கீற்றுக் கொட்டகை

[chinnakkannan]

“ஹவுஸ் புல் “ நினைவுகள்

பகுதி மூன்று..

க.தியேட்டர் வழியாகவும், மேம்பாலம் வழியாகவும் செல்ல முடிந்த தியேட்டர்கள் சினிப்ரியா மினிப்ப்ரியா சுகப் ப்ரியா..

இந்த சினிப்ப்ரியா மதுரையில் முதன்முதல் 70 எம் எம் தியேட்டர்..மேக்கன்னாஸ் கோல்ட் தான் முதல் படம்.. ஆனால் பார்க்கச் சந்தர்ப்பமில்லை..இன்ஃபேக்ட் தியேட்டர் கட்டி மூன்றாம் வருடத்தில் தான் அந்தத் தியேட்டர் பக்கமே போக முடிந்தது என்னால்..

சினிப்ரியாவில் வைதேகி காத்திருந்தாள், மேக்னிஃபிஷியண்ட் செவன் எனப் பார்த்திருக்கிறேன்..மினிப்ப்ரியா மதுரையில் முதல் ஏ.சி தியேட்டர் பார்த்த படங்களில் முக்கியமானது பதினாறு வயதினிலே

பின் அண்ணா நகர் சுந்தரம் தியேட்டர்..புதியதாய்த் திறந்தது முதல் பார்த்திருக்கிறேன்..அதுவும் என் கல்லூரி விமான நிலையத்திற்கு அருகில் இருந்தது..அங்கிருந்து பஸ்கள் தாவித்தாவிப் பிடித்து இங்கு வந்து பார்த்திருக்கிறேன்.. பார்த்தவை ஆண்பாவம், ஹீரோ (ம்ம் மீனாக்ஷி சேஷாத்ரி டிங்க் டாங்க்) இன்னும் பல..

சரி..ரொம்ப ஆத்துக்கு அங்கிட்டு சுத்தியாச்சு..இந்தப் பக்கம் தேவிதியேட்டரின் வலதுபுறம் ரோட்டில் சென்றால் கர்டர் பாலம் ஆரப்பாளையம் க்ராஸ்..குறுக்கில் சென்றால் பரமேஸ்வரி தியேட்டர் (ஷோலே யாதோன்கி பாராத் புகழ்)..

பின் அந்தக் க்ராஸ் ரோட்டிலேயே நேரே சென்று தேம்பாவணி வளைந்தால் மதி தியேட்டர்.. அங்கிட்டு பொம்முக்குட்டி அம்மாவுக்கு, பூவிழி வாசலிலே..

பின் அதேரோட்டில் வந்தால் அரசரடி வரும்.ம்ம்
ஆரப்பாளையத்திலிருந்து நேரே சென்று இடதுபுறம் திரும்ப குரு தியேட்டர்..பார்த்த் மறக்க முடியாத படங்கள் பயணங்க்ள் முடிவதில்லை முதல் மரியாதை

விட்டுப்போன தியேட்டர்க்ள் என நினைத்தால் ஷா, மது ஏசி, இங்கிட்டு நட்ராஜ், ஜெகதா… குருதியெட்டரிலிருந்து மாப்பிள்ளை வினாயகர் மாணிக்க வினாயகர்.. மதுரைக்குள் இருந்தும் போயே இராத சிட்டிசினிமா, இம்ப்பீரியல்.. அப்புறம் பஸ்ஸ்டாண்ட் அருகில் விக்டோரியா எட்வர்ட் ஹாலின் அருகில் ரீகல் ( எவ்ளொ இங்க்லீஷ்படங்கள், தமிழில் எதிரொலி தான் பார்த்தேன்)

சாந்தி தியேட்டரிலிருந்து வடுகக் காவல் கூடத் தெருவில் வளைந்து (ஆம் ஐ கரெக்ட் முரளிசார்) இடது புறம் திரும்பினால் ஏஷியாவின் பிக்கஸ்ட் எனச் சொல்லப் படும் தங்கம் தியேட்டர்.. ஹப்பா எவ்ளோ படங்கள் அங்கு சின்ன வயது முதல் கல்லூரி வரை..லிஸ்ட் போட்டால் தீபாவளி, தேர்தல் வெற்றி, ஜாமீன் வெற்றி என க் கொண்டாட்டத்தில் வெடிக்கும் சரவெடிகளை விட நீளமாகிவிடும்..ம்ம் தூறல் நின்னு போச்சு, ஸ்பை ஹூ லவ்ட் மி,, தி டீப், காற்றினிலே வரும் கீதம்..முத்து எங்கள் சொத்து ( ஒரு கேர்ள் ஃப்ரண்ட்டுடன் சென்ற நினைவு ஹி ஹி) என..

இப்படியாக தியேட்டர்களிலேயே ஊறி வளர்ந்த சி.க மதுரையை விட்டு பலவருடங்கள் ஆகிடுச்சாக்கும்.. பலவருடங்களும் சீமையிலேயே (?!) வேலை பார்த்த்தால்.. வீடியோ சிடி டீவிடி என்ப் போய் தியேட்டர் அனுபவம் மங்கித் தான் போய்விட்டது..எவ்வளவோ ஸோஃபிஸ்டிகேட்டட் தியேட்டர்க்ள் வந்தும் கூட ..இந்த நாள் அன்று போல் இன்பமாய் இல்லையே…அது ஏன் ஏன் நண்பனே…

மதுரையைப்பார்த்து கிட்டத்தட்ட இருபது வருடமாயிற்று..இதில் சொன்ன தியேட்டர்களில் எவ்வளவு தற்காலத்தில் உள்ளன என்று கூட எனக்குத் தெரியாது.. எல்லாம் என் மனசுக்குள் அப்படியே மாறாமல் இருக்கின்றன..

கட்டுரை சுவாரஸ்யக் குறைவின் அதன் முழுமுதற்பொறுப்பு என்னைச் சாரும் என்றாலும் பார்ட் ரெஸ்பான்ஸிபிளிட்டி ராகவேந்திரர் சாரையே சாரும் (பின் கீற்றுக்கொட்டகை வெற்றுவெளியில் கட்டியது அவர்தானே) எனச் சொல்லி நான் இப்போது எஸ்ஸ்ஸ்கேப்..!

(முற்றிட்டேன்.. இனி நிம்மதிப் பெருமூச்சு நீங்க்ள் விடலாம் )

[Gopal.s]

Hats off chinnakannan.

[Russellbpw]

என்னை விட வல்லவனை இதுவரை சந்தித்ததில்லை.
இனிமேல் சந்திக்க நேர்ந்தால் மகிழ்ச்சி அடைவேனே தவிர வருந்த மாட்டேன்.

அடுத்த முறை சென்னை வரும்போது நீங்கள் என்னை சந்திப்பீர்கள்.

உங்கள் இந்த விருப்பத்தை நான் நிறைவேற்றி உங்களை மகிழ்ச்சியில் ஆழ்த்துவேன் சார் !

[Russellbpw]

8)வாசு போன்ற,மது போன்ற,முரளி போன்ற,சி.க போன்ற,கிருஷ்ணா போன்ற ,ராகவேந்தர் போன்ற,கார்த்திக் போன்ற,வெங்கி போன்ற,p _ r போன்ற,poem போன்ற ,சாரதி போன்ற,ஜோ போன்ற அழகுணர்ச்சி, எழுதும் திறன் கொண்ட பங்களிப்பாளர்களால் இத்திரி நிறைந்தால் ,நமக்கு முழு விருந்து காத்திருக்கிறது.

அழகு...உணர்ச்சி...விருந்து....மதிமறக்க செய்யும் மனிதனை அவன் நிலையிலிருந்து கோபால் சார் !

ஏன் கோபால் சார்.....

இத்தனை பேரை ஏன் போ...ன்ற ?........எல்லாரும் இருக்கட்டுமே ?

இதுதான் சாக்குன்னு ...வராதவங்கள கூட போ...ன்ற ?

எல்லாரையும் உடனே நீங்க திரிக்கு வா,...ன்ற ! ஓகே ?

Rks

[Richardsof]

[chinnakkannan]

நன்றி கோபால் சார்.. நேற்று முழுவதும் மதுரை நினைவுகளிலேயே மூழ்கியிருந்தேன்..ம்ம்

[Gopal.s]

அடுத்த முறை சென்னை வரும்போது நீங்கள் என்னை சந்திப்பீர்கள்.

உங்கள் இந்த விருப்பத்தை நான் நிறைவேற்றி உங்களை மகிழ்ச்சியில் ஆழ்த்துவேன் சார் !

தங்கள் மூத்த சகோதரர் சுப்பு என்பவரை சந்தித்துள்ளேன். அவரே பாதி உயரம் கூட தொட முடியவில்லை. இளைவர் நீரா......எனக்கு நம்பிக்கையில்லை.

[Russellbpw]

தங்கள் மூத்த சகோதரர் சுப்பு என்பவரை சந்தித்துள்ளேன். அவரே பாதி உயரம் கூட தொட முடியவில்லை. இளைவர் நீரா......எனக்கு நம்பிக்கையில்லை.

அண்ணனை நீங்கள் சந்தித்தது மகிழ்ச்சி. ஒரு 10 அல்லது 15 நிமிடம் மேல் அந்த சந்திப்பு நிகழ்ந்திருக்க வாய்ப்பில்லை என்று நினைக்கிறன்.

என்னுடைய அண்ணன் என்பதால் கூறவில்லை, ஆனால் உங்களுக்கு தெரியவேண்டும் என்பதால் பதிவிடுகிறேன்

அண்ணனுக்கு ஒரு குணம் உண்டு, அது அவருடைய பலகீனம் என்று கூட ஒரு விதத்தில் வைத்துகொள்ளலாம். அதாவது மற்றவர்கள் அவரை முழுவதும் ESTIMATE செய்ய விடமாட்டார். வித்தையை கற்பிக்கும் குரு தனக்கென ஒரு வித்தையை வைத்திருப்பதை போல....நீங்கள் அவர் இப்படிதான் என்று நினைக்கும் தருணம் ...அவருடைய இன்னொரு பரிமாணம் வெளிப்படும் கோபால் சார் ! QUITE UNASSUMING IT WOULD BE !!!!

உங்கள் தொனியை படிக்கும்போது ... இந்த பாடலிலும் ஒருவர் அண்ணனை அப்படிதான் நினைத்து பாடல் வழி உரைப்பார் ...அதற்க்கு அண்ணன் என்ன செய்கிறார் என்று பாருங்கள்....கிட்டத்தட்ட என் அண்ணனும் அப்படிதான் என்று வைத்துகொளுங்களேன் !

[gkrishna]

மன்னிக்கணும் நண்பர்களே.

இந்த பதிவை என்னால் முழுமையாக ஒரே பதிவாக போட முடியவில்லை. அதனால் 6 பகுதிகளாக பிரிக்க வேண்டியதாயிற்று .
சிரமத்திற்கு மன்னிக்கவும் .இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் 2010 மும்பை பிரிவில் வெளி வந்த கட்டுரை



IT'S 9 p.m. and the heat of the day is still to melt away. On any other night, most homes in the village of Mayani in Maharashtra's Satara district would have turned off their lights by now. But this is no ordinary night. The lights are off, but the day has just begun for Mayani's 15,000-odd residents. They strain their ears to catch the sounds from a loudspeaker installed in a huge ground in the heart of the village. A crackling voice asks them to leave whatever they are doing and come to watch the "action-filled, fighting-filled, high drama, Maidan-e-Jung".

Abbaso Massa, the unit hand of Amar Touring Talkies who is on the mike, makes the "South Indian film" dubbed in Hindi seem like the best thing to have happened to both the film industry and Mayani. After that, it doesn't require much persuasion for most villagers to succumb to Massa's marketing skills. For, this is the moment they had been waiting a year for—their tryst with 35 mm cinema loaded on the green trucks that trundle through the dusty fields every March.

Slowly, a trickle streams into the open ground where Amar Touring Talkies has set up its bamboo poles, loudspeakers, sound system and generator sets, covered the enclosed area with white tarpaulin on the sides, secured entrances with ropes and installed the 34-ft-by-14-ft white screen with a black border under the open sky. The two projectors secured inside the green truck—which also holds a DVD player, rectifier, mike, safe and controls for lights and generators—are ready for action.

Massa hurriedly scrambles down the van to rewind the spools of Maidan-e-Jung on what looks like a spinning wheel but is called 'the rewinder'. In seconds, a crowd gathers around him. Outside, the ticket booth has opened its window and tickets priced at Rs 15 sell briskly as families with chatais tucked under their arms, groups of youngsters and a clutch of kids shuffle into the enclosure to catch the trailers of Raaz and Diljale.

..(contd)

[gkrishna]

By 10 p.m., Asan Bagwan, the 55-year-old owner of Amar Touring Talkies, has decided that he has a big enough crowd. A few villagers, who had been debating outside on whether to opt for Maiden-e-Jung at Amar Talkies or Arjun—The Warrior at the nearby Balkrishna Touring Talkies, also walk in, lured by the sound of the first scene that has the hero perched atop a mountain about to attack a convoy. Claps and whistles fill the air. Mayani's ten-day tryst with touring talkies has begun.

l l l

This is the kind of cinematic experience most of rural Maharashtra has grown up with. A tradition that started in the 1960s and, despite all odds, is still alive and on the move in the state.

"The touring talkies started sometime in the '60s. I started in 1963. In those days, people would buy an old truck, paint it in bright colours and fit it with projectors. You could get second-hand Japanese or German projectors for Rs 7,000. I started my company with a total investment of Rs 20,000," says 71-year-old Saroj Vasudev Inamdar, owner of Alankar Touring Talkies, one of the oldest in the state. Though there are about 40 touring talkies in the state, only six are active in western Maharashtra, while others operate mainly in the Vidarbha and Marathwada regions.

Typically, the talkies travel to about 10 villages in Satara district from October to April, pitching their tents and screens for 10-15 days at each place to coincide with the religious yatras that take place in those areas. "That is the time when people come in large numbers, including from the surrounding villages, for a darshan at the temple after which they spend time at the mela that comes up simultaneously and at the end of the day, make a beeline for our tambu (tent) screenings," says Inamdar, sweeping a glance at the fair being put together a few metres away.

.(.contd)