அரங்கை பற்றி பேசி கொண்டு இருந்த போது அவர் தெரிவித்த தகவல்
முதல் படமான கிளீயோபாட்ரா 100 தினங்கள் அரங்கு நிறைந்த காட்சிகளாக ஓடியதை நினைவு கூர்ந்தார் .அதே போல் சவுண்ட் of மியூசிக் திரை படத்திற்கு குழந்தைகள்,பள்ளிசிறுவர்கள் கூட்டமாக கூட்டமாக வருவார்கள் .மொழி தெரியாமல் புரியாமல் ஆராதனா 'ரூப் தேரா மஸ்தானா ' பாடலை பாடி கொண்டு வெளியே வரும் கூட்டம் பக்கத்தில் எம்ரால்ட் , இடைவிடாமல் ஆங்கில படம் ஓட்டும் ப்ளூ diamond திரை அரங்கம் . என்றும் நினைவு கூர்ந்தார்

[gkrishna]

எஸ்.கிருஷ்ணசாமி அசோஷியேட்ஸ் தயாரித்த 'சிந்து சமவெளி முதல் இந்திராகாந்தி வரை' என்ற வரலாற்று ஆவணப்படம்

ஆஹா கார்த்திக் சார்
இண்டஸ் valley டு இந்திரா காந்தி மறக்க முடியாத படம்



Among the well known documentaries of Dr. Krishnaswamy are Indus Valley to Indira Gandhi — a four-hour film on Indian history distributed by Warner Bros. in 1976-77 - The Hindu

[gkrishna]

Thanks to Indian Express

As a film buff who has had delightful memories of many cinema theatres in Chennai, I feel a tinge of sadness whenever I pass the site that once upon a time housed the Safire theatre complex. The one time majestic building — probably the most stately cinema theatre in what was Madras — was razed to the ground more than 15 years ago and what an eyesore it presents today with its unkempt look! For many old timers it must be a melancholic trip down the memory lane every time they approach or come down the Gemini (Anna) Flyover.

Among all the movie theatres in Madras, I have the fondest memories of Safire. I saw some of the best movies at this venue, be it Safire, Blue Diamond or Emerald. Safire was the theatre where many of the most successful films shown in the city were screened, including Cleopatra (the first film shown there in 1964), The Sound of Music, Patton, It’s a Mad, Mad, Mad, Mad World, My Fair Lady, Lawrence of Arabia, Sandpebbles, Star, The Lion in Winter, Summer of 42, One Flew Over the Cuckoo’s Nest, Star Wars and many others. Blue Diamond was well known for its continuous performance showings, from nine in the morning onwards till about midnight. We loved the concept for there being no fixed show timings, we could walk in at any time and walk out at any time and see the movie more than once if we felt like it.

At Emerald I remember seeing Anand, the Rajesh Khanna-Amitabh Bachchan starrer in the early 70s, as also the runaway hit Seeta aur Geeta with Hema Malini in the title roles. Blue Diamond and Emerald were small theatres with a capacity of around 200 but Safire could seat almost a thousand patrons with its balcony and special boxes.

The dream world continued for 30 years until 1994 when the owner sold the theatre. He was from the jewelry business background and hence the names of the theatres were all named after precious stones. Besides the fresh concept of a theatre complex hosting three halls, and the idea of one of them showing continuous performances, the Safire building also attracted patronage of the gourmet kind. In the late Sixties, the management opened a restaurant in the basement — Nine Gems, which served North Indian snacks and chaats. Nine Gems folded up after a few years and was replaced a short while later by Navaratna, which served North Indian vegetarian meals. That also did not last long. There was also a small room on the ground floor that served as the booking office for Silversands, which was another of the owner’s pioneering ideas.

Silversands was the first beach resort, two kilometres from Mahabalipuram, and the concept so caught on that in the last 40 years or thereabouts, there have sprung up about a dozen more beach resorts along the route.

For three decades, Safire was the theatre to go to for entertainment; it was the in place to be seen for youngsters — in the absence of today’s bowling alleys, coffee pubs, shopping malls or video games parlours. But the ’90s were hard times for theatres as first television and then cable TV made deep inroads into their business. With varied entertainment available at home and over a 24-hour period, the attendance at cinema theatres thinned considerably. Many theatres closed down, or were converted to high-rise buildings or shopping malls and Safire too felt the pinch. But the memories still linger and even with the inevitable sad tinge, these are generally fond memories